Ειρήνη δε σημαίνει να μην υπάρχει
αντίσταση στην αδικία και στις επιθυμίες των ισχυρών. Ο ίδιος ο Χριστός,
άλλωστε, κρατώντας το φραγγέλιο εκδίωξε τους εμπόρους από το ναό (Ιω. 2: 15).
Η
ειρήνη οφείλει να ταυτίζεται με το σεβασμό και την ισότιμη συνύπαρξη - όχι με
την αποδοχή της αδικίας και τη νομιμοποίηση της σκλαβιάς.
Έτσι λοιπόν, δεν είναι σωστό να εξισώνονται οι θύτες με τα θύματα, ούτε κι ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος με έναν αμυντικό.
Ο Χριστιανός δεν είναι
μοιρολάτρης, ούτε ζει παθητικά πάνω στη γη. Όχι απλώς προτιμά την ειρήνη, αλλά
αγωνίζεται ενεργά για την εδραίωσή της.
Και η Εκκλησία αδιάκοπα μέσα
στους αιώνες εύχεται "υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου" (θεία Λειτουργία).
Επί πλέον, στις μέρες μας οι εκπρόσωποι των Ορθόδοξων
εκκλησιών συμμετέχουν σε διεθνείς συνάξεις για την ειρήνη και καταδικάζουν τον
πόλεμο ως τρόπο επίλυσης των διαφορών.
Βασικός άξονας αυτής της στάσης είναι η πεποίθηση της
Εκκλησίας
οτι όλοι οι άνθρωποι είναι αδέρφια και ότι το φυλετικό
(και κάθε άλλο) μίσος
είναι απαράδεκτο.
Οι λαοί οφείλουν να μάθουν να συνυπάρχουν δίχως να χάνουν την
πολιτιστική και θρησκευτική τους ταυτότητα, αλλά και δίχως να επιθυμούν την εξόντωση όποιου διαφέρει από αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου