Χαίρε θάλασσά μου

Χαίρε πονεμένη Χαίρε αγαπημένη Χαίρε το μεγάλο Ναι! Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε Χαίρε θάλασσά μου φωτεινά νησιά μου γλυκιά μου γη και ουρανέ Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε Μη μιλάς, μη μιλάς Άκου, άκου Μη μιλάς, μη μιλάς Άκου, άκου Χαίρε η καρδιά μου τρυφερά όνειρά μου χαίρε αγάπης ποταμέ Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε Χαίρε σκέπασέ με και αγκάλιασέ με κι η ψυχή να λέει: Ναι! Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε Μη μιλάς

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Εξαιρετική εργασία της Σοφίας Κ. του 2ου τμήματος της Α' Λυκείου.

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ from ΠΕ 01

Η πρέζα όπως είναι -- Συγκλονιστική φωτογραφική συλλογή από το κέντρο της Αθήνας.

Κοιτάζοντας για πολλοστή φορά τις φωτογραφίες των τοξικοεξαρτημένων
 του Δημήτρη Μπούρα που έκαναν το γύρο του κόσμου, πιάνω τον εαυτό μου
 να κατρακυλά σε απύθμενα ψυχολογικά βάθη.

Πρόκειται για εικονοποιία που συγκλονίζει, που σφαδάζει και βρυχάται.
 Ας αποστρέψω το βλέμμα, σκέφτομαι, δεν μου αρέσουν διόλου αυτές οι ασύλληπτα 
ωμές λήψεις. Και μετά σκύβω ξανά στην οθόνη και τις αφήνω να με πλακώσουν σαν κουβέρτες λουσμένες στον ιδρώτα. Είναι τέτοια η άφατα ενοχλητική δύναμή τους, είναι το συναισθηματικό ισοδύναμο μιας φαγούρας την οποία επιμένεις να ξύνεις.

Όλες οι δημοσιογραφικές ερμηνείες του κόσμου όμως δεν αρκούν για να πείσουν όσο οι εικόνες του Δημήτρη Μπούρα. 

Το φωτορεπορτάζ αυτό είναι πολύ πέρα από τα ηδονοβλεπτικά καρέ των εφημερίδων και τα αποστασιοποιημένα τηλεοπτικά κλιπ, όλα τους ιδωμένα υπό την ασφάλεια των τηλεφακών και των μακρινών αποστάσεων. Αυτές οι φωτογραφίες διαπερνούν το δέρμα, ποτίζουν τους πόρους. Τις περνάω στο Photoshop, σκύβω κοντά τους, μεγεθύνω τα πίξελ, απομακρύνομαι και πλησιάζω, μα το εφέ είναι σταθερά αμετακίνητο: εδώ υπάρχουν αχρηστεμένες φλέβες και μπλαβιασμένα αγγεία. Υπάρχει η αποφορά της σήψης και οι βλεννώδεις, χαίνουσες πληγές. Υπάρχει αίμα και πύον. Εδώ υπάρχει πρέζα απτή, που τη μυρίζεις και την αγγίζεις με τα δυο σου χέρια.

Στο δικό μου μάτι, που έχει ατενίσει το θέαμα αμέτρητες φορές, υπάρχει επίσης και βαθιά ανθρωπιά. Πίσω από τη χαρμάνα, πέρα από τη ντάγκλα της φτιάξης και το μανιακό ψηλαφητό σε αναζήτηση της ακέραιης φλέβας, διακρίνω νοιάξιμο και αλληλοβοήθεια, μια μακάβρια συλλογικότητα, αν προτιμάτε. Μια από τις πιο συγκλονιστικές παραμέτρους αυτού του porftfolio είναι το πόσοι άνθρωποι κινητοποιούνται προκειμένου να κατορθώσει να χτυπήσει τη δόση του ένας. Κανείς εδώ πέρα δεν μπορεί να βαρέσει μόνος. Κυκλοφορώ μέσα στις εικόνες του Μπούρα σαν να περιφέρομαι μέσα στα σοκάκια τραγουδιών του Λου Ριντ: «I’m searching for my mainline, I said I couldn’t hit it sideways». Ο παραλληλισμός δεν είναι αδόκιμος. Ο Λου Ριντ συνυπήρχε μαζί με τους πρωταγωνιστές των τραγουδιών του, ο Δημήτρης Μπούρας συμβίωσε με τους χαρακτήρες των φωτογραφιών του. Εμείς οι υπόλοιποι, παρατηρούμε από τις κερκίδες. Κοιτάζουμε τις εικόνες, αναστενάζουμε, και φεύγουμε γραμμή για το νιπτήρα. Όσο όμως και να πλύνει κανείς τα χέρια, η βρώμα δε λέει να καθαρίσει. Τι θα κάνουμε;

Αναδημοσίευση από απόσπασμα: http://www.enimerwsi.gr 

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ; (Μεγάλου Βασιλείου)

Πες μου, τι λόγο θα δώσεις στο Θεό εσύ που ντύνεις τους τοίχους και όχι τους ανθρώπους;  Εσύ που στολίζεις ένα ζώο και αδιαφορείς για τα κουρέλια που φοράει ο συνάνθρωπός σου;

Εσύ που σου σαπίζουν τα φαγητά και δεν δίνεις σ΄ αυτούς που πεινάνε;

Να σε λοιπόν, σκυθρωπός και απλησίαστος. Αποφεύγεις τους ζητιάνους μην τύχει και βάλεις το χέρι στην τσέπη για καμιά δεκάρα.

 Ένα ξέρεις να λες: δεν έχω, δε θα δώσω, είμαι φτωχός.

Και, αλήθεια, είσαι φτωχός, τίποτα καλό δεν έχεις. Φτωχός από αγάπη, φτωχός από φιλανθρωπία, φτωχός από πίστη στο Θεό, φτωχός  από  ελπίδα.

Μοιράσου με τους αδελφούς σου αυτά που έχεις στις αποθήκες σου. Αυτό που αύριο θα σαπίσει, δώσε το σήμερα σε κείνον που το έχει ανάγκη. Το χειρότερο είδος πλεονεξίας είναι να μη δίνεις στους φτωχούς ούτε ό,τι σαπίζει και αχρηστεύεται.

Από το βιβλίο: Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς, της Ελένης Κονδύλη.

Ο Ύμνος της Αγάπης

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

1. Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.

2. και αν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

3. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα ίνα καυθήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

4. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται.

5. ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν.

6. ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία,

7. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

8. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει, είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι, παύσονται, είτε γνώσις, καταργηθήσεται...

13. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα, μείζων δε τούτων η αγάπη.

(Α Κορ. ιγ' 1-8, 13) 

«ΔΙΔΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΣΑΣ ΝΑ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ»

Η βία δεν αφορά ποτέ σε μεμονωμένες περιπτώσεις ανθρώπων και συμπεριφορών, αλλά ολόκληρα κοινωνικά σώματα.

Ακόμη και όταν αυτή ασκείται πίσω από κλειστές πόρτες, αυτό συνιστά σύμπτωμα μιας συνολικότερης κοινωνικής παθογένειας που ξεπερνά τα στενά όρια του οίκου. Η καταπολέμησή της είναι υπόθεση συλλογική και μας αφορά όλους.

Αυτό είναι το μήνυμα πίσω από τις ανά τον κόσμο διαφημιστικές εκστρατείες με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών αυτή τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013.

Από αυτές ξεχωρίζει η παρακάτω που κάνει το γύρο του διαδικτύου και η οποία θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό των νέων γονέων, ωθώντας τους να σκεφτούν πάνω στην ανατροφή των παιδιών τους και τις μελλοντικές συνέπειές της:

«ΔΙΔΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΣΑΣ ΝΑ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ»

Η εφηβική αντίδραση στο χώρο του σχολείου, μέσα από ταινίες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ
IF... / ΕΑΝ

του Λίντσεϊ Άντερσον
με τους Μάλκολμ Μακντάουελ, Ντέιβιντ Γουντ, Ρίτσαρντ Γουόργουικ, Κριστίν Νούναν, Ρούπερτ Γουέμπστερ, Ρόμπερτ Σουόν, Χιου Τόμας

Υπόθεση:
Ο Μικ Τράβις είναι ένας έφηβος μαθητής ενός αυστηρού βρετανικού σχολείου αρρένων τη δεκαετία του ’60. Αυτός και η παρέα του, είναι τα πιο αντισυμβατικά αγόρια της τάξης, και αυτό τους έχει κάνει στόχο των τελειόφοιτων μαθητών, των «Γουίπς», που συνηθίζουν να τρομοκρατούν τους άλλους μαθητές, κάνοντας τους καψόνια. Οι Γουίπς έχουν οριστεί επιμελητές των νεώτερων και αυτό τους δίνει την ευκαιρία να ασκούν εξουσία πάνω τους, να τους βάζουν να κάνουν ένα σωρό θελήματα, να τους έχουν υπηρέτες τους. Έτσι, το σχολείο είναι ένας οργανωμένος, σκληρός μικρόκοσμος με αφέντες και δούλους και, φυσικά, αυστηρές παιδαγωγικές μεθόδους, που περιλαμβάνουν ξύλο με σανίδα! Ο Μικ πνίγεται μέσα σε αυτό το ανυπόφορο κλίμα και θέλει να κάνει την επανάστασή του. 

Φέτος έχει έρθει στο σχολείο με άλλες διαθέσεις. Συγκρούεται με τους αρχές του σχολείου και καταλήγει αυτός και η παρέα του να τιμωρούνται αυστηρά με ξύλο. Το σχολείο και οι πρακτικές του αυτές, τυπικές ενός παραδοσιακού βρετανικού σχολείου, όπως ήταν ακόμα εκείνη την εποχή, δεν ανήκουν πια στα επαναστατημένα ‘60ς. 

Η ελευθερία, η διαφορετικότητα, η κριτική σκέψη, όλα καταπνίγονται σε αυτό το αμείλικτο σχολείο, όπου επιβιώνουν παρωχημένοι θεσμοί. Ο Μικ και οι δύο φίλοι αρχίζουν την «απόδρασή» τους από αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον. 

Μέσα από γεγονότα μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ο Μικ και η παρέα του είναι αποφασισμένοι να πάρουν την εκδίκησή του και να έχουν τον τελευταίο λόγο σε αυτό το τυραννικό σχολικό καθεστώς. Το σχολείο ετοιμάζεται για μια μεγάλη έκπληξη...

Η ζούγκλα του μαυροπίνακα (1955).
Είναι η εποχή του ροκ εν ρολ, της αλητείας, του τέντι μπόι, 
και της τσάμπα μαγκιάς. Οι έφηβοι της εποχής είναι οι “επαναστάτες χωρίς αιτία”, που βρίσκονται
 μονίμως ζοχαδιασμένοι, σε έναν συνεχή πόλεμο με τον εαυτό τους και το κάθε είδους σύστημα.
 Πρώτος στόχος τους είναι η οικογένεια και μετά το σχολείο.
 Στο δεύτερο ειδικά, δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, βγάζουν ότι εσώψυχα έχουν, σπάζοντας και τρομοκρατώντας τα πάντα και τους πάντες.

Ενωμένοι

Ένα μοναδικό πολυβραβευμένο μουσικό βίντεο, της Νεολαίας υπέρ των Ανθρωπίνων
 δικαιωμάτων, για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Μπορούμε να έχουμε έναν καλύτερο κόσμο εάν δράσουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ.

Μάνος Λοίζος - Ο νέγρος ο ζωγράφος (ανέκδοτο,1980)

Ευχαριστώ τον συνάδελφο Δημήτρη!!!

________________________________________________________________

Νέγρο Χριστό, ζωγράφισε ο Τζακ

ο Νέγρος ο ζωγράφος με τη χρυσή καρδιά

ο Τζακ που είναι γνωστός σε όλο το Καρτιέ Λατέν.

Τι ξέρουν οι λευκοί απ’ το Χριστό

τι ξέρουν απ’ τα πάθη του, τι ξέρουν;

Νέγρο Χριστό, ζωγράφισε ο Τζακ

και τον παρακαλούσε απ’ όλους του κρυφά

το νέγρο το Χριστό, `κει πέρα στο Καρτιέ Λατέν.

Τι ξέρουν οι λευκοί απ’ το Χριστό

τι ξέρουν απ’ τα πάθη του, τι ξέρουν;

Νέγρο Χριστό και δίπλα του τον Τζακ

τον βρήκαν κρεμασμένο, παιδιού χρυσή καρδιά

κι όλοι είπαν ο κουτός σε όλο το Καρτιέ Λατέν

...και με τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη.

Αναδημοσίευση: http://alliotikathriskeytika.blogspot.com/#ixzz2lNaI1ug8

Μαγική Ινδία

Μαγική Ινδία from NZAL

Αναδημοσίευση: http://kostasviamedia.blogspot.gr

ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Εργασία της Ανθής Θ. του 2ου τμήματος της Α' λυκείου, στα πλαίσια της λογοτεχνίας.
Πατήστε πάνω στην εικόνα:

Αναδημοσίευση: http://filologosveroia.blogspot.gr/

ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Η παρουσία του κακού και η σιωπή του Θεού

Αν είσαι Θεός

(Μουσική, Στίχοι και τραγούδι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, από τον δίσκο Τρύπιες Σημαίες)

Πόσα ποτάμια αίμα, πόσα ποτάμια δάκρυ

Και πόσα παρακάλια θέλεις ακόμα από μας…

Τώρα που τρελαθήκαμε και λύσσαξε η μπόρα

Αν ήσουνα ποτέ εδώ, πες μου πού είσαι τώρα…

Αν είσαι Θεός γιατί δεν μας λυπάσαι,

Αν είσαι Θεός γιατί δεν μας μιλάς

Αν είσαι Θεός γιατί δεν μας θυμάσαι

Γιατί γυρνάς την πλάτη γιατί μας παρατάς;

Φτύνουνε τ' όνομά σου κατώτεροι θεοί

Ουρλιάζουνε κατάρες, γιατί σιωπάς εσύ;

Κρατάνε τις ζωές μας του δαίμονα τα κτήνη

Αν είμαστε παιδιά σου εμείς, γιατί νικάν αυτοί;

Γιατί νικάν εκείνοι;

Ερμηνευτικά σχόλια

Πόσα ποτάμια αίμα, δάκρυ: Ένα συγκλονιστικό τραγούδι, 

κραυγή αγωνίας και προσευχή συνάμα στο Θεό, για την αδικία 

του κόσμου. 

Αίμα από τους πολέμους και τις καταστροφές στα πεδία των 

μαχών στα δάκρυα από την κρίση, από την αδικία, την φτώχεια, 

τις αρρώστιες, το θάνατο, το κακό γενικά που φαίνεται να 

κυριαρχεί στη ζωή μας. Νεώτεροι και μεγαλύτεροι νιώθουμε 

τη λύπη. 

Νιώθουμε την απελπισία, κάποτε και την αγωνία για το τι

 πρόκειται να συμβεί. Για το αν υπάρχει δρόμος και ελπίδα.

Soul Fire - The Sign of the Cross - Το σημάδι του σταυρού

Κάνε το σταυρό σου, μη φοβάσαι,Ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς. 

The sign of the cross by SOUL FIRE.

Oh what a plan, what a dirty trick
It’s the Antichrist's plan, don’t you see
That the mark of the beast is the barcode
All the products now have it
Those who implant it on their right hands or foreheads
They become slaves to the beast
Do not take part in any of this
Cause its plain devilish
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Jesus Christ rose from the dead
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Have some faith, Jah is great
Prophet Enoch, Elijah with Saint John
They never died; they have eternal lives
You'll see them preaching in Jerusalem
Don't ever put on the barcode it's a crime
The devil comes and kills them
Leave them unburied three days for everyone to laugh
Halfway through the fourth day
A bright dove swoops down to give them life
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Jesus Christ rose from the dead
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Have some faith, Jah is great
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Jesus Christ rose from the dead
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Have some faith, Jah is great

The holy men then stand up
Empowered so who sees them are scared away
At that moment's heard a voice from the sky
Ascend my friends, close to me
A cloud came down to raise them
Lift them up to heaven's paradise
Thrice-Blessed are the martyrs on earth
They died for the love of Christ

OiOi do the sign of the cross, have no fear
Jesus Christ rose from the dead
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Have some faith, Jah is great
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Jesus Christ rose from the dead
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Have some faith, Jah is great
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Jesus Christ rose from the dead
OiOi do the sign of the cross, have no fear
Have some faith, Jah is great

Δρ. Μάνος Δανέζης: Δεν θα πεθάνουμε ποτέ - Η σύγχρονη αστροφυσική ακυρώνει το φαινόμενο του θανάτου

★Δρ. Μάνος Δανέζης: Δεν θα πεθάνουμε ποτέ 

Η σύγχρονη αστροφυσική ακυρώνει το φαινόμενο του θανάτου

Η γεωμετρία του Σύμπαντος

Όταν αναφερόμαστε σε μια γεωμετρία, θεωρούμε αυτονόητη την ύπαρξη 
ενός χώρου μέσα στον οποίο αυτή αναπτύσσεται και τις ιδιότητες του 
οποίου περιγράφει.

Στα μαθηματικά, στο μαθηματικό Κόσμο, η έννοια του χώρου είναι ιδεατή -
νοητή και δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την υλική πραγματικότητα. 

Ομοίως και τα γεωμετρικά σχήματα που μορφοποιούνται εντός του είναι 
ιδεατά – νοητά και άυλα και δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με την υλική πραγματικότητα.

Τα σχήματα και οι μορφές που σχηματοποιούνται μέσα σε αυτούς τους 
μαθηματικούς χώρους είναι ταυτόσημα με τα 4 Πλατωνικά στερεά: το
 κανονικό 8-εδρο, το κανονικό 20-εδρο, το κανονικό 4-εδρο και το
 κανονικό 6-εδρο.

Ενδοσχολική βία και εκφοβισμός στα σχολεία - Παρουσίαση.

Η παρουσίαση (power point)  των μαθητών μου, της ερευνητικής εργασίας.

Ενδοσχολική βία και εκφοβισμός στα σχολεία Project from ΠΕ 01

Μαμά μην κλαίς, θα τα λέμε στο ....Skype (ταινία του 1ου ΕΠΑΛ Άργους)

Η ταινία των μαθητών του τομέα Ηλεκτρονικής-Ηλεκτρολογίας και του τομέα Μηχανολογίας πραγματεύεται τη μετανάστευση των νέων Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον. 

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε ένα άρθρο του δημοσιογράφου Απόστολου Λυκεσά.

"Παλιά οι Έλληνες μετανάστευαν εξαιτίας της φτώχειας, της ανέχειας.

Κουβαλούσαν τις αναμνήσεις τους σαν ξόρκια, για τους δράκους της ξενιτιάς κι έσερναν, εκτός από τους ταπεινούς τους μπόγους, πιότερο την υπόσχεση για επιστροφή.

Όλα για αυτή τη μέρα του γυρισμού…

Αν είναι αλήθεια ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία, στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύει σαφώς το δεύτερο.

Εγκλωβισμένη στη δίνη της κρίσης και με την ανεργία να απογειώνεται, σπρώχνει στο περιθώριο τα παιδιά της.

Παλιά στη ξενιτειά ζητούσαν δυνατά κορμιά. 

Τώρα ζητούν δυνατά μυαλά. Τα Ελληνικά μυαλά..

Οι Έλληνες παίρνουν και πάλι το δρόμο της μετανάστευσης...

Η οικονομική κρίση «σκότωσε» τα όνειρα των νέων. Η λέξη ανεργία τους στοίχειωσε.

Πολλοί δεν αναγνωρίζουν πια τον τόπο που μεγάλωσαν. Αγωνία, θλίψη, και ανεργία. Έτσι πήραν τη μεγάλη απόφαση να φύγουν και να αναζητήσουν τη δική τους Ιθάκη, που θα τους επιτρέπει τουλάχιστον να ονειρεύονται….

Φεύγουν κατά χιλιάδες. Νέοι με μεταπτυχιακά, διδακτορικά, έμπειροι τεχνικοί αλλά και απελπισμένοι μεσήλικες.

Παρηγορούν τους δικούς τους «μην κλαις, βρε μαμά, θα τα λέμε στο σκάιπ»" .... Η συνέχεια στην ταινία.

Η πρώτη προβολή της ταινίας έγινε στην εκδήλωση του 1ου ΕΠΑΛ Άργους για τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου. 

Η επίσημη προβολή της ταινίας θα γίνει στις 30 Νοεμβρίου, στο 16ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για νέους και παιδιά.

Αναδημοσίευση: http://www.alfavita.gr

Χριστούγεννα στα Αναγνωστικά 1920 - 1980

Αναγνωστικό 1929
Αναγνωστικό 1946
Αναγνωστικό 1950
Αναγνωστικό 1952
Αναγνωστικό 1956
Αναγνωστικό 1961
Αναγνωστικό 1965
Αναγνωστικό 1967
Αναγνωστικό 1972
Αναγνωστικό 1977		Πηγή

Aναδημοσίευση: http://albanaki.blogspot.gr

108 ΒΟΥΔΕΣ - 108 buddhas

Εισαγωγή στο μάθημα της Β' Λυκείου Βουδισμός (Διδακτική ενότητα 35)

Created by John Baltos 

All you need is love

Ποια είναι η γνώμη σας;

Αυτό είναι ένα τραγούδι από τον Jamster (Σεραφείμ), ένα Χριστιανό Ορθόδοξο ράπερ.

 Πιστεύετε ότι το Holy Hip-Hop είναι κάτι που ενδείκνυται για την Ορθοδοξία;

Προσωπικά, πιστεύω ότι οι Ορθόδοξοι Ύμνοι είναι εξαιρετικοί και γεμάτοι συγκινήσεις.

 Τραγούδια σαν κι αυτό είναι ωραίο, διότι πολλοί νέοι άνθρωποι ακούν αυτό το είδος της μουσικής, έτσι ώστε η νεολαία να προσεγγίσει τη θρησκεία μας, εξαιτίας αυτού.

Δεν λέω ότι πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό με αυτά τα τραγούδια αλλά εάν στους νέους ανθρώπους αρέσει, δεν νομίζω ότι είναι μια κακή ιδέα να τους ακούσουμε.

Τι νομίζετε; 

Aναδημοσίευση: http://simplyorthodox.tumblr.com/post/8091371008

ΤΙ ΑΠΟ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ (Ιωάννη Χρυσοστόμου)

 

Ας δούμε ποια από τις αρετές μας,  μένει σε μας και ποια περνάει στους άλλους.

Το να νηστεύεις, να καλλιεργείς την αγνότητα της ψυχής και του σώματος, να έχεις σωφροσύνη, είναι πράγματα τα οποία ωφελούν εκείνους που τα κάνουν. 

Εκείνα όμως που από εμάς περνάνε στον πλησίον είναι η ελεημοσύνη, η διδασκαλία, η αγάπη. 

Και εδώ άκουσε τον Απόστολο Παύλο που λέει: «Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, κι αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δε μ’ ωφελεί».

Ούτε θα ερωτηθώ για τη νηστεία και τις μετάνοιές μου.

Θα ερωτηθώ όμως αν έθρεψα τους πεινασμένους, αν επισκέφτηκα τους φυλακισμένους και τους άρρωστους, αν φιλοξένησα τον άγνωστο.

Με άλλα λόγια, πώς σχετίζομαι με τους συνανθρώπους μου.

Μοιράστηκα όσα έχω;

Ήμουν απλώς ένα άτομο στραμμένο στον εαυτό του;

Ή ήμουν ένα αυθεντικό πρόσωπο, που έζησα σε κοινωνία με τους άλλους;      

Από το βιβλίο: Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς, της Ελένης Κονδύλη.

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…»

Ωραία εργασία της Γεωργίας Π. του 3ου τμήματος της Α' Λυκείου.

«θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…» from ΠΕ 01

O πνευματικός πατέρας - κ. Νικολάου Mεσογαίας

 ο πνευματικός πατέρας του μητροπολίτου μεσογαίας κ. Νικολάου 

Πρέπει βέβαια, ο πνευματικός να είναι όντως «πνευματικός» να είναι πατέρας, να είναι ιερέας, να μπορεί να λειτουργεί, να προσεύχεται, να ξέρει να ακουμπάει στον Θεό και να μην είναι ένας απλός κοινωνικός εργάτης που κάνει ένα «θρησκευτικό χόμπυ».

Ο πνευματικός δεν είναι σύμβουλος που δίνει συμβουλές, δεν είναι δάσκαλος που διδάσκει, ούτε εισαγγελέας που ελέγχει. 
Ο πνευματικός είναι πατέρας που αγκαλιάζει...
φίλος που ελευθερώνει, αδελφός που συγχωρεί, είναι μυσταγωγός που ιερουργεί το μυστήριο της ψυχής. Δεν είναι αυτός που ξέρει, είναι αυτός που αγαπά τον Θεό ως πατέρα του και τον κάθε άνθρωπο ως παιδί του Θεού. 

Ο πνευματικός έχει τη χάρη της ιεροσύνης, αρκεί να την κρατάει ζεστή και ενεργό μέσα του. Αν έτσι την διατηρεί, τότε ο Θεός δίνει πολλά και με πολλούς τρόπους. 

Εμείς οι ιερείς είμαστε υπηρέτες, διάκονοι. Τίποτα άλλο. Μόλις το καταλάβουμε, γινόμαστε τα χαλιά πάνω στα οποία πατάει ο Θεός. 

Γινόμαστε τα ποδόμακτρα που πατάει ο λαός του Θεού-αυτά τα χαλάκια που είναι έξω από την πόρτα-και μαζεύουμε τις λάσπες για να μπαίνει ο κόσμος καθαρός. Αυτή είναι η διακονία μας. Και είναι υπέροχο όταν αυτό το καταλαβαίνει κανείς και δεν προσπαθεί να κάνει κάτι παραπάνω-εκτός βέβαια αν ο Θεός φωτίσει, οπότε επειδή Αυτός ενεργεί, μας κάνει και μας να ενεργούμε κατά Θεόν.

