Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου…

Ξύπνησα το πρωί και διαπίστωσα ότι ο πονοκέφαλος που είχα στη διάρκεια του ύπνου μου είχε περάσει και αυθόρμητα είπα «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου!»

Κι αμέσως σκέφτηκα: «Ευχαριστείς τον Θεό μόνον όταν σου συμβεί κάτι αρνητικό και το ξεπεράσεις αλλά δεν τον ευχαριστείς όλο το υπόλοιπο διάστημα που είσαι καλά.»

Συμβαίνει ένα ατύχημα μια φορά στο τόσο και γλυτώνουμε και λέμε με ευγνωμοσύνη «Είχα Άγιο». Αλλά δεν έχουμε ευγνωμοσύνη διαρκή για τον φύλακα άγγελο που έχουμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε.

Όταν ήμουνα μικρός με ξένισε το γεγονός ότι η θρησκεία παρουσίαζε τους αγγέλους όλη μέρα να ευγνωμονούν τον Θεό. «Άλλη δουλειά δεν έχουν;» σκέφτηκα. Κι όταν στην εφηβεία έγινα για κάποια χρόνια άθεος, είπα μέσα μου: «Πολύ σατράπης ο κατασκευασμένος από τις θρησκείες Θεός και πολύ δουλοπρεπείς οι άγγελοι».

Όταν ξανάγινα συνειδητά ένθεος, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός δεν έχει καμία ανάγκη από δοξολογίες και ευγνωμοσύνη γιατί είναι γεμάτος Αγάπη, πραγματική Πνευματική Αγάπη για όλα τα δημιουργήματα του, ακόμα και για εκείνα τα όντα που καταστρέφουν τον εαυτό τους και τα άλλα όντα και δημιουργήματα.

Δεν είναι ο Θεός που χρειάζεται τη δοξολογία των Αγγέλων. Είναι οι Άγγελοι που χρειάζεται να δοξολογούν τον Θεό ώστε να παραμένουν συντονισμένοι μαζί του και ισορροπημένοι. Με τη δοξολογία κολυμπάνε στη θάλασσα της Αγάπης του Θεού.

Δεν είναι ο Θεός που χρειάζεται την ευγνωμοσύνη των ανθρώπων. Είναι οι άνθρωποι που χρειάζονται την έκφραση ευγνωμοσύνης και προσευχής ώστε να παραμένουν συντονισμένοι με τον Δημιουργό, υγιείς και ευτυχισμένοι. Γιατί όταν είναι ευγνώμονες ξεφεύγουν από τον εγωισμό τους που είναι η πηγή κάθε δυστυχίας τους!

Δεν είναι η Ευτυχία που μας φέρνει Ευγνωμοσύνη. Είναι η Ευγνωμοσύνη που φέρνει την Ευτυχία!

Άθως Όθωνος

Ιατρός