"Είναι γυναίκα και είναι ιερή…"

 

Μικρή έφηβη κοπελίτσα, μόλις έχει ανέβει τα σκαλιά του λεωφορείου και προσπαθεί να βρει θέση να καθίσει. Ένα νεαρό αγόρι, λίγο μεγαλύτερο από την ηλικία της, την πλησιάζει, και με διακριτικό τρόπο της ψιθυρίζει στο αυτί, «έχεις λεκέ στο παντελόνι σου. Μην σοκαριστείς. Βάλε το πουλόβερ μου γύρω από την μέση σου και πήγαινε σπίτι..». Μόλις η κοπελίτσα αυτή, βλέπει για πρώτη φορά έμμηνο ρύση, αυτό το μέγιστο θαύμα και δώρο του Θεού στην γυναίκα. Και το νεαρό αυτό αγόρι γλυκά και τρυφερά, με απόλυτη ιερότητα, την σέβεται και την προστατεύει. Αυτό θα κάνει τον πατέρα της κοπέλας, να γράψει ένα μήνυμα στο διαδίκτυο για να ευχαριστήσει τον ανώνυμο αυτό νέο άνδρα, λέγοντας, «Σήμερα θέλω να ευχαριστήσω την μητέρα αυτού του αγοριού που μεγάλωσε έτσι το παιδί της. Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτό το θετικό γεγονός σε έναν κόσμο που καθημερινά ακούμε δυσάρεστα νέα. Μπράβο. Μόνο Μπράβο."

Αυτό όμως που με κάνει να γράψω δεν είναι μονάχα το περιστατικό που είναι άξιο επαίνου και θαυμασμού, σε μια εποχή που τόσα ακούγονται για την σωματική και σεξιστική βία ή την υποτίμηση του ανθρώπινου σώματος.

Εκείνο που με κάνει να γράψω αυτή την ανάρτηση είναι διότι θα ήθελα την ίδια προστασία και τον ίδιο σεβασμό που έλαβε η κοπέλα αυτή από τον νεαρό άνδρα στο λεωφορείο, να εισέπραττε από την θρησκεία. Δεν θα πω Εκκλησία, γιατί για μένα η Εκκλησία είναι κάτι άλλο και μεγάλο.

Δηλαδή να πάψει κάθε γυναίκα να αισθάνεται βρώμικη και ένοχη όταν περνάει τις ημέρες της έμμηνου ρύσης. Δεν θα αναφέρω κανόνες και αντιλήψεις, λειτουργικές ευχές και ποιμαντικές πεποιθήσεις που την θέλουν, ακάθαρτη, βρώμικη και ένοχη αμαρτίας, μη έχοντας ακόμη και δικαίωμα μετοχής στην λατρευτική σύναξη γιατί θα χρειαστούμε χώρο και χρόνο που το διαδίκτυο δεν προσφέρει. Ούτε από την άλλη θα παραλείψω σημαντικές θεολογικές και ποιμαντικές ενέργειες από Μητροπόλεις και Ενορίες προς την σωστή θεολογική κατεύθυνση, αλλά χρειάζεται κάτι περισσότερο συλλογικό και θεσμοθετημένο.

Ωστόσο το μόνο που θα πω είναι να σκεφτούμε το πρόσωπο της Παναγία μας, της γυναίκας που γίνεται μητέρα του Θεού, Θεοτόκος, τα πρόσωπα αγίων μαρτύρων γυναικών και ιεραποστόλων, που δίχως αυτές η χριστιανική εκκλησία δεν θα είχε καρποφορήσει την παρουσία της στην ιστορία, τις απόψεις και θέσεις των καππαδοκών πατέρων κ.α για να ζητήσουμε συγνώμη από όλες τις γυναίκες για όσες φορές τις κάναμε να αισθανθούν άσχημα, ένοχα και αμαρτωλά για το σώμα και την φύση τους.

Να αγκαλιάσουμε κάθε νέο κορίτσι προσφέροντας αγάπη και σεβασμό όχι μονάχα τις ημέρες που είναι «καθαρή», αλλά όλες εκείνες που είναι γυναίκα δηλαδή εικόνα Θεού. Να αποκαταστήσουμε τις γυναίκες στη θέση που τους αξίζει τόσο στην λατρεία όσο και την ποιμαντική διακονία με ισχυρούς θεσμικούς τρόπους. Και να τους πούμε ότι η χριστιανική εκκλησία στο πρόσωπο και την τιμή της Παναγίας και των Αγίων Γυναικών, αποκαθιστά κάθε ανδροκρατούμενο ιστορικό και κοινωνικό λάθος απέναντι τους. Γιατί κάθε σταγόνα αίματος από γυναίκειο σώμα είναι ιερή, αφού μέσα απ' αυτή ο Θεός μας έδωσε και μας δίνει ζωή.

π. Λίβυος