ΜΟΥΣΙΚΗ,ΤΑΙΝΙΕΣ, ΠΟΙΗΣΗ, ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
Το έντυπο
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
Λίγο μετά το οριστικό «λουκέτο» της εφημερίδας «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», στα τέλη του 1973, θα κυκλοφορήσουν, τον Μάρτη του 1974, από τους Χριστιανοδημοκράτες που ζούσαν στον Καναδά το έντυπο οι «ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ». Το συγκεκριμένο έντυπο θα κατορθώσει να λειτουργήσει ως μέσο συσπείρωσης και επικοινωνίας για τους εκτός της Ελλάδας Χριστιανοδημοκράτες, αναδεικνύοντας με εμφατικό τρόπο τον καθοριστικό ρόλο των ριζοσπαστικοποιημένων πολιτικά χριστιανών, των οποίων η δυναμική παρουσία και η πλούσια δράση τους διαχρονικά ελάχιστα έχει μελετηθεί. Η δημοσιοποίηση του συνόλου των φύλλων των «ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ» στην παρούσα έκδοση συμβάλλει στην ουσιαστική πληροφόρηση, για μια δύσκολη ιστορικά εποχή, αλλά και στη βαθύτερη μελέτη της σχέσης ανάμεσα στην Εκκλησία και στην Πολιτική.
Η διεθνής κινηματογραφική παραγωγή, μια ταινία-ωδή στο βίο και τις δοκιμασίες που πέρασε ο Άγιος Νεκτάριος, ολοκληρώθηκε, τη Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020. μετά από 7 εβδομάδες εντατικών γυρισμάτων σε Αθήνα, Λαύριο και Αίγινα.
Η ταινία που περιμένει εναγωνίως εδώ και μήνες το κοινό, μία από τις ελάχιστες παραγωγές που κατόρθωσε όχι μόνο να ξεκινήσει, αλλά και να ολοκληρώσει τα γυρίσματά της υπό πρωτόγνωρες συνθήκες, λόγω της πανδημίας, αναμένεται να προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες φέτος (το 2021).
Ο Άρης Σερβετάλης ο πολυσχιδής Έλληνας ηθοποιός, συναντάται κινηματογραφικά με τον Αμερικανό θρυλικό ηθοποιό, υποψήφιο για Όσκαρ, Mickey Rourke, το Ρώσο superstar Alexander Petrov και ένα cast εξαιρετικών Ελλήνων ηθοποιών (Χρήστος Λούλης, Καριοφυλλιά Καραμπέτη, Νικήτας Τσακίρογλου, Γιάννης Στάνκογλου, Τάνια Τρύπη, Μαρθίλια Σβάρνα, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Γιάννης Αναστασάκης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Βασίλη Κουκαλάνι, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μιχάλης Μητρούσης, Κίττυ Παϊταζόγλου, Μιχάλης Οικονόμου, Τόνια Σωτηροπούλου, Κορίνα-Άννα Γκούγκουλη, Μάνος Γαβράς, Σαράντος Γεωγλερής, Παναγιώτης Μαρίνος).
Η
αλήθεια είναι ότι θα ήταν ιδιαιτέρως βολικό για όλους μας, εάν ο Θεός έβαζε ως
κριτήριο της σωτηρίας μας, την νηστεία, την προσευχή, τον πνευματικό κανόνα,
τις ακολουθίες που μετείχαμε ή τις ομιλίες που ακούσαμε, τα θρησκευτικά βιβλία
που διαβάσαμε ή τα μοναστήρια και τους Γεροντάδες που επισκεφτήκαμε. Άλλωστε
όλα τα παραπάνω μπορούν παραμορφωμένα από το αρχικό τους νόημα, να αποτελέσουν
πράξεις αλαζονείας και έπαρσης που ισχυροποιούν το "εγώ" με
πνευματικά επιτεύγματα και κατορθώματα. Δηλαδή γυαλίζουν την βιτρίνα της
αυταρέσκειας και αυτοικανοποίησης.
Ο
Χριστός όμως στο Ευαγγέλιο της Κρίσεως κάθε άλλο πάρα αυτά ζητάει. Εκείνο που
γίνεται κριτήριο της εισόδου μας στην Βασιλεία του Θεού, είναι η αγάπη. Και όχι
μια αφηρημένη αγάπη, αλλά η αγάπη στον αδύναμο, ευάλωτο και ξένο της ιστορίας.
Σε όλους εκείνους που οι περιστάσεις της ζωής τους έφεραν στην θέση του
ανυπεράσπιστου. Ασθενείς, φυλακισμένοι, ξενιτεμένοι και φτωχοί, καταπιεσμένοι,
περιθωριακοί και αδικημένοι, πρόσωπα θρυμματισμένα και τραγικά, διψασμένα για
αγάπη, δικαιοσύνη και ελευθερία. Όλοι οι κολασμένοι της γης και της ιστορίας,
σαρκωμένοι πάνω στο πρόσωπο του Χριστού ζητούν την αγάπη, αποδοχή και
αλληλεγγύη μας.
Ο
Χριστός ταυτίζεται με όλους τους σταυρωμένους της ιστορίας (Κατά Ματθαίον ΚΕ'
31-46) και ζητάει από εμάς να γίνουμε η «ανάσταση» τους. Ο Χριστιανός δε μπορεί
να αδιαφορεί στο άδικο, ούτε να γυρίζει το βλέμμα του απέναντι στην
οποιοιδήποτε μορφής βίας. Καλείται από το Θεό να φανερώσει την Βασιλεία των
εσχάτων μέσα στην ιστορία. Ακόμη κι εάν η γη αυτή ανθρωπίνως δε μπορεί να γίνει
παράδεισος, έχουμε υποχρέωση ως χριστιανοί να μην την αφήσουμε να γίνει
κόλαση.
Η
εσχατολογική δόξα του Θεού, η Βασιλεία της αγάπης, ενότητας και δικαιοσύνης,
πρέπει να σαρκώνεται στην καθημερινότητα των σχέσεων μας, ως αποδοχή,
ανεκτικότητα, κατανόηση και συμπερίληψη. Ως αλληλεγγύη και αγωνιστικότητα
απέναντι στο κακό και το άδικο αυτού του κόσμου. Δεν μπορώ να μιλάω για τον Θεό
εάν δεν μετέχω στην ζωή του άλλου. Εάν δε μοιράζομαι και μερίζομαι τα βάσανα και
τους καημούς του, κατά το πρότυπο της κένωσης του Χριστού, που αφήνει τον
ουρανό για να λυτρώσει την τραγωδία της γης.
Ο
Χριστός κατά τις προτροπές των μαθητών του θα μπορούσε να μην εισέλθει στα
Ιεροσόλυμα και να διαφύγει της συλλήψεως και του Σταυρού. Δεν το κάνει όμως.
Διότι είναι Εκείνος που μας αποκαλύπτει ότι δεν υπάρχει αληθινή αγάπη δίχως
θυσία. Ότι δεν υπάρχει καμία ανάσταση δίχως σταυρό. Κανείς δεν μπορεί να
αγαπήσει πραγματικά πάρα μονάχα ως σταυρωμένος. Όλοι οι αναστημένοι υπήρξαν
σταυρωμένοι για μια αγάπη.
Η
αγάπη όμως προς τον αδελφό, τον ξένο και διαφορετικό, δεν είναι μια απλή
υπόθεση. Χρειάζεται άσκηση και προσευχή. Επιλέγω να αγαπήσω και ασκούμε
καθημερινά στην διακονία του αδελφού, παλεύω με τα πάθη και τις αδυναμίες μου
προσπαθώντας να μεταμορφώσω το σκοτάδι σε φως. Διότι τίποτε το ανθρώπινο δε
μπορεί να ελευθερωθεί από την φιλαυτία και τον εγωισμό, εάν δεν το αγγίξει ο
Θεός.
Το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών απέκτησε το εικονικό του στίγμα και τη δική του θέση την απεραντοσύνη του κυβερνοχώρου με τη δημιουργία του Virtual Museum of Patriarchal Institute of Patristic Studies.
Οχτώ θεματικές ενότητες και 30 αθέατες κάμερες δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη του virtual museum να γνωρίσει, μέσα από τα ενδεικτικά εκθέματα, τους χώρους και το έργο που επιτελούν στην θρησκευτική και πολιτιστική ζωή η Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή Βλατάδων και το Π.Ι.Π.Μ.
Περιηγηθείτε είτε με τον αυτόματο πιλότο είτε με τα "ποδαράκια" για πλήρη αυτονόμηση των κινήσεων σας και απολαύστε, υπό τους ήχους της εμβληματικής μουσικής του Ludovico Einaudi, μια ιστορία χιλίων χρόνων μέχρι να μας επισκεφθείτε και δια ζώσης!!!
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ:
Το χάρισμα δεν έχει μόνο το νόημα της υπερφυσικής και εξαιρετικής δύναμης, για το οποίο μίλησε ο Max Weber, αλλά και το νόημα που αποτύπωσε ο Friedrich Nietzsche, λέγοντας ότι η θέληση για δύναμη μπορεί να εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους, οι περισσότεροι εκ των οποίων συνδέονται με το νόημα της κυριαρχίας, ωστόσο η ύψιστη έκφρασή της αποκαλύπτεται, όταν βγαίνει από αυτή τη φαντασίωση· τότε γίνεται πραγματική χάρις.
Αναδεικνύοντας αυτή την αμφισημία, τη διπλή σημασία της έννοιας του χαρίσματος, η παρούσα ανάλυση αποβλέπει σε μια δυνατότητα διέλευσης, όπως είπε o Jacques Lacan, της θεμελιώδους φαντασίωσης, η οποία υπηρετείται σήμερα από τις κυρίαρχες μορφές τόσο της θρησκείας όσο και της επιστήμης.
Τον Απρίλιο στη Νεφέλη