Ο Φτωχός και ο Άγιος Βασίλης.

Ελληνικό παραδοσιακό Χριστουγενιάτικο παραμύθι.

Ένα συγκινητικό ελληνικό παραδοσιακό παραμύθι για την καλοσύνη, τη φτώχεια και τη δύναμη της προσφοράς.

Η ιστορία «Ο Φτωχός και ο Άγιος Βασίλης» μας θυμίζει πως ο αληθινός πλούτος βρίσκεται στην καρδιά. Ιδανικό για παιδιά και μεγάλους, για αφήγηση πριν τον ύπνο και για χριστουγεννιάτικες στιγμές ζεστασιάς.

Χριστούγεννα: Το φως στην θλίψη της κοινωνίας

 Η Γέννηση του Χριστού δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά η είσοδος μιας νέας πραγματικότητας μέσα στην ανθρώπινη ιστορία.

Ο Χριστός ανασταίνει, θεραπεύει, φωτίζει και απαντά στα υπαρξιακά αδιέξοδα του ανθρώπου.

Η Βασιλεία των Ουρανών δεν αναιρεί την τραγικότητα του κόσμου, αλλά βιώνεται μέσα σε αυτήν.

Μέσα σε πολέμους, φόβους και ασθένειες, το μήνυμα των Χριστουγέννων παραμένει επίκαιρο: «Μὴ φοβεῖσθε· ἐτέχθη ὑμῖν Σωτήρ». Ο Χριστός γεννήθηκε για να μας σώσει και να μας καλέσει σε ζωή ελπίδας.

Τα Χριστούγεννα συχνά επισκιάζονται από μια έντονη εξωστρέφεια και μια κοσμική προσέγγιση που αλλοιώνει το βάθος της εορτής.

Τα στολίδια, το εορταστικό κλίμα και η κοινωνική κινητικότητα, άλλοτε λειτουργούσαν ως υπόμνηση του πραγματικού νοήματος· σήμερα όμως κινδυνεύουν να το υποκαταστήσουν. Η Εκκλησία καλείται να επαναφέρει τη νοηματοδότηση του γεγονότος: γιατί εορτάζουμε και τι σημαίνει η Γέννηση του Χριστού για την ανθρώπινη ύπαρξη. Με τον πανιερ. επίκοπο Θαυμακού κκ. Ιάκωβο, ηγούμενο της Ι. Μ. Ασωμάτων Πετράκη

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος

 

Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος ήταν ένας από τους Αποστολικούς Πατέρες. 

Η παράδοση λέει ότι ήταν το παιδί που κράτησε στην αγκαλιά του ο Χριστός ως παράδειγμα αθωότητας. Επίσης όταν τον κατασπάραξαν τα λιοντάρια στην αρένα, αυτή ήταν η τιμωρία του επειδή αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα των Ρωμαίων, λέγεται πως άφησαν άθικτη την καρδιά του και πως όταν την έσκισαν βρήκαν μέσα γραμμένη με χρυσά γράμματα τη φράση: «Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἔρως τῆς ψυχῆς μου». 

Πέρα από αυτές τις παραδόσεις αξίζει να σταθούμε στην επιστολή του Αγίου προς του Χριστιανούς της Ρώμης, οι οποίοι είχαν ήδη πληρώσει τον Ρωμαίο αξιωματικό ώστε να αφήσει τον Άγιο Ιγνάτιο ελεύθερο και να γλιτώσει το μαρτύριο που τον περίμενε. Ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος απάντησε με το μνημειώδες: «Γράφω σε όλες τις Εκκλησίες και δίνω εντολή σε όλους ότι εγώ, με τη θέλησή μου, πεθαίνω για τον Θεό, εφόσον βέβαια εσείς δεν με εμποδίσετε. 

Σας παρακαλώ, μη μου δείξετε άκαιρη καλοσύνη. Αφήστε με να γίνω τροφή των θηρίων, μέσω των οποίων είναι δυνατό να φτάσει κανείς στον Θεό. Είμαι σιτάρι του Θεού και αλέθομαι από τα δόντια των θηρίων, για να βρεθώ καθαρός άρτος του Χριστού.»

Εδώ θα μπορούσαμε να σταθούμε και να γράψουμε τόμους επί τόμων αναλύοντας την απάντηση αυτή. Να πούμε για την άκαιρη καλοσύνη, για όσους φαινομενικά μας βοηθούν κάνοντας τη ζωή μας ευκολότερη αλλά τελικά μας κάνουν κακό αφού δε μας επιτρέπουν έτσι να προκόψουμε και να ωριμάσουμε πνευματικά. Και αυτό αφορά μια πλειάδα προσώπων και πραγμάτων. Από τους γονείς, τους φίλους μέχρι και την τεχνολογία και τα διάφορα εργαλεία που μας προσφέρει. 

Το πιο σημαντικό όμως είναι το κλείσιμο. "Είμαι σιτάρι του Θεού και αλέθομαι από τα δόντια των θηρίων, για να βρεθώ καθαρός άρτος του Χριστού". Αυτή και μόνο η φράση είναι όλη η θεολογία μας μόνη της. Είμαστε σιτάρι του Θεού. Και οι δυσκολίες μας αλέθουν ώστε να γίνουμε καθαρός άρτος του Χριστού. 

Τα δόντια των θηρίων, οι λόγχες των στρατιωτών, τα βασανιστήρια των Τούρκων, οι διωγμοί και οι φυλακίσεις σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μέση Ανατολή και την Αφρική αλλά και οι κοροϊδίες και οι προκλήσεις που δέχονται οι Χριστιανοί, ειδικά σε εορταστικές περιόδους στις πιο "πολιτισμένες" χώρες του κόσμου. Ακόμα και οι καταστάσεις που περιγράφονται στην Αποκάλυψη και εκείνοι οι διωγμοί που θα περάσουν οι Χριστιανοί που θα ζουν τότε.  Και όχι μόνο αυτά. 

Οι αμαρτίες μας, τα πάθη μας, οι φόβοι, οι απογοητεύσεις και οι στενοχώριες μας, όλα αυτά αν τα αφήσουμε και τα αξιοποιήσουμε σωστά, αλέθουν την ψυχή μας έτσι ώστε να παραχθεί ο καθαρός άρτος τους Χριστού. 

Ο Άγιος Ιγνάτιος δεν φοβήθηκε μπροστά στα θηρία. Ήξερε πως να διαχειριστεί πνευματικά αυτή τη κατάσταση εκείνος που όταν λειτουργούσε έβλεπε αγγέλους να γεμίζουν το Άγιο Βήμα. Εμείς δεν είμαστε σε τέτοια πνευματικά ύψη. Έχουμε όμως παραδείγματα μυριάδες σαν και αυτό του Αγίου Ιγνατίου. Παραδείγματα που μας στηρίζουν και μας ενθαρρύνουν στην προσπάθειά μας να φτάσουμε κι εμείς στην αγιωσύνη. Γιατί τι σπουδαιότερο υπάρχει από το να γίνουμε καθαρός άρτος του Χριστού;

ΠΗΓΗ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ

 ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 2:11

Και ελθόντες εις την οικίαν είδαν το παιδίον με την μητέρα αυτού Μαρίαν και πεσόντες στο έδαφος επροσκύνησαν με βαθείαν ευλάβειαν αυτό· και ανοίξαντες τας αποσκευάς και τα θησαυροφυλάκιά των του προσέφεραν δώρα, χρυσόν και πολύτιμα αρώματα της Ανατολής, λιβάνι και σμύρναν.

Όλοι γνωρίζουμε την εικόνα των Τριών Μάγων να προσκυνούν τον Χριστό στη Βηθλεέμ. Αλλά τι λέει πραγματικά η Καινή Διαθήκη; Πότε έφτασαν οι μάγοι; Ποιο ήταν το ταξίδι τους; Και τι μπορεί να μας διδάξει η ιστορία τους για την πίστη, την καθοδήγηση και την αναζήτηση του Θείου φωτός;

Ο Θεός «σαρξ εγένετο»

 Η ενανθρώπιση του δεύτερου προσώπου της Αγίας Τριάδας, του Υιού και Λόγου του Θεού, αποτελεί το κεντρικό μυστήριο της χριστιανικής πίστης.

Δημιουργία: Γιάννης Μπάλτος

Με τη Γέννηση του Ιησού Χριστού δεν έχουμε απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά τη φανέρωση της άπειρης αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Θεός «σαρξ εγένετο» (Ιω. 1,14), προσλαμβάνοντας πλήρως την ανθρώπινη φύση, χωρίς όμως να παύσει να είναι αληθινός Θεός.

Η ενανθρώπιση δεν σημαίνει μεταβολή ή αλλοίωση της θείας φύσης, αλλά ελεύθερη συγκατάβαση (κένωση) του Θεού. Ο Υιός του Θεού γεννιέται εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, μέσα στην ταπεινότητα μιας φάτνης, δείχνοντας ότι ο Θεός δεν επιλέγει τη δύναμη και τη δόξα του κόσμου, αλλά την ταπείνωση και την αγάπη. Η Γέννηση του Χριστού φανερώνει έναν Θεό που πλησιάζει τον άνθρωπο, συμμερίζεται την ανθρώπινη αδυναμία και εισέρχεται στην ιστορία.

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία, ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Με την ενανθρώπισή Του θεραπεύει την ανθρώπινη φύση, που είχε τραυματιστεί από την αμαρτία, και ανοίγει τον δρόμο της σωτηρίας. Ό,τι δεν προσλαμβάνεται, δεν θεραπεύεται· γι’ αυτό ο Χριστός προσλαμβάνει ολόκληρη την ανθρώπινη ύπαρξη, εκτός από την αμαρτία.

Η Γέννηση του Χριστού είναι αρχή της νέας ζωής, της δυνατότητας του ανθρώπου να ενωθεί με τον Θεό. Δεν πρόκειται μόνο για μια εορτή χαράς και φωτός, αλλά για πρόσκληση προς τον άνθρωπο να μεταμορφώσει τη ζωή του, να ζήσει με αγάπη, ταπείνωση και ελπίδα. Η ενανθρώπιση φανερώνει ότι ο Θεός δεν σώζει τον άνθρωπο από μακριά, αλλά έρχεται να πορευθεί μαζί του.

Το Μεγάλο Θαύμα των Χριστουγέννων

 Φέτος τα Χριστούγεννα, ας κάνουμε ησυχία μέσα μας και ας αφήσουμε την καρδιά να καταλάβει αυτό που ο νους δυσκολεύεται να συλλάβει.

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης μας οδηγεί στο αληθινό νόημα της Γέννησης του Χριστού και μας καλεί να κάνουμε την ψυχή μας Αγία Φάτνη, για να γεννηθεί μέσα μας το Πανάγιο Βρέφος.

Μέσα από λόγια γεμάτα πνευματική σοφία και εμπειρία, ο Άγιος Παΐσιος μας δείχνει πώς μπορούμε να ζήσουμε τα Χριστούγεννα όχι επιφανειακά, αλλά ουσιαστικά· με νου στραμμένο στα θεία νοήματα, με προσευχή, αγρυπνία και ευλάβεια.

Μας θυμίζει ότι το μεγάλο θαύμα δεν είναι μόνο αυτό που συνέβη στη Βηθλεέμ, αλλά αυτό που μπορεί να συμβεί μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Τα λόγια που ακούγονται στο βίντεο προέρχονται από το βιβλίο: «Περί Προσευχής», Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου – Λόγοι ΣΤ’

Χριστούγεννα. Η «γενέθλια ημέρα της ανθρωπότητας».

 Η Γέννηση του Χριστού αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας και γι’ αυτό η Εκκλησία ονομάζει τα Χριστούγεννα «γενέθλια ημέρα της ανθρωπότητας».

Δημιουργία: Γιάννης Μπάλτος

Με τη Γέννηση του Χριστού κάτι εντελώς νέο εισέρχεται στον κόσμο.

Για πρώτη φορά ο Θεός δεν παραμένει μακρινός και απρόσιτος, αλλά γίνεται άνθρωπος, παίρνει τη δική μας ανθρώπινη φύση και ζει μέσα στην ιστορία.

Αυτή η ενανθρώπηση του Θεού σημαίνει ότι ο ίδιος ο Δημιουργός γνωρίζει από κοντά τη χαρά, τον πόνο, τους αγώνες και τις ανάγκες του ανθρώπου.

Έτσι εγκαινιάζεται μια νέα σχέση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο, σχέση αγάπης, οικειότητας και εμπιστοσύνης.

Με τη Γέννηση του Χριστού ανακαινίζεται και η ανθρώπινη φύση.

Ο Χριστός προσλαμβάνει ό,τι είναι ανθρώπινο, για να το θεραπεύσει και να το οδηγήσει στην τελείωση.

 Γι’ αυτό και η Γέννηση ανοίγει τον δρόμο προς τη θέωση, δηλαδή προς την πορεία του ανθρώπου να ενωθεί με τον Θεό.

 Παράλληλα, αποκαλύπτεται η ανεκτίμητη αξία κάθε ανθρώπινου προσώπου, αφού ο Θεός γίνεται ένα με την ανθρώπινη φύση.

 Η ζωή του καθενός αποκτά ιερότητα, και ο άνθρωπος καλείται να ζήσει με αγάπη, ελευθερία και ευθύνη.

Ταυτόχρονα, η Γέννηση προσφέρει στον κόσμο ένα νέο φως.

Δεν αποτελεί απλώς ένα ιστορικό γεγονός, αλλά την αρχή μιας νέας δημιουργίας.

Μέσα στο πρόσωπο του Χριστού δίνεται σε όλους η δυνατότητα της σωτηρίας, όχι μόνο σε λίγους εκλεκτούς.

Τα Χριστούγεννα, λοιπόν, είναι μια νέα αρχή για ολόκληρη την ανθρωπότητα· μια πρόσκληση να δούμε τον κόσμο και τον εαυτό μας υπό ένα νέο φως, το φως της αγάπης και της ζωής που φέρνει ο Χριστός.

Η παραβολή του άσπλαχνου οφειλέτη

2.5 Η ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΩΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ 

Πόσες φορές να συγχωρώ;

Ο Πέτρος ρωτά τον Ιησού αν αρκεί να συγχωρεί κανείς τον αδελφό του μέχρι επτά φορές.

Ο Ιησούς απαντά: «Δεν σου λέω μέχρι επτά φορές, αλλά μέχρι εβδομηκοντάκις επτά» (Ματθαίος 18:21-22),  υποδηλώνοντας άπειρη συγχώρεση, και όχι απλώς έναν συγκεκριμένο αριθμό, τονίζοντας την απεριόριστη και ακούραστη φύση της συγχώρεσης, όπως και ο Θεός μας συγχωρεί. 

Πολλές φορές στη ζωή μας, έρχονται στιγμές που αγαπημένα μας πρόσωπα μας πληγώνουν βαθιά ξανά και ξανά.

Ίσως νιώθουμε ότι η αγάπη μας γι αυτούς αργοσβήνει και τη θέση της παίρνει η αδιαφορία ή ακόμη και το μίσος.

Η συνείδηση ηχεί μέσα στο νου μας και μας φωνάζει, να συγχωρήσουμε. Και τότε είναι που γεννιέται αυτό το ερώτημα.

"Πόσες φορές να συγχωρήσω έναν άνθρωπο;"

Ο Άγιος Παΐσιος και οι Άθεοι

 3.6 ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΘΕΙΑΣ

1.1 Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Πριν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής.

Με πολλή διστακτικότητα, αλλά και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μου δήλωσε ότι είναι άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να... πιστέψει, αλλά δεν μπορούσε.

Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους, αλλά δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για...Άκουσε για μένα και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του.

Μου ζήτησε μια επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού. "Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις;" τον ρώτησα. "Δυστυχώς όχι", μου απαντά, "είμαι της Φιλοσοφικής" "Κρίμα, διότι ήξερα μια τέτοια απόδειξη" είπα εμφανώς αστειευόμενος.

Ένιωσε αμήχανα και κάπως σιώπησε για λίγο. "Κοίταξε", του λέω, "συγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Αλλά ο Θεός δεν είναι εξίσωση ούτε μαθηματική απόδειξη. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν.

Να ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός.

Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος;

Έχεις συναντήσει ποτέ κανένα ασκητή;" "Όχι πάτερ, αλλά σκέπτομαι να πάω, έχω ακούσει τόσα πολλά! Αν μου πείτε, μπορώ να πάω και αύριο. Ξέρετε κανένα μορφωμένο να πάω να συναντήσω;" "Τι προτιμάς; Μορφωμένο που μπορεί να σε ζαλίσει ή άγιο που μπορεί να σε ξυπνήσει;" "Προτιμώ τον μορφωμένο. Τους φοβάμαι τους αγίους" "Η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς.

Για δοκίμασε με κανένα άγιο. Πώς σε λένε;" ρωτώ. "Γαβριήλ", μου απαντά. Τον έστειλα σε έναν ασκητή.

Του περιέγραψα τον τρόπο πρόσβασης και του έδωσα τις δέουσες οδηγίες.Κάναμε και ένα σχεδιάγραμμα. "Θα πάς", του είπα, "και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα: Είμαι άθεος, θα του πεις, και θέλω να πιστεύσω. Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού"

 "Φοβάμαι, ντρέπομαι", μου απαντά. "Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι εμένα;", ρωτώ. "Πήγαινε απλά και ζήτα το ίδιο πράγμα".

 Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του.

Στην απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαβριήλ βρήκε δειλά τη θέση του.

Δεν πέρασαν περισσότερα από δέκα λεπτά και η συνομιλία του γέροντα με τον νεαρό τελείωσε. "Τι γίνεστε, παιδιά;" ρωτάει. "Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιεί λίγο νεράκι;" Ευχαριστούμε, γέροντα", απήντησαν με συγκαταβατική κοσμική ευγένεια.

 "Έλα εδώ", λέγει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ και ξεχωρίζοντάς τον από τους υπόλοιπους. "Θα φέρω εγώ νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια. Και έλα πιο κοντά να σου πω ένα μυστικό: Καλά να είναι κανείς άθεος, αλλά να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη φορά μας συμβαίνει".

Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα από τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό. Πού εγνώρισε το ονομά του; Ποιός του αποκάλυψε το πρόβλημά του; Τι τελικά ήθελε να του πει ο γέροντας; "Πάτερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο;", μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει.

"Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε το λουκούμι, πιες και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό μοναστήρι να διανυκτερεύσεις" "Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;"

"Τι να πούμε ρε παλικάρι; για ποιόν λόγο ήλθες;"

"Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου", αφηγείται, "η καρδιά μου να πλημμυρίζει από πίστη, ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται, οι απορίες μου να λύνονται χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα, δίχως καμιά συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνο το πώς και το τι από δώ και εμπρός" Ότι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός αγίου, αποφοίτου μόλις της τετάρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί.

Σου κάνουν την εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν την μεταμόσχευση χωρίς να σου ανοίξουν την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Σου φυτεύουν την πίστη, χωρίς να σου κουράσουν το μυαλό.

 

ΦΩΝΗ ΑΥΡΑΣ ΛΕΠΤΗΣ – ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

 

Θεία Λειτουργία, η θυσία του Χριστού

 2.2 ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ: Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η θεία Λειτουργία ή η θεία Ευχαριστία είναι η ίδια θυσία που έκαμε ο Ιησούς Χριστός, προσφέροντάς της τον εαυτό του για τη σωτηρία του κόσμου.

 Το βράδυ στο μυστικό δείπνο, έκοψε το ψωμί, έδωκε στους μαθητές του και τους είπε∙ «Λάβετε φάγετε∙ τοῦτό ἐστι τό σῶμά μου…».

 Ευλόγησε ύστερα το ποτήριο, έδωκε τους μαθητές του και τους είπε∙ «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες∙ τοῦτό ἑστι τὸ αἷμά μου…».

 Και τις δυο φορές είπε καθαρά και εννοούσε κυριολεκτικά αυτό που έλεγε∙ «αυτό είναι το σώμα μου» και «αυτό είναι το αίμα μου».

 Αλλά δεν τους εβεβαίωσε μόνο γι’ αυτό, αλλά και τους έδωκε

εντολή και τους είπε∙ «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησι», αυτό να το κάνετε για να με ενθυμείσθε.

Δημιουργία: Μπάλτος Γιάννης

Έτσι, λοιπόν η Εκκλησία τώρα, με την εντολή του Ιησού Χριστού, τελεί τη θεία Λειτουργία και συνεχίζει την ίδια θυσία και το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.

Μέσα στα λόγια του Ιησού Χριστού προς τους μαθητές του είναι και η συνέχιση της θυσίας και η κοινωνία από το σώμα και το αίμα του. Η Λειτουργία δηλαδή και η θεία Ευχαριστία δεν είναι μόνο θυσία και ανάμνηση του μυστικού δείπνου, αλλά και η κοινωνία των πιστών. [...]

Ψαριανός, Δ., Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης (1986). Η Θεία Λειτουργία. Αθήνα: Αποστολική Διακονία, σ. 16,306309.

Ο πολυθεϊσμός ως η βασική θρησκεία του Ιαπωνικού λαού.

4.8 Η ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ 

 Στην Ιαπωνία υπάρχουν δύο, κυρίως, θρησκείες: το πολυθεϊστικό Σίντο, που, αν και έχει απορροφήσει διάφορα ξένα, κυρίως κινεζικά στοιχεία, θεωρείται εγχώρια θρησκεία, και ο Μαχαγιάνα Βουδισμός, που μπήκε στη χώρα στα μέσα του 6ου αι. μ.Χ.

Δημιουργία: Γιάννης Μπάλτος

Το Σίντο πήρε αυτό το όνομα, που σημαίνει «οδός - θρησκεία των θεών»,  σε αντιδιαστολή προς την οδό - θρησκεία του Βούδα.

 Οι θεότητες του Σίντο λέγονται κάμι.

 Αρχικά, το Σίντο συνυπήρχε με τον Βουδισμό. Μετά την επικράτηση του Βουδισμού, τα κάμι θεωρήθηκαν ως οι τοπικές, ιαπωνικές αβατάρ των Βουδών και των μποντισατβών.

 Επί αιώνες, με αυτόν τον τρόπο, ο Βουδισμός υπήρξε η επικρατούσα θρησκεία, αν και το Σίντο δεν εξέλιπε εντελώς.

 Από τον 17ο αιώνα άρχισε να αναβιώνει μέσα σε εθνικιστικούς κύκλους. Και από το 1868 και μετά, αφού διαχωρίστηκε από τον Βουδισμό, αποκαταστάθηκε ως εθνική θρησκεία.

 Αν και ο Βουδισμός περιορίστηκε, οι δύο θρησκείες από τότε συνυπάρχουν στην Ιαπωνία. Ο Κομφουκιανισμός επίσης υπάρχει, διέποντας μεγάλο μέρος της ηθικής και των κοινωνικών σχέσεων.

 Παρόλο που επίσημα Σίντο και Βουδισμός αποτελούν δύο διαφορετικές θρησκείες, η θρησκεία του μέσου Ιάπωνα, αυτή που αντιστοιχεί στην κοινή θρησκεία της Κίνας, περιλαμβάνει και τις δύο.

 Σύμφωνα με το γνωστό ρητό «ο Ιάπωνας γεννιέται σιντοϊστής και πεθαίνει Βουδιστής».

 Τα θέματα της ζωής αναλαμβάνει το Σίντο, ενώ εκείνα του θανάτου ο Βουδισμός. Έτσι η γέννηση ενός παιδιού, η προστασία του, η επιτυχία του στη ζωή κ.λπ. ανατίθενται σε κάποιο κάμι. Αντίθετα, μια καλύτερη μεταθανάτια τύχη, όπως η αναγέννηση στον παράδεισο του Βούδα Αμίντα ή και μια καλή μετενσάρκωση, κατά προτίμηση σε αυτή τη γη, ανατίθενται σε Βούδες και μποντισάτβες.

 

 Όμως, εκτός από αυτά τα δύο άκρα της ζωής, ο μέσος Ιάπωνας χρησιμοποιεί σε όλη τη διάρκεια του βίου του θεία όντα προερχόμενα από αυτές τις δύο θρησκείες.

 Ανάλογα με τις ανάγκες του, θα απευθυνθεί είτε σε ένα κάμι

ή σε έναν Βούδα ή μποντισάτβα ή (εάν πρόκειται για κάτι που έχει σχέση με τα γράμματα – π. χ.  εισαγωγικές εξετάσεις) σε κάποιο θεοποιημένο Κομφουκιανό λόγιο.

 Μπορεί ακόμη (εκτός από το γάμο) να γιορτάσει τα Χριστούγεννα (ως δυτική –αμερικανική– γιορτή που η ατμόσφαιρά της αρέσει, να προσευχηθεί ή να ζητήσει κάτι σε μια χριστιανική εκκλησία.

Τίποτε δεν αποκλείεται – όλα τα θεία όντα ή τα στοιχεία διαφόρων θρησκειών μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

 Βέβαια, περισσότερο από όλα τα θεία όντα, αυτά που κυρίως λατρεύονται είναι τα πνεύματα της οικογένειας, δηλαδή τα προγονικά πνεύματα. Από αυτά ζητείται η προστασία των μελών της οικογένειας, στην οποία ανήκουν και τα ίδια ως αόρατα μέλη της.

 Όπως στην Κίνα και στην Κορέα, ο προγονολατρικός βωμός, παραδοσιακά, βρίσκεται κι εδώ σε κάθε σπίτι, με τα πλακίδια των ονομάτων ή συνηθέστερα, τις φωτογραφίες των νεκρών.

 Στο βωμό τους, βρίσκονται και βουδιστικά αγάλματα ή εικόνες.

Σε αυτόν τον βωμό γίνονται καθημερινά προσφορές ρυζιού, ποτών, λουλουδιών κτλ.

 Σε άλλο βωμό (κανονικά ένα ιαπωνικό σπίτι διαθέτει και τους δύο), βρίσκονται αγάλματα ή εικόνες των κάμι του Σίντο. Η κύρια προγονολατρική γιορτή, που λέγεται «ο μπον» είναι στα μέσα του καλοκαιριού, οπότε θεωρείται ότι τα πνεύματα των νεκρών επιστρέφουν για λίγο στα σπίτια των δικών τους.

Με αυτόν τον τρόπο η θρησκεία ενός Ιάπωνα, στη διάρκεια της ζωής, είναι ένας πολυθεϊσμός.

Παπαλεξανδρόπουλος Στυλιανός, 2019, ΕΚΠΑ.__

ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ- Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

"Το ομορφότερο δώρο για τα Χριστούγεννα!

Τα Χριστούγεννα είναι η μεγάλη τομή στην ανθρώπινη ιστορία· το σημείο όπου ο χρόνος συναντά την αιωνιότητα και η ανθρώπινη τραγωδία συναντά το άπειρο έλεος του Θεού. Πρόκειται για την είσοδο του Θεού στον κόσμο με τρόπο ανείπωτο, για την αυτοκένωση της Θεότητας, για το άνοιγμα της οδού της σωτηρίας.

Αυτό το βιβλίο, το οποίο φιλοξενεί πατερικά θεο­λογικά κείμενα, δεν επιχειρεί απλώς να περιγράψει το μυστήριο των Χριστουγέννων, αλλά να καλέσει τον αναγνώστη να το ζήσει. Γιατί, όπως λέει ο ιερός Χρυσόστομος, «οὐχ ὁ χρόνος σώζει, ἀλλ’ ὁ τρόπος». Δεν σώζει το γεγονός καθεαυτό, αλλά ο τρό­πος με τον οποίο το υποδεχόμαστε, ο τρόπος με τον οποίο αφήνουμε το φως του Χριστού να αγγίξει την καρδιά μας.

Κάθε πατερικός λόγος που περιέχεται στην πα­ρούσα έκδοση είναι μια μαρτυρία αυτής της εμπειρίας. Είναι ο καρπός ανθρώπων που γνώρισαν την εν Χριστώ ζωή ως πραγματικότητα και όχι ως θεωρία. Κάθε κείμενο είναι μια σπίθα από το φως που έλαμψε στη Βηθλεέμ και εξακολουθεί να φωτίζει τον κόσμο. Κάθε σκέψη είναι μια πρόσκληση να γεννηθεί ο Χριστός και μέσα μας· να γίνει η καρδιά μας φάτνη δεκτική της Χάριτος."

ΠΗΓΗ

Το βιβλίο περιέχει κείμενα που μας άφησαν παρακαταθήκη οι:

• AΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
• ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
• ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
• ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ
• ΑΓΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΦΩΤΙΚΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
• ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ
• ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
• ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ
• ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΜΟΣΧΑΣ
• ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ
• ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
• ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ
• ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
• ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΝΙΛΟΑΕ
• ΑΓΙΟΣ ΚΛΕΟΠΑΣ ΙΛΙΕ
• ΟΣΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ
• ΑΒΒΑΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ
• ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΓΟΥΕΑΡ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΙΟΚΛΕΙΑΣ
• ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΛΟΥΜ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ
• ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΕΦΤΙΤΣ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ
• ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΣ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
• π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ
• π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΜΕΜΑΝ
• ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΤΡΑΜΠΑΣ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ
• ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ
• ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ
• ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΖΑΧΑΡΟΥ
• π. ΛΕΒ ΖΙΛΕ

ΤΑ ΠΑΘΗ

 1.4. Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Οι Αόρατοι Εχθροί της Ψυχής.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μίλησαν καθαρά: ο μεγαλύτερος αγώνας δεν γίνεται έξω, γίνεται μέσα μας. Με φόβους, με πληγές, με πάθη που δεν φαίνονται, με εκείνες τις αόρατες δυνάμεις που στεγνώνουν την ψυχή: τη φιλαυτία, τη ματαιοδοξία, τον φόβο, την ακηδία, τη λύπη.

Κι όμως, υπάρχει ελπίδα. Ο Χριστός μάς αγαπά πάντοτε, η χάρη Του όμως δεν ενεργεί μέσα μας όσο η καρδιά μένει κλειστή. Όταν ανοίξουμε λίγο, έστω λίγο... η ακτίνα του φωτός μπαίνει και αλλάζει τα πάντα. Αυτό το βίντεο είναι μια πορεία μέσα στα πατερικά κείμενα: λόγοι που δεν καταδικάζουν, αλλά θεραπεύουν. Λόγοι που μιλούν για τον εσωτερικό αγώνα, και την ανάσταση που μπορεί να ζήσει η ψυχή ακόμα και σήμερα, στην ξηρασία, στην αδιαφορία, στον φόβο. Με σεβασμό σε όσους δίνουν χρόνο από τη ζωή τους για να ακούσουν, με ελπίδα, με θάρρος, και με μία υπόσχεση: κανένα σκοτάδι δεν είναι πιο δυνατό από το φως του Θεού.

Η Λατρευτική πράξη στον Ιουδαϊσμό.

 

 Η Συναγωγή.

 Το κέντρο της ιουδαϊκής λατρείας είναι κυρίως η συναγωγή.

 Η σύγχρονη συναγωγή αποτελείται από μια αίθουσα, στο κέντρο της οποίας και μπροστά από τα καθίσματα των πιστών βρίσκεται ένα υπερυψωμένο βάθρο.

 Η λατρεία συνίσταται από τρεις βασικές ακολουθίες που γίνονται καθημερινά το πρωί, το απόγευμα και το βράδυ.

 Εμπλουτισμένες παραλλαγές αυτού του συνόλου τελούνται το Σάββατο, που είναι η κυρίως λατρευτική μέρα του Ιουδαϊσμού, και τις γιορτές.

 Οι ραβίνοι, οι οποίοι προΐστανται της λατρείας, όπως και της κοινότητας γενικά, δεν είναι ιερείς, αλλά θρησκευτικοί διδάσκαλοι.

Δημιουργία: Μπάλτος Γιάννης

Ιερά κείμενα.

 Το κύριο ιερό κείμενο του Ιουδαϊσμού είναι η Εβραϊκή Βίβλος. 

Αυτή κατά τους Ιουδαίους αποτελείται από 24 επιμέρους βιβλία που συγκεντρώθηκαν οριστικά το 90 μ. Χ.

 Τα βιβλία αυτά διαιρούνται σε τρεις ομάδες, χωρίζοντας έτσι τη Βίβλο σε τρία μέρη, που είναι: 

1. Η Πεντάτευχος ή Τορά (διδασκαλία ή νόμος, επειδή περιέχει το νόμο που έδωσε ο Θεός στο Μωυσή).

2. Οι Προφήτες.

3. Τα Αγιόγραφα.

Δρίτσας, Δ., Μόσχος, Δ., Παπαλεξανδρόπουλος, Στ., Χριστιανισμός και Θρησκεύματα Β΄ Γενικού Λυκείου,

Ψάχνω τον Θεό αλλά δεν Τον νιώθω. Πού βρίσκουμε την πίστη;

1.2 ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ

Πολλοί λέμε: «Θέλω να πιστέψω, αλλά δεν νιώθω τον Θεό».

Και αυτό πονάει. Γιατί η ψυχή διψάει για παρουσία, αλλά συναντά σιωπή.

Η Εκκλησία όμως μας λέει: η πίστη δεν γεννιέται από λογικά επιχειρήματα, αλλλά είναι δώρο του Θεού.

Και αυτό το δώρο δίνεται σε εκείνον που ανοίγει την καρδιά του.

Η Εκκλησία μας διδάσκει ότι η πίστη είναι δώρο, που φυτρώνει στην καρδιά όταν αυτή ανοίξει ολοκληρωτικά. Το Άγιο Πνεύμα είναι τρυφερό και σεβαστικό, δεν έρχεται αν δεν το θέλει ο άνθρωπος. Ο Χριστός μάς θυμίζει: «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω, ἐάν τις ἀνοίξῃ, θὰ εἰσέλθω» (Αποκ. 3:20). Μέσα στην Εκκλησία, στην προσευχή, στη μετάνοια και στη Θεία Κοινωνία, η ψυχή βρίσκει την παρουσία του Θεού που τόσο λαχταρά.

Η θεολογική διάσταση της ενδυμασίας του κλήρου

2.2 ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ: Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Το κείμενο παρουσιάζει την ιστορική πορεία μέσα από την οποία το ράσο επικράτησε στην ελληνική πραγματικότητα του 19ου αιώνα, μέσα σε ένα πλαίσιο κοινωνικών αλλαγών και διοικητικών αποφάσεων.

Θυμίζει μια εποχή όπου οι κληρικοί ντύνονταν όπως ο υπόλοιπος λαός και η αμφίεση δεν λειτουργούσε ως διακριτικό ή σύμβολο.

Αναδύεται και η μορφή ενός παπά από ένα χωριό: απλός, αγαπητός, ντυμένος καθημερινά, αλλά βαθιά σεβαστός χωρίς καμία εξωτερική επιβολή.

Η εμπειρία αυτή δείχνει πως η σχέση του πιστού με τον κληρικό θεμελιώνεται περισσότερο στην προσωπική παρουσία παρά στην ενδυμασία.

Με τον Αρχιμ. Θεοδόσιο Μαρτζούχο, κληρικό της Ιεράς Μητροπόλης Νικοπόλεως και Πρεβέζης