Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι, ένα παιδί Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί
Κι είπε, κι είπε ποτέ σου μην τους πεις τι άσκημοι που μοιάζουν
Αυτοί που σε σιχαίνονται μα στέκουν και κοιτάζουν
Κι είπε ποτέ σου μη κοιτάς τον άλλο μες στα μάτια
Γιατί καθρέπτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν κομμάτια
Μια μέρα φέραν στο χωριό άγγελο πληγωμένο τον φέρανε σ' ένα κλουβί
Κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος την ομορφιά του για να δει
Κι ένα παιδί σαν χάδι ωραίο αγγελούδι, ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι, ένα παιδί
Κι είπε, κι είπε αν θέλεις να σωθείς από την ομορφιά σου
Πάρε τσεκούρι και σπαθί και κόψε τα φτερά σου
Κι είπε ποτέ σου μη κοιτάς τον άλλο μες στα μάτια
Γιατί καθρέπτης γίνεσαι κι όλοι σε σπαν κομμάτια ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ Πριν από αρκετά χρόνια ο Αλκίνοος ζούσε σε ένα διαμέρισμα στο Βύρωνα. Ήταν κρυωμένος, με πολύ πυρετό και έμεινε στο κρεβάτι για μέρες. Δεν άντεχε άλλο να ξαπλώνει άπραγος, προσπάθησε λοιπόν να διαβάσει κάτι αν και ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Διάβασε ένα διήγημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ένα νεανικό του διήγημα που λεγόταν "Ένας πολύ γέρος κύριος με τεράστια φτερά". Κατάλαβε, διαβάζοντας το διήγημα μέσα στον πυρετό του, πως το νόημα του διηγήματος ήταν πως όταν δούμε κάτι το εξαιρετικά ωραίο ή κάτι το εξαιρετικά άσχημο το μισούμε και το πετροβολάμε γιατί εκεί αναγνωρίζουμε ένα μέρος του εαυτού μας που δεν θέλουμε να ξέρουμε ότι υπάρχει. Αργότερα έγινε καλά βέβαια, ξαναδιάβασε το διήγημα, για άλλα πράγματα μιλούσε, αλλά είχε ήδη γράψει το τραγούδι και έτσι έμεινε.
Στη σελίδα "Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία" αναρτήθηκαν οι φάκελοι μαθήματος του Μαθήματος των Θρησκευτικών και για τις τρεις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου για το σχολικό έτος 2017-18.
Για να δείτε το φάκελο μαθήματος πατήστε στον τίτλο της κάθε τάξης
Δεκέμβριος του 1945. Επίσημα εδώ και μήνες οι εχθροπραξίες έχουν λήξει, με τους Γερμανούς να αποχωρούν από το Ανατολικό Μέτωπο ηττημένοι επιστρέφοντας στην πατρίδα τους και τους θριαμβευτές Συμμάχους να έχουν εκκινήσει διαδικασία εκκαθάρισης των περιοχών της απόλυτης πια κυριαρχίας τους, από παρείσακτους εναπομείναντες εισβολείς. Κάτω από αυτές τις τρομακτικά δύσκολες συνθήκες η Γαλλίδα γιατρός των δυνάμεων του Ερυθρού Σταυρού, Ματίλντ Μπολιέ, με την εγκατεστημένη λίγο μέσα στα Πολωνικά σύνορα μονάδα της, παλεύει να γιατρέψει τους πιο πρόσφατους τραυματίες πολέμου,μέχρι την στιγμή που θα δεχτεί στο πρόχειρο παράπηγμα - κλινική, την αναπάντεχη επίσκεψη μιας τρομοκρατημένης Καθολικής καλόγριας, που θα της ζητήσει επίμονα να επισκεφθεί μαζί με τα ιατρικά της σύνεργα, το συντομότερο την κοντινή, απομονωμένη στο κέντρο του δάσους, Μονή.
Εκεί που η νεαρή ιατρός, παρότι περιορισμένης εμπειρίας από παρόμοια περιστατικά, θα φέρει εις πέρας τον δύσκολο τοκετό μιας εκ των τροφίμων του μοναστηριού, δίνοντας την υπόσχεση να κρατήσει το στόμα της σφραγισμένο και να μην αποκαλύψει σε κανέναν την ταυτότητα της κατά τα φαινόμενα, ζωηρής μοναχής, που έχει προκαλέσει το σκάνδαλο. Προς τεράστια έκπληξη της Ματίλντ, όμως, δεν είναι εκείνη μονάχα η μία μοναχή που εγκυμονεί έμβρυο, αλλά σχεδόν μια ντουζίνα ακόμη, που διανύουν τον τελευταίο μήνα της κυήσεως και όλες εντός ολίγου θα φέρουν στον κόσμο παιδιά! Μυστήριο? Θαύμα θαυμάτων? Στο μέτρημα των εννέα μηνών που οι ταγμένες στην θρησκεία γυναίκες βρίσκονται σε ενδιαφέρουσα, η γιατρός θα αντιληφθεί πως όλες τους έχουν υποπέσει θύματα ομαδικού βιασμού από τους κατσαπλιάδες του απελευθερωτικού στρατού, που δίχως ιερό και όσιο, βανδάλισαν στο διάβα τους τον ίδιο τον Οίκο του Θεού!
Σοκ! Που στην εξέλιξη του θα γίνει ακόμη τραγικότερο και βασανιστικό. Τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά που θα γεννηθούν? Ποιος θα τα μεγαλώσει και με ποια δικαιολογία θα αποκαλυφθούν οι μητέρες τους? Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, ποιος αλήθεια θα μπορέσει να κατηγορήσει για ατιμίες τους δεδομένους "ήρωες" του πολέμου, που σε κάθε γειτονική χώρα από την δική τους, υψώνουν το λάβαρο του κομμουνισμού? Λύση, πρόσκαιρη, που θα δώσει η κινούμενη με το γράμμα του θρησκευτικού νόμου Ηγουμένη, που έχει ανακαλύψει εύπορες ανάδοχες οικογένειες, ικανές να μεγαλώσουν και να αναθρέψουν σωστά τα παιδιά των φοβισμένων μοναχών, διώχνοντας πάνω από την σκέπη της Μονής τα όποια σύννεφα ντροπής και εξευτελισμού υπάρχουν. Η αλήθεια θα είναι ακόμη πιο τρομακτική, δυστυχώς, ακόμη πιο συγκλονιστική.
Είναι κάπως δύσκολο στις απόλυτα προοδευτικές ημέρες μας, να εισέλθουμε στο μυαλό και στην λογική των γυναικών, που νιώθουν τέτοια ψυχική οδύνη και βασανισμό, για κάτι που οι ίδιες δεν προκάλεσαν, όπως τον σωματικό βιασμό τους, ώστε να επιθυμούν να οδηγηθούν και στην αυτοκτονία ακόμη ή τον μαρτυρικό θάνατο από επιπλοκές την ώρα της γέννας, παρά να αποκαλύψουν το μυστικό που ενδεχόμενα θα τις καταστήσει πόρνες στην ματιά του πανέτοιμου να τις κατασπαράξει, συντηρητικού περίγυρου. Αυτό ακριβώς το κλίμα του ντεμοντέ τρόμου, κτίζει υπέροχα στην νέα της δημιουργία η εξηντάχρονη και με διεθνή καριέρα σκηνοθέτις Anne Fontaine. Η Λούξια δημιουργός, που το σύνολο σχεδόν του έργου της έχουμε παρακολουθήσει με επίσημη διανομή στα μέρη μας (ενδεικτικά τα Gemma Bovery, Two Mothers, Coco Avant Chanel, Chloe, La Fille De Monaco) ενδεχομένως στην 14η μεγάλου μήκους ταινία της να φτάνει στο ζενίθ της καλλιτεχνικής της πορείας, έχοντας κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά σε όλους τους τομείς της παραγωγικής διαδικασίας.
Και μάλιστα υπό συνθήκες αντίξοες, μιας και καλείται να ισορροπήσει σε σκοινί πανέτοιμο να κοπεί και να την τσακίσει στον γκρεμό, καθώς από την μια αποδίδει τις (υπάρχουσες και πρέπει να τις κοιτάξουμε στα μάτια μην τυχόν και τις επιλύσουμε) πομπές των ερυθρών Καμαράτ, ενώ από την άλλη αναδεικνύει την ελάχιστη ελαστικότητα των θρησκευτικών κανόνων, σε καταστάσεις μαρτυρικές που οι ίδιοι θα έπρεπε να είχαν φροντίσει να δίνουν λύσεις. Ειδικότερα ενόσω η στάση των ρασοφορεμένων μαρτύρων - ηρωίδων της ιστορίας δεν ακολουθεί την εύκολη πεπατημένη (ακόμη και μισό αιώνα πριν, υπήρχε τρόπος για να συμβεί το φονικό στην αγέννητη ψυχή και όλα να είναι μέλι - γάλα, τουλάχιστον στην βιτρίνα που μας ενδιαφέρει) αλλά προτιμά να σηκώσει μέχρι την κορυφή του Γολγοθά τον Σταυρό του βασάνου, δίνοντας ζωή στο σπέρμα κοινών εγκληματιών, βιαστών, φονιάδων! Τι καλύτερο και πιο ζωτικό μήνυμα αγάπης από αυτό να δώσει η οποιαδήποτε θρησκεία.
Πέρα από την υπέροχα φροντισμένη φωτογραφία που ζωντανεύει το μουντά ζοφερό κλίμα της εποχής, μετάλλιο για το φιλμ είναι το εκπληκτικό γυναικείο ανσάμπλ που μοιράζεται τους χαρακτήρες της πλοκής και που για στηρίγματα του έχει δύο πανίσχυρους υποκριτικούς άξονες. Την νέα επόμενη σπουδαία παγκόσμια σταρ του Γαλλικού σινεμά, σπάνιας Adjaniκής ομορφιάς, Lou De Laage, που με εκφραστικότητα αποδίδει την νεαρή και κατά συνθήκη μαία, μα κυρίως την Πολωνέζα πολύ σπουδαία ηθοποιό Agata Kulesza, που υποδυόμενη την φυσική ηγέτιδα της Καθολικής φράξιας, προσφέρει μια ακόμη ποιοτικότερη και εξίσου καθηλωτική ερμηνεία, κατόπιν εκείνης στην Ida. Δημιουργώντας έτσι ένα εξαιρετικό σύνολο φορτισμένων κεντρικών ιδεών, που όλες τους διαχρονικά και όχι περιοριστικά στην συγκεκριμένη περίοδο, ισχύουν σε κάθε κοινωνία, δίνοντας στις παθούσες το κουράγιο που επιζητούν για να αντεπεξέλθουν των δυσχεριών. Κατακραυγής πιότερο, που άλλοι έκτισαν βιαίως στις πλάτες τους, για να υποστούν τις οδυνηρές συνέπειες τους μόνον εκείνες στο παρόν και με το μέλλον τους, να προδιαγράφεται ακόμη πιο δυσμενές και τραγικό.. ΠΗΓΗ
Παρά την μικρή διάρκεια του, το φιλμ “”On Wednesdays” αποπνέει πολύ ζεστασιά και βγάζει γλυκόπικρο χιούμορ. Το έφτιαξαν δύο ταλαντούχοι Λιθουανοί νέοι και ένας διάσημος Λιθουανός συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης, ο Galina Dauguvietytė.
Διαδραματίζεται
σ’ ένα σούπερ μάρκετ στη Λιθουανία. Μια ηλικιωμένη κομψή κυρία
ψωνίζει και γεμίζει το μεγάλο καρότσι μέχρι την κορυφή. Κάτι
ασυνήθιστο για τα οικονομικά δεδομένα των ηλικιωμένων ανθρώπων στην Λιθουανία.
Στο
πρόσωπο της δεν υπάρχει ίχνος κούρασης ή θυμού. Είναι εμφανές πως η κυρία
απολαμβάνει τα ψώνια. Μυρίζει το ψωμί, αγγίζει τα λαχανικά,
κουνάει τα αυγά να δει αν είναι φρέσκα, είναι κάτι σαν τελετουργία αυτά τα
ψώνια.
Είναι όμως αυτό που φαίνεται ή κάτι άλλο συμβαίνει;
