Όλη μας η ζωή, είναι μια πορεία προς αυτόν, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Και εμείς, αντί να ασχολούμαστε με αυτό, τί κάνουμε;
Τρωγόμαστε μεταξύ μας.
Κοιτάμε, πως ο ένας, θα βγάλει το μάτι του άλλου.
Κοιτάμε πως θα αρπάξουμε, πως θα εξασφαλίσουμε, πως θα δικαιωθούμε.
Και δώστου οι έχθρες, και δώστου τα μαλώματα και δώστου οι εγωισμοί.
Σε ένα σπίτι δύο άνθρωποι, και να μην μπορούνε να συνεννοηθούν…
Τόσο μικρά σκεφτόμαστε.
Τόσο στενόμυαλα.
Τόσο μικρόψυχα…’’
Τον άκουγα καθώς μου μιλούσε,
σιωπηλός…
‘’Και με το θάνατο; Τι γίνεται με
τον θάνατο;…’’, τον ρώτησα.
Χαμογέλασε. Σηκώθηκε αργά-αργά και
έκανε να φύγει…Καθώς απομακρυνότανε, τον άκουσα να μουρμουράει: ‘’…θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾋδου
τὴν καθαίρεσιν…’’
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου