Tο νόημα της ζωής μας διέρχεται μέσα από το μονοπάτι της καρδιάς μας.

 

Tι πάει να πει ότι είμαστε Χριστιανοί;

Αυτή η ομολογία πίστης μας πώς φαίνεται στην καθημερινότητά μας;

Είμαστε Χριστιανοί όταν κάνουμε το σταυρό μας και βρίζουμε την ώρα που οδηγούμε;

Όταν φερόμαστε εγωιστικά στις δουλειές μας και τις σχέσεις μας;

Όταν χρησιμοποιούμε τους άλλους ως σεξουαλικά αντικείμενα;

Όταν κλέβουμε στην ουρά ενός σούπερ μάρκετ;

Όταν θυμώνουμε με το παραμικρό;

Όταν μαλώνουμε στα social media; Όταν ενδιαφερόμαστε μόνο για την πάρτι μας;

Βλέπω συχνά δημοσιεύσεις που μιλάνε για τον Χριστό ή για τους αγίους και αναρωτιέμαι, τι σημασία έχουν όλα αυτά όταν είμαστε συνέχεια τόσο τοξικοί και φερόμαστε χειρότερα από κάθε άθεο;

Ένα πράγμα που ανακάλυψα -και το οποίο με πείθει απόλυτα- μελετώντας τις Επιθανάτιες Μαρτυρίες είναι ότι ο Θεός δεν θα μας ρωτήσει πόσους σταυρούς και μετάνοιες κάναμε, ούτε πόσες φορές πήγαμε στην Εκκλησία ή τι πνευματικές ασκήσεις ακολουθήσαμε.

Δεν θα μας ρωτήσει ούτε για τα πτυχία μας, τις κατακτήσεις μας, τα χρήματα ή τα υλικά αγαθά που συλλέξαμε, τη φήμη μας κι όλα εκείνα που η κοινωνία μας θεωρεί ως επιτεύγματα.

Το μόνο που θα μας ρωτήσει είναι "Τι κάναμε με τη μοναδική -από μία σημαντική άποψη- ζωή μας; Πώς αγαπήσαμε; Τι μάθαμε από την εμπειρία μας στον κόσμο;".

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι σπουδές, τα υλικά αγαθά και η καριέρα είναι άχρηστα, αλλά ότι εκείνο που τους δίνει αληθινό νόημα είναι η αγάπη που μπορούμε να προσφέρουμε στον κόσμο μέσα από αυτά.

Εν τέλει, το νόημα της ζωής μας διέρχεται μέσα από το μονοπάτι της καρδιάς μας.

Ασημεόνογλου Παναγιώτης-Καθηγητής Φυσικής