Δημιουργία: Μπάλτος Γιάννης
Αυτά τα λέω και δεν θα πάψω να τα λέω, κι ας με κατηγορούν πολλοί. «Όλο με τους πλουσίους τα βάζεις», διαμαρτύρονται.
Πράγματι, όχι όμως με όλους, αλλά μόνο μ’
εκείνους που κάνουν κακή
χρήση του πλούτου τους. Δεν χτυπάω τον πλούσιο, αλλά τον άρπαγα. Άλλο πλούσιος, άλλο άρπαγας.
Να ξεχωρίζουμε τα πράγματα, για να μη
δημιουργείται σύγχυση ή παρανόηση. Είσαι πλούσιος;
Δεν σε εμποδίζω. Αρπάζεις; Σε αποδοκιμάζω.
Έχεις τα κτήματά σου; Να τα χαίρεσαι. Παίρνεις τα ξένα; Δεν μπορώ
να σωπάσω. Θέλεις να με πετροβολήσεις; Είμαι έτοιμος και το αίμα μου να χύσω,
φτάνει να
σε σταματήσω από την αμαρτία. Δεν νοιάζομαι για το μίσος, δεν τρομάζω από την πολεμική.
Για ένα πράγμα μόνο νοιάζομαι, για την προκοπή εκείνων που με ακούνε.
Άχρηστοι
είναι οι πλούσιοι, ναι, άχρηστοι, εκτός κι αν είναι ελεήμονες και φιλάνθρωποι.
Μα, δυστυχώς, λίγοι πλούσιοι, πολύ λίγοι
ξεχωρίζουν για τη φιλανθρωπία τους. Οι περισσότεροι είναι βουτηγμένοι
στη φιλαυτία, την ασπλαχνία, την αμαρτία.
Γι’ αυτό μην τους ζηλεύεις. Εσύ να σκέφτεσαι… τον ίδιο το Χριστό, ο οποίος δεν είχε πού να γείρει το κεφάλι Του. Μιμήσου τη φτώχεια Εκείνου και των αγίων Του, που ήταν στερημένοι από τα υλικά αγαθά, είχαν όμως αμύθητα πνευματικά πλούτη…
Ακόμα,
δηλαδή, κι αν είχες δικές σου την ξηρά και τη θάλασσα, τις χώρες και τις
πολιτείες της οικουμένης, αν δούλευε για σένα η ανθρωπότητα, αν έδιναν για χάρη
σου οι πηγές χρυσάφι αντί για νερό,
και τότε
θα έλεγα πως δεν αξίζεις ούτε τρεις δεκάρες, αφού θα έχανες τη Βασιλεία των
Ουρανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου