Propaganda: Bored of Education Propaganda: Υπεύθυνοι (Συμβούλιο-Βαρεμένοι) της Εκπαίδευσης
Ο Jason Emmanuel Petty [https://en.wikipedia.org/wiki/Propaga...)] γεννήθηκε στο Λος Άντζελες στις 27 Μαΐου 1979. Είναι χριστιανός
χιπ-χοπ ράπερ και είναι γνωστός με το όνομα Propaganda.
Τι σημαίνει αυτή η ειρήνη; Η ειρήνη του κόσμου μας πνευματικά και υλικά εξαρτάται από την προσωπική εσωτερική μας ειρήνη. Έλλειψη τέτοιας ειρήνης σημαίνει ότι έχουμε πόλεμο με τον αληθινό Θεό, άρα πόλεμο και με τους ανθρώπους, γιατί τους βλέπουμε σαν εχθρούς προσωπικούς ή εθνικούς και όχι ως παιδιά του ίδιου πατέρα και άρα και αδελφούς μας. Γι’ αυτό και το πρώτο πράγμα που ζητάμε την ώρα της Θείας Λειτουργίας είναι ο τρόπος της προσευχής μας.Χωρίς την ειρήνη της ψυχής δεν μπορούμε να μετέχουμε στη Θεία Λειτουργία. Η αμαρτία και τα πάθη μας αντιμετωπίζονται μόνο με τη μετάνοια και την εξομολόγηση. Όταν αγωνιζόμαστε έτσι, τότε θα προσευχόμαστε εν ειρήνη.
«Υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών ημών του Κυρίου δεηθώμεν.»
Ο ίδιος ο Χριστός μας δίδαξε να ζητούμε τη Βασιλεία Του και την Ειρήνη Του. Η άνωθεν ειρήνη είναι η δικαιοσύνη του Θεού, δηλαδή όλες οι αρετές, η ολοκληρωτική δηλαδή αγάπη του Θεού.
A' ΛΥΚΕΙΟΥ Θ.Ε. 2 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ 2.5 ΣΩΤΗΡΙΑ (5ο δίωρο)
2γ. Παράδεισος - κόλαση
Η πατερική θεολογία [...] κάνει λόγο για τον
παράδεισο ως τον τόπο της βασιλείας του Θεού.[...] Δεν υπάρχουν κτιστοί και περιορισμένοι
χώροι ως παράδεισος και κόλαση.
Παράδεισος και κόλαση
είναι καταστάσεις και σχέσεις προς τον ζωοδότη Θεό.
Ματσούκας, Ν. (1997). Δογματική και Συμβολική
Θεολογία Γ.
Θεσσαλονίκη: Πουρναράς, σ. 308-309.
[...] Η κολασμένη ζωή δεν είναι μια ιδιαίτερη
κατάσταση που την επιβάλλει βάσει ενός νόμου ο Θεός, και μάλιστα σε μια φυλακή κτιστών
βασάνων. Ο Θεός, κατά τον Μάξιμο Ομολογητή, λόγου χάρη, αγκαλιάζει αγαθούς και πονηρούς.
Οι δεύτεροι δεν μπορούν να τον δουν στη δόξα
του, και τον αισθάνονται ως τιμωρό και εχθρικό.
[...]
Είναι φιλία η παραδείσια ζωή, ενώ η κόλαση
είναι «αφιλία» και ακοινωνησία, τόσο σε σχέση με τον Θεό όσο και σε σχέση με τους
άλλους. Συγκλονιστική είναι μια διήγηση στα Αποφθέγματα
του αββά Μακαρίου, την οποία θα ζήλευαν σύγχρονοι
υπαρξιστές φιλόσοφοι και διανοούμενοι. Ο αββάς Μακάριος χτυπάει με το μπαστούνι
του, καθώς βαδίζει στην έρημο, το πεταμένο κρανίο
ενός αιρεσιάρχη. Και αμέσως η ψυχή του στην
κόλαση αναγαλλιάζει, και αισθανόμενη την επαφή του αγίου τον παρακαλεί για ανακούφιση.
Στην ερώτηση του αββά ποια είναι η κατάστασή τους εκεί στην κόλαση, ο κολασμένος
τού λέει πως το πρόσωπο του καθενός είναι κολλημένο στη ράχη του άλλου, και δεν
μπορεί κανένας να αντικρίσει τα πρόσωπα των άλλων. Τον παρακαλεί τελικά να προσευχηθεί,
για να μπορέσουν να δουν λιγάκι το πρόσωπο του διπλανού τους. [...]
Ματσούκας, Ν. (1988). Δογματική και Συμβολική
Θεολογία Β.
Θεσσαλονίκη: Πουρναράς, σ. 544-546.
Το Ευαγγέλιο του πλουσίου και του Λαζάρου μας δεικνύει μία βαθύτερη
πραγματικότητα σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο, σχετικά με τον παράδεισο και
την κόλαση. Δεν έχουμε δύο ζωές -πριν και μετά τον θάνατο- η ζωή είναι μία:
αρχίζει με τη σύλληψη και δεν τελειώνει ποτέ. Ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι δύο χώροι,
δεν πρόκειται για τοπικούς προσδιορισμούς. Πρόκειται για μία κατάσταση
κοινωνίας με το πρόσωπο του Χριστού. Η κόλαση είναι ακριβώς η θέληση του ανθρώπου
να μη μετέχει σε αυτήν την κοινωνία· είναι η επιλογή να παραμένει μόνος,
αυτάρκης, αυτονομημένος. Ο Λάζαρος υπομένοντας τις θλίψεις του έχοντας σχέση με
τον Θεό, χαίρεται αυτήν τη χαρά της συνάντησης, ενώ ο πλούσιος ο οποίος είχε
μόνη χαρά στη ζωή του τα πλούτη, δεν μπορεί να κοινωνήσει με τον Θεό, γιατί δεν
θέλει πλέον να ανοιχτεί.
Αν κανείς δεν μπορέσει σε αυτήν τη ζωή να καταλάβει την παρουσία του
Θεού, να ανοιχτεί σε αυτήν τη σχέση, να συνειδητοποιήσει ότι είναι με τον
Χριστό, δεν θα μπορέσει ούτε μετά θάνατον.
Α' ΛΥΚΕΙΟΥ 4.1 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (1ο δίωρο) Εφαρμόζοντας:
Η αναίρεση της ελευθερίας και οι συνέπειές της.
Εναλλακτικά:
«Έντεχνος Συλλογισμός (Artful Thinking)- Ακούγοντας 5Χ2 (παραλλαγή του 10X2)». Οι μαθητές/μαθήτριες ακούν ένα τραγούδι σχετικό με τη στέρηση της ελευθερίας (π.χ. Θούριος, Ρήγα, μουσική Χ. Λεοντή, Δημοσθένους λέξις του Δ. Σαββόπουλου Ελευθερία, Π. Θεοχαρίδης κ.ά.). Σε φύλλο εργασίας δίνονται οι στίχοι με πέντε κενά, τα οποία καλούνται να συμπληρώσουν. Στη συνέχεια, ακούουν για δεύτερη φορά το ίδιο τραγούδι και καλούνται να σημειώσουν πέντε λέξεις που τους έκαναν εντύπωση. Ακολουθεί συζήτηση στην ολομέλεια.
Ο Θούριος του Ρήγα (1797) Σελ. 160
Ως πότε, παλληκάρια,
να ζούμεν στα στενά,
μονάχοι, σαν λιοντάρια,
στες ράχες, στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμεν,
να βλέπωμεν κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον,
για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια,
Πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας
κι όλους τους συγγενείς;
Καλλιό ’ναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή!
Τι σ' ωφελεί αν ζήσης
Βλέπουμε συχνά στη λογοτεχνία, στον κινηματογράφο
ιστορίες ανθρώπων που έχουν μία παθιασμένη σχέση, μια σχέση στην οποία ο ένας
κατατρώει τον άλλον. Ο ένας προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τον άλλον, να τον
κατάσχει.
Βλέπουμε
όμως και ένα άλλο είδος αγάπης, που το ονομάζουμε αγνότητα, στο οποίο ο ένας
αγαπά τον άλλον με μια αγάπη, η οποία δεν είναι πείνα, δεν είναι επιθυμία
κατοχής, αλλά είναι ειλικρίνεια, προσφορά του εαυτού και όχι προσπάθεια για
κατοχή του άλλου. Πρόκειται για δύο άτομα που ενώνονται από αμοιβαία αγάπη,
τόσο με την καρδιά όσο και με το μυαλό, αλλά και με το σώμα, όχι ως ζώα αλλά ως
όντα που δίνουν τον εαυτό τους στον άλλον ως δώρο.
Όταν ήρθε
η πτώση, η κατάσταση άλλαξε και πλέον ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει αυτήν τη
σχέση μέσω του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος μετά από έναν μακρύ και επίπονο
αγώνα.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά, απαρχής του σώματος της εκκλησίας έως και σήμερα, αποτελεί το γεγονός πως η ίδια η εκκλησία είναι κοινότητα πιστών. Ετυμολογικά, ακόμη, η λέξη «εκκλησία» σημαίνει σύναξη ανθρώπων.
Οτιδήποτε γίνεται εντός της εκκλησίας έχει κοινο(τικό) υπόβαθρο - λατρευτικά και πρακτικά - , καθώς ο σκοπός και οι στόχοι αποτελούν κοινές παραμέτρους για το σώμα των πιστών. Αυτό εύκολα γίνεται αντιληπτό, αφού και τα μυστήρια της εκκλησίας δεν έχουν ατομικό χαρακτήρα, αλλά συμβαίνουν με τη συνολική συμμετοχή των πιστών.
Η κορυφαία στιγμή της μεταλήψεως της Θείας Ευχαριστίας (Θείας Κοινωνίας), αποδεικνύει την κοινότητα των εν Χριστώ αδελφών, αφού κοινωνούν και μοιράζονται Σώμα και Αίμα Χριστού.
Συνεπώς το σωτηριολογικό περιεχόμενο της εκκλησίας είναι κοινό και καθιστά τους πιστούς χριστιανούς όχι μόνο κοινότητα, αλλά σώμα εν Πνεύματι Αγίω με κεφαλή τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Με τον κ. Απόστολο Νικολαΐδη, Ομότιμο Καθηγητή της Κοινωνικής Θεολογίας ΕΚΠΑ.
-Ομαδοσυνεργασία – «Χάρτης εννοιών»: Οι
μαθητές/μαθήτριες χωρίζονται σε ομάδες.Σεκάθεομάδαδίνεταιηλέξη«εκκλησία»(καιηετυμολογίατηςαπόλεξικό, π.χ. Μπαμπινιώτης, 2002) γραμμένη
στο κέντρο, και εικόνες-σύμβολα της Εκκλησίαςπεριφερειακά(π.χ.ναυς,άμπελος).Οιμαθητές/μαθήτριεςκαλούνταινα γράψουν κάτω από τη λ. εκκλησία συνειρμούς που τους γεννά η
λέξη και η ετυμολογία της (π.χ. έκκληση, πρόσκληση, εκκλησία του Δήμου,
κ.ο.κ.). Στη συνέχεια, καλούνται να συνδέσουν τη λ. Εκκλησία με μια
εικόνα-σύμβολό της που τους αρέσει περισσότερο και να δικαιολογήσουν την
επιλογή τους (γραπτώς κάτω από το σύμβολο). Ακολουθεί παρουσίαση στηνολομέλεια.
-Εναλλακτικά:
Ομαδοσυνεργασία –«Έντεχνος συλλογισμός (Artful
thinking): Συνδέοντας, Επεκτείνοντας, Προκαλώντας»: Προβάλλονται φωτογραφίες με
σύμβολα της εκκλησίας(ναυς,άμπελος,άγκυρα,τοχριστόγραμμα,ηλέξηΙΧΘΥΣ,οκαλόςποιμήν, κ.ά.)καιδίδονταισχετικάαγιογραφικά(π.χ.Ιω10,11·14-15·Ιω15,5,Εβρ6,18β-
19) ή άλλα κείμενα (Σχολικό Βιβλίο Γ΄ Γυμνασίου, ΔΕ
10). Οι μαθητές/μαθήτριες καλούνταινααντιστοιχίσουντακείμεναμετασύμβολααπαντώνταςστιςερωτήσεις του προτεινόμενουμοτίβου.
Η Εκκλησία ως λατρευτική κοινότητα. Χαρακτηριστικά της πρώτης Εκκλησίας.
Δημιουργία: Μπάλτος Γιάννης
α) Η ζωή μέσα στην πρώτη κοινότητα (Πράξ 2, 4247)
Όλοι αυτοί ήταν αφοσιωμένοι στη διδασκαλία των αποστόλων και στη μεταξύ τους κοινωνία, στην τέλεση της θείας Ευχαριστίας και στις προσευχές.
Ένα δέος τούς κατείχε όλους όσοι έβλεπαν πολλά εκπληκτικά θαύματα να γίνονται μέσω των αποστόλων.
Όλοι οι πιστοί ζούσαν σε έναν τόπο και είχαν τα πάντα κοινά.
Πουλούσαν ακόμα και τα κτήματα και τα υπάρχοντά τους και μοίραζαν τα χρήματα σε όλους, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός.
Κάθε μέρα συγκεντρώνονταν με ομοψυχία στο ναό, τελούσαν τη θεία Ευχαριστία σε σπίτια, τρώγοντας την τροφή τους γεμάτοι χαρά και με απλότητα στην καρδιά.
Δοξολογούσαν τον Θεό, κι όλος ο λαός τούς εκτιμούσε. Και ο Κύριος πρόσθετε κάθε μέρα στην εκκλησία αυτούς που σώζονταν.
β) Η κοινοκτημοσύνη των πρώτων χριστιανών (Πράξ 4, 3237).
Όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μία καρδιά και μία ψυχή.
Κανείς δεν θεωρούσε ότι κάτι από τα υπάρχοντά του ήταν δικό του, αλλά όλα τα είχαν κοινά.
Οι απόστολοι κήρυτταν και βεβαίωναν με μεγάλη πειστικότητα ότι ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε.
Κι ο Θεός έδινε σε όλους πλούσια τη χάρη του.
Δεν υπήρχε κανείς ανάμεσά τους που να στερείται τα απαραίτητα.
Γιατί όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν, κι έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν, και το έθεταν στη διάθεση των αποστόλων.
Απ’ αυτό δινόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του.
Έτσι έκανε κι ο Ιωσής, ένας λευίτης από την Κύπρο, που οι απόστολοι τον ονόμασαν Βαρνάβα, όνομα που μεταφράζεται «ο άνθρωπος της Παρηγοριάς».
Αυτός είχε ένα χωράφι, το πούλησε κι έφερε τα χρήματα και τα έθεσε στη διάθεση των αποστόλων.
Εφαρμόζοντας:
Η Εκκλησία ως λατρευτική κοινότητα.
«Θετικό
- Αρνητικό»: Διαβάζονται ενδεικτικές φράσεις και καλούνται οι μαθητές/μαθήτριες
να πάρουν θέση προς τον θετικό ή αρνητικό πόλο και να την υποστηρίξουνμεεπιχειρήματα:(π.χ-ΌτανπηγαίνωεκκλησίανιώθωτονΘεόκοντά μου. -Δεν χρειάζεται να πηγαίνει κάποιος στην Εκκλησία
για να είναι πιστός χριστιανός. -Η Εκκλησία είναι χρήσιμη μόνο για να τελούνται
οι θρησκευτικές τελετές. -Μπορώ να αναπτύξω μόνος/μόνη μου την πνευματικότητά
μου στο σπίτι μου. -Στην εκκλησία βρίσκω πραγματικό καταφύγιο, τόπο όπου ηρεμώ
και βρίσκω τον πνευματικό εαυτό μου. -Στην εκκλησία όλοι με κρίνουν και μου
λένε τι και πώς να το κάνω. -Στην εκκλησία συναντιέμαι με τους φίλους μου.
-Στην εκκλησία είμαστεμιαλατρευτικήκοινότητα.-Στηνεκκλησίασυγχρωτιζόμαστεμεανθρώπους σαν κι εμάς. -Είναι ωραίο να
προσευχόμαστε μαζίκ.ο.κ.)
-Εναλλακτικά:
«Έντεχνος Συλλογισμός (Artful Thinking): Ακούγοντας/διαβάζοντας 2Χ2 (παραλλαγή του 10Χ2)»: Οι
μαθητές/μαθήτριες ακούν (ή διαβάζουν) τον ειρμό: «Τὸ στερέωμα, τῶν ἐπὶ σοὶ
πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τὴν Ἐκκλησίαν, ἣν ἐκτήσω, τῷ τιμίῳ σου αἵματι», ή
τις φράσεις του ευαγγελίου « οὗ γάρ εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα,
ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Μτ 18, 19-20) και «Καί ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας
τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Μτ 28, 20). Στη συνέχεια, σημειώνουν
δύο λέξεις που συνδέονται με το νόημα του ειρμού/της φράσης. Ακολουθεί ερμηνεία
(Κυπριανός Καρθαγένης, Ware, 2001) και σύντομη συζήτηση. Επαναλαμβάνεται η
διαδικασία.
Διερευνώντας:
Χαρακτηριστικά της πρώτης Εκκλησίας.
Ομαδοσυνεργασία –«Διήγηση βιβλικού κειμένου από άλλη προοπτική»: Δίνονται τα χωρία Πραξ 2, 42-47 και 4, 32-37 και απόσπασμα από την επιστολή Προς Διόγνητον. Οι μαθητές/μαθήτριες σε ομάδες επιχειρούν να διηγηθούν το ίδιο βιβλικό περιεχόμενο από την οπτική ενός χριστιανού της πρώτης κοινότητας (ενδεχομένως, εκφράζοντας και τα συναισθήματά του). Στη συνέχεια, διαβάζεται σε ολομέλεια απόσπασμα από την 1η Απολογία του Ιουστίνου και συγκρίνεται με όσα έγραψαν.
Η αγιαστική και ανακαινιστική δύναμη της Εκκλησίας (Ιωάννης Χρυσόστομος)
Δημιουργία: Μπάλτος Γιάννης
Γιατί, ποιο λιμάνι μπορεί να συγκριθεί με την Εκκλησία;
Ποιος παράδεισος μοιάζει προς τη δική σας σύναξη;
Εδώ δεν υπάρχει φίδι που σχεδιάζει το κακό, αλλά ο Χριστός που οδηγεί στη μυστηριακή ζωή.
Δεν υπάρχει η Εύα που σε ρίχνει κάτω με τρικλοποδιά, αλλά η Εκκλησία που ανορθώνει.
Δεν υπάρχουν εδώ φύλλα δέντρων, αλλά ο καρπός του αγίου Πνεύματος, δεν υπάρχει εδώ φράχτης με αγκάθια, αλλά αμπέλι θαλερό.
Αν βρω ένα αγκάθι, το μετατρέπω σε ελιά∙ γιατί όσα υπάρχουν εδώ δεν
εμποδίζονται από τις φυσικές δυσκολίες αλλά έχουν τιμηθεί με την ελευθερία της θελήσεως.
Αν βρω ένα λύκο, τον μεταβάλλω σε πρόβατο, χωρίς να του αλλάξω τη φύση, αλλά μετατρέποντας τη θέληση.Γι’ αυτό δε θα έκανε κανείς λάθος, αν έλεγε ότι η Εκκλησία έχει μεγαλύτερη άξια από την κιβωτό.
Γιατί η κιβωτός έπαιρνε τα ζώα και τα διατηρούσε, ενώ η Εκκλησία παίρνει τα ζώα και τα μεταβάλλει.
Ας χρησιμοποιήσω παραδείγματα. Εκεί, στην κιβωτό, μπήκε γεράκι και βγήκε γεράκι∙ μπαίνει λύκος και βγαίνει λύκος.
Εδώ (στην Εκκλησία) μπήκε κάποιος γεράκι και βγαίνει περιστέρι∙ μπαίνει λύκος και βγαίνει πρόβατο∙ μπαίνει φίδι και βγαίνει αρνί, επειδή δεν αλλάζει η φύση, αλλά διώχνεται η κακία.
Ιωάννης Χρυσόστομος. Η΄ Ομιλία περί μετανοίας.
Απόσπασμα του βιβλίου.
Αναπλαισιώνοντας:
Η Εκκλησία στο Σύμβολο της Πίστης.
-Ομαδοσυνεργασία–«Χάρτηςεννοιών»:Μετηβοήθειαβιβλικώνχωρίων(Κολ1,18, Εφ 5,25-27, Μκ 16, 15, Εβρ 3,1, Εφ
2,20 κ.ά.) θεολογικών κειμένων (π.χ Κύριλλος Ιεροσολύμων,Ι.Χρυσόστομος,Παπαθανασίου,2009)καιτηςεικόναςτης Πεντηκοστής, οι μαθητές/μαθήτριες κατασκευάζουν έναν
χάρτη εννοιών, για τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στην Εκκλησία μέσα στο
Σύμβολο της Πίστεως («Μία,Αγία,ΚαθολικήκαιΑποστολική»)εξηγώνταςσύντομακάτωαπόκάθεόροτη
σημασία του.
-Εναλλακτικά:
«Έντεχνος συλλογισμός (Artful thinking): Ερμηνεία και
αιτιολόγηση»: Δίνεται/Προβάλλεται η βυζαντινή εικόνα της Πεντηκοστής και το
άρθρο 9 του Συμβόλου της Πίστεως. Οι μαθητές/μαθήτριες καλούνται να συνδυάσουν
εικόνα και κείμενο, και να δώσουν μια αιτιολογημένη ερμηνεία και των δύο.
(Επικουρικά θαμπορούσανναδοθούνκαικάποιασχετικάβιβλικάχωρία,π.χ.Κολ1,18,Εφ5,25- 27, Μκ 16, 15, Εβρ 3,1, Εφ2,20).
-«Σύγκριση κειμένων»: Δίνονται δύο κείμενα· το ένα
είναι του Διονυσίου Αλεξανδρείας για τη δράση των χριστιανών σε επιδημία
πανώλης, και το άλλο αφορά στο φιλανθρωπικό έργο μιας Εκκλησίας (π.χ. της
Εκκλησίας της Αλβανίας). (Εναλλακτικά, θα μπορούσε να γίνει αναζήτηση στην
ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος, «Κοινωνικό έργο»). Οι μαθητές/μαθήτριες
συγκρίνουν τα κείμενα και επισημαίνουν τις ιδιαιτερότητες, τις ομοιότητες και
τις διαφορέςτους.
-Εναλλακτικά:
«Ομαδοσυνεργασία-ΚαθοδηγούμενηιστοεξερεύνησηκαιδημιουργίαWebQuest» με θέμα: Το κοινωνικό έργο της Εκκλησίαςσήμερα.
Από τη μία πλευρά η Εκκλησία είναι η παρουσία του Θεού
μέσα στη δημιουργία Του. Ο Δημιουργός είναι παρών μέσα στον κόσμο και φέρει το
θείο φως που λείπει από τους ανθρώπους.
Από την
άλλη πλευρά φανερώνεται μέσα από την πληρότητα της Αγίας Τριάδας. Στην Εκκλησία
κοινωνούμε όλο το μυστήριο της Αγίας Τριάδας, παρόλο που δεν μπορούμε να
αντιληφθούμε τη δράση του, η οποία μας δίνει τη δυνατότητα να γίνουμε ζωντανά
μέλη του Σώματου του Χριστού, να μετέχουμε αυτού του θείου φωτός.
Δεν
αντιλαμβανόμαστε πάντα την παρουσία του Θεού. Αλλά αυτή επεκτείνεται σε
ολόκληρο τον κόσμο. Δεν υπάρχει κάποιος ή κάτι που να μην τον έχει αγγίξει η
θεϊκή αγάπη της παρουσίας Του.
«Ο κόσμος
στον οποίο ζούμε περιέχει τη θεία παρουσία, παρόλο που και η θεία παρουσία
περιέχει ολόκληρο τον κόσμο μέσα της.» Με τον
μητροπολίτη Αντώνιο του Σουρόζ