Η ψυχή είναι τόσο ιερή! Την πλησιάζει ο πνευματικός όπως τον άγιο Άρτο την ώρα που λέει «πρόσχωμεν, τα άγια τοις αγίοις». Και με τα δύο δάχτυλα, δηλαδή με τις κατά το δυνατόν λιγότερες κινήσεις... 

Τον υψώνει, Τον προσφέρει στον Θεό και Τον κατεβάζει.

Το ίδιο κάνει και με την ψυχή.

Δεν παρεμβαίνει άτσαλα διαλύοντας και συντρίβοντάς την, αλλά απλά την αγγίζει. Αποδίδει το σεβασμό που της ανήκει αφού είναι εικόνα Θεού-και την επανατοποθετεί στο δισκάριο της ελευθερίας της και του ελέους του Θεού. 

Όπως στην θεία Ευχαριστία, έτσι κι εδώ, ο ιερέας καλείται να κάνει την μεταβολή: Παίρνει τον άνθρωπο, τον τεθραυσμένο, τον σπασμένο, τον κομματιασμένο από την αμαρτία, τον συντετριμμένο από τις δοκιμασίες, και τον εκθέτει στην χάρη του Θεού, και αυτή τον μεταμορφώνει. 

Αυτή είναι η ιερουργία της ανθρώπινης ψυχής.



Νικολάου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
Άνθρωπος μεθόριος 
Από τα αναπάντητα διλήμματα στα περάσματα της «άλλης λογικής»
Εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ από σελ. 111 έως 113

Αναδημοσίευση: http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr

Η Γυναίκα της Αφρικής

της Νέλλης Κουσκολέκα

Δρ. Χημικού-Εδαφολόγου*

Αν και αντιπροσωπεύουν το 50% του πληθυσμού της γής και περίπου τα δύο τρίτα των ωρών εργασίας του, oι γυναίκες δεν απολαμβάνουν παρά το ένα δέκατο του εισοδήματος του πληθυσμού αυτού και έχουν στή διάθεσή τους λιγότερο από το 1% των αγαθών του πλανήτη.

H μέρα της αφρικανίδας γυναίκας είναι υπερφορτωμένη. Σηκώνεται πριν άπ’ όλους το πρωί, πριν ακόμα βγεί ο ήλιος. Η μεταφορά του νερού άπ’ το ποτάμι ή το πηγάδι απαιτεί ένα καθημερινό «πήγαιν’ έλα» σε έδαφος ανώμαλο, συχνά με ανήφορο και κατήφορο, μ’ ένα φορτίο στα κεφάλι 20-30 κιλών.
Για ν’ ανάψει φωτιά, χρειάζονται ξύλα. Σε πολλές περιοχές η αναζήτηση αυτή, έχει καταντήσει ένα σοβαρό πρόβλημα. Στα Ζαΐρ, π.χ. στην ορεινή περιοχή Κιβού, πολλές γυναίκες και κοπέλλες δουλεύουν για μισή μέρα στις φυτείες με αντάλλαγμα λίγα ξερά ξύλα.
Τρέφουν τη χώρα. Αφού φροντίσουν τα παιδιά τους φεύγουν για τα χωράφια, που συχνά βρίσκονται πολύ μακρυά άπ’ το χωριό. Η δουλειά εκεί διαρκεί περίπου 16 ώρες. Και η δουλειά αυτή σε αγρούς λαχανικών κυρίως, είναι περίπου αποκλειστική ευθύνη της γυναίκας. Οι άνδρες πηγαίνουν μόνο για το αρχικό όργωμα. Μ’ ένα τσαπί κι’ ένα μεγάλο μαχαίρι στα χέρια ετοιμάζουν τη γη για σπορά, ξεβοτανιζουν και κάνουν συγκομιδή. Κατά τις 2.00 μ.μ. γυρίζουν μ’ ένα φορτίο που είναι μισό προϊόντα της γης, μισό ξύλα για τη φωτιά. Η μεταφορά είναι κι αυτή γυναικεία δουλειά. Συχνά βλέπει κανείς γυναίκες να κουβαλούν φορτίο αρκετά μεγαλύτερο άπ’ όσο ζυγίζουν oι ίδιες.
Μόλις φτάσουν στο σπίτι αρχίζουν να καθαρίζουν το μανιόκ με την βοήθεια των κοριτσιών τους, αν έχουν. Μετά μαγειρεύουν για όλη την οικογένεια, συχνά μέσα σε μια καλύβα χωρίς παράθυρα ή τζάκι. Προτιμούν τροφές της κατηγορίας των κονδύλων (μανιόκ, είδη πατάτας κλπ.) που μαγειρεύονται γρήγορα, χωρίς να χρειάζονται πολλά ξύλα, ενώ οι τροφές που περιέχουν πρωτεΐνες σιγά-σιγά εγκαταλείπονται. Και μετά το βραδυνό φαγητό των ανδρών, είναι η ώρα της «διασκέδασης» τους, όπου μοιράζονται το υπόλοιπο του φαγητού με τις κόρες και τα μικρά. Στη συνέχεια πλένουν τα πιάτα και τα μικρά παιδιά τους και καθαρίζουν λίγο το σπίτι. Η νύχτα έχει πέσει. Μπορούν πιά ν’ αναπαυθούν. Αύριο αρχίζει μια παρόμοια μέρα, γεμάτη μόχθο.
Η δεύτερη σύζυγος. Στις πόλεις oι γυναίκες είναι πιο ανεξάρτητες ως προς τον άνδρα τους στον οικονομικό τομέα. Οι κάπως μορφωμένες εργάζονται σε γραφεία. Παρ΄ όλ’ αυτά συνεχίζουν να έχουν και όλες τις άλλες ευθύνες-δουλειές στην οικογένεια.
Για τη γυναίκα όμως της κάτω «τάξης» η ζωή είναι αφάνταστα δύσκολη. Στην πόλη όλα είναι ακριβά και η γή για καλλιέργεια σχεδόν ανύπαρκτη. Ένας μικρός κήπος λαχανικών μπορεί να χρησιμεύσει, τόσο σαν πηγή τροφίμων για την οικογένεια, όσο και τρόπος οικονομικού εισοδήματος. Οι παραδοσιακοί θεσμοί στην πόλη είναι πιο χαλαροί και κινδυνεύει η γυναίκα ή να εγκαταλειφθεί από τον σύζυγό της ή αυτός να φέρει μια δεύτερη «σύζυγο».
Και στις δυο περιπτώσεις η γυναίκα βρίσκεται μόνη της με το βάρος των παιδιών της. Και η πιο εύκολη διέξοδος από το οικονομικό αδιέξοδο είναι η πορνεία, ή της ίδιας, ή η εξώθηση σ’ αυτή των κοριτσιών της, συχνά ανηλίκων.
Όμως, είτε στο χωριό, είτε στην πόλη, η αφρικανίδα γυναίκα μένει στο περιθώριο και έξω από τα κέντρα λήψης απόφασης, είτε αυτά λειτουργούν μέσα στην οικογένεια, είτε στον κοινωνικό και πολιτικό χώρο.
Ανδρικός σωβινισμός. Οι άνδρες κατοχυρώνονται πίσω από ορισμένες παραδοσιακές πεποιθήσεις-ταμπού: «Οι άνδρες δεν κουβαλούν νερό. Δεν φορτώνονται. Αυτό είναι δουλειά της γυναίκας. Αν όχι, θα τον θεωρήσουν τρελλό και θα χάσει κάθε σεβασμό μέσα στην κοινωνία». Αν οι γυναίκες διαμαρτυρηθούν, θεωρείται πως αντιγράφουν τις γυναίκες της Δύσης. Αυτό είναι απαράδεκτο και προέρχεται από μια κοινωνικο-οικονομική κατάσταση που αντικειμενικά χαρακτηρίζεται άδικη στη βάση. Σε ορισμένα ωστόσο αφρικανικά κράτη, όπως η Ζιμπάμπουε, η Μοζαμβίκη, ή η Αγκόλα, έχουν ιδρυθεί Υπουργεία για τη «Θέση της Γυναίκας». Στα κράτη αυτά η γυναίκα έχει αναγκαστεί να πάρει μέρος στον πόλεμο δίπλα στον άνδρα, πράγμα που της έχει δώσει το δικαίωμα και τη δυνατότητα ν΄αρνηθεί την επιστροφή της στην παραδοσιακή άδικη καταπίεσή της.
* διασκευή άρθρου από το «demain le monde»

Αναδημοσίευση: http://orthodoxcongo.blogspot.gr