Η συγχώρηση στην 7η τέχνη.

Βρίθει η 7η τέχνη από ταινίες εκδίκησης.  Βία στην βία. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Στην αντίπερα όχθη, της συγχώρησης, ελάχιστες  ταινίες αλλά πραγματικά διαμάντια, όπως οι παρακάτω:  

Philomena. 2013

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Δείτε την ΕΔΩ

Η αληθινή ιστορία μιας γυναίκας που υπέφερε την αυστηρότητα των καθολικών διδαχών και κατέληξε μέχρι και στα γηρατειά της να ψάχνει την προσωπική της λύτρωση. 

Ποιο είναι το μήνυμα που ο Φρίαρς θέλει να περάσει;  Ότι η προσωπική σωτηρία, ακόμα και αν βασίζεται σε θρησκευτικά θεμέλια, ενέχει τη δυνατότητα της συγχώρεσης.

http://popaganda.gr/philomena-tou-stiven-friars-ine-tenia-tis-evdomadas/

THE SNOWS OF KILIMANDJARO (ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΙΛΙΜΑΝΤΖΑΡΟ) 

Ενώ για ένα μέρος των συνανθρώπων μας η απροσδόκητη είσοδος στην ανεργία επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία τους, με το αρχικό σοκ να το διαδέχεται η απόγνωση και η απελπισία, για τον μεσήλικα Μισέλ (Ζαν-Πιερ Νταρουσίν) που για 30 χρόνια εργαζόταν στις αποβάθρες των ναυπηγείων της Μασσαλίας, υπάρχει και η αισιόδοξη πλευρά. Ότι τελικά θα καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρο ζωής του, να πάει για σαφάρι με τη γυναίκα του Μαρί Κλερ (Αριάν Ασκαρίντ) στο Κιλιμάντζαρο της Τανζανίας. Τα χρήματα της αποζημίωσης δεν επαρκούν, αλλά συμπληρώνονται από τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους και στενούς τους φίλους.

Ένα δείπνο στο σπίτι του ζεύγους με καλεσμένους τον Ραούλ (Γκεράρντ Μειλά), συνάδελφο και συναγωνιστή του Μισέλ στο συνδικάτο, και τη σύζυγο του Ντενίζ (Μαρλίν Καντό), καταλήγει σε βράδυ-κόλαση, με σκηνές από το “Funny Games U.S." του Χάνεκε να έρχονται αμέσως στη μνήμη μας. Δύο μασκοφόροι με άγριες διαθέσεις εισέρχονται στο σαλόνι, χτυπούν τους θαμώνες και τους δένουν, με τον ένα εξ αυτών να κατευθύνεται στο κουτί που ο Μισέλ είχε φυλαγμένα τα χρήματα του ταξιδιού. Η ληστεία ήταν προμελετημένη, και οι κλέφτες φαίνεται να γνώριζαν σημαντικές λεπτομέρειες της ζωής του Μισέλ και της Μαρί Κλερ.

Η έρευνα της αστυνομίας και του πρωταγωνιστή θα αποκαλύψει τον ηθικό αυτουργό, έναν απολυμένο συνάδελφο του Μισέλ ο οποίος μέσα στην οικονομική του απόγνωση και την ανάγκη του να στηρίξει τα δύο του αδέρφια, θα προβεί σε αυτή την ακραία πράξη. 

Απ’ αυτό το σημείο ξεκινά για τον βασικό ήρωα και τη σύντροφο του, ένα διαδοχικό μπρα ντε φερ συναισθημάτων θυμού και έντονων αμφιταλαντεύσεων, αναγνωρίζοντας με τρόπο επώδυνο, πως σε αυτή τη ζωή δεν είναι όλα μαύρο ή άσπρο. Υπάρχουν χρώματα φωτεινότερα και ισχυρότερα, και για να τα προσδιορίσουμε στην ιστορία του έργου, είναι αυτά που οδηγούν στην επούλωση των τραυμάτων και στη συγχώρεση.

http://cine-kritikes.blogspot.gr/2015/02/2011_31.html