Κρίμα για εμάς - «Πάντα…»

Κρίμα για εμάς

Καθώς έπαψα να είμαι πια παιδί
και πολλά να ‘χω να θυμάμαι,
κάτι μ’ έκανε πολύ να στεναχωρηθώ,
κάτι που ‘μεινε σαν πονοκέφαλος,
που σκάλωσε σαν αγκάθι στο λαιμό,
που σαν ουλή βαθιά με χάραξε.
Είδα ανθρώπους πολλούς να μη τους νοιάζει
τι γίνεται τριγύρω τους στο κόσμο
μόνο το τομάρι τους να ‘ναι καλά,
αφήνουν τη ψυχή τους πεινασμένη
ταΐζοντάς την ατελείωτα σκουπίδια,
δεν ξέρουν τι πάει να πει αγάπη
ερωτεύονται στα ψεύτικα, δίχως νόημα,
υπηρετούνε πράγματα αισχρά
που δε τους προσφέρουν τίποτα.
Στεναχωριέμαι λοιπόν γι’ αυτούς
τους δύσμοιρους ανθρώπους
που συνεχώς αποδεικνύουνε
πως είμαστε πιθήκων απογόνοι.

Χρήστος Τεμιρτζόγλου  

«Πάντα…»

Αχόρταγα μάτια. Ενοχλητικά.

Πάντα θέλουν κι άλλο.

Κι άλλες εικόνες δικές τους.

Κι άλλους ανθρώπους που

κοιτούσαν αυτά και μόνο  αυτά.

Και εσύ τρέχεις να τους δώσεις

παραπάνω.

Να ικανοποιήσεις τον εγωισμό τους

Να γεμίσεις μια μνήμη που

Πάντα χωράει περισσότερα.

Και να φοβάσαι.

Μην τυχόν την υπερφορτώσεις.

Μην τυχόν μείνει κενή.

Και να ξεσπάς

Με συναισθήματα και με σειρές.

Αχόρταγα μάτια. Ζωντανά!

Αθηνά  Γκαλίτσιου