Προσδοκώμενα
Μαθησιακά Αποτελέσματα
|
Οι μαθητές/μαθήτριες να:
-
εντοπίζουν
το περιεχόμενο της σωτηρίας στον Χριστιανισμό,
-
συσχετίζουν τη σωτηρία με την αγάπη του Θεού
στην Ορθόδοξη χριστιανική παράδοση,
- ελέγχουν
με θρησκευτικά κριτήρια την παρουσία
σωτήρων στη σύγχρονη ζωή.
|
Βιώνοντας:
Ιστορίες «σωτηρίας» από την ιστορία και την καθημερινή
ζωή.
-
Οι
μαθητές/μαθήτριες καλούνται να αφηγηθούν ένα περιστατικό «σωτηρίας» δικό τους ή
κάποιου κοντινού τους ανθρώπου. Στο τέλος, ανακοινώνουν στην ολομέλεια το είδος
της «σωτηρίας» που άκουσαν από τον συμμαθητή/τη συμμαθήτριά τους («σωτηρία» από
κοινωνική κατακραυγή/φυσικό κίνδυνο, αρρώστια, θάνατο κ.λπ.).
Μερκουρη:"Σωθηκα από θαυμα"
Μερκουρη:"Σωθηκα από θαυμα"
Νοηματοδοτώντας:
Απαντήσεις της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και άλλων
χριστιανικών παραδόσεων και θρησκειών για τη σωτηρία.
»: Οι μαθητές/μαθήτριες μελετούν πολυτροπικά κείμενα
και συμπληρώνουν φυλλάδιο με ερωτήσεις, όπως:
Ποια
είναι η έννοια της σωτηρίας σε θρησκευτικό / μεταφυσικό / ανθρωπολογικό
πλαίσιο; Οι θρησκείες δίνουν απάντηση στο ερώτημα της σωτηρίας;
1. Κείμενα για την ορθόδοξη σωτηριολογία
2α. Άγιος Νεκτάριος, ΟΜΙΛΙΑ Ζ΄ Ἡ σωτηρία κατορθώνεται καί μέ τή Χάρη τοῦ
Θεοῦ καί μέ τή θέληση τοῦ ἀνθρώπου
2β. Εκκλησία και σωτηρία
2γ. Παράδεισος -
κόλαση
…η κολασμένη η ζωή δεν είναι μια
ιδιαίτερη κατάσταση που την επιβάλλει βάσει ενός νόμου ο Θεός, και μάλιστα σε
μια φυλακή κτιστών βασάνων. Ο Θεός, κατά τον Μάξιμο Ομολογητή, λόγου χάρη,
αγκαλιάζει αγαθούς και πονηρούς. Οι δεύτεροι δεν μπορούν να τον δουν στη δόξα
του, και τον αισθάνονται ως τιμωρό και εχθρικό. … Η κατάσταση αυτή των
κολασμένων είναι αποκλειστικά δική τους στάση. Ούτε ο Θεός αρνείται ποτέ τη
μετάνοια μετά θάνατο· ο Θεός τη δέχεται το δίχως άλλο, γιατί δεν μπορεί να
αρνηθεί τον εαυτό του, αλλά, κατά τον Ιώαννη Δαμασκηνό, η ψυχή μετά θάνατο δεν
τρέπεται· σκληραίνει στις αχτίδες της θείας δόξας, όπως ακριβώς ο πηλός κατά
την εικόνα που μας δίνει ο Μάξιμος Ομολογητής. Απεναντίας οι ψυχές των φίλων
του Θεού απαλύνονται μέσα στο φως της θείας δόξας, …όπως το κερί στις αχτίδες
του κτιστού ηλίου.
… είναι φιλία η παραδείσια ζωή, ενώ
η κόλαση είναι «αφιλία» και ακοινωνησία, τόσο σε σχέση με τον Θεό όσο και σε
σχέση με τους άλλους.
Συγκλονιστική είναι μια διήγηση στα Αποφθέγματα του αββά Μακαρίου, την οποία θα ζήλευαν σύγχρονοι
υπαρξιστές φιλόσοφοι και διανοούμενοι. Ο αββάς Μακάριος χτυπάει με το μπαστούνι
του, καθώς βαδίζει στην έρημο, το πεταμενο κρανίο ενός αιρεσιάρχη. Και αμέσως η
ψυχή του στην κόλαση αναγαλλιάζει, και αισθανόμενη την επαφή του αγίου τον
παρακαλεί για ανακούφιση. Στην ερώτηση του αββά ποια είναι η κατάστασή τους
εκεί στην κόλαση, ο κολασμένος τού λέει πως το πρόσωπο του καθενός είναι
κολλημένο στη ράχη του άλλου, και δεν μπορεί κανένας να αντικρίσει τα πρόσωπα
των άλλων. Τον παρακαλεί τελικά να προσευχηθεί, για να μπορέσουν να δουν λιγάκι
το πρόσωπο του διπλανού τους.
Τέλεια ακοινωνησία και τέλεια αφιλία είναι η
κατάσταση της κόλασης. …
… Η αγάπη του Θεού δεν υπόκειται σε
κανένα νόμο, αν η ψυχή τον ζητάει και τον θέλει. Το έλεός του είναι
απροσμέτρητο. Αυτό το νόημα έχουν οι ευχές και τα μνημόσυνα. … Σύμφωνα με μια
διήγηση ένας γιατρός, ονόματι Ιούστος, έκλεψε χρήματα, και σαν πέθανε πήγε στην
κόλαση. Στα όνειρα του αδελφού του παραπονιόταν πως περνούσε άσκημα. Μετά
τριάντα λειτουργίες γλίτωσε την κόλαση! Παρουσιάστηκε στον αδελφό του, κτα’
όναρ και πάλι, και του είπε πως ήταν καλά. Η σημασία τέτοιων απλοϊκών διηγήσεων
είναι μεγάλη, γιατί απλούστατα εκφράζει τις γνήσιες και βαθιές θεολογικές και
σωτηριολογικές προϋποθέσεις για την παραδείσια και την κολασμένη ζωή…
Ματσούκας,
Ν. (1988). Δογματική και Συμβολική
Θεολογία Β.
Θεσσαλονίκη:
Πουρναράς, σ. 544-547.
«Δάσκαλε, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;»
Αναλύοντας:
Διαφορετικές θεωρήσεις σωτηρίας στη χριστιανική
παράδοση και η σύνδεσή τους με τον Θεό
-
Δίνονται/Προβάλλονται
εικόνες της μέλλουσας κρίσης, ανατολικές και δυτικές. Συζητούνται θέματα όπως:
συλλογική σωτηρία, ατομική σωτηρία, σωτηρία με την πίστη, σωτηρία με τα έργα,
σώζει ο νόμος, σώζει η χάρη.
Φραγκιάς
Καβερτζάς, Η Δευτέρα Παρουσία, (1640-1641,
124,5x38εκ.)
Διαβάζεται η ιστορία του Ντοστογιέφσκι: «Το
Κρεμμυδάκι» (από τους Αδελφούς Καραμάζοφ)].
Συζητούνται και τα ερωτήματα: Ποιος αποφασίζει το αν θα σωθούμε ή όχι;
Σωζόμαστε μόνοι/μόνες μας; κ.λπ.
jesus the light
1. Το
κρεμμυδάκι
Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε μια
κακιά γυναίκα, σωστή μέγαιρα. Πέθανε κι ούτε ένα καλό δεν είχε κάνει στη ζωή
της. Την άρπαξαν το λοιπόν οι διαβόλοι και την πετάξανε στη φλογισμένη λίμνη.
Τότε ο φύλακας-άγγελός της κάθισε και σκέφτηκε: "Πρέπει να θυμηθώ καμιά
καλοσύνη της για να πάω να την πω στο Θεό " . Θυμήθηκε, και μια και δυο
πάει και λέει στο Θεό : ''Αυτή, του λέει, έβγαλε ένα κρεμμυδάκι φρέσκο απ' το
περιβόλι και το 'δωσε σε μια ζητιάνα" . Κι ο Θεός απαντάει: "Πάρε
λοιπόν το ίδιο εκείνο κρεμμυδάκι, και πήγαινε πάνω απ' τη λίμνη. Βάστα το
κρεμμυδάκι απ' τη μια άκρη κι ας πιαστεί αυτή απ' την άλλη. Τότε τράβα την. Αν
τα καταφέρεις να την τραβήξεις απ' τη λίμνη, τότε ας πάει στον Παράδεισο. Όμως
αν σπάσει το κρεμμυδάκι, θα πει πως καλά είναι εκεί που είναι" . Έτρεξε ο
άγγελος στη γυναίκα και της λέει: "Πιάσου γερά απ' το κρεμμυδάκι και ΄γω
θα σε τραβήξω" . Κι άρχισε να την τραβάει προσεχτικά. Την είχε βγάλει
ολάκερη σχεδόν απ' τη λίμνη, μα μόλις είδαν οι άλλοι αμαρτωλοί πως την τραβάνε
έξω, γαντζώθηκαν όλοι πάνω της για να βγουν κι αυτοί μαζί της. Μα η γυναίκα ήταν
κακιά, σωστή μέγαιρα, κι άρχισε να τους κλωτσάει: "Εμένα θέλουν να βγάλουν
κι όχι εσάς. Δικό μου είναι το κρεμμυδάκι κι όχι δικό σας". Μόλις το 'πε
αυτό, το κρεμμυδάκι έσπασε. Κι αυτή ξανάπεσε στη λίμνη και καίγεται εκεί πέρα
ως τα σήμερα. Ο άγγελος έβαλε τα κλάματα κι έφυγε».
Ντοστογιέβσκι,
Φ. Αδελφοί Καραμάζωφ. Αθήνα:
Γκοβόστη, τ. Β΄, σ.301-302.
(ενορία
Αγ. Παρασκευής Ηλιούπολης) (12.07.2016)
Ο Χριστός ήρθε για να ενώσει ξανά θεότητα και ανθρωπότητα, γκρεμίζοντας το τείχος. Ο Ίδιος είναι και Θεός και άνθρωπος, επομένως γίνεται η γέφυρα επανένωσης των δύο χωρισμένων μερών. Έτσι ο Θεός επιλέγει τον πιο ταιριαστό στην αγάπη Του τρόπο για να θεραπεύσει την πάσχουσα ανθρώπινη φύση.
Ο Ίδιος ο Χριστός είπε:
- «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Κανείς δεν έρχεται προς τον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού» («Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι’ εμού», Ιω. 14, 6).
- «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Όποιος με ακολουθεί δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της ζωής» («Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής», Ιω. 8, 12).
- «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σ’ εμένα, και αν πεθάνει, θα ζήσει. Και κάθε ένας που πιστεύει σ’ εμένα δε θα πεθάνει ποτέ. Το πιστεύεις αυτό;» («Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται. και πας ο πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο;», Ιω. 11, 25-26).
Εφαρμόζοντας:
Η χρήση της έννοιας «σωτηρία» στην τρέχουσα
επικαιρότητα και η θεολογική σημασιοδότησή της.
1. Δημοσιεύματα από τον ημερήσιο και
περιοδικό τύπο με θέμα τη σωτηρία, ως μεταφορά
σε πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό πεδίο αλλά και ως κυριολεξία.
Οπτικοακουστικό υλικό από
το αρχείο της ΕΡΤ: Δελτίο Ειδήσεων ΝΕΤ, Κυριακή, 17 Οκτωβρίου 2010, 21:00:00 [ΧΙΛΗ, ΤΕΛΕΤΗ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ
ΜΕΤΑΛΛΟΡΥΧΩΝ].Στην επιφάνεια της Γης μετά από 69 μέρες οι μεταλλωρύχοι
-
οι
μαθητές/μαθήτριες γράφουν μια ανοιχτή επιστολή στους ηγέτες των κρατών
αρχίζοντας με τη φράση: «Δεν ξέρετε, κυρίες και κύριοι, καλά τι σημαίνει
σωτηρία!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου