«Τι λοιπόν»

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕ 5 ΚΑΚΟ 5.2 ΘΑΝΑΤΟΣ (2ο δίωρο)

Νοηματοδοτώντας
Ο θάνατος στη θεολογική και θρησκευτική γλώσσα.
- Ομαδοσυνεργασία – «Επεξεργασία κειμένων με ερωτήσεις»: Οι μαθητές/μαθήτριες με αφορμή το ποίημα του Γ. Δροσίνη, Τι λοιπόν; (ή το τραγούδι Μάνα του Γ. Μαρκόπουλου) μελετούν το θέμα του θανάτου σε διάφορες θρησκείες.

Τι λοιπόν, της ζωής μας το σύνορο
θα το δείχνη ένα ορθό κυπαρίσσι;

Κι' από ό,τι είδαμε, ακούσαμε, αγγίσαμε
τάφου γή θα μας έχη χωρίση;

Ό,τι αγγίζουμε, ακούμε καί βλέπουμε
τούτο μόνο ζωή μας το λέμε;

Κι' αυτό τρέμουμε μήπως το χάσουμε
καί χαμένο στους τάφους το κλαίμε;

Σ' ο,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε
της ζωής μας ο κόσμος τελειώνη;

Τίποτ'άλλο; Στερνό μας απόριμμα
τό κορμί που πετιέται και λυώνη;

Κάτι ανέγγιχτο, ανάκουστο, αθώρητο
μήπως κάτω απ' τους τάφους ανθίζη;

Κι'ό,τι μέσα μας κρύβεται αγνώριστο
μήπως πέρα απ' τον τάφο αρχίζη;

Η ψυχή ταξειδεύτρα μεσ' τ'άπειρο
σταλαμίδα νερού μήπως μοιάζη;

που ανεβαίνη στα νέφη απ' τα πέλαγα
κι'απ'τα νέφη στούς κάμπους σταλάζη;

Μήπως ο,τι θαρρούμε βασίλεμμα
γλυκοχάραμα αυγής είναι πέρα;

Κι'αντί ν'άρθη μια νύχτα αξημέρωτη
ξημερώνει μιά αβράδυαστη μέρα;

Μήπως είναι η αλήθεια στο θάνατο;
Κι'η ζωή μήπως κρύβη την πλάνη;

Ό,τι λέμε πως ζη μήπως πέθανε
κι'είναι αθάνατο ο,τι έχει πεθάνει; 

Γεώργιος Δροσίνης

Ο ΑΝΑΣΤΑΣ ΚΥΡΙΟΣ

THE RISEN LORD

Brother can you spare me food
And give me a drink of wine
I've been travelling on this road
For such a long long time
I have seen the wonders
But most amazing of them all
I believe i've seen the face
Of the risen lord;

Αδελφέ μου μπορείς να μου κρατήσεις λίγο φαί
να μου δώσεις μια γουλιά κρασί
Ταξίδεψα σε τούτο το δρόμο
Για πολύ καιρό
Είδα πολλά θαύματα
Μα το πιο εκπληκτικό από όλα
Πιστεύω ότι είδα το πρόσωπο
του Αναστηθέντος Κυρίου


On a night like this there came
A stranger on the road
I saw him stumble, heard him fall
I helped him with his load
The further that we walked
Well the heavier it became
And i believe i've felt the weight
From another world...

Μια νύχτα σαν κι αυτή
ένας ξένος φάνηκε στον δρόμο
Τον είδα να σκοντάφτει τον άκουσα να πέφτει
Τον βοήθησα από το φορτίο του
Ενώ περπατούσαμε
Άρχισε να βαραίνει περισσότερο
Και πιστεύω ότι αισθάνθηκα το βάρος
Από έναν άλλο κόσμο...
πηγή

Την τελευταία φορά που έκλαψα

The last time I cried, I was sitting home, And it was deep in the night, Staring at the shadows and the flickering lights, Giving all that I had, to take them away, Giving all that I had, to make them pay; The last time I cried, I could see the people, Long ago in the rain, Waiting as the soldiers put them all on a train, And the hands on the bars, the eyes full of tears, And the word is the same, for a thousand years, Eli Eli Lama, oh Lord, you have forsaken me, Eli Eli Lama, oh Lord, you have forsaken me; The last time I cried, I could not believe it, When I held on a face, Staring at a soldier with his gun in the rain, It was the face of a child, my child here asleep, And the soldier who smiled, the man was me, Eli Eli Lama, oh Lord, you have forsaken me, The last time I cried, the last time I cried, The last time. Lyrics and music by Chris de Burgh (Μετάφραση - Velvet)  πηγή

