ΘΙΒΕΤΙΑΝΟΣ ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ II

Β' Λυκείου

35.Ο Βουδισμός

Λάμο Θοντάπ

Δαλάι Λάμα (1935-)

Σύμφωνα με τον θιβετιανό βουδισμό, ο Δαλάι Λάμα είναι ένας. Σήμερα ο τίτλος ανήκει στον Λάμο Θοντάπ, τον 14ο Δαλάι Λάμα. Ο πνευματικός αρχηγός του Θιβέτ αντιπροσωπεύει τη φιλοσοφία της ζωής των βουδιστών που ζουν εκεί.

Μετενσαρκώνεται από γενιά σε γενιά και υπηρετεί την αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης και την ειρήνη του πνεύματος. Το δεύτερο συνθετικό του ονόματος σημαίνει στα σανσκριτικά γκουρού, δηλαδή δάσκαλος, ενώ το πρώτο συνθετικό, Δαλάι (ωκεανός, αυτός που αγκαλιάζει), ήταν το αληθινό όνομα του τρίτου Δαλάι Λάμα.

Ο 14ος Δαλάι Λάμα γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1935 στο Τάκτσερ, ένα μικρό χωριό του Βορειοανατολικού Θιβέτ. Το 1937 μια ειδική αποστολή της κυβέρνησης του Θιβέτ επισκέφθηκε τα χωριά της περιοχής αναζητώντας τον άνθρωπο εκείνο που θα διαδεχόταν τον 13ο Δαλάι Λάμα, ο οποίος απεβίωσε το 1933. Σύμφωνα με τους ανιχνευτές, σημάδια και οράματα τους οδήγησαν στον δίχρονο Λάμο Θοντάπ. Μάλιστα, όταν εξέτασαν τον μικρό Θιβετιανό, αυτός αναγνώρισε με ευκολία αντικείμενα τα οποία ανήκαν στους προκατόχους του. Στις 22 Φεβρουαρίου 1940 στέφθηκε επίσημα πνευματικός αρχηγός του Θιβέτ.

Ο 14ος Δαλάι Λάμα ανατράφηκε σύμφωνα με τη φιλοσοφία των θιβετιανών βουδιστών, φιλοσοφία η οποία έχει τις ρίζες της στο κίνημα του Τσονγκ-Κα-Πα (1357-1419), ο οποίος ανέλαβε να αναστηλώσει τη βουδιστική αρχή της μοναστηριακής υπακοής. Γι' αυτόν τον σκοπό ίδρυσε ένα τάγμα βουδιστών μοναχών με το όνομα Γκελούγκπα ή Τάγμα των Κίτρινων Σκούφων. Το 1438 ο αρχηγός του τάγματος, ο πρώτος στην ουσία Δαλάι Λάμα, έχτισε ένα μοναστήρι στο Τασιλούντμπο, αλλά ήταν ο δεύτερος Δαλάι Λάμα εκείνος ο οποίος καθιέρωσε το μοναστήρι στο Ντριπάνγκ ως τη μόνιμη βάση του τάγματος. Η επωνυμία Δαλάι Λάμα καθιερώθηκε όταν τα ηνία πήρε ο τρίτος Δαλάι Λάμα. Νονός του ήταν ο μογγόλος ηγέτης Αλτάν Χαν, ο οποίος ασπάστηκε μαζί με τους ακολούθους του τον θιβετιανό βουδισμό. Ο εγγονός του Αλτάν Χαν αναγνωρίστηκε ως ο τέταρτος Δαλάι Λάμα, γεγονός που ενίσχυσε τις σχέσεις μεταξύ Μογγόλων και Θιβετιανών και προκάλεσε τον θυμό των κινέζων κατακτητών.

Με την υποστήριξη των Μογγόλων και των Μαντσού ο Δαλάι Λάμα ανέκτησε μεγάλη πολιτική δύναμη. Ο 5ος Δαλάι Λάμα με τη βοήθεια μιας δυτικής φυλής Μογγόλων εξάπλωσε την κυριαρχία των Γκελούγκπα στην ευρύτερη περιοχή του Θιβέτ. Στη διάρκεια της βασιλείας του η ύπαρξη του Δαλάι Λάμα ενισχύθηκε με τη διαπίστωση ότι όχι μόνο ήταν η μετενσάρκωση των προηγούμενων Δαλάι Λάμα αλλά στην ουσία ήταν η θεότητα Μποντισάτβα Αβαλοκιτεσβάρα, η οποία εμφανίζεται περιστασιακά στη Γη για να βοηθήσει τους θνητούς. Οταν στις αρχές του 18ου αιώνα ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των δυτικών Μογγόλων και των Θιβετιανών κατέληξε αιματηρός, η δυναστεία των Τσινγκ της Κίνας αποφάσισε να παρέμβει. Για να επιβάλει την τάξη έδωσε στον Δαλάι Λάμα την ηγεσία του κράτους, κάτω όμως από το άγρυπνο μάτι κινέζων τοπικών διοικητών από το Πεκίνο.

Οταν ο 14ος Δαλάι Λάμα ανέλαβε τα ηνία, ο προκάτοχός του είχε ήδη ανακηρύξει την ανεξαρτησία του Θιβέτ, κίνηση που όμως αναγνωρίστηκε μόνο από τους Βρετανούς και όχι από τους Κινέζους, οι οποίοι είχαν εξαναγκαστεί να αποσύρουν τα στρατεύματά τους το 1912 εξαιτίας της επανάστασης του 1911 στην Κίνα.

Παρ' όλο που υπήρξε μάρτυρας της πτώσης του κομμουνισμού, ο Δαλάι Λάμα υπήρξε θερμός υποστηρικτής του. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι στην αρχή αισθανόταν απειλημένος από την ιδεολογία του και την καταστρεπτική του δύναμη αλλά, όταν επισκέφθηκε την Κίνα το 1954 και σπούδασε τον Μαρξ και την ιδεολογία του, ο φόβος του μετατράπηκε σε δέος.

Εξέφρασε ακόμη και την επιθυμία να γίνει επίτιμο μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Δεν έγινε όμως ποτέ.

Σύμφωνα με άρθρο που συνέταξε ο ίδιος και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Time» στις 4 Οκτωβρίου 1999: «Ο μαρξισμός μιλάει για ίσο καταμερισμό περιουσίας. Αν στο Θιβέτ είχαμε υιοθετήσει μια αυθεντική μορφή κομμουνισμού, θα είχαμε κερδίσει πολλά. Οι Κινέζοι όμως έφεραν στο Θιβέτ ένα δήθεν απελευθερωτικό κίνημα βασισμένο στη βία και στην επιβολή. Κατέστρεψαν τα μοναστήρια, σκότωσαν και έκαψαν χωριά».

Από τη στιγμή που τα κινεζικά στρατεύματα κατέλαβαν για δεύτερη φορά το Θιβέτ ως και σήμερα ο Δαλάι Λάμα εργάστηκε για την καλύτερη διαβίωση του λαού του.

Οταν το 1954 επισκέφθηκε την Κίνα, προσπάθησε να συμβιβαστεί με τις κινεζικές αρχές για μια ειρηνευτική συμφωνία που θα αφορούσε την καλύτερη διακυβέρνηση της χώρας του. Ως το καλοκαίρι του 1956 οι Κινέζοι εξέφρασαν εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του.

Οταν όμως ο Δαλάι Λάμα αποφάσισε να επισκεφθεί τον ιερό τόπο του βουδισμού στην Ινδία για τον εορτασμό των γενεθλίων του Βούδα, οι Κινέζοι εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους. Στο Θιβέτ οι εσωτερικές αναταράξεις ήταν ήδη έντονες και, όταν του ζήτησαν να χρησιμοποιήσει τη δύναμη και την πειθώ του για να αποτρέψει τις αντιδράσεις των Θιβετιανών, βλέποντας τη θλιβερή κατάσταση του λαού του, αρνήθηκε.

Τότε ο Δαλάι Λάμα αποφάσισε να αυτοεξοριστεί. Εγκατέλειψε το Θιβέτ επάνω σε ένα άλογο με προορισμό την Ινδία. Πήρε τη μεγάλη αυτή απόφαση πεπεισμένος ότι έξω από τα σύνορα της χώρας του θα ήταν οπλισμένος με μεγαλύτερη δύναμη ώστε να αλλάξει την τύχη των ανθρώπων του. «Ζούμε ως πρόσφυγες τα τελευταία 40 χρόνια. Παρατηρώ τους Θιβετιανούς που έρχονται από το Θιβέτ και έχουν κόκκινα μάγουλα. Εμείς στην Ινδία είμαστε ελεύθεροι αλλά κίτρινοι. Το κλίμα εδώ δεν μας ευνοεί. Είμαστε όμως τυχεροί που μπορούμε και μιλάμε για το Θιβέτ και την ιστορία του. Οι Θιβετιανοί είναι διασκορπισμένοι σε όλον τον κόσμο: Ινδία, Αμερική, Αυστραλία και Ευρώπη. Είναι επιστήμονες, διανοούμενοι, σκεπτόμενοι άνθρωποι και διαλογιστές».

Ο 14ος Δαλάι Λάμα αφιέρωσε τη ζωή του σε αυτό που εξαρχής είχε αναλάβει: στην αλήθεια και στον διαφωτισμό. Η εις βάθος μόρφωσή του τού επέτρεψε να αγωνιστεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το τέλος της βίας και την ελευθερία του πνεύματος. Οι διασυνδέσεις του σε όλον τον κόσμο διέδωσαν το Θιβέτ και τον βουδισμό σε όλες τις γωνιές της Γης, ενώ το έργο του αναγνωρίστηκε διεθνώς και βραβεύτηκε με το Albert Schwetzer Humanitarian Award το 1987 και το Νομπέλ Ειρήνης το 1989.

Το συμπέρασμα του 14ου Δαλάι Λάμα συνοψίζεται με δικά του λόγια ως εξής: «Οι Κινέζοι και οι Θιβετιανοί έχουν ζήσει μαζί για χιλιάδες χρόνια. Υπήρξαν ευτυχισμένα χρόνια και δυστυχισμένα χρόνια. Αλλά θα έρθει η ημέρα που θα μάθουν από τη ζωή και θα ζήσουν ενωμένοι με ειρήνη. Τότε θα γυρίσουμε πίσω. Αλλά όχι εγώ. Εγώ θα συνεχίσω να ταξιδεύω, από χώρα σε χώρα, από μοναστήρι σε μοναστήρι. Θα γνωρίζω κόσμο αλλά πάντοτε θα ξέρω ποιοι είναι οι αληθινοί μου φίλοι. Είναι αυτοί στους οποίους χρωστάω την ύπαρξή μου σήμερα. Και θα με ακολουθούν ως τον θάνατό μου».

http://www.tovima.gr/

Θιβέτ

More presentations from giannisver