Θ.Ε. 4η Αξίες- 4.2 ΑΓΑΠΗ (2ο δίωρο)

Εξαιρετική εργασία του μαθητή Κ.Λ. της Α' Λυκείου, στα πλαίσια της σύγχρονης και ασύγχρονης  εκπαίδευσης  στο μάθημα 4.2 ΑΓΑΠΗ (2ο δίωρο).

Φύλλο Εργασίας Θ.Ε. 4η Αξίε... by Γιάννης Μπάλτος on Scribd

2. Περί αγάπης

«Όποιος αγαπά τον Θεό, δεν μπορεί να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του, αν και τον δυσαρεστούν τα πάθη εκείνων που δεν έχουν ακόμη καθαριστεί. Γι’ αυτό χαίρεται με αμέτρητη και ανέκφραστη χαρά για τη διόρθωσή τους.   Εκείνος που βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρδιά του, προς οποιονδήποτε άνθρωπο για οποιοδήποτε φταίξιμό του, είναι εντελώς ξένος από την αγάπη προς τον Θεό. Γιατί η αγάπη προς τον Θεό δεν ανέχεται διόλου το μίσος κατά

του ανθρώπου.

Όποιος με αγαπά -λέει ο Κύριος- θα τηρήσει τις εντολές μου. Και η δική μου εντολή είναι να αγαπάτε ο ένας τον άλλο”. Άρα λοιπόν εκείνος που δεν αγαπά τον πλησίον του, δεν τηρεί την εντολή του Κυρίου. Εκείνος που δεν τηρεί την εντολή, ούτε τον Κύριο μπορεί να αγαπήσει.

Μακάριος ο άνθρωπος που μπορεί να αγαπήσει τον κάθε άνθρωπο στον ίδιο βαθμό. Όποιος αγαπά τον Θεό, αγαπά δίχως άλλο τον πλησίον του. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να φυλάει χρήματα· τα διαχειρίζεται κατά το θέλημα του Θεού και τα μοιράζει σ’ εκείνους που έχουν ανάγκη.

Όταν σε προσβάλει κανένας ή σε εξευτελίσει σε κάτι, τότε φυλάξου από τους λογισμούς της οργής, μήπως με τη λύπη σε χωρίσουν από την αγάπη και σε μεταφέρουν στη χώρα του μίσους».

Μάξιμος Ομολογητής (19913). Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών. Μτφρ. Α. Γαλίτης, τόμ. Β΄, Θεσσαλονίκη: Το περιβόλι της Παναγίας, σ. 49-51 (επιλογή).

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ – Θ.Ε. 4^η Αξίες – 4.2 ΑΓΑΠΗ (2^ο δίωρο)

 

  ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Κείμενο 2^ο Περί αγάπης

α) Η πραγματική αγάπη ξεφεύγει από το «εγώ» και μετατοπίζεται στο «εμείς». Για να βιώσουμε πραγματική αγάπη πρέπει, εκτός από τον εαυτό μας και τον Θεό, να αγαπάμε και κάθε άνθρωπο με τις ιδιαιτερότητές του, είτε αν πρόκειται για φίλο, εχθρό ή και απλά συνάνθρωπο. Η πραγματική αγάπη δεν ανέχεται το μίσος και όλα αυτά τα απόλυτα αρνητικά συναισθήματα. Έτσι όταν κάποιος παρατηρεί το παραμικρό συναίσθημα μίσους για κάποιον άλλον θεωρείται ξένος από την πραγματική αγάπη. Πραγματική αγάπη είναι αυτή που στηρίζεται στην επίγνωση, σεβασμό και θυσία.

β) Η αγάπη για τον συνάνθρωπο αποτελεί προϋπόθεση για την αγάπη προς τον Θεό. Ο Θεός είπε ότι για να τον αγαπά κάποιος πρέπει να τηρεί τις εντολές. Έτσι εντολή του είναι να αγαπά ο ένας τον άλλον. Όποιος όμως δεν τις τηρεί δεν αγαπά τον Κύριο. Παράδειγμα αγάπης για τον πλησίον είναι όταν κάποιος κρατά χρήματα να τα δίνει σε όσους τα έχουν ανάγκη και όχι να τα κρατήσει για την προσωπική του ευχαρίστηση. Έτσι οι άνθρωποι όσο πλησιάζουν προ τον Θεό τόσο πλησιάζουν και μεταξύ τους.

γ) Η αγάπη προϋποθέτει άρνηση του εγώ. Η δυνατότητα του ανθρώπου να αγαπήσει το συνάνθρωπό του εξαρτάται από την ικανότητά του να καταργήσει τα πάθη του. Για να μπορέσει να πει ο άνθρωπος «ναι»  στις ανάγκες του άλλου θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να λέει «όχι» στις δικές του επιθυμίες. Ο άνθρωπος που ασχολείται αποκλειστικά με τον εαυτό του και με την ικανοποίηση των δικών του επιθυμιών στερείται της δυνατότητας να αισθανθεί αγάπη για το συνάνθρωπό του και σαν αποτέλεσμα στερείται της δυνατότητας να ενωθεί με το Θεό. Συμπερασματικά, το εμπόδιο στη σχέση αγάπης με τον συνάνθρωπό μας είναι ο εγωισμός, ο εγωκεντρισμός και το αίσθημα μίσους και οργής στην ανθρώπινη ψυχή.

Κ. Λ.