Την τελευταία φορά που έκλαψα, καθόμουν στο σπίτι, στη καρδιά της νύχτας κοιτάζοντας τις σκιές και τα φώτα να τρεμοσβήνουν. Θα έδινα όλα αυτά που είχα για να τους πάρω μακρυά Θα έδινα όλα αυτά που είχα για να τους ξεπληρώσω. Την τελευταία φορά που έκλαψα, μπόρεσα να δω τους ανθρώπους, για πολύ καιρό πριν μέσα στη βροχή, περιμένοντας, ενώ οι στρατιώτες τους έβαζαν όλους σε ένα τρένο με τα χέρια πάνω στις μπάρες, τα μάτια γεμάτα δάκρυα. Και την ίδια λέξη, εδώ και χιλιάδες χρόνια Ηλι, Ηλι, Λαμά, Ω Κύριε, με εγκατέλειψες Ηλι, Ηλι, Λαμά, Ω Κύριε, γιατί με εγκατέλειψες; Την τελευταία φορά που έκλαψα, δεν μπορούσα να το πιστέψω όταν κοιτάζοντας επίμονα το πρόσωπο ενός στρατιώτη με το όπλο κάτω από τη βροχή έβλεπα στο πρόσωπο ενός παιδιού, το γιο μου, που "αναπαυόταν" εδώ. Και ο στρατιώτης που χαμογελούσε, ήμουν εγώ.  Ηλι, Ηλι, Λαμά, Ω Κύριε, γιατί με εγκατέλειψες; Eli, Eli, Lama, Oh Lord why, have you forsaken me? Την τελευταία φορά που έκλαψα The last time I cried.......

Οι προσωπικότητες των Lewis και Collins

Ο Χριστιανισμός στη Δύση, μέσα από τα μάτια του C. S. Lewis και του Francis Collins.

Ο Lewis έζησε κατά τον 20ο αιώνα (1898-1963) και είχε τεράστια επιρροή στην εποχή του, όντας ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς. Διετέλεσε καθηγητής Αγγλικής λογοτεχνίας στην Οξφόρδη για ένα χρόνο και στη συνέχεια καθηγητής μεσαιωνικής και αναγεννησιακής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, μία θέση που διατήρησε μέχρι την απόσυρσή του. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Χριστιανούς απολογητές του 20ού αιώνα.
Επί ασπαλάθων

Κανένα καλό έργο δεν γίνεται πουθενά, χωρίς την βοήθεια του Πατέρα των Φώτων.

Ο Francis Collins είναι γενετιστής-βιολόγος (αργότερα έγινε και γιατρός), συμμετείχε στην αποκρυπτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος (DNA) και έχει συμμετάσχει σε συζητήσεις που αφορούν τη σχέση επιστήμης-πίστης. Ξεκινώντας ο ίδιος ως αγνωστικιστής και στη συνέχεια άθεος, ήρθε αντιμέτωπος με τη φθορά και τον θάνατο, όταν άρχισε να δουλεύει στα νοσοκομεία. Αυτή η εμπειρία τον συντάραξε και τον βοήθησε να αναθεωρήσει πολλές απόψεις του. Με την καθοδήγηση του Lewis έγινε Χριστιανός και έκτοτε κηρύσσει την Ανάσταση στα Πανεπιστήμια της Αμερικής.

Δείτε κι εδώ:

Βρήκα το Θεό.

Η Γλώσσα Του Θεού

Ain't Got No, I Got Life - Nina Simone

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ Θ.Ε. 4 ΑΞΙΕΣ - 4.1 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


 It has been suggested that the lyrics are in reference to the slavery and oppression of black people.
Θεωρείται ότι οι στίχοι αναφέρονται στη δουλεία και την καταπίεση των μαύρων.

Δεν έχω... έχω τη ζωή

Δεν έχω σπίτι, δεν έχω παπούτσια,

Δεν έχω λεφτά, δεν έχω φινέτσα,

Δεν έχω φούστες, δεν έχω πουλόβερ,

Δεν έχω αρώματα, δεν έχω κρεβάτι,

Δεν έχω μυαλό,

Δεν έχω μάνα, δεν έχω κουλτούρα,

Δεν έχω φίλους, δεν έχω μόρφωση,

Δεν έχω αγάπη, δεν έχω όνομα,

Δεν έχω εισιτήρια, δεν έχω κουπόνια,

Δεν έχω Θεό.

Και τι έχω;

Για ποιο λόγο να ζω;

Ναι, τι έχω;

Κανείς δεν μπορεί να μου πάρει...

Έχω τη γλώσσα μου και το πηγούνι μου,

Έχω το λαιμό μου, έχω το στήθος μου

Έχω την καρδιά μου, έχω την ψυχή μου,

Έχω την πλάτη μου, έχω το φύλο μου.

Έχω τα μπράτσα μου, έχω τα χέρια μου, τα δάχτυλά μου,

έχω τα πόδια μου, τις πατούσες μου, τα δάχτυλα των ποδιών μου,

έχω το συκώτι μου, έχω το αίμα μου...

Έχω τη ζωή,

Έχω την ελευθερία μου,

Έχω τη ζωή,

Έχω τη ζωή

Και θα την κρατήσω,

Έχω τη ζωή

Και κανείς δε θα μου την πάρει,

Έχω τη ζωή!

"Το θερμοκήπιο"

Β' ΛΥΚΕΙΟΥ ΗΘΙΚΗ 5.5 ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ (5ο δίωρο)

Το θερμοκήπιο

Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο Σοφάδων
Σχολική μονάδα: Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο Σοφάδων (Νομός Καρδίτσας)

Πέντε μαθητές και δύο μαθήτριες της Β΄ Λυκείου, του τομέα Γεωπονίας, Τροφίμων και Περιβάλλοντος, αποφασίζουν, με παρότρυνση της υπεύθυνης εκπαιδευτικού, να συμμετάσχουν στην Έκθεση Ανθοκομίας του Δήμου τους. Τα παιδιά εργάζονται με ζήλο και αφοσίωση, όταν ένα αναπάντεχο γεγονός έρχεται να ανατρέψει τα αρχικά τους σχέδια. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να προβλέψει ποια έκπληξη τους επιφυλάσσει το μέλλον. 

πηγή & εδώ

Χρ. Σταμούλης: Μεγάλοι οι κίνδυνοι από τον ομολογιακό χαρακτήρα του μαθήματος (audio)

http://www.ert.gr/eidiseis/ellada/politiki/chr-stamoylis-megaloi-oi-kindynoi-apo-ton-omologiako-charaktira-toy-mathimatos-audio/

Η περιθωριοποίηση του μαθήματος των θρησκευτικών ως επιλεγόμενου και η διαίρεση των μαθητών στο πλαίσιο του μαθήματος θα αποτελέσει πληγή για τον τόπο μας, επισημαίνει ο κ. Χρυσόστομος Σταμούλης Καθηγητής Δογματικής Θεολογίας Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης χαρακτηρίζοντας την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών ως ατυχής. 

Ο κ. Σταμούλης μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα και στην εκπομπή «Αναμενόμενα και Μη» (11-12) με την Κωνσταντίνα Δημητρούλη , επεσήμανε ότι οι αλλαγές που επήλθαν στο μάθημα των θρησκευτικών αποτελούν προϊόν ενός εκτεταμένου δημόσιου και οργανωμένου διαλόγου ακαδημαϊκών, θεολόγων, εκπαιδευτικών αλλά και της ίδιας της Εκκλησίας. Μάλιστα ο κ. Σταμούλης σημείωσε ότι η Εκκλησία δια του εκπροσώπου της Σεβ. Μητροπολίτη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ συμφώνησε στις τελικές αλλαγές που θα επέρχονταν στο μάθημα των θρησκευτικών. Μάλιστα η συμφωνία επήλθε σε τρία σημεία: υποχρεωτικότητα του μαθήματος εφόσον δεν έχει ομολογιακό χαρακτήρα, διατηρήσιμο των ωρών διδασκαλίας ως ανθρωπιστική επιστήμη και τη διασφάλιση του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος.

Διάλογος της Ορθοδοξίας με τον δυτικό Χριστιανισμό

Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ Θ.Ε. 3 ΚΟΙΝΩΝΙΑ 3.4 ΔΙΑΛΟΓΟΣ (4ο δίωρο)

Προκαλεί πραγματικά μεγάλο πόνο το ότι συχνά οι αιρετικοί ξεκίνησαν με καλή διάθεση, επειδή είδαν μια μεγάλη υπερβολή στον δυτικό Χριστιανισμό, ο οποίος τους σκανδάλισε με τις υπερβολές και τις παραποιήσεις, τις οποίες είχε υποστεί. Έφυγαν από αυτήν την Εκκλησία, δυστυχώς όμως οδηγήθηκαν σε έναν κατακερματισμό ομολογιών.

Ωστόσο, στις μέρες μας υπάρχει μια θετική κίνηση στη Δύση και μια αναζήτηση των ριζών της πρώτης αποστολικής Εκκλησίας. Αρχικά, έχουν να αντιμετωπίσουν ποικίλα ερωτήματα σχετικά με την Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο, τις Άγιες Εικόνες. 

Οφείλουμε ως αδελφοί τους να τους οδηγήσουμε στην πληθώρα των χριστιανικών και αποστολικών πηγών και την εκκλησιαστική παράδοση. Ο ίδιος ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, στον πρόλογό του στον Συναξαριστή, επισημαίνει την ανάγκη κάθαρσης των αγιολογικών κειμένων από κάποιες υπερβολές και κάποια δόση μύθου, πράγματα τα οποία δεν οικοδομούν στην πίστη αλλά απομακρύνουν τους σκεπτόμενους ανθρώπους από την Εκκλησία.

πηγή