Η παρεξηγημένη αγιότητα

Α΄ Λυκείου – Θ.Ε. 1. Άνθρωπος/Πρόσωπο

1.5. ΑΓΙΟΤΗΤΑ
Απόσπασμα από τη ταινία OSTROV-το νησί.
Ο Ανατόλιος πλησιάζει τον Θεό γυμνός, δίχως προφυλάξεις, επιφυλάξεις, όρους και δοσοληψίες. Παρουσιάζεται ατόφιος, αυτός που είναι στην πραγματικότητα. Δίχως μάσκες, ψευτοευγένειες και χαζοκαλοσύνες. Ανυπόκριτα γνήσιος, αληθινός, μετανοημένος, με συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του. Ο Ανατόλιος είναι ακτήμων, ελεύθερος, ενάρετος. Κρύβει όμως την αρετή του με τη διά Χριστόν σαλότητα. Αδιαφορεί για την εκτίμηση των ανθρώπων, νοιάζεται πολύ για τη σωτηρία της ψυχής του και βοηθά τους άλλους από πραγματική αγάπη, δίχως να προσδοκά έπαινο, κέρδος, τιμή. Δεν γίνεται όμως μίζερος, παραπονιάρης και κακομοίρης. Δεν προκαλεί τον οίκτο. Η στάση του έχει μια υπέροχη σεμνότητα και γενναιότητα. 

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

1. Η αγιότητα
(απόσπασμα από το φάκελο μαθήματος της Β' Λυκείου)

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν αποδίδει ποτέ λατρεία στους αγίους μας παρά μόνο τιμή. Οι άγιοι είναι πάντοτε πιστά, αγαθά και αγωνιζόμενα μέλη της Εκκλησίας. Πρόκειται για απλούς, ταπεινούς, γνήσιους, καθαρούς, μετανοημένους, χριστιανούς. Δεν πρόκειται για εξωγήινους και υπεράνθρωπους, για ιδιαίτερα ταλαντούχους, πανέξυπνους και πανέμορφους, παντογνώστες και αλάνθαστους. Όλοι οι άγιοι είναι γνήσιοι ταπεινόφρονες και αγωνιστές. Το παράδειγμά τους αξίζει να εμπνέει όλους τους χριστιανούς. 

Οι άγιοι ήταν σαν κι εμάς. Ορισμένοι μάλιστα, παλαιότεροι και σύγχρονοι, και σε αρκετά πιο δύσκολες θέσεις από εμάς. Ασθενείς, πτωχοί, ταλαιπωρημένοι, κατηγορούμενοι, συκοφαντημένοι, εξορισμένοι, κυνηγημένοι και αδικημένοι.

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, (2008). Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει.

Αθωνικά Άνθη 13. Αθήνα: Τήνος, σ. 34-49.

Μοναχός Ανατόλιος (Το νησί-ostrov)

Α΄ Λυκείου – Θ.Ε. 1. Άνθρωπος/Πρόσωπο

1.5. ΑΓΙΟΤΗΤΑ

Στα ποικίλα περιστατικά διαγράφεται η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που προσφεύγουν για βοήθεια ζητώντας ένα θαύμα ή μια προφητεία και μόλις γίνει το θέλημά τους δεν είναι διαθέσιμοι να κάνουν καμιά υποχώρηση σε ό,τι θεωρούν πολύτιμο και σημαντικό. 

Η ολιγοπιστία φαίνεται συνυφασμένη με τον φόβο μην χαθεί αυτό που ο άνθρωπος θεωρεί συμφέρον του, είτε αυτό είναι η δουλειά του, είτε τα ζώα του, είτε οι ιδεολογίες του.

Όταν ο Ανατόλιος συμβουλεύει την χήρα να πάει στην Γαλλία και να βρει τον άνδρα της που την επισκέφτεται στον ύπνο της γιατί θέλει να την δει πριν πεθάνει, εκείνη δεν μπορεί να υποχωρήσει μπροστά στην ιδέα ότι θα επισκεφτεί ένα καπιταλιστικό κράτος και ότι για να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι θα πρέπει να πουλήσει τα ζώα της.

http://animusanimus.blogspot.gr/2008/01/blog-post_24.html

Άγιοι: άνθρωποι που λάμπουν με θεϊκό φως.

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - 1.5 ΑΓΙΟΤΗΤΑ (5ο δίωρο)

Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ 3.4 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ (4ο δίωρο)

Κοινωνία με το Φως - Επί ασπαλάθων

Η Εκκλησία ανά τους αιώνες υποδεικνύει το παράδειγμα ανθρώπων που είναι γεμάτοι αγάπη, που βρίσκονται διαρκώς σε κοινωνία με τον Θεό και τους άλλους, είναι το παράδειγμα των Αγίων: άνθρωποι που λάμπουν με θεϊκό φως, που όταν βρίσκεται κανείς κοντά τους ξεχνά ότι υπάρχει σκοτάδι, μίσος, κακία. Ωστόσο, πολλές φορές αντικρίζει κανείς ανθρώπους άδειους από αγάπη - τόσο που τρομοκρατείται και διερωτάται αν υπάρχει τελικά φως.
Αν κοιτάξει, όμως, κανείς τον εαυτό του με ειλικρίνεια θα συνειδητοποιήσει ότι το φως και το σκοτάδι ενυπάρχουν μέσα του. Το φως στο βαθμό που είναι ικανός να χαρεί με την ομορφιά γύρω του, να ευφρανθεί με την κοινωνία με τους άλλους· σκοτάδι στον βαθμό που λείπει η αγάπη, που κυριαρχεί η ατομοκεντρικότητα.
Στους βίους των Αγίων είναι πολύ συχνή η παρουσία του φωτός. Το φως αυτό είναι το λεγόμενο "άκτιστο φως", η παρουσία των ενεργειών του Θεού στην κτίση, η κοινωνία του δημιουργημένου με τον Δημιουργό. Χαρακτηριστικό είναι το βίωμα του Μοτοβίλωφ με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ.

Πηγή

Πάτερ Ημών

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕ 5 ΚΑΚΟ 5.3 ΑΔΙΚΙΑ (3ο δίωρο)

Πάτερ Ημών - Σταμάτης Μορφονιός (Official Clip)

Τολμηρό τραγούδι του Σταμάτη Μορφονιού με αιχμηρό λόγο που σαν αυτοσχέδια προσευχή ζητά ευθέως απαντήσεις σε εύλογα ερωτήματα. 
Ποιος από εμάς τολμά να απαντήσει;




Πολύ θυμό για σένα μέσα μου, στο λέω, έχω μαζέψει
Εύσπλαχνε, παντοδύναμε κάποτε είχα πιστέψει
Είπαν πως ήσουν φως, αγάπη κι αλήθεια
Μα αν είσαι όλα αυτά πες μου γιατί το κρύβεις στ' αλήθεια;

Πες μου που είσαι όταν πέφτουν οι βόμβες βροχή
Πες μου που είσαι όταν μπαίνουνε παιδιά μες τη γη
Το ξέρω έγινα ασεβής μα όλα αυτά δεν είναι ψέμα
Τώρα ο κύβος ερρίφθη, θα το φθάσω ως το τέρμα.

Πάτερ ημών εν τω μέσω πολλών προσευχών φανερώσου

Θα σου θυμίσω άμα το θέλεις δυο παγκόσμιους πολέμους
ΠΗΓΗ

α) Τι είναι κακό;
Όσον αφορά στη φύση και την προέλευση του κακού πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το κακό δεν υπάρχει ως δημιούργημα και ο Θεός δεν ευθύνεται γι' αυτό. Υπάρχει ως διακοπή της σχέσης του κτιστού κόσμου με το Θεό, σχέση που είναι απαραίτητη για να παραμείνει ο κόσμος ζωντανός, αφού από μόνος του δεν έχει ζωή. Η διακοπή της σχέσης προέρχεται από τον άνθρωπο που ως «αυτεξούσιος» θέλησε να γίνει θεός χωρίς το Θεό. Έτσι επέλεξε τη διακοπή της σχέσης του με το Θεό που τον ζωοποιούσε και επιστρέφει στο μηδέν συμπαρασύροντας και την υπόλοιπη κτίση, αφού είναι ο ηγέτης της. Ο Θεός δε δημιουργεί το κακό, αλλά δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα της επιλογής, αφού τον έχει δημιουργήσει με ελεύθερη βούληση (αυτεξούσιο) κι εκείνος επιλέγει να γίνει ίσος με το Θεό μέσω της ανυπακοής.
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-B126/498/3244,13175/
δ) Ο Θεός και το κακό
Μέχρι εδώ έγινε σαφές ότι δεν είναι ο Θεός υπεύθυνος για το κακό. Γιατί όμως δεν το εμποδίζει; Η σχέση Θεού και κτίσης χαρακτηρίζεται από την ελευθερία, επειδή ο Θεός είναι ελεύθερος και σέβεται την ελευθερία των δημιουργημάτων του. Συνεπώς, αν ο Θεός εμπόδιζε τη δυνατότητα επιλογής των ελεύθερων κτισμάτων Του (ακόμη και το να επιλέξουν το κακό), θα ήταν σαν να αρνούνταν τον εαυτό Του. Ωστόσο, δεν αφήνει το δημιούργημά του αβοήθητο. Ο άνθρωπος ως «μολυσμένος» από το κακό αδυνατεί να θεραπευτεί με τις δικές του δυνάμεις, ενώ ταυτόχρονα ζητά βοήθεια από ψεύτικους θεούς που κατασκευάζει στη θέση του αληθινού. Έτσι ο Θεός επιλέγει να βοηθήσει τον κόσμο μέσω του Υιού Του. Με την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού καταπολεμείται ο θάνατος, συντρίβεται το κακό και δημιουργείται ένας νέος «καινός» άνθρωπος, που δεν κυριαρχείται από το θάνατο, δίνοντας στον άνθρωπο τη δυνατότητα να πολεμήσει εκείνος πλέον το κακό. 
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-B126/498/3244,13175/

Επικοινωνώντας με το Θεό.

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - ΠΡΟΣΩΠΟ 1.3 ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (3ο δίωρο)

…………Αυτός είναι ο άμεσος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να επικοινωνούμε με το Θεό και να μάθουμε γι’ Αυτόν όταν η ζωή Του ρέει μέσα μας, όταν η γνώση του δεν είναι διανοητική αλλά άμεση, απλή γνώση η οποία, σε διαφορετική κλίμακα, είναι από τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Όταν μπορούμε να καθίσουμε σιωπηλά μαζί Του, και να είμαστε ευτυχείς επικοινωνώντας  με αμοιβαία ειλικρίνεια και αγάπη.

Η γνώση μέσω της σχέσης - Επί ασπαλάθων

Στη ζωή του ανθρώπου υπάρχουν δύο τρόποι προσέγγισης του Θεού. Ο πρώτος είναι γνωστός από τη ζωή των Αγίων: είναι η προσέγγιση του Θεού μέσα απ' την προσωπική σχέση, την κοινωνία μαζί Του, την αγάπη. Η γνώση σε αυτήν την περίπτωση έπεται της σχέσης και γίνεται μέσω αυτής. Είναι μια γνώση όχι διανοητική, αλλά βιωματική. Γνώση μέσω του άλλου. Ο δεύτερος τρόπος είναι πιο επίμοχθος· είναι η γνώση του Θεού μέσω της Δημιουργίας, μέσω της κτίσης.

Σύντομο βιογραφικό: Ο Μητροπολίτης του Σουρόζ, Αντώνιος Μπλούμ, γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1914. Ήταν πτυχιούχος Φυσικής, Χημείας, Βιολογίας και διδάκτωρ της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. 
Το 1943 εκάρη μοναχός, ενώ ταυτόχρονα εξασκούσε και το έργο του γιατρού στο Παρίσι. Το 1948 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και το 1949 πήγε στην Αγγλία. Το 1950 διορίστηκε εφημέριος στην Ορθόδοξη ενορία του Ρωσικού Πατριαρχείου στο Λονδίνο. Το 1958 χειροτονήθηκε Επίσκοπος και το 1962 ανέλαβε την ποιμαντική ευθύνη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Μεγάλη Βρετανία και στην Ιρλανδία. Πέθανε το 2003 σε ηλικία 89 ετών.
 Η δράση του, τα βιβλία του, τα κηρύγματά του και η εμβέλεια της προσωπικής του ακτινοβολίας τον έχουν κατατάξει ως μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Ορθοδοξίας του 20ού αιώνα στον Ευρωπαϊκό χώρο.

I Don't Know Where I Am Going

Reflection - I Don't Know Where I Am Going (1971)

I don't know where I am going when I set out every day.

Usually I don't remember who I meet or what I say.

What I want to find is somewhere I will really want to stay.

Lord, our goal is in our journey: let us find you on our way.

I have seen a man in hunger, and not noticed you were there.

You stretched out your hand before me and I walked on unaware;

Taken up with private problems I neglect another's care;

Jesus, lay your hands upon us; show us how to stop and share.

I have lost the way to find you and I spend my time alone,

In a world of my creation with a language of my own.

I don't know where I am going; I forget what I have known.

Jesus, give us our direction, let us go where you have gone.

All our mornings are discordant, and our evenings out of key.

All our work has lost its rhythm, and our love its harmony.

You have set your love before us, yet we don't know how to see.

Show us how to live your music, make our lives your symphony.

