Ο πολυθεϊσμός ως η βασική θρησκεία του Ιαπωνικού λαού.

4.8 Η ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ 

 Στην Ιαπωνία υπάρχουν δύο, κυρίως, θρησκείες: το πολυθεϊστικό Σίντο, που, αν και έχει απορροφήσει διάφορα ξένα, κυρίως κινεζικά στοιχεία, θεωρείται εγχώρια θρησκεία, και ο Μαχαγιάνα Βουδισμός, που μπήκε στη χώρα στα μέσα του 6ου αι. μ.Χ.

Δημιουργία: Γιάννης Μπάλτος

Το Σίντο πήρε αυτό το όνομα, που σημαίνει «οδός - θρησκεία των θεών»,  σε αντιδιαστολή προς την οδό - θρησκεία του Βούδα.

 Οι θεότητες του Σίντο λέγονται κάμι.

 Αρχικά, το Σίντο συνυπήρχε με τον Βουδισμό. Μετά την επικράτηση του Βουδισμού, τα κάμι θεωρήθηκαν ως οι τοπικές, ιαπωνικές αβατάρ των Βουδών και των μποντισατβών.

 Επί αιώνες, με αυτόν τον τρόπο, ο Βουδισμός υπήρξε η επικρατούσα θρησκεία, αν και το Σίντο δεν εξέλιπε εντελώς.

 Από τον 17ο αιώνα άρχισε να αναβιώνει μέσα σε εθνικιστικούς κύκλους. Και από το 1868 και μετά, αφού διαχωρίστηκε από τον Βουδισμό, αποκαταστάθηκε ως εθνική θρησκεία.

 Αν και ο Βουδισμός περιορίστηκε, οι δύο θρησκείες από τότε συνυπάρχουν στην Ιαπωνία. Ο Κομφουκιανισμός επίσης υπάρχει, διέποντας μεγάλο μέρος της ηθικής και των κοινωνικών σχέσεων.

 Παρόλο που επίσημα Σίντο και Βουδισμός αποτελούν δύο διαφορετικές θρησκείες, η θρησκεία του μέσου Ιάπωνα, αυτή που αντιστοιχεί στην κοινή θρησκεία της Κίνας, περιλαμβάνει και τις δύο.

 Σύμφωνα με το γνωστό ρητό «ο Ιάπωνας γεννιέται σιντοϊστής και πεθαίνει Βουδιστής».

 Τα θέματα της ζωής αναλαμβάνει το Σίντο, ενώ εκείνα του θανάτου ο Βουδισμός. Έτσι η γέννηση ενός παιδιού, η προστασία του, η επιτυχία του στη ζωή κ.λπ. ανατίθενται σε κάποιο κάμι. Αντίθετα, μια καλύτερη μεταθανάτια τύχη, όπως η αναγέννηση στον παράδεισο του Βούδα Αμίντα ή και μια καλή μετενσάρκωση, κατά προτίμηση σε αυτή τη γη, ανατίθενται σε Βούδες και μποντισάτβες.

 

 Όμως, εκτός από αυτά τα δύο άκρα της ζωής, ο μέσος Ιάπωνας χρησιμοποιεί σε όλη τη διάρκεια του βίου του θεία όντα προερχόμενα από αυτές τις δύο θρησκείες.

 Ανάλογα με τις ανάγκες του, θα απευθυνθεί είτε σε ένα κάμι

ή σε έναν Βούδα ή μποντισάτβα ή (εάν πρόκειται για κάτι που έχει σχέση με τα γράμματα – π. χ.  εισαγωγικές εξετάσεις) σε κάποιο θεοποιημένο Κομφουκιανό λόγιο.

 Μπορεί ακόμη (εκτός από το γάμο) να γιορτάσει τα Χριστούγεννα (ως δυτική –αμερικανική– γιορτή που η ατμόσφαιρά της αρέσει, να προσευχηθεί ή να ζητήσει κάτι σε μια χριστιανική εκκλησία.

Τίποτε δεν αποκλείεται – όλα τα θεία όντα ή τα στοιχεία διαφόρων θρησκειών μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

 Βέβαια, περισσότερο από όλα τα θεία όντα, αυτά που κυρίως λατρεύονται είναι τα πνεύματα της οικογένειας, δηλαδή τα προγονικά πνεύματα. Από αυτά ζητείται η προστασία των μελών της οικογένειας, στην οποία ανήκουν και τα ίδια ως αόρατα μέλη της.

 Όπως στην Κίνα και στην Κορέα, ο προγονολατρικός βωμός, παραδοσιακά, βρίσκεται κι εδώ σε κάθε σπίτι, με τα πλακίδια των ονομάτων ή συνηθέστερα, τις φωτογραφίες των νεκρών.

 Στο βωμό τους, βρίσκονται και βουδιστικά αγάλματα ή εικόνες.

Σε αυτόν τον βωμό γίνονται καθημερινά προσφορές ρυζιού, ποτών, λουλουδιών κτλ.

 Σε άλλο βωμό (κανονικά ένα ιαπωνικό σπίτι διαθέτει και τους δύο), βρίσκονται αγάλματα ή εικόνες των κάμι του Σίντο. Η κύρια προγονολατρική γιορτή, που λέγεται «ο μπον» είναι στα μέσα του καλοκαιριού, οπότε θεωρείται ότι τα πνεύματα των νεκρών επιστρέφουν για λίγο στα σπίτια των δικών τους.

Με αυτόν τον τρόπο η θρησκεία ενός Ιάπωνα, στη διάρκεια της ζωής, είναι ένας πολυθεϊσμός.

Παπαλεξανδρόπουλος Στυλιανός, 2019, ΕΚΠΑ.__

ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ- Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

"Το ομορφότερο δώρο για τα Χριστούγεννα!

Τα Χριστούγεννα είναι η μεγάλη τομή στην ανθρώπινη ιστορία· το σημείο όπου ο χρόνος συναντά την αιωνιότητα και η ανθρώπινη τραγωδία συναντά το άπειρο έλεος του Θεού. Πρόκειται για την είσοδο του Θεού στον κόσμο με τρόπο ανείπωτο, για την αυτοκένωση της Θεότητας, για το άνοιγμα της οδού της σωτηρίας.

Αυτό το βιβλίο, το οποίο φιλοξενεί πατερικά θεο­λογικά κείμενα, δεν επιχειρεί απλώς να περιγράψει το μυστήριο των Χριστουγέννων, αλλά να καλέσει τον αναγνώστη να το ζήσει. Γιατί, όπως λέει ο ιερός Χρυσόστομος, «οὐχ ὁ χρόνος σώζει, ἀλλ’ ὁ τρόπος». Δεν σώζει το γεγονός καθεαυτό, αλλά ο τρό­πος με τον οποίο το υποδεχόμαστε, ο τρόπος με τον οποίο αφήνουμε το φως του Χριστού να αγγίξει την καρδιά μας.

Κάθε πατερικός λόγος που περιέχεται στην πα­ρούσα έκδοση είναι μια μαρτυρία αυτής της εμπειρίας. Είναι ο καρπός ανθρώπων που γνώρισαν την εν Χριστώ ζωή ως πραγματικότητα και όχι ως θεωρία. Κάθε κείμενο είναι μια σπίθα από το φως που έλαμψε στη Βηθλεέμ και εξακολουθεί να φωτίζει τον κόσμο. Κάθε σκέψη είναι μια πρόσκληση να γεννηθεί ο Χριστός και μέσα μας· να γίνει η καρδιά μας φάτνη δεκτική της Χάριτος."

ΠΗΓΗ

Το βιβλίο περιέχει κείμενα που μας άφησαν παρακαταθήκη οι:

• AΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
• ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
• ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
• ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ
• ΑΓΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΦΩΤΙΚΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
• ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ
• ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
• ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΜΟΣΧΑΣ
• ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
• ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ
• ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
• ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΝΙΛΟΑΕ
• ΑΓΙΟΣ ΚΛΕΟΠΑΣ ΙΛΙΕ
• ΟΣΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ
• ΑΒΒΑΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ
• ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΓΟΥΕΑΡ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΙΟΚΛΕΙΑΣ
• ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΛΟΥΜ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ
• ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΕΦΤΙΤΣ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ
• ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΣ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
• π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ
• π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΜΕΜΑΝ
• ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΤΡΑΜΠΑΣ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ
• ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ
• ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ
• ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΖΑΧΑΡΟΥ
• π. ΛΕΒ ΖΙΛΕ

ΤΑ ΠΑΘΗ

 1.4. Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Οι Αόρατοι Εχθροί της Ψυχής.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μίλησαν καθαρά: ο μεγαλύτερος αγώνας δεν γίνεται έξω, γίνεται μέσα μας. Με φόβους, με πληγές, με πάθη που δεν φαίνονται, με εκείνες τις αόρατες δυνάμεις που στεγνώνουν την ψυχή: τη φιλαυτία, τη ματαιοδοξία, τον φόβο, την ακηδία, τη λύπη.

Κι όμως, υπάρχει ελπίδα. Ο Χριστός μάς αγαπά πάντοτε, η χάρη Του όμως δεν ενεργεί μέσα μας όσο η καρδιά μένει κλειστή. Όταν ανοίξουμε λίγο, έστω λίγο... η ακτίνα του φωτός μπαίνει και αλλάζει τα πάντα. Αυτό το βίντεο είναι μια πορεία μέσα στα πατερικά κείμενα: λόγοι που δεν καταδικάζουν, αλλά θεραπεύουν. Λόγοι που μιλούν για τον εσωτερικό αγώνα, και την ανάσταση που μπορεί να ζήσει η ψυχή ακόμα και σήμερα, στην ξηρασία, στην αδιαφορία, στον φόβο. Με σεβασμό σε όσους δίνουν χρόνο από τη ζωή τους για να ακούσουν, με ελπίδα, με θάρρος, και με μία υπόσχεση: κανένα σκοτάδι δεν είναι πιο δυνατό από το φως του Θεού.

Η Λατρευτική πράξη στον Ιουδαϊσμό.

 

 Η Συναγωγή.

 Το κέντρο της ιουδαϊκής λατρείας είναι κυρίως η συναγωγή.

 Η σύγχρονη συναγωγή αποτελείται από μια αίθουσα, στο κέντρο της οποίας και μπροστά από τα καθίσματα των πιστών βρίσκεται ένα υπερυψωμένο βάθρο.

 Η λατρεία συνίσταται από τρεις βασικές ακολουθίες που γίνονται καθημερινά το πρωί, το απόγευμα και το βράδυ.

 Εμπλουτισμένες παραλλαγές αυτού του συνόλου τελούνται το Σάββατο, που είναι η κυρίως λατρευτική μέρα του Ιουδαϊσμού, και τις γιορτές.

 Οι ραβίνοι, οι οποίοι προΐστανται της λατρείας, όπως και της κοινότητας γενικά, δεν είναι ιερείς, αλλά θρησκευτικοί διδάσκαλοι.

Δημιουργία: Μπάλτος Γιάννης

Ιερά κείμενα.

 Το κύριο ιερό κείμενο του Ιουδαϊσμού είναι η Εβραϊκή Βίβλος. 

Αυτή κατά τους Ιουδαίους αποτελείται από 24 επιμέρους βιβλία που συγκεντρώθηκαν οριστικά το 90 μ. Χ.

 Τα βιβλία αυτά διαιρούνται σε τρεις ομάδες, χωρίζοντας έτσι τη Βίβλο σε τρία μέρη, που είναι: 

1. Η Πεντάτευχος ή Τορά (διδασκαλία ή νόμος, επειδή περιέχει το νόμο που έδωσε ο Θεός στο Μωυσή).

2. Οι Προφήτες.

3. Τα Αγιόγραφα.

Δρίτσας, Δ., Μόσχος, Δ., Παπαλεξανδρόπουλος, Στ., Χριστιανισμός και Θρησκεύματα Β΄ Γενικού Λυκείου,

Ψάχνω τον Θεό αλλά δεν Τον νιώθω. Πού βρίσκουμε την πίστη;

1.2 ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ

Πολλοί λέμε: «Θέλω να πιστέψω, αλλά δεν νιώθω τον Θεό».

Και αυτό πονάει. Γιατί η ψυχή διψάει για παρουσία, αλλά συναντά σιωπή.

Η Εκκλησία όμως μας λέει: η πίστη δεν γεννιέται από λογικά επιχειρήματα, αλλλά είναι δώρο του Θεού.

Και αυτό το δώρο δίνεται σε εκείνον που ανοίγει την καρδιά του.

Η Εκκλησία μας διδάσκει ότι η πίστη είναι δώρο, που φυτρώνει στην καρδιά όταν αυτή ανοίξει ολοκληρωτικά. Το Άγιο Πνεύμα είναι τρυφερό και σεβαστικό, δεν έρχεται αν δεν το θέλει ο άνθρωπος. Ο Χριστός μάς θυμίζει: «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω, ἐάν τις ἀνοίξῃ, θὰ εἰσέλθω» (Αποκ. 3:20). Μέσα στην Εκκλησία, στην προσευχή, στη μετάνοια και στη Θεία Κοινωνία, η ψυχή βρίσκει την παρουσία του Θεού που τόσο λαχταρά.

Η θεολογική διάσταση της ενδυμασίας του κλήρου

2.2 ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ: Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Το κείμενο παρουσιάζει την ιστορική πορεία μέσα από την οποία το ράσο επικράτησε στην ελληνική πραγματικότητα του 19ου αιώνα, μέσα σε ένα πλαίσιο κοινωνικών αλλαγών και διοικητικών αποφάσεων.

Θυμίζει μια εποχή όπου οι κληρικοί ντύνονταν όπως ο υπόλοιπος λαός και η αμφίεση δεν λειτουργούσε ως διακριτικό ή σύμβολο.

Αναδύεται και η μορφή ενός παπά από ένα χωριό: απλός, αγαπητός, ντυμένος καθημερινά, αλλά βαθιά σεβαστός χωρίς καμία εξωτερική επιβολή.

Η εμπειρία αυτή δείχνει πως η σχέση του πιστού με τον κληρικό θεμελιώνεται περισσότερο στην προσωπική παρουσία παρά στην ενδυμασία.

Με τον Αρχιμ. Θεοδόσιο Μαρτζούχο, κληρικό της Ιεράς Μητροπόλης Νικοπόλεως και Πρεβέζης

Συνύπαρξη: ένα στοίχημα

 3.3 Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΣΕ ΕΝΑ 

ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΚΟΣΜΟ 

Δημιουργία: Μπάλτος Γιάννης

Πώς θα μπορέσουν να συνυπάρξουν αρμονικά στις σύγχρονες κοινωνίες άνθρωποι που προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς και έχουν διαφορετικές θρησκείες;

 Μόνο αν όλοι (ντόπιοι και ξένοι) αποδεχτούν τη σπουδαιότητα της ανθρώπινης ελευθερίας, τον σεβασμό προς τον άλλον, την ιερότητα της ζωής.

 Είναι, δηλαδή, σημαντικό, καθένας να γίνεται αποδεκτός με την ιδιαίτερη ταυτότητά του, και ταυτόχρονα ο ίδιος να αποδέχεται τους άλλους με τις ιδιαίτερες ταυτότητές τους.

Αυτές τις αρχές χρειάζεται να τις προσυπογράφουν όλοι, σαν ένα είδους συμβολαίου, ώστε όλοι να ζουν σε μια κοινωνία κι όχι σε γκέτο.

 Η μόνη ιδιαίτερη ταυτότητα η οποία δεν μπορεί να γίνει δεκτή στις ανθρώπινες κοινωνίες, είναι όποια ταυτότητα κηρύττει το μίσος για όσους διαφέρουν από αυτήν.

Εδώ χρειάζεται μια διευκρίνιση.

Απέναντι στον άνθρωπο ο οποίος ασπάζεται το μίσος προς τους άλλους, οι Χριστιανοί οφείλουν αγάπη, όπως σε κάθε άνθρωπο.

 Μάλιστα, είναι σημαντικό αν οι πιστοί κατορθώσουν να τον μεταπείσουν, δηλαδή να τον απελευθερώσουν από το κακό στο οποίο ο ίδιος έχει παραδώσει τον εαυτό του.

 Αλλά παράλληλα θα πρέπει να κάνουν σαφές ότι η στάση του αυτή είναι απολύτως απαράδεκτη, διότι αποτελεί απόλυτη άρνηση της ανθρώπινης κοινωνίας.

Παπαθανασίου Αθ. & Κουκουνάρας Λιάγκης Μ. (2020). Ζητήματα Χριστιανικής Ηθικής,

Γ΄ Εκκλ/κών Λυκείων, σ. 51.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΔΙΣΜΟΥ

4.5 Ο ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ Α'   

Origin and History of Hinduism 

Ο Ινδουισμός θεωρείται από ορισμένους η παλαιότερη υπάρχουσα θρησκεία στον κόσμο. 

Η πρώιμη προέλευσή του είναι ασαφής: χωρίς έναν μόνο ιδρυτή ή συγκεκριμένο σημείο εκκίνησης - στην πραγματικότητα, πολλοί Ινδουιστές πιστεύουν ότι η θρησκεία είναι αιώνια, τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο χρόνος. 

Έχει πολλές διαφορετικές έννοιες ανάλογα με το ποιον ρωτάτε και ποια μορφή Ινδουισμού ασκεί.

 Τι ακριβώς λοιπόν αποτελεί τον Ινδουισμό; 

Ακολουθεί μια σύντομη ιστορία της θρησκείας που μπορεί να βοηθήσει να ρίξουμε φως στις απαρχές και την εξέλιξή της στη σημερινή μορφή που ασκείται από τόσους πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. 

Εξερευνήστε τις ρίζες του Ινδουισμού με αυτή τη σύντομη ιστορία της θρησκείας.

4.6 Ο ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ

Brief History of Buddhism 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς προήλθε ο Βουδισμός και πού έχει αναπτυχθεί σήμερα; 

Δεν είστε οι μόνοι. 

Αυτό το βίντεο στο YouTube δείχνει την απίστευτη ιστορία του Βουδισμού.

 Ανακαλύψτε από πού προήλθε ο Βουδισμός και πώς εξελίχθηκε με την πάροδο των ετών. 

Με μισό δισεκατομμύριο ακόλουθους, η τέταρτη μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο είναι ο Βουδισμός, η πίστη ή η φιλοσοφία που στοχεύει στην υπερνίκηση του πόνου και στην επίτευξη μιας κατάστασης εσωτερικής γαλήνης και σοφίας που ονομάζεται Νιρβάνα.

 Ιδρύθηκε από τους οπαδούς του Σιντάρτα Γκαουτάμα, γνωστού ως Βούδα, πριν από περισσότερα από 2.500 χρόνια στην Ινδία.