Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

The Electric Prunes - Holy Are You

Τα ψυχεδελικά παιδιά των λουλουδιών σε δύο όμορφα τραγούδια.



Holy are you
Holy are you
There is no God but you
There is no God but you
Praise be the Lord




Kyrie Eleison, Kyrie Eleison
Kyrie Eleison, Kyrie Eleison
Kyrie Eleison, Kyrie Eleison
Christe
Christe
Christe Eleison, Eleison, Eleison, Eleison
Christe
Christe


Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Φορητή εικόνα της Γεννήσεως του Χριστού με την Προσκύνηση των Ποιμένων.
 Κύπριος ζωγράφος Παρθένιος (;1790-;1848)

Χριστούγεννα στο Άγιο Όρος

Οι άνθρωποι της εκκλησίας βιώνουν εντελώς διαφορετικά και πιο πνευματικά την γέννηση του Χριστού.
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος Χατζηνικολάου, είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ιεράρχη. Ως κοσμικός συνεργάστηκε με την ΝΑΣΑ και το ΜΙΤ.
Έγινε ασκητής στο Άγιο Όρος και περιγράφει τα λιτά του Χριστούγεννα στο περιβόλι της Παναγιάς.



Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2018

Γιώργος Πατσιλίβας " Τα Χριστούγεννα που (πρόλαβα και) έζησα χωρίς τον Σάντα Κλάους "

Τα Χριστούγεννα που έζησα ήταν χαρά, προσδοκία, μύριζε το σπίτι παρέα και γλυκά χειροποίητα, ήταν μια ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί, να φάμε, να πιούμε, να συζητήσουμε, να γελάσουμε αλλά και να θυμηθούμε! Αργότερα το κάναμε ψυχρό ρεβεγιόν με τυποποιημένα φαγητά από πλαστικές γαλοπούλες και ακριβές εξόδους επειδή έτσι επέταξε ο θεός της υπερκατανάλωσης, εισαγόμενο έθιμο ξενέρωτων ατόμων, get a life…


Κάποτε τα Χριστούγεννα αποτέλεσαν την πίστη ότι θα συμβεί κάτι καλό, την ανατροπή του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, τη δυνατότητα να αναγεννηθεί, να αλλάξει τα κακώς κείμενα, όχι να φάει και να σκάσει, ούτε να έρθει ο Σάντα Κλάους με τα τροφαντά μαγουλάκια για να μου δώσει… υλικά ψίχουλα, ήταν μια υπενθύμιση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης για το χαρμόσυνο νέο… 


Μου λείπει η αθωότητα, η προσμονή για το ευχάριστο, μου λείπουν τα… Χριστούγεννα! Τότε δεν είχαμε αντίστροφη μέτρηση από τα τέλη Οκτώβρη αλλά όταν πλησίαζαν οι μέρες υπήρχε μια σκόνη μαγείας που μεταφραζόταν σε χαρά, παρέα, εκδήλωση θετικών συναισθημάτων. Τώρα μετράμε αντίστροφα γιατί είναι μόδα, γιατί μας το επιβάλλουν τα τζάμπο και μόλις έρθει η ώρα «μηδέν» μηδενίζεται η ψυχή μου από το τίποτα, το κενό, το ματαιόδοξο, το ακριβώς αντίθετο από αυτό που δηλώνει η γέννηση του Χριστού που φέρνει όνειρα, αγάπη, ελπίδα.


Τα Χριστούγεννα έχουν γίνει: 
Εμπορική εορτή (ό,τι δεν ήθελε ο Χριστός), ημέρα μεγάλου γλεντιού, υπερκατανάλωσης προϊόντων και φαγητού (το αντίθετο από τη σεμνότητα της γέννησής του), ψεύτικες ευχές και υποκριτικά χαμόγελα, περιττά και ανούσια δώρα… επίδειξη δέντρων και πλούτου… με τα έλκηθρα, την κόκα-κόλα, τον Σάντα Κλάους και την εφορία να κατάσχει τα λεφτά μας, το σπίτι μας, τον κόπο μας, την εργασία μας, την ηρεμία μας… και τους πολιτικούς να δίνουν ρεσιτάλ κοροϊδίας με γιορτινές ατάκες για όλα τα βαλάντια που χωνεύονται εύκολα λόγω των άγιων ημερών… 

Βλέπω τη γελοιοποίηση εργαζομένων που εξαναγκάζονται σε σούπερ μάρκετ, καφέ και άλλα καταστήματα να φορούν καπέλα και στέκες για να δείχνουν χαρούμενοι και γιορτινοί και μέσα τους να κυριαρχεί η μελαγχολία και η καταπάτηση της ατομικής τους ελευθερίας… αντικρίζω ανθρώπους δυστυχισμένους στα φανάρια ή άστεγους σε δημόσιους χώρους με το χέρι απλωμένο και να ακούγεται γύρω τους «χο χο χο»… Να κλάψω ή να γελάσω;

Τα Χριστούγεννα έχουν καταντήσει να έχουν μια έννοια καρναβαλιού, σόου, είναι η υποκρισία παγκοσμίως συμπυκνωμένη… Εμπορευματοποίηση των πάντων, δίχως πρωτοτυπία, μόνο μαζικότητα, σέλφι με δέντρα και κόκκινα σκουφάκια με ψεύτικα χαμόγελα και φωτάκια, όπως το καλοκαίρι που γίνεται επίδειξη παραλίας και γύμνιας, όλα να μολύνουν το πνεύμα των Χριστουγέννων, κέρατα παντού, πλαστικά δώρα, άδεια, κούφια, χωρίς αγάπη, μόνο να βγει η υποχρέωση… Η έκφραση της κίβδηλης κοινωνίας που προσκυνά την πλαστή όμορφη εικόνα, μιας κοινωνίας που είναι ανοργάνωτη και ανοχύρωτη σε όλα τα επίπεδα… που δεν σέβεται τον πολίτη, που δεν λύνει προβλήματα αλλά ζητάει η εικόνα να είναι τέλεια, να κρύψει κάτω από το χαλάκι, να μην φανερωθεί και απλώς να «ξεχάσει», έτσι όμως δεν ξεχνάς, απλώς κοροϊδεύεις… Το πλήρες ξεπούλημα της ψυχής…

Για αυτό και όλοι κλείνουμε την πόρτα μας στα παιδιά που λένε τα κάλαντα, αγνοούμε την πείνα και τη δυστυχία αρκεί να μην πεινάμε, γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα του Σάντα Κλάους αλλά όχι τη γέννηση του Χριστού, άσχετα αν πιστεύουμε ή όχι… Βεβαίως το παραμύθι είναι ωραίο, πολύ ωραίο να το ακούω, ακόμα πιο ωραίο αν το ζήσω αλλά καθόλου παραμυθένιο όταν το… καταπίνω


Χριστούγεννα είναι ρε φίλε άσε μας… Χριστούγεννα στην Αράχωβα, στο Μόντε Κάρλο, στο Παρίσι, στην Ελβετία ή στην… Κυψέλη… (τι κιτς). Χριστούγεννα των πλουσίων, των φτωχών, των παιδιών, των κακοποιημένων, Χριστούγεννα της ψυχής και της αγάπης, Χριστούγεννα με τον άνθρωπό μου στην αγκαλιά μου…

Ποια Χριστούγεννα είναι τα δικά σου;

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ :https://lifonomy.wordpress.com/


Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

Η σάρκωση και τα μυστήριά της

Θανάσης Παπαθανασίου - Η σάρκωση και τα μυστήριά της (αποσπάσματα)



Ὁμιλία τοῦ Θανάση Παπαθανασίου στὴν ἐνορία τοῦ ἁγ. Νικολάου Ραγκαβᾶ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2017. Τὰ ἀποσπάσματα λήφθηκαν ἀπὸ τὸ σχετικὸ βίντεο τοῦ antifono.gr

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018

"Ο Θεός μου ο Αλλοδαπός"


Τι απέγιναν τα δώρα των τριών Μάγων;
Με την προσθήκη ενός κειμένου με αυτό τον τίτλο, επανεκδόθηκε το μικρό βιβλίο μου "Ο Θεός μου ο Αλλοδαπός", σε 5η έκδοση, από τις εκδόσεις Ακρίτα (Εν Πλω) - και με νέο Πρόλογο, για τη σημερινή συγκυρία.
Αναμέτρηση
- με την τρέλα των Χριστουγέννων, κι ενός Θεού που ταυτίζει τον εαυτό του με τα απολειφάδια της κοινωνίας,
- με την αβάσταχτη (πλην όμως θεμελιώδη για την χριστιανική ταυτότητα) πραγματικότητα του ξένου,
- με το ήρεμο αντάρτικο των καλάντων,
- με την άβολη πίστη, τελικά, στον Θεό που δεν χωράει στα γοβάκια κανενός.
Καλή Χριστού Γέννα!
Θ.Ν.Π. / 11-12-2018

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018

Roy Buchanan-The Messiah Will Come Again



Just a smile, just a glance The Prince of Darkness He just walked past There's been a lot of people And they've had a lot to say But this time, I'm gonna tell it my way There was a town,  There was a strange little town, they called "The World" It was a lonely, lonely little town 'Til one day a stranger appeared And their hearts rejoiced, and the sad little town was happy again But there were some that doubted; they disbelieved, so they (mocked/marked) him And that stranger, he went away Now the sad little town that was sad yesterday It's a lot sadder today I walked in a lot of places I never should've been But I know that the Messiah, he will come again

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018

Πλαστική Ρύπανση: Πώς οι άνθρωποι μετατρέπουν τον κόσμο σε πλαστικό

Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ - ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ 1.4 ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ (4ο δίωρο)


Η σύγχρονη ζωή θα ήταν αδύνατη χωρίς πλαστικό - αλλά έχουμε χάσει από καιρό τον έλεγχο της εφεύρεσής μας. Γιατί το πλαστικό έχει μετατραπεί σε πρόβλημα και τι γνωρίζουμε για τους κινδύνους του;

(Υπάρχουν Ελληνικοί υπότιτλοι: κάτω δεξιά στο "γρανάζι'-υπότιτλοι)





Ανθρωποκεντρισμός και Οικοκεντρισμός

«Με τη γέννηση της οικολογικής σκέψης η ανθρωποκεντρική αντίληψη καταδικάστηκε ως η κύρια υπεύθυνη για τα οικολογικά δεινά. Μόνο που στη συνείδηση των περισσότερων, πρέπει να αναλάβουμε δράση εμείς προκειμένου να προστατεύσουμε τον πλανήτη που κατοικούμε εμείς, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να κατοικούμε σ’ αυτόν με αξιώσεις. Έτσι γεννιέται μία νέα ανθρωποκεντρική αντίληψη, στα πλαίσια όμως πια του οικολογικού κινήματος. Το νέο αυτό ανθρωποκεντρικό ρεύμα τείνει να οργανώνει την διαχείριση όλης της βιόσφαιρας γύρω από τα συμφέροντα του είδους homo sapiens sapiens. 
Οι φυσικοί πόροι προφανώς και πρέπει να τύχουν ορθολογικής διαχείρισης ώστε οι ανθρώπινες 4 ανάγκες να είναι ικανοποιήσιμες ενώ η ρύπανση επιδιώκεται να μένει σε ανεκτά επίπεδα για να μην προκαλούνται (πολλά) ανθρώπινα θύματα. Ο μη ανθρώπινος κόσμος δεν παύει να έχει εργαλειακή αξία. Τον χρησιμοποιούμε για να οικοδομήσουμε τον πολιτισμό μας.
 Στην αντίπερα όχθη του ανθρωποκεντρισμού βρίσκεται το φιλοσοφικό ρεύμα του οικοκεντρισμού. Ο πρωτεργάτης της οικοκεντρικής σκέψης, Aldo Lepold, υποστήριξε μια ηθική, που την ονόμασε ηθική της γης (land ethic) [Leopold, 1949], η οποία δεν αφορά μόνο στους ανθρώπους, αλλά και σε άλλες οντότητες, όπως τα υπόλοιπα ζώα, το νερό και τα φυτά. Σύμφωνα με την οικοκεντρική σκέψη η φύση δεν έχει πια εργαλειακή αξία για τον άνθρωπο. Ο μη ανθρώπινος κόσμος δεν νοείται πλέον ως αποθήκη φυσικών πόρων και πελώριος αποδέκτης των λυμάτων μας. 
Επίσης, δεν επιδιώκουμε απλά την υγεία και την μακροημέρευσή του, προκειμένου να επιβιώσουμε και να διαβιώσουμε σε ένα καλύτερο περιβάλλον, αλλά αναλογιζόμαστε και φροντίζουμε για την ικανοποίηση των δικών του αυτόνομων σκοπών για επιβίωση, αναπαραγωγή και ίσως (περισσότερο για το ανώτερα θηλαστικά) για μια ποιότητα ζωής ανάλογη με τις δυνατότητές του. Στην περίπτωση αυτή, ο υπόλοιπος κόσμος προικίζεται με την εγγενή αξία την οποία απολάμβανε μέχρι τώρα μόνο ο άνθρωπος, εγχείρημα το οποίο μας εισάγει κατ’ ευθείαν στο αβέβαιο έδαφος των συνθηκών αξιοδότησης αλλά και την αμφίδρομη ή μονόδρομη ηθική υπευθυνότητα».

Γεωργόπουλος Αλέξανδρος και Καραγεωργάκης Σταύρος, Όταν η Περιβαλλοντική Ηθική συναντά την Πολιτική Οικολογία. 2005),  στο Γεωργόπουλος, Α. (επ.) Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Ο νέος πολιτισμός που αναδύεται, εκδ. Gutenberg Αθήνα 2005,  σ.σ. 822-823.
(Απόσπασμα από το φάκελο μαθήματος της Γ' Λυκείου).

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018

Η ταινία Kananga – ένας ύμνος στην Ιεραποστολή

Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ Θ.Ε. 3 ΚΟΙΝΩΝΙΑ 3.3 ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ (3ο δίωρο)




Δείτε την ταινία Kananga, βραβευμένο ντοκιμαντέρ με θέμα την Ιεραποστολή στην Αφρική.
Αφού ολοκληρώθηκε η φεστιβαλική πορεία της ταινίας και μετά από τέσσερα διεθνή βραβεία, έφτασε η ώρα να ελευθερωθεί σε όλον τον κόσμο εύκολα και δωρεάν (Youtube)!
Η ταινία πήρε τα εξής βραβεία και έχει αξιολόγηση 8,5 στο IMDB:
Αγγλία: Λονδίνο, Ελληνικό φεστιβάλ Λονδίνου 2018:
  • 1o βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ.
Ρωσία:  Σεβαστούπολη,φεστιβαλ Αγίου Βλαδίμηρου:
  • Βραβείο προσφοράς στον πολιτισμό, στην επιστήμη και στον κινηματογράφο.
  • Βραβείο προσφοράς στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή
  • Βραβείο προσφοράς στην Ορθοδοξία
Συντελεστές: Παύλος Τριποδάκης, Δημήτρης Παπαγεωργίου, Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία, Dimitris B., Florence A., Κώστας Μανίκης
Στη μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη Πενταπόλεως Ιγνάτιο Μανδελίδη.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...