Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

1.7 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Για το συνειδητό χριστιανό η Ανάσταση είναι το τέλος αυτής της ζωής και έχει διπλή σημασία. "Τέλος" σημαίνει το τέρμα, αλλά και το σκοπό, το στόχο. Δε ζούμε για να πεθάνουμε, πιστεύει ο χριστιανός, αλλά ζούμε για να αναστηθούμε εκ νεκρών και σωματικά. Ο θάνατος είναι η προτελευταία πράξη του δράματος της ζωής μας ως εκκλησιαστικών ανθρώπων. Η αυλαία της ζωής πέφτει με την ανάσταση των νεκρών που εγκαινιάστηκε με την Ανάσταση του Χριστού.
Προσδοκώμενα Μαθησιακά Αποτελέσματα
Οι μαθητές/ μαθήτριες να:
-   ερμηνεύουν τον θάνατο και την Ανάσταση στην Ορθόδοξη χριστιανική  παράδοση,
-   κρίνουν τις προτάσεις αντιμετώπισης του θανάτου στο πλαίσιο της θρησκείας.

 ΤΟ ΚΟΥΙΖ (Α)  ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ 

ΤΟ ΚΟΥΙΖ  (Β)  ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

 


Βιώνοντας
Ο θάνατος ως στοιχείο της ζωής.
-            «Ομαδοσυνεργασία - Συλλογισμός με βάση την τέχνη» με το μοτίβο «Βλέπω, Ισχυρίζομαι, Αναρωτιέμαι»: Δίνονται εικόνες από έργα τέχνης με θέμα τον θάνατο (Bouguereau, Klimt, MichelangeloBuonarotti, BaldungGrien, Holbein, Bruegel), τις οποίες οι μαθητές/μαθήτριες επεξεργάζονται, παρουσιάζοντας στην τάξη.
Gustav Klimt, «Death and Life». 


-            -Εναλλακτικά:
«Ομαδοσυνεργασία – TPS): Οι μαθητές/μαθήτριες καταγράφουν μικρές απώλειες στην καθημερινότητά τους, αποτυπώνοντας διάφορα είδη θανάτου/χωρισμού. Αναλογίζονται περιπτώσεις που ο χωρισμός βιώνεται ως θάνατος ή ο θάνατος σημαίνει χωρισμό.

Βαλτε να πιούμε - Διάφανα κρίνα

Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει;
Πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει;
Σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε.

Βάλτε να πιούμε...
The Scream


- Φοβάσαι να πεθάνεις;
- Όχι, όχι δεν φοβάμαι να πεθάνω!
- Αλήθεια; Είσαι σίγουρος;
- Όποτε και να συμβεί δεν με πειράζει!
- Φοβάσαι, έλα! Εννοώ... ποιος δεν θα φοβόταν!
- Γιατί θα έπρεπε να φοβάμαι το θάνατο;
- Ω, δεν ξέρω... Μερικοί άνθρωποι φοβούνται!
- Δεν υπάρχει λόγος γι' αυτό. Πρέπει να φύγεις κάποια στιγμή!
- Ναι, σωστό αυτό! Υποθέτω έτσι πρέπει να είναι, αλλά αν φοβάσαι...
 - Ποτέ δεν είπα ότι φοβάμαι το θάνατο.
 - Εντάξει, εντάξει, αλλά καταλαβαίνεις τι πραγματικά εννοώ;
- Καταλαβαίνω!
- Απλά μιλάμε, εντάξει; Δεν υπάρχει λόγος να μου φωνάζεις!
- Σου είπα ότι είμαι ήρεμος. Μην προσπαθείς να αλλάξεις τα λόγια μου!
 - Δεν το κάνω!
- Ναι, το κάνεις! Το γνωρίζεις πολύ καλά!
 - Άκου! Λυπάμαι πολύ! Δεν έπρεπε να είχα πει τίποτα! Πρόσεχε το βήμα σου!
Νοηματοδοτώντας
Ο θάνατος στη θεολογική και θρησκευτική γλώσσα.
-          «Ομαδοσυνεργασία»: Οι μαθητές/μαθήτριες συζητούν το ποίημα του Γ. Δροσίνη «Τι λοιπόν». Στη συνέχεια καταγράφουν ταφικές παραδόσεις και τρόπους μνήμης των νεκρών, και επεξεργάζονται ερωτήματα όπως: Γιατί καθιερώθηκαν; Ποιες ανάγκες καλύπτονται; Ποιες αντιλήψεις εκφράζονται;

«Τι λοιπόν»


Ταφικά έθιμα σε διάφορες θρησκείες

Δημιουργία του θεολόγου Μπάλτου Ιωάννη
-          Εναλλακτικά:
«Παιχνίδι επεξεργασίας»: Επεξεργασία της εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Μονή Σταυρονικήτα). Η εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι χωρισμένη σε 4 μέρη: Την Παναγία, τον Χριστό, τους Αποστόλους, τους Αγγέλους. Οι μαθητές/μαθήτριες σε ομάδες καλούνται σταδιακά να περιγράψουν (τι βλέπουν), να επεξεργαστούν (τι αισθάνονται αυτοί, τι ο θεατής…) και να ερμηνεύσουν (γιατί…) ένα από τα μέρη της εικόνας. Τέλος επεξεργάζονται τα ερμηνευτικά ερωτήματα για το σύνολο της εικόνας. Π.χ.: Γιατί η εικόνα και η γιορτή ονομάζεται «κοίμηση»; Γιατί οι Χριστιανοί γιορτάζουν τον θάνατο της Παναγίας; Ποιοι οι συμβολισμοί στην εικόνα; κ.ά.

Αναλύοντας:
Θάνατος και Ανάσταση στην ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση.
-          «Ομαδοσυνεργασία»: Δίνεται το κείμενο με τη διήγηση της πτώσης από το βιβλίο της Γένεσης. Οι μαθητές/μαθήτριες καλούνται να επεξεργαστούν το κείμενο απαντώντας σε ερωτήσεις όπως: Πώς και γιατί ο θάνατος; Ήταν επιλογή του Θεού ή του ανθρώπου; Ακολουθεί συζήτηση στην ολομέλεια
-          Εναλλακτικά:
-          «Ομαδοσυνεργασία»: Δίνεται σε κάθε ομάδα ένα κείμενο σχετικό με τον θάνατο ή την Ανάσταση κατ’ επιλογή (Δρίτσας, Δ., Μόσχος, Δ., Παπαλεξανδρόπουλος, Arseniev). Οι μαθητές/μαθήτριες με φύλλο εργασίας και συγκεκριμένες ερωτήσεις τα επεξεργάζονται και παρουσιάζουν με σύντομο τρόπο στην ολομέλεια τις κεντρικές έννοιες, καταγράφοντας τη δική τους ματιά και ερμηνεία ή τυχόν προβληματισμούς. 


Ενανθρώπιση του Θεού
3. «Με την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού καταπολεμείται ο θάνατος, συντρίβεται το κακό και δημιουργείται ένας νέος «καινός» άνθρωπος, που δεν κυριαρχείται από το θάνατο, δίνοντας στον άνθρωπο τη δυνατότητα να πολεμήσει εκείνος πλέον το κακό. Η Ανάσταση του Χριστού είναι το πρώτο γεγονός του ερχομού της Βασιλείας του Θεού, στην οποία το κακό και η βασική του συνέπεια, ο θάνατος, δε θα υπάρχουν πια… Εφόσον με την Ανάσταση του Χριστού «ο θάνατος δεν κυριεύει πια», είναι ευθύνη του ανθρώπου να συνδεθεί μ’ Εκείνον, να φέρει τις συνέπειες της Ανάστασης σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας και να νικήσει κι ο ίδιος μαζί με το Χριστό το κακό. Αυτό γίνεται όταν συμμετάσχει στο θάνατο και την ανάσταση του Χριστού στο Βάπτισμα και τη θεία Ευχαριστία και ταυτόχρονα καταπολεμεί τα πάθη που τον υποδουλώνουν, αλλάζει τις άδικες κοινωνικές δομές, αγαπά και θυσιάζεται για τους συνανθρώπους του επανασυνδέεται σωστά με το φυσικό περιβάλλον».


Δρίτσας, Δ., Μόσχος, Δ., Παπαλεξανδρόπουλος, Στ., Χριστιανισμός και Θρησκεύματα Β΄ Γενικού Λυκείου, Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων «Διόφαντος», 2011, σελ. 103-104.

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Θάνατος και πένθος στην ορθόδοξη θεολογία

VIDEO-Παρουσίαση του Θεολόγου Παναγιώτη Ασημακόπουλου

Δε ζούμε για να πεθάνουμε, πιστεύει ο χριστιανός, αλλά ζούμε για να αναστηθούμε εκ νεκρών και σωματικά. Ο θάνατος είναι η προτελευταία πράξη του δράματος της ζωής μας ως εκκλησιαστικών ανθρώπων. Η αυλαία της ζωής πέφτει με την ανάσταση των νεκρών που εγκαινιάστηκε με την Ανάσταση του Χριστού.

Αυτή είναι η χριστιανική πίστη σε μια μόνο φράση. Τίποτε άλλο, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Όλα τα άλλα προέρχονται από την αναστάσιμη πίστη, σχετίζονται μ' αυτήν και φωτίζονται από αυτήν. Πιστεύουμε στον Χριστό όχι γενικά και αφηρημένα σαν μια ιδεώδη ηθικοθρησκευτική προσωπικότητα, σαν το Σωκράτη ή το Βούδα, ημίθεο ή υπεράνθρωπο. 
Αλλά πάρα πολύ συγκεκριμένα πιστεύουμε στον Χριστό ως Θεάνθρωπο, τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο,Υιό και Λόγο του Θεού Πατρός, που ενανθρώπησε για να θεωθεί ο άνθρωπος, να φτάσει σε μια κατάσταση πνευματικής τελειότητας, να γίνει άγιος, Θεός, όχι κατά φύση αλλά κατά χάρη, δηλαδή όχι κατά την ουσία αλλά μετέχοντας στις ενέργειες του Θεού.
Κυρίως πιστεύουμε στην Ανάσταση του Χριστού που δια του θανάτου κατάργησε το θάνατο και χάρισε ζωή σ' όσους βρίσκονται μέσα στα μνήματα, σύμφωνα με το αναστάσιμο τροπάριο. Ζωή χαρίζεται στον άνθρωπο μόνο από την ίδια τη ζωή, την πηγή της όντως ζωής που λέγεται και είναι ο Χριστός, ο αρχηγός της ζωής (Πράξ. 3, 15), η ίδια η ζωή μας (Κολ. 3,4).

Η ανάσταση του Λαζάρου




Εφαρμόζοντας:
Προσωπική στάση απέναντι στον θάνατο.
-          «Σκοινί της μπουγάδας»: Αν φύγει ξαφνικά ένας φίλος/μια φίλη, τι θα του/της λέγατε; Ένα χελιδόνι θα του/της μεταφέρει τα λόγια σας από το σκοινί της μπουγάδας.
ΥΛΙΚΟ

Lost Bodies - Ο φθόνος των εχθρών του

Η χριστιανική θέση για την Καύση των Νεκρών


ΘΑΝΑΤΟΣ

12. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…»




Αναθεωρημένος Οδηγός Εκπαιδευτικού Λυκείου 12.11.2016
Σελίδα 279 Δειγματικό σχέδιο μαθήματος 5.1 Θάνατος

Lupus in Fabula - Στα αστεία και στα σοβαρά!

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...