Ινδιάνικος Σαμανισμός

Οι Ινδιάνοι πέρασαν βουβοί σ' ολόκληρη σχεδόν την ιστορική τους διαδρομή. Δεν άφησαν κανένα γραπτό σημάδι, αν εξαιρέσει κανείς τα αμμογραφήματα των Ναβάχο, ένα είδος ει­κονιστικής γραφής ή καλύτερα ένας συνδυασμός ζωγραφικής και γραφής. Τα αλφάβητα των Τσερόκι και των Σεκόγια επινοήθηκαν μόλις το 19ο αιώνα. Και μόλις τις τελευταίες δε­καετίες οι Ινδιάνοι Σαμάνοι άρχισαν να καταγράφουν τους μύθους, τις παραδόσεις, την ιστορία αλλά και τις σκέψεις τους.

Στο πνευματικό βασίλειο των Ινδιάνων δεν υπήρχε ανάγκη για ένα γενικευμένο θρη­σκευτικό σύστημα. Αισθάνονταν ότι βρίσκονταν σε συνεχή επαφή με τα πνεύματα και σεβόντουσαν όλα τα πλά­σματα της Γης. Πίστευαν ότι τα πνεύματα επικοινωνούσαν με τον κόσμο των ανθρώπων μέ­σω των ονείρων.
 Για τους Ινδιάνους, ο άνθρωπος ήταν ένα αδύναμο πλάσμα, που για να τα καταφέρει στο σκληρό αγώνα της ζωής χρειαζόταν κάποιο σύμμαχο για να τον βοηθά και να τον προστατεύει. Χρειαζόταν τη συνδρομή υπερφυσικών δυνάμεων, που οι Ινδιάνοι απο­καλούσαν Μανιτού.

Ο νεαρός Ινδιάνος, αφού νήστευε αυστηρά και στη συνέχεια καθαριζόταν με ατμόλου­τρο, απομονωνόταν σ' ένα μέρος, όπου νήστευε και διαλογιζόταν, μέχρι να εξαντληθεί από την κούραση. Το πιο σημαντικό σ' αυτήν τη διαδικασία ήταν να θυμάται τα όνειρα που έβλε­πε, τα οποία και μετέφερε στον πατέρα του, που τον καθοδηγούσε κατά τη διάρκεια της «μύησης» του. Αν έβλεπε δύο φορές την ίδια «υπερφυσική» δύναμη, δηλαδή κάποιο «ισχυ­ρό» ζώο (αρκούδα, κογιότ, αετό κ.ά.) τότε δενόταν μαζί του για όλη του τη ζωή. Αυτό το ζώο και το πνεύμα που κουβαλούσε ήταν ο προστάτης του, το δικό του Μανιτού.

Την ίδια περίοδο, ο νεαρός Ινδιάνος λάβαινε ενδείξεις για τα αντικείμενα που θα απο­τελούσαν το ιερό του «δέμα-φυλαχτό». Αφού τα συγκέντρωνε κι έφτιαχνε το δέμα, δεν το αποχωριζόταν ποτέ και φρόντιζε να μην ακουμπάει στο έδαφος, επειδή έτσι υπήρχε ο κίν­δυνος να «μολυνθεί» από τις χθόνιες δυνάμεις.

Στον πνευματικό κόσμο των Ινδιάνων υπήρχαν «ευγενικές» και «βάρβαρες» δυνάμεις, υψηλής ή χαμηλής ποιότητας. Η πιο ισχυρή ήταν ο φωτοδότης Ήλιος, ενώ για τους πολεμι­στές ο Κεραυνός. Από τις υποχθόνιες δυνάμεις ξεχώριζε το «Μέγα Τριχωτό Φίδι». Οι ίδιοι πάντως δεν έκαναν διακρίσεις ανάμεσα στα καλά και στα κακά πνεύματα, καθώς τιμούσαν και προσέφεραν θυσίες και στα δύο.

Για ν' αποκτήσει ένας Ινδιάνος σαμανιστικές δυνάμεις, έπρεπε να εντοπίσει την πηγή αυτών των δυνάμεων που βρίσκεται είτε στα θεϊκά πλάσματα, είτε στις ψυχές των προγόνων, είτε στα μυθικά ζώα, είτε τέλος σε κάποια αντικείμενα ή κοσμικές ζώνες. Η απόκτηση τέτοι­ων δυνάμεων συνδυαζόταν πάντα με την απόκτηση ενός προστατευτικού πνεύματος. Συνή­θως ο Σαμάνος μυούταν από ζώα που γίνονταν και τα προστατευτικά του πνεύματα (Μανι­τού). Το Μανιτού βοηθούσε κυρίως στο διαλογισμό και στην αυτοσυγκέντρωση του Σαμάνου.

Οι Ινδιάνοι πίστευαν ότι κάθε άνθρωπος διαθέτει ένα πνεύμα και μια ψυχή. Όταν πε­θάνει, το πνεύμα του περιφέρεται για λίγο καιρό κοντά στο μέρος, όπου ζούσε ο νεκρός. Η ψυχή του όμως ταξιδεύει προς τη Χώρα των Νεκρών. Η ψυχή παίρνει το Μονοπάτι των Νε­κρών -το Γαλαξία- οδηγούμενη από συγγενείς και φίλους που έχουν πεθάνει. Ταξιδεύει νύχτα προς τα δυτικά, όπου βρίσκεται η Αυτοκρατορία των Νεκρών. Εκεί «ζει» ξεθωρια­σμένα, άχρωμα και άχαρα.

Για τους Ινδιάνους, βλέπετε, δεν υπήρχε «παράδεισος», αλλά ένας μονότονος Κάτω Κό­σμος. Ο θάνατος ήταν γι' αυτούς κάτι το οποίο απαιτούσε τελετουργίες κάθαρσης. Συνήθι­ζαν να μεταφέρουν τον/την ετοιμοθάνατο στην ύπαιθρο μακριά από τη σκηνή του/της. Όταν πέθαινε, κατέστρεφαν τα προσωπικά του/της αντικείμενα κι ό,τι τον/τη θύμιζε, ενώ για κά­ποιο καιρό δεν ανέφεραν και τ' όνομα του/της.

Οι Σιου είχαν τη συνήθεια να «κρατούν» τις ψυχές ορισμένων νεκρών για λίγο καιρό κο­ντά τους. Αυτό ήταν αποκλειστική ευθύνη των Σαμάνων τους, που είχαν αναπτύξει μια σει­ρά από σχετικές τεχνικές. Στην αρχή «κρατούσαν» μόνον τις ψυχές ορισμένων Μεγάλων Αδελφών, αλλά στη συνέχεια άρχισαν να «κρατούν» και τις ψυχές των καλών ανθρώπων. Πραγματοποιώντας μια ειδική τελετή, ο Σαμάνος «φύλαγε» την ψυχή του πρόσφατα πεθα­μένου σε μια σκηνή. Σκοπός αυτής της διαδικασίας ήταν να εξαγνιστεί η ψυχή του νεκρού και κατόπιν -όταν ελευθερωνόταν- να μεταφέρει τη φωνή του λαού στο Μεγάλο Πνεύμα.

Το 1890 η κυβέρνηση των ΗΠΑ απαγόρευσε στους Σιου την τελετή της «Φύλαξης της Ψυχής». Δόθηκε μάλιστα η διαταγή μια συγκεκριμένη μέρα που ορίστηκε με νόμο, να απε­λευθερωθούν όλες οι «κρατημένες» ψυχές!

Ο Ινδιάνος Σαμάνος δεν ήταν ποτέ ένας απλός θεραπευτής.Ήταν και οργανωτής του Ιερού Χορού και ο φύλακας της παράδοσης της φυλής του. Ως θεραπευτής γνώριζε καλύ­τερα από τον καθένα τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών, των βοτάνων και των ριζών και σ' αυτόν κατέφευγαν όσοι αρρώσταιναν. Επίσης ήταν σε θέση να εξηγεί τα όνειρα και να δίνει διάφορες σοφές συμβουλές.

Ο Σαμάνος μαζί με τον αρχηγό της φυλής, ετοίμαζε και την Ιερή Πίπα, που όσοι κάπνιζαν γίνονταν «η ίδια η Αλήθεια, χωρίς τίποτε το Ακάθαρτο μέσα τους». Σύμφωνα με την ινδιάνικη παράδοση, την Ιερή Πίπα έφερε ένας λευκός βίσονας, που μεταμορφώθηκε σε γυναίκα και τους είπε: «Με αυτήν την Ιερή Πίπα θα βαδίσετε πάνω στη Γη... με τη 

βοήθεια της θα στείλετε τις φωνές σας στο Μεγάλο Πνεύμα». Η τελετουργία του καπνίσματος της Ιερής Πίπας γινόταν μέσα σε μια ιερή σκηνή που συμβόλιζε το σύμπαν, ενώ ο χώρος έξω συμβόλιζε το άπειρο.

Γέμιζαν την Ιερή Πίπα με Κινικίνικ, δηλαδή με αποξηραμένο εσωτερικό φλοιό κόκκινης κρανιάς, που είναι πολύ πικρός γι' αυτό και τον ανακάτευαν με στριμ­μένο καπνό και γλυκόριζα. Με το γέμισμα της πίπας γινόταν ένα είδος οραματισμού, όπου τα πάντα συγκεντρωνόταν συμβολικά μέσα της.Έτσι η πίπα περιείχε το σύμπαν και όσοι την κάπνιζαν γίνονταν αυτομάτως το κέντρο του σύμπαντος.

Οι Ινδιάνοι Σαμάνοι σέβονται όλα τα πλάσματα της Γης και μαθαίνουν να προφυλάσ­σονται από τα βλαβερά πλάσματα με τους δικούς τους μαγικούς τρόπους: «Τα κουνούπια δεν σ' ενοχλούν, αν έχεις θετικά συναισθήματα. Αυτά δημιουργούν δονήσεις... μπορείς να δημιουργήσεις μια μυρωδιά που να τα απωθεί... να ελέγχεις όλη την κατάσταση με τις δο­νήσεις που προκαλείς» (Βροντερός Κεραυνός, Σαμάνος των Τσερόκι).

Απόσπασμα απο το βιβλίο: Μαγεία, η απόκρυφη παράδοση του κόσμου