ΕΥΛΟΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ

ΨΑΛΜΟΣ ΡΒ' (102)

Ήχος πλ. δ'

·  Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, καί πάντα τά εντός μου τό όνομα τό άγιον αυτού.

· Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, καί μή επιλανθάνου πάσας τάς ανταποδόσεις αυτού.

· Τόν ευϊλατεύοντα πάσας τάς ανομίας σου, τόν ιώμενον πάσας τάς νόσους σου.

· Τόν λυτρούμενον εκ φθοράς τήν ζωήν σου, τόν στεφανούντά σε εν ελέει καί

οικτιρμοίς.

· Τόν εμπιπλώντα εν αγαθοίς τήν επιθυμίαν σου, ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης

σου.

· Ποιών ελεημοσύνας ο Κύριος, καί κρίμα πάσι τοίς αδικουμένοις.

· Εγνώρισε τάς οδούς αυτού τώ Μωϋσή, τοίς υιοίς Ισραήλ τά θελήματα αυτού.

· Οικτίρμων καί ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος καί πολυέλεος, ουκ εις τέλος

οργισθήσεται, ουδέ εις τόν αιώνα μηνιεί,

· Ου κατά τάς ανομίας ημών εποίησεν ημίν, ουδέ κατά τάς αμαρτίας ημών ανταπέδωκεν

ημίν.

· Ότι κατά τό ύψος τού ουρανού από τής γής, εκραταίωσε Κύριος τό έλεος αυτού επί

τούς φοβουμένους αυτόν.

· Καθόσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, εμάκρυνεν αφ' ημών τας ανομίας ημών.

· Καθώς οικτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τούς φοβουμένους αυτόν, ότι αυτός

έγνω τό πλάσμα ημών, εμνήσθη ότι χούς εσμεν.

· Άνθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος τού αγρού, ούτως εξανθήσει.

· Ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ, καί ουχ υπάρξει, καί ουκ επιγνώσεται έτι τόν τόπον

αυτού.

· Τό δέ έλεος τού Κυρίου από τού αιώνος, καί έως τού αιώνος επί τούς φοβουμένους

αυτόν.

· Καί η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών, τοίς φυλάσσουσι τήν διαθήκην αυτού, καί

μεμνημένοις τών εντολών αυτού τού ποιήσαι αυτάς.

· Κύριος εν τώ ουρανώ ητοίμασε τόν θρόνον αυτού, καί η βασιλεία αυτού πάντων

δεσπόζει.

· Ευλογείτε τόν Κύριον, πάντες οι Άγγελοι αυτού, δυνατοί ισχύϊ, ποιούντες τόν λόγον

αυτού, τού ακούσαι τής φωνής τών λόγων αυτού.

· Ευλογείτε τόν Κύριον, πάσαι αι δυνάμεις αυτού, λειτουργοί αυτού, οι ποιούντες τό

θέλημα αυτού.

· Ευλογείτε τόν Κύριον, πάντα τά έργα αυτού, εν παντί τόπω τής δεσποτείας αυτού,

ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον.