Σπάμε τη Σιωπή | Σταματάμε τη Βία

Β' ΛΥΚΕΙΟΥ 2.4 Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

25 Νοεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Η βία κατά των γυναικών παραμένει ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα βασίζεται και διαιωνίζει τις ανισότητες των φύλων.

ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗ

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ - Εργασίες μαθητών ΤΜΗΜΑ Α3/ Σχολικό έτος 2021/22

(Όταν δίνεις μια υπόσχεση στα παιδιά οφείλεις να την τηρείς)

 1.4. Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Φιδάκι»: ΓΡΑΨΤΕ στη βάση της μεγαλύτερης σκάλας μία αρετή και στο κεφάλι του μεγαλύτερου φιδιού ένα πάθος.

Δικαιολογήστε (για ποιο λόγο)  θεωρείτε την αρετή/πάθος που βάλατε ως σπουδαιότερη-ο;  

ΑΡΕΤΕΣ	ΠΑΘΗ
1.    Άσκηση (νηστεία, προσευχή)	1.    Κατάκριση
2.    Ευγένεια	2.    Εγωισμός
3.    Ελεημοσύνη	3.    Συκοφαντία
4.    Συγχώρεση	4.    Ζήλια
5.    Μετάνοια	5.    Πλεονεξία
6.    Καλές πράξεις	6.    Μίσος
7.    Αγάπη (για όλους)	7.    Επίδειξη
8.    Ηρεμία, γαλήνη	8.    Μνησικακία
9.    Φρόνηση, σοφία	9.    Εκδικητικότητα
10.           Δικαιοσύνη	10.       Αγένεια
11.           Ταπείνωση	11.       Οργή

Επιλέξαμε την αγάπη ως την μεγαλύτερη αρετή, καθώς μέσα της υπάρχουν και οι αρετές της δικαιοσύνης, της ηρεμίας, της ευγένειας, της συγχώρεσης κ.α.   Ενώ επιλέξαμε το μίσος ως μεγαλύτερο πάθος καθώς θεωρούμε ότι ο άνθρωπος συχνά βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ζηλεύει τα αγαθά που έχει ο συνάνθρωπός του, του φέρεται με αγένεια και με κακία επειδή έτσι πιστεύει και κρίνει η καρδία του. Επιπλέον, αντί να αποδεχθεί τον άνθρωπο τον κατακρίνει και έτσι η ψυχή του αγκαλιάζει το μίσος.  

Η ταπείνωση είναι η πιο μεγάλη αρετή γιατί όταν κάποιος είναι ταπεινός δεν βάζει ποτέ τον εαυτό του σαν προτεραιότητα αλλά όλους τους άλλους. Γιατί δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.   Ο εγωισμός είναι το μεγαλύτερο πάθος, γιατί ένας εγωιστής  νοιάζεται για τον εαυτό του και μόνο τον εαυτό του και δεν τον ενδιαφέρει καθόλου ο συνάνθρωπός του.

Αποφασίσαμε σαν ομάδα πως η αγάπη είναι μια πολύ σημαντική αρετή, διότι είναι ένα συναίσθημα που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και τους αλλάζει προς το καλύτερο.   Για πάθος διαλέξαμε την ζήλια γιατί ένας άνθρωπος έχει πιο έντονα αρνητικά συναισθήματα . Τέλος η ζήλια για τον συνάνθρωπο δεν φέρνει τίποτα περισσότερο από κακία και μίσος.

Το μεγαλύτερο πάθος κατά την γνώμη μου είναι το μίσος, επειδή εάν έχεις μίσος δεν θα έχεις αγάπη και άλλες αρετές. Εάν το έχεις τότε δεν μπορείς να έχεις τον Χριστό μέσα σου.   Η μεγαλύτερη  αρετή κατά την γνώμη μου είναι η άσκηση, καθώς εάν ασκείσαι και προσεύχεσαι τότε είναι δυνατόν να έρθουν και οι υπόλοιπες αρετές. 

Συγχώρεση, διότι πολλά από τα καθημερινά σφάλματα δεν θα έπρεπε να μένουν ασυγχώρητα, καθώς οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν στάση και με τη θέλησή τους να μην επαναλάβουν λάθη. Ωστόσο, αν αντιληφθούμε ότι κάποια λάθη επαναλαμβάνονται είμαστε ικανοί να κρίνουμε το ποιόν του ανθρώπου. Εκδικητικότητα. Το πιάτο της εκδίκησης τρώγεται πάντοτε κρύο και σε χρόνο ανύποπτο καθώς, πολλοί οφείλουν  να πάθουν για να μάθουν. Ειδικά αν δεν έχουν αρχές και όρια.

 Καλές πράξεις. Είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας να κάνουμε καλές πράξεις  και να βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας.  Είναι απαραίτητο να βοηθάμε ανθρώπους που έχουν ανάγκη προσφέροντας τα απαραίτητα αγαθά.  Μίσος. Από την άλλη πλευρά το μίσος είναι το χειρότερο συναίσθημα που μπορεί να έχει κάποιος, γιατί πρέπει να έχουμε αγάπη και να νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας.   

Αρετή: Ταπείνωση. Πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό να είσαι ταπεινός και να μην έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου . Όπως και ο Χριστός ενώ μπορούσε να κάνει θαύματα δεν υπερηφανευόταν για τον εαυτό του και ήταν ταπεινός.  Πάθη: Μνησικακία. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να χαίρονται με τα λάθη των άλλων. πχ να μην χαίρεσαι με το να πετυχαίνουν οι άλλοι.

Για μένα η σπουδαιότερη αρετή είναι η ηρεμία και γαλήνη, διότι πιστεύω πως το να έχουμε ηρεμία στη ζωή και να μπορούμε να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας, θα μας βοηθήσει για την ψυχική μας υγεία αλλά και στο να πάρουμε καλύτερες αποφάσεις.  Για μένα το χειρότερο πάθος είναι η οργή, γιατί ο άνθρωπος αν δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του και κυριεύεται από την οργή θα  καταλήξει να πράττει απαίσιες πράξεις τις οποίες μπορεί αργότερα να μετανιώσει.

Σαν αρετή επιλέξαμε την αγάπη (για όλους) διότι είναι πολύ σημαντικό να αγαπάς τον συνάνθρωπό σου ότι και να γίνει. Αγαπώντας τον, συνεπάγεται ότι κάνεις και καλές πράξεις και δείχνεις ευγένεια σε αυτόν όπως και πολλά άλλα.  Σαν πάθος επιλέξαμε την ζήλια, επειδή όταν ζηλεύεις κάποιον προσπαθείς πολλές φορές να τον βλάψεις, θέλεις το κακό του (δείχνεις και το μίσος). Εκφράζεσαι με λάθος πράξεις και στο τέλος οδηγείσαι και στο δικό σου κακό.  

Σπουδαιότερη αρετή είναι η ευγένεια, γιατί δείχνει σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, κατανόηση προς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τον κάνει να νιώθει καλύτερα.  Το χειρότερο πάθος είναι η κατάκριση, επειδή κανένας δεν έχει δικαίωμα να κρίνει τον συνάνθρωπό του, ανεξαρτήτως συγγένειας ή φιλίας, αφού δεν μπορείς να ξέρεις τα προβλήματα και τα συναισθήματα του άλλου.    

“Η αποικία της αξιοπρέπειας”

“Η αποικία της αξιοπρέπειας”. Η θρησκευτική σέχτα του παιδεραστή Ναζί που κατέφυγε στη Χιλή. Οι εγκαταστάσεις του έγιναν κέντρο βασανιστηρίων του Πινοσέτ και η Γερμανία κατηγορείται ότι συγκάλυψε τη δράση του...

Περισσότερα ΕΔΩ

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΕΔΩ

ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΔΩ

Η «Αποικία της Αξιοπρέπειας» (Κολονία Ντιγκνιδάδ) ιδρύθηκε το 1961 στη Χιλή από τον πρώην δεκανέα των Ναζί Πολ Σέφερ, ο οποίος εγκατέλειψε τη Γερμανία για να αποφύγει τις κατηγορίες για κακοποίηση αγοριών σε ορφανοτροφείο που είχε ιδρύσει στη Βόννη. 

Ο Σέφερ παρουσίαζε αυτή τη γερμανική κοινότητα – που την αποτελούσαν μερικές εκατοντάδες άνθρωποι – ως ένα ιδανικό οικογενειακό χωριό.

Βίντεο παραγωγές της «Αποικίας» παρουσίαζαν στον έξω κόσμο την ειδυλλιακή ζωή των ευτυχισμένων κατοίκων της, που όλοι φορούσαν παραδοσιακά ρούχα της Βαυαρίας, της δεκαετίας του ’40:  άνδρες αφιερωμένους στην αγροτική δουλειά και γυναίκες και κορίτσια να κεντούν ή να φτιάχνουν βούτυρο.

Στην πραγματικότητα ο ίδιος διοικούσε με βαναυσότητα την «Αποικία» του: Τα μέλη της κατέληξαν να ζουν ως σκλάβοι ενώ ο ιδρυτής υπέβαλε τα παιδιά σε σεξουαλικά βασανιστήρια.

Τα μέλη της  σέκτας ζούσαν απομονωμένα από τον έξω κόσμο αλλά και μεταξύ τους: Οι άνδρες ζούσαν χωριστά από τις γυναίκες και απαγορευόταν κάθε σεξουαλική ή άλλη επαφή μεταξύ τους.

Επίσης, τα παιδιά ζούσαν χωριστά από τους γονείς τους και δεν γνώριζαν τα αδέρφια τους ενώ κακοποιούνταν σεξουαλικά από τον ανώτατο πνευματικό ηγέτη της «Αποικίας«, Σέφερ.

Η φρικτή πραγματικότητα της «Αποικίας» για πνευματικές, σωματικές και σεξουαλικές κακοποιήσεις ενηλίκων και παιδιών άρχισε να αποκαλύπτεται το 1966, όταν ένα πρώην μέλος της σέκτας – ο Wolfgang Müller –  κατάφερε να αποδράσει και να διαφύγει στη Γερμανία, όπου ζήτησε άσυλο. Σύντομα άρχισε τον αγώνα κατά του Σέφερ , απελευθέρωσε άλλον έναν άνδρα και τελικά ίδρυσε οργάνωση που μαχόταν να κλείσει η «Αποικία».

Μετά τη φυγή του Σέφερ το 1997, οι Χιλιανοί ανακάλυψαν ότι ο γερμανικός θύλακας είχε μετατραπεί επίσης σε κόλαση για τους αντιπάλους της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοτσέτ (1973-90). Πολλοί Χιλιανοί αντιφρονούντες βασανίστηκαν ή εξαφανίστηκαν στην Κολονία Ντιγκνιδάδ.

ΠΗΓΗ

Lost Bodies - Ο φθόνος των εχθρών του

Τα πλήθη του λαού σε περικύκλωσαν και σε πιέζουν και συ λες ποιος με άγγιξε? Κάποιος με άγγιξε! Διότι εγώ κατάλαβα ότι βγήκε από επάνω μου δύναμις. Μη φοβάσαι, μόνο εξακολούθησε... Όταν είδε η γυναίκα αυτό που έκανε, ήρθε τρέμουσα από το φόβο της, διηγήθηκε σε όλο το πλήθος του λαού την αιτία για την οποία τον άγγιξε. Πήγαινε στο καλό.  Ήρθε κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου, έκλαιγαν δε όλοι. Μην κλαίτε! Και τον περιγελούσαν. Διέταξαν να της δοθεί φαγητό να φάει, δια να αναλάβει δυνάμεις, κατόπιν της εξαντλήσεως που της είχε φέρει η μακρά... Μην κλαίτε.  Και εκυριεύθησαν όλοι από βαθύ, και οι γονείς της το ίδιο. Τους παρήγγειλε να μην πούνε σε κανέναν το γεγονός, για να μην ερεθίζεται ο φθόνος των εχθρών του. Ο ΦΘΟΝΟΣ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΟΥ! Κάποιος με άγγιξε! Πήγαινε στο καλό! Μη φοβάστε!

Ευαγγέλιο Κυριακής Ζ’ Λουκά – Η ανάσταση της κόρης της Ιαείρου

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Μόλις επέστρεψε ο Κύριος στην Καπερναούμ, Τον υποδέχθηκαν πλήθη λαού, διότι όλοι Τον περίμεναν ανυπόμονα. Ανάμεσά τους ξεχώριζε ο Ιάειρος, που ήταν άρχοντας της Συναγωγής. Ένα πρόβλημα μεγάλο τον είχε αναστατώσει. Γι’ αυτό και έπεσε γονατιστός στα πόδια του Χριστού και Τον παρακαλούσε να έλθει στο σπίτι του· η μονάκριβη δωδεκάχρονη κόρη του ήταν βαριά άρρωστη, ετοιμοθάνατη. Ο Κύριος σπλαχνίστηκε τον πονεμένο πατέρα κι αμέσως τον ακολούθησε. Στο δρόμο όμως τα πλήθη του λαού Τον πίεζαν ασφυκτικά. Κάποια στιγμή έγινε κάτι που κανείς από τα πλήθη δεν το πήρε είδηση. Μία γυναίκα που υπέφερε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία και είχε ξοδεύσει όλη την περιουσία της σε γιατρούς χωρίς να βρει πουθενά γιατρειά, πλησίασε τον Κύριο κρυφά από πίσω, επειδή ντρεπόταν να γίνει φανερό το νόσημά της, άγγιξε την άκρη του ενδύματός κι αμέσως το θαύμα έγινε, σταμάτησε η αιμορραγία της. Όμως ο Κύριος άρχισε να ρωτά: Ποιος με άγγιξε; Κι επειδή κανείς τριγύρω δεν αποκρινόταν, είπε ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές: Διδάσκαλε, τόσα πλήθη λαού Σε έχουν περικυκλώσει και Σε πιέζουν, κι Εσύ ρωτάς: ποιος με άγγιξε; Μα ο Κύριος επιμένει: Κάποιος με άγγιξε. Αισθάνθηκα να βγαίνει από πάνω μου δύναμη θαυματουργική. Τότε η γυναίκα, που κατάλαβε ότι δεν έμεινε κρυφή η πράξη της, ήλθε τρέμοντας από το φόβο της κι αφού έπεσε γονατιστή στα πόδια του, ομολόγησε μπροστά σ’ όλους την αιτία για την οποία τον άγγιξε και το θαύμα που έγινε. Και ο Κύριος της είπε: Κόρη μου, η πίστη σου σε έχει θεραπεύσει. Μη φοβάσαι. Μόνο εξακολούθησε να πιστεύεις. Πήγαινε στο καλό. Γιατί όμως ο Κύριος ρωτούσε ποιος Τον άγγιξε; Δεν ήξερε; Ασφαλώς ήξερε. Αλλά ήθελε να δείξει ότι δεν αγνοούσε το γεγονός κι ότι η γυναίκα αυτή δεν υπέκλεψε τη θεραπεία της, αλλά την έλαβε από την πανάγαθη θέλησή του. Και την έλαβε επειδή έδειξε μία πολύ μεγάλη πίστη. Αυτήν ακριβώς την πίστη της ήθελε να δημοσιοποιήσει και να επιβραβεύσει· για να διδαχθούν τα πλήθη που ήταν εκεί, και πολύ περισσότερο ο άρχοντας της Συναγωγής που περνούσε μία πολύ μεγάλη δοκιμασία· αλλά και για να κάνει τη γυναίκα αυτή αιώνιο παράδειγμα πίστεως. Και την ονομάζει «κόρη του», διότι με την πίστη της αυτή η γυναίκα δεν βρήκε μόνο τη θεραπεία του σώματός της αλλά και τη σωτηρία της ψυχής της. Έγινε κατά την Παράδοση πιστή χριστιανή. Πίστεψε ολοκληρωτικά στον Κύριο και έγινε αγία της Εκκλησίας μας, η αγία Βερονίκη, και σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή της διακήρυττε το θαύμα που της έκανε ο Κύριος. Και μας εμπνέει η αγία Βερονίκη να έχουμε κι εμείς την πίστη της, τη βεβαιότητά της ότι μόνο στον Χριστό μπορούμε να βρούμε λύτρωση και σωτηρία. Ακόμη κι όταν τρέχουμε στους γιατρούς, να έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Χριστός είναι ο μέγας ιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας. Η ζωή και η ανάσταση Καθώς ο Κύριος συνέχιζε την πορεία του, ήλθε κάποιος από το σπίτι του αρχισυναγώγου και του είπε: Η κόρη σου πέθανε· μην κουράζεις άλλο τον διδάσκαλο. Μπορούμε άραγε να φανταστούμε τι ένιωσε τη φοβερή εκείνη ώρα ο δύστυχος πατέρας; Ο κύριος όμως, μόλις άκουσε την είδηση αυτή, του είπε: Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε, και θα σωθεί η κόρη σου. Όταν έφθασε στο σπίτι του Ιαείρου, αντίκρισε ένα οδυνηρό θέαμα. Έκλαιγαν όλοι και χτυπούσαν τα στήθη τους και τα κεφάλια τους για τη νεκρή. Κι Αυτός τότε τους είπε: Μην κλαίτε· δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Μια εκείνοι Τον περιγελούσαν, διότι ήταν βέβαιοι ότι το κοριτσάκι ήταν νεκρό. Αυτός όμως, αφού τους έβγαλε όλους έξω, άφησε να μείνουν στο δωμάτιο της νεκρής μόνο ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης και οι γονείς του παιδιού. Κι εκείνη τη μοναδική ώρα έπιασε το χέρι του μικρού κοριτσιού και φώναξε: Κόρη, σήκω επάνω! Η στιγμή ήταν συγκλονιστική. Το πρόσωπο της κορούλας ροδίζει, τα δυο μάτια της ζωής και του θανάτου. Οι γονείς κοιτούν εκστατικοί, γεμάτοι ασυγκράτητη χαρά. Κι Εκείνος τους προστάζει να δώσουν στη μικρή φαγητό και να μην πουν σε κανένα το γεγονός. Γιατί όμως τους έδωσε αυτή την οδηγία; Για να μην ερεθιστεί ο φθόνος των εχθρών του, εξηγούν οι ιεροί ερμηνευτές. Διότι το θαύμα αυτό διαλαλούσε περίτρανα ότι ο Κύριος δεν είναι ένας απλός άνθρωπος, αλλά έχει τη δύναμη να ανασταίνει νεκρούς, να νικά το θάνατο. Αυτή η πραγματικότητα είναι ασύλληπτη. Δεν είναι μία λεπτομέρεια στην Πίστη μας αλλά η μεγαλύτερη αλήθεια. Ο Χριστός είναι ο κύριος της ζωής και του θανάτου. Ανέστησε νεκρούς, αναστήθηκε και ο ίδιος για να μας δείξει ότι είναι ο Νικητής του θανάτου και ο καθαιρέτης του Άδη, η ζωή των απάντων. Η πίστη αυτή πρέπει να κυριαρχεί διαρκώς στη σκέψη μας, να αλλάξει τη ζωή μας. Δεν έχουμε πλέον το δικαίωμα εμείς να τρέμουμε μπροστά στο θάνατο· να τον φοβόμαστε όπως όλοι όσοι ζουν χωρίς ελπίδα. Δεν είμαστε πλασμένοι για τα λίγα χρόνια της επίγειας ζωής μας. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος μας αλλά η αρχή μιας άλλης, ατελεύτητης ζωής. Η ζωή μας εδώ στη γη είναι ένα μικρό επεισόδιο μπροστά στην αιωνιότητα. Κάποτε θα αναστήσει ο Κύριος κι όλους εμάς. Θα ακούσουμε όλοι μας τη φωνή του να μας καλεί και πάλι στη ζωή, στην αιώνια ζωή. Μη φοβόμαστε τον θάνατο. Η ζωή μας έχει νόημα μόνο επειδή υπάρχει ο Χριστός, που είναι «η ζωή και η ανάστασις ημών». Ας ζούμε λοιπόν με προοπτική αιωνιότητας, προσμένοντας και τη δική μας ανάσταση.

Η μεταμορφωτική δύναμη της προσευχής

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ - Εργασίες μαθητών ΤΜΗΜΑ Α2/ Σχολικό έτος 2021/22

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 1 ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ 

1.3 Η μεταμορφωτική δύναμη της προσευχής στη Ορθόδοξη χριστιανική παράδοση.

Παρακολουθώντας το παρακάτω βίντεο: Οι προσευχές των ναυτικών

 https://www.youtube.com/watch?v=DI5qu1Ioiss 

απαντήστε στα ερωτήματα:

Γιατί προσεύχονται οι άνθρωποι;

 Εάν είχες την ανάγκη να προσευχηθείς τι θα περιλάμβανε η προσευχή σου:

- Η προσευχή είναι η δύναμη της χριστιανικής πίστης. Με την προσευχή ο άνθρωπος νιώθει πιο κοντά στον Θεό. Επικοινωνεί μαζί του, νιώθει ασφάλεια, αισθάνεται ότι η προσευχή είναι το κλειδί της πόρτας του σπιτιού του.  Στην δική μου προσευχή παρακαλώ τον Θεό για την υγεία όλων των ανθρώπων, για την αγάπη στους συνανθρώπους και για ειρήνη σε όλη την γη. Τον ευχαριστώ που με ευλόγησε με το δώρο της ζωής.  

 - Οι άνθρωποι προσεύχονται γιατί νιώθουν ευγνώμονες, πιστεύουν ότι η Παναγία θα τους βοηθήσει κυρίως σε επαγγελματικά και σε ζητήματα υγείας.  Ότι η Παναγία θα τους προστατέψει όταν νιώθουν αβοήθητοι. Στη προσευχή θα ζητούσα από τον Θεό να έχουμε όλοι την υγεία μας.

 - Οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές προσεύχονται για να ζητήσουν βοήθεια ή και συγχώρεση από τον Θεό. Νιώθουν την ανάγκη της επικοινωνίας με τον Θεό είτε σε καθημερινή βάση είτε σε κάποια δύσκολη περίοδο ή κατάσταση της ζωής τους.  Εάν είχα την ανάγκη να προσευχηθώ ή τις φορές που το έχω κάνει, ζήτησα προστασία για τους ανθρώπους που αγαπάω και για αυτούς που δεν συμπαθώ ακόμα και αν δεν το εννοούσα πλήρως. Επίσης ευχαρίστησα τον Θεό για ότι καλό έχω στην ζωή μου και ζήτησα προστασία και υγεία από πράγματα που θα δυσκολέψουν την ζωή των ανθρώπων που θέλω να είναι καλά. 

- Για να είμαι υγιής, να μου δώσει κουράγιο, για να μιλήσω και να επικοινωνήσω με τους παππούδες μου, οι οποίοι δεν βρίσκονται στη ζωή, να ζητήσω συγχώρεση για κάτι κακό που έκανα.

- Οι άνθρωποι προσεύχονται για να ευχαριστήσουν ή να ζητήσουν συγχώρεση από τον Θεό.

Θα προσευχόμουν για να τον ευχαριστήσω ή για βοήθεια.

- Προσεύχονται για να έρθουν σε επαφή με τον Θεό, να τον παρακαλέσουν να βοηθήσει ή αυτούς ή κάποιον συνάνθρωπό τους και τέλος για να τον ευχαριστήσουν για όλα τα αγαθά που τους έχει προσφέρει.

Θα περιλάμβανε αρχικά ευχαριστίες και σε δεύτερη μεριά να τον παρακαλέσω να βοηθήσει εμένα ή κάποιον εν Χριστώ αδελφό μου.

- Οι άνθρωποι προσεύχονται για να έρθουν σε επαφή με τον Θεό, για να ηρεμήσουν μετά από μια αγχωτική μέρα ή για να λύσουν τα προβλήματά τους.

Στην προσευχή μου θα ζητούσα υγεία και την επίλυση ενός σημαντικού προβλήματος.

- Οι άνθρωποι  προσεύχονται γιατί με την προσευχή έρχονται πιο κοντά στον Χριστό. Η προσευχή μας ηρεμεί, μας κάνει να νιώθουμε ψυχικά γεμάτοι. Με την προσευχή επικοινωνούμε με τον Χριστό, τον ευχαριστούμε ή ζητάμε την βοήθειά του.

Αν είχα την ανάγκη να προσευχηθώ, η προσευχή μου θα είχε την μορφή παράκλησης αλλά και ευγνωμοσύνης, καθώς ο Θεός δεν μας αφήνει ποτέ και είναι πάντα δίπλα μας στις δύσκολες στιγμές  της ζωής μου. Προσεύχομαι για την υγεία και την σωτηρία όλου του κόσμου. 

- Οι άνθρωποι προσεύχονται γιατί νιώθουν ευγνωμοσύνη, πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο ανταποδίδουν στον Θεό το καλό που τους έχει κάνει.  Θα προσευχόμουν να έχω κοντά τους συγγενείς μου για όσο το δυνατόν περισσότερο, γιατί έχω να μάθω πολλά από αυτούς.

- Οι άνθρωποι προσεύχονται για διάφορους λόγους όπως:  για να φύγει ένα κακό που έχει βρει την οικογένειά τους, για να γιατρευτεί ένας συγγενής/φίλος για να αποχτήσουν ένα νέο μέλος στην οικογένεια κλπ.   Εγώ προσωπικά θα έκανα κάποια προσευχή μόνο για κάποιο πολύ σημαντικό λόγο που μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα για μένα αλλά και τους δικούς μου.

- Οι άνθρωποι προσεύχονται γιατί θέλουν να αισθάνονται ότι ακόμη και αν είναι σωματικά μόνοι τους κάποιος τους ακούει και τους βοηθάει.  Θα ήταν σίγουρα μια ευχαρίστηση προς τον Θεό για την υγεία που μου προσφέρει.

- Οι άνθρωποι προσεύχονται όταν νιώθουν αβοήθητοι ή θέλουν να "προστατευτούν" από το κακό με την βοήθεια του Κυρίου. Εγώ θα είχα την ανάγκη να προσευχηθώ, να νιώσω την επικοινωνία με τον Θεό, να προσευχηθώ για ένα καλό μέλλον και τον ευχαριστώ για ότι μου έχει προσφέρει.

Το μέλλον με πλαστικά

Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ - 1.4 ΟΙΚΟ-ΘΕΟΛΟΓΙΑ (4ο δίωρο)

Αυτό θα είναι το μέλλον μας.

Αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, τα παιδιά μας θα κληρονομήσουν την πλαστική ρύπανση και την κλιματική κρίση.

Η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων και οι εταιρείες παραγωγής προϊόντων δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Λίγο χρώμα

Ας βάλουμε λίγο "χρώμα" μέσα στις τάξεις εμείς οι Θεολόγοι.

Ξέρετε πόσο ανάγκη το έχουν οι μαθητές; Ειδικά φέτος είναι αναγκαίο.

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

 

Τι θα Πει ο Κόσμος

What Will People Say

Ιράμ Χακ

Η Πακιστανή μεγαλωμένη στη Νορβηγία Ιράμ Χακ επιστρέφει μετά το «I Am Yours», που ήταν η επίσημη πρόταση της Νορβηγίας για τα Οσκαρ, με ένα συνταρακτικά αληθινό αυτοβιογραφικό φιλμ για τις δύσκολες σχέσεις ανάμεσα στην παράδοση και την ελευθερία.

Δείτε την ΕΔΩ

Παρακολουθώντας το φιλμ της Ιράμ Χακ πιάνεις συχνά τον εαυτό σου να ξεχειλίζει από οργή ή ακόμα και αγωνία. Η σοκαριστική ιστορία της 16χρονης ηρωίδας της μοιάζει μεν με παρόμοιες εκατοντάδων άλλων γυναικών που φευγαλέα συναντά κανείς καθημερινά στις εφημερίδες, δίχως να δίνει ιδιαίτερη σημασία, εν μέρει γιατί μοιάζουν πολύ μακρινές, σαν να ανήκουν σε έναν άλλο κόσμο. Ομως αυτό που κατορθώνει με οξυδέρκεια η πακιστανικής καταγωγής Νορβηγίδα σκηνοθέτης είναι να την κάνει προσωπική, προσγειώνοντάς την απότομα στον δικό μας, ή μάλλον εγκλωβίζοντας εμάς στον ασφυκτικό δικό της.

Η Νίσα είναι μια έφηβη κοπέλα σαν όλες τις άλλες, που ζει στη Νορβηγία. Οταν βρίσκεται έξω, ή στο σχολείο, φλερτάρει, διασκεδάζει, κάνει ό,τι κάνουν και όλα τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της. Στον δικό μας (δυτικό) κόσμο. Οταν όμως βρίσκεται στο σπίτι της, ή στον στενό οικογενειακό της κύκλο, υποδύεται, όσο μπορεί, την τέλεια Πακιστανή κόρη. Ομως η εύθραυστη αυτή ισορροπία που με τόση άνεση συντηρεί καθημερινά, σαν να πρόκειται για δεύτερη φύση της, καταρρέει απότομα όταν ο πατέρας της την πιάνει στο κρεβάτι με το αγόρι της. Αποφασίζοντας να την τιμωρήσει παραδειγματικά, ουσιαστικά την απαγάγει και την στέλνει παρά τη θέλησή της στο Πακιστάν, αναγκάζοντάς την να μείνει με συγγενείς που δεν έχει γνωρίσει ποτέ, σε μια χώρα που της είναι παντελώς άγνωστη.

Μια τέτοια ιστορία θα μπορούσε να ηχεί κατάφωρα διδακτική και μελοδραματική, όμως η Χακ δεν ενδιαφέρεται να κάνει σινεμά καταγγελίας που κουνά επιδεικτικά το δάχτυλο καταφεύγοντας σε απόλυτους αφορισμούς. Υιοθετώντας τη διχασμένη ματιά της νεαρής ηρωίδας της, ξεδιπλώνει τη σύγκρουση μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ελευθερίας και παράδοσης, και, κυρίως, το πρωτοφανές για την ίδια καθεστώς τρόμου που βιώνει η πρωταγωνίστριά της, σαν έναν φαύλο κύκλο χωρίς εύκολους θύτες και θύματα. Αν δεν είχε μεγαλώσει στο απελευθερωμένο περιβάλλον της Νορβηγίας, η Νίσα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η μητέρα της, συμβιβασμένη απόλυτα με τις πατριαρχικές επιταγές της πατρίδας της προκειμένου να επιβιώσει.

Αυτό φυσικά δεν κάνει την οδύσσειά της λιγότερο αποπνικτική ή τρομακτική. Το αντίθετο. Και για λίγο καταφέρνει να μας κάνει να δούμε τον κόσμο μέσα από το βλέμμα της ηρωίδας της, καθώς προσπαθεί να βρει τον δρόμο και τον εαυτό της ανάμεσα στην αγάπη για την καταπιεστική οικογένειά της και στην αναζήτηση της δικής της ταυτότητα, αναγκασμένη να προσαρμοστεί κάθε φορά σε μια νέα σκληρή πραγματικότητα. Διόλου τυχαία, το φιλμ βασίζεται σε προσωπικά βιώματα της ίδιας της σκηνοθέτιδας κι ίσως γι’ αυτό, παρά τα περιστασιακά στραβοπατήματα, δεν σταματά ποτέ να ηχεί απόλυτα αυθεντικό και ειλικρινές.

Πηγή