Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

"Mr Indifferent"


Μια ταινία μικρού μήκους για την αξία της προσφοράς

Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι λίγο καλοσύνη.




Η μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων του Aryasb Feiz καταφέρνει να μας περάσει ένα δυνατό μήνυμα χωρίς λόγια: Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας αδιάφορος άνθρωπος που δεν βοηθάει κανέναν. Δεν κρατάει την πόρτα του ασανσέρ για κανέναν, δεν βοηθάει τους περαστικούς και δεν νοιάζεται για όσους περνούν από δίπλα του.
Αφοσιωμένος και απομονωμένος στον δικό του εγωκεντρικό κόσμο, δεν φαίνεται να θέλει να συσχετιστεί με κανέναν. Όμως, κάποιος εισέρχεται χωρίς να τον ρωτήσει μέσα σε αυτό τον κόσμο και με αναπάντεχο τρόπο τον κάνει να αλλάξει για πάντα τη στάση του απέναντι στη ζωή και στους συνανθρώπους τους. Το μικρό αυτό αριστούργημα μας δείχνει πώς η προσφορά και η βοήθεια προς τους άλλους μπορούν να αποτελέσουν τα βασικά κλειδιά που θα μας ανοίξουν την πόρτα και της δικής μας ευτυχίας.

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019

Οι τρεις Ιεράρχες

Στιγμς π τ ζω κα τ ργο τν τριν εραρχν. Γι τ βίντεο χρησιμοποιήθηκαν ποσπάσματα π τν τηλεοπτικ σειρ «Δν εσαι μόνος» τς Μαρίας Χατζημιχάλη – Παπαλιο κα συγκεκριμένα π τ πεισόδια «συνάντηση λληνισμο-χριστιανισμο», «Μ. Βασίλειος, τ λιοντάρι το Χριστο» κα « οτοπία τς ξουσίας». πίσης κούγεται μουσικ πόσπασμα π τ ργο το Χρίστου Τσιαμούλη «θως μός».



Σχέση διδασκαλίας (πεποιθήσεων) και ήθους.
1. Βίος και έργο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου
Ο Ιωάννης, γνωστός ήδη από τον 4ο ή 5ο αιώνα με το επίθετο «Χρυσόστομος», γεννήθηκε στην Αντιόχεια από οικογένεια πιθανόν χριστιανική, στα μέσα του 4ου αι.
Ο πατέρας του, Σεκούνδος, δημόσιος λειτουργός υψηλού βαθμού στην αυτοκρατορική υπηρεσία, άφησε χήρα την εικοσαετή σύζυγό του, Ανθούσα, λίγο μετά τη γέννηση του γιου τους. Η ευσεβής Ανθούσα, ελληνικής καταγωγής, αποφάσισε να αφοσιωθεί στην εκπαίδευση του γιου της. Ο Ιωάννης σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική. [...] Στην ηλικία των δεκαοκτώ ή είκοσι χρόνων δέχτηκε το βάπτισμα και διδάχτηκε την Αγία Γραφή και τη θεολογία. Λίγα χρόνια μετά τη βάπτισή του, χειροτονήθηκε διάκονος και μετά ιερέας. Για δώδεκα έτη κήρυττε στους μεγαλύτερους ναούς της Αντιόχειας και απέκτησε έτσι τη φήμη του θαυμάσιου ρήτορα. Το 397 η αυτοκρατορική αυλή τον επέλεξε ως επίσκοπο της πρωτεύουσας [Κωνσταντινούπολη]. Ο Θεόφιλος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, τον χειροτόνησε επίσκοπο το 398 με εντολή του αυτοκράτορα.

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

Οι βίοι των Αγίων και ο πατερικός λόγος

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - 1.5 ΑΓΙΟΤΗΤΑ (5ο δίωρο)




Για να μπορέσουμε ως μέλη της Εκκλησίας να συνέλθουμε από το τέλμα στο οποίο έχουμε περιέλθει πρέπει οι κληρικοί, οι πνευματικοί να εντρυφήσουν στην ορθόδοξη παράδοση, αλλά και ο λαός να κατηχηθεί πιο σωστά. Τις απαντήσεις σε τέτοια ζητήματα θα τη δώσει η ίδια η Ζωή και ο πυρήνας του Πατερικού Λόγου. Απ' τη ζωή των Αγίων δεν πρέπει να μιμούμαστε το κέλυφος· την εξωτερική τους ζωή, αλλά τον τρόπο τους και την ευαισθησία της καρδιάς τους. Αδίκως ένας Χριστιανός θα προσπαθήσει να μιμηθεί τη ζωή κάποιου Αγίου, διότι ο Θεός που είναι προσωπικός συνάπτει μοναδικές και ανεπανάληπτες σχέσεις με κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Με τον π. Χαράλαμπο Λίβυο Παπαδόπουλο

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2019

Seeds of Freedom


Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ - ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ 1.4 ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ (4ο δίωρο)

Ο διάσημος Γάλλος (ισπανική – βασκική καταγωγή) τραγουδιστής Μάνου Τσάο, τραγουδάει για την ελευθερία των σπόρων και κατά των πολυεθνικών που προσπαθούν να ελέγξουν την αλυσίδα της διατροφής μας. 
ΠΗΓΗ

https://playingforchange.com/seeds-of-freedom/
"Seeds Of Freedom"
Seeds of freedom
Time has come
Seeds of freedom
Life will overcome
Seeds of freedom
Would you give me some
Seeds of freedom
Life will overcome

Small seed big tree
Gardens of hope
Everywhere just to share
Gardens of hope

Seeds of freedom
Time has come
Seeds of freedom
Life will overcome

Small seed big tree
Gardens of hope
Wind blows seed goes
From hand to hand

Seeds of freedom
Seeds of freedom
Seeds of freedom
Little by little almighty
Seeds of freedom
Freedom for seeds
No more slavery
No more suicides and cruelty
Seeds of freedom
Stand up together, be ready
Be ready, be ready, be ready
Seeds of freedom

Seeds of freedom
Time has come
Seeds of freedom
Life will overcome

Seeds of freedom
Spread in the air of society
Seeds of freedom
Gardens of hope growing slowly
Seeds of freedom
Stand up together, be ready
Be ready, be ready

Seeds of freedom
Last chance to save humanity
Seeds of freedom, be ready

Seeds of freedom
Time has come
Seeds of freedom
All we need is some

Seeds of freedom
Last chance to save humanity
Seeds of freedom
Stand up together, be ready
Seeds of freedom
It's time to fight insanity
Seeds of freedom
Little by little almighty
Seeds of freedom...

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019

Η Γιορτή της Μπαμπέτ



Βασισμένη σε μια νουβέλα της Κάρεν Μπλίξεν («Πέρα από την Αφρική»), η ταινία διηγείται την ιστορία της Γαλλίδας Μπαμπέτ (Στεφάν Ωντράν), μιας πρόσφυγας της Κομμούνας των Παρισίων, που βρίσκει καταφύγιο σε μια χριστιανική παραθαλάσσια κοινότητα της Δανίας. Οι δύο γυναίκες ένα βροχερό βράδυ θα φιλοξενήσουν την Μπαμπέτ είναι η Μάρτα και η Φιλίππα, οι δύο ηλικιωμένες κόρες ενός πάστορα και χαρισματικού ιδρυτή μιας αυστηρής Προτεσταντικής Εκκλησίας που δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή. Όσο ο πάστορας ζούσε, περιφρονούσε τις γήινες απολαύσεις και  έδωσε στις κόρες του τα ονόματα του Μαρτίνου Λούθηρου και του συνεργάτη του, Φίλιππου Μόντελγκεν.

Στα νιάτα τους η Μαρτίνα και η Φιλίππα υπήρξαν πολύ όμορφες και είχαν γοητεύσει αντίστοιχα τον περιοδεύοντα αξιωματικό Λώρενς Λόβενχιλμ και τον τραγουδιστή της όπερας, Αχιλλέα Παπέν. Έτσι, αν και οι δύο τους είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον κόσμο του έρωτα και της φήμης, αυτές πήραν την γενναία απόφαση να μείνουν δίπλα στον πατέρα τους βοηθώντας στο χριστιανικό του έργο. Είναι αυτές που τώρα συνεχίζουν το έργο του.



Η Μπαμπέτ έρχεται με συστατική επιστολή από τον Παπέν και θα δουλέψει για 14 χρόνια ως οικιακή βοηθός και μαγείρισσα με μόνη δυνατότητα αμοιβής φαγητό και δικό της δωμάτιο. Όμως εν τω μεταξύ η θρησκευτική κοινότητα έχει πέσει σε παρακμή. Η αναζήτηση του πνεύματος των πρώτων Χριστιανών, που χαρακτήριζε την κοινότητα,  έχει ξεπέσει σε έναν στείρο πουριτανισμό. Ο Καλβινισμός τους κατάντησε κάτι αφηρημένο και μακρινό. Οι φιλανθρωπίες έχουν καταλήξει καθημερινή ρουτίνα, ενώ οι παλιές διαμάχες ανάμεσα στα ελάχιστα πλέον μέλη της Εκκλησίας έχουν αναθερμανθεί. Τίποτα δεν θυμίζει την εποχή που ζούσε ο ιερέας και κρατούσε ενωμένο το ποίμνιο.

Όλα όμως θα αλλάξουν όταν η Μπαμπέτ κερδίσει στο γαλλικό λαχείο, και ζητήσει από τις δύο αδελφές ως μοναδική χάρη όλα αυτά τα χρόνια να ετοιμάσει ένα «πραγματικό γαλλικό γεύμα» για τα 100 χρόνια από την γέννηση του ιδρυτή της θρησκευτικής κοινότητας.



Ως αυστηρές προτεστάντισσες που θεωρούν τα πολυτελή φαγητά ως αμαρτία, οι δύο αδελφές θα δεχθούν την χάρη της Μπαμπέτ, αλλά θα προτρέψουν τα υπόλοιπα μέλη της Εκκλησίας να είναι ανέκφραστοι στην διάρκεια του γεύματος. Παρόν θα είναι και ο στρατηγός Λόβενχιλμ που θα συνοδεύει μία θεία του, μέλος της κοινότητας. Όμως αυτό το γεύμα θα σημάνει το τέλος των παλιών διαμαχών και θα δημιουργήσει αισθήματα μεταμέλειας και συγχώρεσης ανάμεσα στα μέλη της θρησκευτικής κοινότητας.

Εκείνο που κάνει εντύπωση είναι ότι παρ’ όλη την περιγραφή της προετοιμασίας του λουκούλλειου γεύματος από την Μπαμπέτ, η «Γιορτή της Μπαμπέτ» δεν χαρακτηρίζεται από  την «γαστρονομική πορνογραφία» ταινιών όπως το «Μεγάλο Φαγοπότι» ή το πιο σύγχρονο «Σαν Νερό σε Σοκολάτα». Αντίθετα υπάρχει μια ασκητικότητα στο πρώτο μέρος και μια πνευματική ανάταση σε όλο το έργο. Επίσης το χριστιανικό / πνευματικό αυτό αριστούργημα  εξυμνεί τον πνευματικό έρωτα και μας υπενθυμίζει ότι η Ύλη και το Πνεύμα είναι αναπόσπαστα στοιχεία του ανθρώπου και ότι όταν τα υλικά αγαθά δεν είναι αποτέλεσμα υποταγής στα πάθη, μπορεί να αποκτήσουν μια πνευματική διάσταση.




Τέλος η γενναιοδωρία της Μπαμπέτ στο φινάλε της ταινίας, παραπέμπει στη Θυσία του Χριστού. Το δε δείπνο της, δημιουργεί αισθήματα αγάπης, μεταμέλειας και συγχώρεσης στα μέλη της θρησκευτικής κοινότητας. Eίναι δε συγκλονιστική η σκηνή όπου η μία από τις αδελφές δίνει μια μεγάλη αγκαλιά στην ταπεινή μαγείρισσα λέγοντας «πόσο θα ευχαριστήσει αυτό τους αγγέλους»
Μπορούμε να πούμε ότι  «Η Γιορτή της Μπαμπέτ» είναι η τέλεια κινηματογραφική αλληγορία για την Θεία Ευχαριστία. Εξάλλου δεν είναι συμπτωματικός ο αριθμός των δώδεκα συνδαιτημόνων του ιδιότυπου αυτού Μυστικού Δείπνου. Όπως ακριβώς ο Χριστός αναγεννά την ζωή του ανθρώπου, μέσα από την θυσία Του, τα θαύματα του και τις διδαχές Του,   έτσι ακριβώς η Μπαμπέτ, μέσω του δείπνου που ετοιμάζει, ανάβει ξανά την φλόγα της πνευματικότητας σε μια πεζή και στείρα ζωή. Επίσης η «Γιορτή της Μπαμπέτ» είναι ένα κατηγορώ στους φαρισαίους που μένουν κολλημένοι στο πνεύμα του Νόμου, ακόμα και όταν αυτοί οι νόμοι δεν λειτουργούν. Μας δείχνει ότι είναι καιρός αυτοί οι νόμοι να αντικατασταθούν από άλλους, όπου το κριτήριο θα είναι η καθαρή και ταπεινή καρδιά και η αναζήτηση της πνευματικότητας.

Αξίζει να τονίσουμε ότι αντίθετα με σύγχρονες ταινίες, όπως η «Σοκολάτα» με την Ζυλιέτ Μπινόςη «Γιορτή της Μπαμπέτ» δεν περιφρονεί τον Χριστιανισμό και τις θρησκευτικές απόψεις των πρωταγωνιστών της. Αντίθετα, η λύση στα προβλήματα των πρωταγωνιστών εμπνέεται από αυτές. Τέλος το αριστούργημα του Άξελ εκπέμπει μια αίσθηση της ομορφιάς, της αρμονίας και της πνευματικότητας, αλλά ταυτόχρονα εξυμνεί τις ιδέες του Κοινοτισμού και της Πίστης. Δεν είναι σύμπτωση που  η «Γιορτή της Μπαμπέτ» φιγουράρει ψηλά τόσο στην λίστα των Αμερικανών παραδοσιοκρατών, όσο και στην Λίστα με τις προτεινόμενες ταινίες του Βατικανού (όπου το Νο 1 ανήκει στον Ορθόδοξο «Αντρέι Ρουμπλιώφ» του Ταρκόφσκυ).
Είναι καιρός να δούμε αυτό το φιλμ (όπως και πολλά άλλα) μέσα από μια άλλη οπτική που θα συνδυάζει Παράδοση και Μοντερνισμό.
ΠΗΓΗ

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019

Η κοινωνική ανισότητα μέσα από ένα εξαιρετικό graffiti


Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ - 2.1 ΠΛΟΥΤΟΣ (1ο δίωρο)


Σε ένα οκταώροφο κτίριο της Ρώμης άπλωσε την μνημειωδών διαστάσεων τοιχογραφία του ο γνωστός καλλιτέχνης Blu. Το έργο του ονομάζεται «Capita» και στόχος του είναι να εικονοποιήσει τις ανισότητες που γεννά ο άκρατος καπιταλισμός και οι επιπτώσεις του στους απλούς ανθρώπους. 

Η τοιχογραφία, που θυμίζει λούνα παρκ με τσουλήθρες, απεικονίζει τη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία μέσα από δύο όψεις: 
Από τη μια πλευρά, μια τσουλήθρα οδηγεί τους πλούσιους σε μια πολυτελή πισίνα απολαύσεων με υπηρέτες και, δίπλα, ένα χρυσό γλυπτό και ένα στρωμένο τραπέζι πάνω σε γκαζόν να τους περιμένει για φαγητό. 
Από την άλλη, πολλοί σωλήνες αποβάλλουν τους κοινούς θνητούς σε μια δεξαμενή με βρώμικα νερά που μοιάζει με βόθρο από τον οποίο, αν και παλεύουν, δεν μπορούν να βγουν, καθώς φύλακες με γκλοπς και τσουγκράνες τους εμποδίζουν με βία.
Αντί άλλου σχολίου στο αλληγορικό έργο του Blu, θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε αυτό που με συνέπεια διδάσκει η Ιστορία: Όταν η δεξαμενή των απλών ανθρώπων ξεχειλίσει από την οργή, κανένας φύλακας δεν μπορεί να τους εμποδίσει να βγουν από τον "βόθρο" της φτώχειας και της αδικίας.

ΠΗΓΗ facebook/Δ. Δ.

Οικολογία- What are we doing to the world

Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ - ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ 1.4 ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ (4ο δίωρο)

Δύο 3λεπτα video, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο συγκεκριμένο μάθημα. 


What are we doing to the world

It's just one straw, it's just one disposable cup, it's just one plastic bag - 7.4 billion people.
What are we doing




Breathtaking Video Shows How Animal Agriculture is Destroying Earth

This breathtaking video presents a gloomy picture of how the animal industries are destroying the environment and changing life on Earth. We only have one home, let's protect it.

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2019

Και ο Κλήρος έπεσε στα δάκρυα


Είναι δυνατό ο κινηματογράφος να συμπορευτεί με την Εκκλησία; Είναι εφικτό η Εκκλησία να χρησιμοποιήσει τον κινηματογράφο ως ποιμαντικό εργαλείο;
Είναι νοητό μία ταινία να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τον Θεό; Μπορεί η Θεολογία να προσλάβει σύγχρονες μορφές διαλόγου με τον μετανεωτερικό άνθρωπο;
Ερωτήματα που μετά από την ανάγνωση του συγκεκριμένου έργου έχουν ήδη απαντηθεί!
Ακόμα ένα συγκλονιστικό βιβλίο έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε από τον γνωστό πλέον για την ξεχωριστή και ιδιαίτερη πένα του π. Βασίλειο Χριστοδούλου, μετά τα έργα του «Συναπάντημα στη Δύση» (Άθως 2012) και «Μείνε μαζί μας, βράδιασε» (Γρηγόρης 2015).
Το νέο του πόνημα με τίτλο «Και ο κλήρος έπεσε στα δάκρυα» και με υπότιτλο: «Ο κινηματογράφος της απουσίας του Θεού σε θεολογική παρακολούθηση», μας οδηγεί στον υπέροχο κόσμο της έβδομης τέχνης, όπου με μία διεισδυτική και άκρως θεολογική ματιά αναλύονται οκτώ ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Να σημειώσουμε δε ότι η ανάλυση γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε εάν δεν έχει δει κάποιος την ταινία να απολαμβάνει το κείμενο σαν ένα ξεχωριστό αφήγημα και εάν έχει δει την ταινία να την ανακαλύπτει εκ νέου μέσω μίας διαφορετικής προσέγγισης.
Σε κάθε περίπτωση η έμπειρη ματιά του συγγραφέα και η αγάπη του για τον κινηματογράφο μάς παραδίδει στα χέρια μας ένα αριστουργηματικό βιβλίο που είναι όχι μόνο συγκινητικό, διδακτικό και συναρπαστικό αλλά και άκρως θεολογικό, πνευματικό και πατερικό.
Με εμπεριστατωμένη έρευνα, ενδελεχή ιστορική μελέτη αλλά και με ποιμαντική ευθύνη ο συγγραφέας μάς βοηθά να κατανοήσουμε σφαιρικά και ολοκληρωμένα το αποκαλυπτικό περιεχόμενο των ταινιών.
Μία περιήγηση υπόσχεται το νέο αυτό βιβλίο σε έναν κόσμο που μπορεί να προβάλλεται σε ένα κινηματογραφικό πανί ή στην οθόνη του σαλονιού μας, αλλά είναι τόσο αληθινό όσο η ίδια η ζωή.
Μια άλλη ματιά πάνω σε ταινίες-αριστουργήματα, που ανοίγουν πνευματικούς ορίζοντες, καλούν σε αναστοχασμό και μας προτρέπουν να προσεγγίσουμε τα καίρια και ουσιώδη του βίου μας.
Συνοδοιπόροι του σε αυτό το πρωτότυπο συγγραφικό εγχείρημα είναι ποιητές, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, θεολόγοι, Πατέρες της Εκκλησίας, Έλληνες και ξένοι, οι οποίοι συνδαυλίζουν τη συναισθηματική φωτιά που ανάβει μέσα μας ο συγγραφέας και διανθίζουν με τη δική τους οπτική το ήδη εξαιρετικό κείμενό του.
Είναι εφικτό να παντρεύεται ο Ελύτης, η Δημουλά, o Bρεττάκος, ο Λειβαδίτης, ο Μπλουμ, ο Elliot, o Cardenal, ο Nervo με τους κινηματογραφικούς ήρωες της Μπαμπέτ, του Πάτερσον, του Σαούλ, του Ρώσου ιερέα, τις Αθώες μοναχές κ.ά. με ένα ποιητικό σχήμα και άκρως ερωτικό; Σίγουρα ναι!
Μα θα ρωτήσει κάποιος, μπορεί μία κινηματογραφική ταινία να μας ωφελήσει πνευματικά, εάν δεν μιλάει για τους Αγίους μας ή τον Χριστό;
Βεβαίως, γιατί οι ποιοτικές ταινίες, όπως αυτές που παρουσιάζονται, αποκαλύπτουν την ομορφιά της ζωής, την αγωνία της ψυχής, την επιθυμία για το αιώνιο, αποκαλύπτουν με άλλα λόγια την ανάγκη αλλά και την αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό.
Και οι οκτώ ταινίες, που αναλύονται, θέτουν τα αμέτρητα γιατί της απουσίας του Θεού στην ανάγκη, στη θλίψη, στον πόνο. Θίγουν τη σιωπή του Θεού μπροστά στο θάνατο και στην οδύνη.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...