Υπάρχει Θεός;

Β' Λυκείου ΔΕ 24. Πίστη και Επιστήμη: αλληλοαποκλειόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα;


Θα μου πείτε, και τι σημασία έχει αν το μελετάμε με μια άλλη γεωμετρία ή εάν οι διαστάσεις είναι παραπάνω από τρεις;

Έχει μεγάλη σημασία.

Γιατί, όπως γνωρίζουμε σήμερα, ένας χώρος περισσοτέρων των τριών διαστάσεων που δεν μελετιέται από την Ευκλείδεια γεωμετρία, οι μορφές και τα σχήματα που υλοποιούνται μέσα του, δεν γίνονται αντιληπτά απ' τις ανθρώπινες αισθήσεις.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι το πραγματικό σύμπαν αν είναι παραπάνω από τρεις διαστάσεις, όπως σήμερα ξέρουμε, και δεν μετριέται από την Ευκλείδεια γεωμετρία και τη Νευτώνεια φυσική, είναι έξω από τη δυνατότητα των ανθρώπινων αισθήσεων. 

Αυτό το οποίο αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι οι τρεις διαστάσεις του χώρου. Τίποτα άλλο.

Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, αυτό το οποίο εμείς ονομάζουμε εξατομικευμένη ύλη, έχουμε την αίσθηση ότι το ακουμπάμε, το πιάνουμε, δεν είναι τίποτα άλλο από καμπύλωση του χώρου.

Αντιλαμβανόμαστε, δηλαδή, χώρο, όταν αυτός καμπυλωθεί κι οι αισθήσεις μας, η αδυναμία των αισθήσεών μας, το αντιλαμβάνεται ψευδώς ως ύλη.

Όταν μεταβάλλεται η καμπυλότητα αυτού που ονομάζουμε "ύλη", δηλαδή του χώρου, οι ανθρώπινες αισθήσεις έχουν την αίσθηση της φθοράς της ύλης. Δεν φθείρεται, όμως, και δεν πεθαίνει η ύλη. Με την έννοια ότι απλώς μεταβάλλει την καμπυλότητά του ο χώρος.

Τα πάντα μέσα στο σύμπαν είναι ενοποιημένα. Ένας απέραντος χυλός ενέργειας που μόνο η αδυναμία των αισθήσεών μας μας δίνει την αίσθηση των εξατομικευμένων αντικειμένων.

Η αλήθεια του συμπαντικού χώρου είναι ότι ο χώρος κι ο χρόνος στενά συνδεδεμένα και ζευγαρωμένα μας δίνουν μια καινούργια ουσία η οποία λέγεται χωροχρονικό συνεχές.

(...)

Βιωματικά αισθανόμαστε την ανάγκη του αιτίου και αναγκαστικά αισθανόμαστε και επιστημονικά την ύπαρξη ενός πρωτογενούς αιτίου, άγνωστου ακόμη σ' εμάς, άγνωστο ακόμα στην επιστήμη, που είναι το Ένα και Μοναδικό Αίτιον δημιουργίας των πάντων.

(...)

Αυτός ο οποίος δεν κατανοεί αυτήν τη σχέση του σύμπαντος ολόκληρου, άρα τη σχέση και μεταξύ των ανθρώπων, που είναι κομμάτια αυτού του σύμπαντος, πάει να πει ότι χάνει την αίσθηση της επαφής του με τον άλλον άνθρωπο.

Αν χάσει την επαφή, τη γνώση της επαφής με τον άλλο άνθρωπο, και πιστέψει ότι είναι κάτι ξεχωριστό από το ενιαίο σύνολο, τότε από τον άλλον άνθρωπο τον χωρίζει η αδιαφορία έως το μίσος.

Εάν κατανοήσεις τη συνέχεια των πάντων μέσα στο σύμπαν, τότε έχεις κατανοήσει πάρα πολύ καλά τη σχέση σου και την αλληλεπίδρασή σου με τους άλλους ανθρώπους. Πάει να πει ότι γνωρίζεις βιωματικά τι πάει να πει αγάπη.

Επιστημονικά, η πιο τεκμηριωμένη άποψη για την εξέλιξη του ανθρώπου είναι αυτή του Δαρβίνου. Αλλά, η εξέλιξη αυτή αρχίζει από ένα σημείο που ήδη υπάρχει οργανωμένη βιολογία του ανθρώπου.

Βεβαίως εδώ, έχει ένα πρόβλημα η αστροφυσική: Για να δημιουργηθεί χρονικά αυτή η αλυσίδα των μεταλλάξεων χρειάζονται πολλά δισεκατομμύρια χρόνια, τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι η Γη έχει ηλικία 4 δισεκατομμύρια χρόνια, και μονάχα το 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια από αυτή τη ζωή της ήταν κατάλληλες οι συνθήκες για να δημιουργηθούν όλα αυτά τα οποία μας λέει ο Δαρβίνος.

 http://www.egriechen.info/