Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΖΩΗ

Η ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ Φ. ΦΑΡΟΣ

   Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΖΩΗ

          Υπάρχει όντως σοβαρό πρόβλημα με τη λατρευτική μας ζωή, αλλά αυτό συνίσταται στο ότι η λατρευτική μας ζωή έχει χάσει την κοινωνιακή λειτουργία της και έχει γίνει αποκλειστικά τελετουργική.

Το πρόβλημα  είναι ότι ο Ιερέας πλέον ευλογεί τους πιστούς χωρίς να τους γνωρίζει. Ευλογεί ένα ανώνυμο και απρόσωπο πλήθος το οποίο δεν έχει καμία σχέση μεταξύ τους. Ούτε καλημέρα δεν λέει κάποιος σ’ αυτόν που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του.

Δεν είναι δυνατόν να κοινωνεί κανείς με το Θεό χωρίς να κοινωνεί με τον συνάνθρωπό του.

Η λειτουργία δεν είναι μία παράσταση που δίνουν οι κληρικοί και που παρακολουθούν παθητικά κάποιοι θεατές.

Ασφαλώς η λειτουργία είναι μία υπερβατική εμπειρία, είναι μία γεύση της βασιλείας του Θεού, που είναι ενότητα και κοινωνία.

Η λειτουργία είναι μία ευκαιρία συνάντησης του ανθρώπου με το Θεό, και όποιοι βιώνουν αυτή τη συνάντηση, ακτινοβολούν και δίνουν μια γεύση αυτής της εμπειρίας και σ’ αυτούς που βρίσκονται πλησίον τους και ένας από τους  λόγους που η λειτουργία δεν συγκινεί και δεν ελκύει , είναι ότι δεν υπάρχει αυτή η γεύση.

Ακόμη και οι κληρικοί που τελούν τη λειτουργία, εκπέμπουν μάλλον μία αίσθηση επαγγελματικής πορώσεως και μιας μηχανικής επαναλήψεως των λέξεων της λειτουργίας.

Είναι καιρός να ασχοληθούμε με τις πραγματικές αιτίες της κακοδαιμονίας της εκκλησιαστικής μας ζωής, που έχει υιοθετήσει πλήρως τους κοσμικούς τρόπους: Τον νομικισμό, τη γραφειοκρατία, τα πολιτικά, τεχνάσματα, και προ παντός την ακοινωνησία.

Η Θεία λειτουργία από κοινωνία αγάπης , έχει μεταβληθεί σε μία τελετουργική παράσταση, που διασκεδάζει μία ανώνυμη και απρόσωπη μάζα, που την αποτελούν άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, και που αδιαφορούν ο ένας για τον άλλο.