Οι Μακαρισμοί

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - ΠΡΟΣΩΠΟ 1.3 ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (3ο δίωρο)

Τρόπος ουσιαστικής επικοινωνίας: αναζητώντας ένα πρότυπο
- 5, 5-11: Οι Μακαρισμοί
[...] 5 »Μακάριοι όσοι φέρονται με πραότητα στους άλλους,
γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη της επαγγελίας.
6 »Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν για την επικράτηση του θελήματος του Θεού,
γιατί ο Θεός θα ικανοποιήσει την επιθυμία τους.
7 »Μακάριοι όσοι δείχνουν έλεος στους άλλους,
γιατί σ’ αυτούς θα δείξει ο Θεός το έλεός του.
8 »Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά,
γιατί αυτοί θα δουν το πρόσωπο του Θεού.
9 »Μακάριοι όσοι φέρνουν την ειρήνη στους ανθρώπους,
γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού.
10 »Μακάριοι όσοι διώκονται για την επικράτηση του θελήματος του Θεού,
γιατί σ’ αυτούς ανήκει η βασιλεία του Θεού.
11 »Μακάριοι είστε όταν σας χλευάσουν και σας καταδιώξουν και σας κακολογήσουν με κάθε
ψεύτικη κατηγορία εξαιτίας μου.

(Από το κανάλι του θεολόγου Μπάλτου Ιωάννη στο youtube).

«Όλα για σένα είμαι εγώ και όλα για μένα είσαι εσύ».

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - ΠΡΟΣΩΠΟ 1.4 ΗΘΟΣ (4ο δίωρο)

3. Ιωάννης Χρυσόστομος: «Όλα για σένα είμαι εγώ και όλα για μένα είσαι εσύ».

[Μιλάει ο Χριστός απευθυνόμενος σ’ εμάς] Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τι τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ· νὰ μὴν ἔχεις
ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε. Ἐγὼ καὶ θὰ σὲ ὑπηρετήσω· διότι ἦλθα νὰ ὑπηρετήσω, ὄχι νὰ ὑπηρετηθῶ. Ἐγὼ εἶμαι καὶ φίλος, καὶ μέλος τοῦ σώματος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφὴ καὶ μητέρα, ὅλα ἐγώ·ἀρκεῖ νὰ διάκεισαι φιλικὰ πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ ἔγινα πτωχὸς διὰ σέ· ἔγινα καὶ ἐπαίτης διὰ σέ· ἀνέβηκα ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν διὰ σέ· ἐτάφην διὰ σέ· εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω διὰ σὲ παρακαλῶ τὸν Πατέρα· κάτω εἰς τὴν γῆν ἐστάλην ἀπὸ τὸν Πατέρα ὡς μεσολαβητὴς διὰ σέ. Ὅλα δι᾿ ἐμὲ εἶσαι σύ· καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος τοῦ σώματος.
Τί περισσότερον θέλεις;
Ιωάννης Χρυσόστομος, Οστ´ (76η) ὁμιλία εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον,
24,16-31 (ΕΠΕ τόμ. 12, σ. 34) (απόσπασμα, απόδοση Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας Αγ. Όρους)

(Το video προέρχεται από το κανάλι του θεολόγου Παναγιώτη Ασημακόπουλου στο youtube)

Η Δημιουργία ως κίνηση αγάπης

Β' ΛΥΚΕΙΟΥ - ΘΕΟΣ-1.2 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ (2ο δίωρο)

"Αναλογιζόμενοι τη Δημιουργία του κόσμου, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε τον Θεό να προφέρει μια φράση: Έλα σ' αγαπώ".

Κι ο κόσμος αναδύεται από το τίποτα. Είναι η στιγμή που όλα τα δημιουργήματα λούζονται στο φως του Θεού, στην Αγάπη του Θεού.

Ο Χριστός πλάθει τον άνθρωπο, για να έρθει σε κοινωνία μαζί του, για να βιώσει τη χαρά και το Φως του Χριστού. Όταν δημιουργείται ο Αδάμ, δημιουργείται ως το άθροισμα του ανθρωπίνου όντος, δηλαδή συμπεριλαμβάνει και τον άνδρα και τη γυναίκα και όλα τα χαρίσματα του ανθρώπινου γένους.
Συνεπώς, ο Αδάμ και η Εύα ήταν δύο πρόσωπα σε μία ύπαρξη. Ειναι χαρακτηριστικό ότι όταν κοίταξε ο ένας τον άλλον είπαν (σύμφωνα με το εβραϊκό κείμενο) "είμαι εγώ στο θηλυκό γένος, είμαι εγώ στο αρσενικό γένος". Αποτελούσαν μία ύπαρξη, ένα σύνολο σε δύο διαφορετικά πρόσωπα.