Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019

Jethro Tull - Christmas Song (1972 Original)







Tο "Χριστουγεννιάτικο τραγούδι" των Jethro Tull είναι μια διασκευή του χριστουγεννιάτικου παραδοσιακού τραγουδιού "Once In Royal David City". Οι στίχοι βασίστηκαν σε ένα ποίημα που έγραψε η  Cecil Frances Humphrey το 1848. Η μελοποίηση έγινε ένα χρόνο αργότερα από τον Henry John Gauntlet. Το "Christmas Song" βρίσκεται στο άλμπουμ του Jethro Tull του 1972, "Living In The Past". Αναφέρεται στο αυθεντικό νόημα των Χριστουγέννων (της γέννησης του Ιησού Χριστού). 
Μας υπενθυμίζει ότι η γιορτή δεν έχει να κάνει με την  υπερβολική κατανάλωση φαγητού και ποτού .Αν θέλουμε να τα γιορτάσουμε αληθινά οφείλουμε να μοιραζόμαστε τις άφθονες ευλογίες μας με αυτούς που είναι λιγότερο τυχεροί από  εμάς. 


Once in Royal David's City stood a lonely cattle shed,
Where a mother held her baby.
You'd do well to remember the things He later said.
When you're stuffing yourselves at the Christmas parties,
You'll just laugh when I tell you to take a running jump.
You're missing the point I'm sure does not need making
That Christmas spirit is not what you drink.

So how can you laugh when your own mother's hungry,
And how can you smile when the reasons for smiling are wrong?
And if I just messed up your thoughtless pleasures,
Remember, if you wish, this is just a Christmas song.

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2019

H Γέννηση




«Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.
Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.
Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.
“Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία.”
Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.
Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες
και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό».
Τάσος Λειβαδίτης, «H Γέννηση»

Χριστούγεννα στο Άγιο Όρος



Ο πραγματικός εορτασμός των Χριστουγέννων, όπως βιώνεται στο Άγιο Όρος από τους εκεί πατέρες. Μακρυά από λαμπιόνια, δώρα, δυτικόφερτες μουσικές,δέντρα, Αγιοβασίληδες ρεβεγιόν κ.λπ., οι άνθρωποι αυτοι ζούν εσωτερικά και μυστικά του Χριστού τη Γέννηση στο σήμερα. 

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019

Άγιον Όρος Φύση και Περιβάλλον



Ένα μαγευτικό ταξίδι στο «Περιβόλι της Παναγίας» που ενημερώνει τον θεατή και ταυτόχρονα τον μεταφέρει πιο κοντά στους αρχέγονους παλμούς της φύσης και της ψυχής. Από τις βραχώδεις παραλίες, μέχρι την κορυφή του Άθωνα.
Καθώς η μοναχική ζωή συνεχίζεται στον ίδιο πάντα ρυθμό, οι εποχές του έτους, που διαδέχονται η μία την άλλη, δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στα τοπία του Αγίου Όρους. Μία αρμονία, ανάμεσα στο φυσικό και το υπερφυσικό, ανάμεσα στους μοναχούς και το περιβάλλον.

Επιμέλεια σκηνοθεσίας: Άγγελος Παπαστεφάνου
Κείμενα: Σπύρος Ντάφης
Επιμέλεια κειμένων: Πάνος Σταθογιάννης
Αφήγηση: Αλέξανδρος Αντωνόπουλος
Μουσική: Σωκράτης Κάτσης
Παραγωγή: Ο.Π.Π.Ε.Θ. 1997
Κινηματογραφημένο από την Αγιορειτική Φωτοθήκη, 1998

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019

Ένα δώρο του Θεού στην εποχή μας...

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ - 1.5 ΑΓΙΟΤΗΤΑ (5ο δίωρο)


Ο άγιος Πορφύριος, είναι ένα δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα. Σε μια εποχή πολύ κουρασμένη και μπερδεμένη. 
Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τι σημαίνει Πορφύριος. Είναι πολύ πιο μπροστά από την εποχή του, από αντιλήψεις και νοοτροπίες πολλών μέσα στην εκκλησία. 
Στο άγιο Πορφύριο δεν θα βρεις «πρέπει» και «μη», καταπίεση και άγχος, ακρότητες και υπερβολές. Δεν θα βρείς φτηνές και ρηχές ερμηνείες.
Δεν υπάρχουν ενοχές και απειλές, ούτε φόβος και μιζέρια. Η διδασκαλία του είναι γεμάτη Χριστό, φως, χαρά και ελευθερία. 


Μου έλεγε αγιορείτης ηγούμενος, «πάτερ μου, κάθε 1000 χρόνια ένας Πορφύριος…μέγα δώρο του Θεού…». Άλλος μοναχός, κουρασμένος και τσακισμένος από σκληρούς και άκαμπτους κανόνες, μου έλεγε, «με τον Άγιο Πορφύριο ανέπνευσα. Βρήκα τον Χριστό, την ελευθερία, βρήκα τον εαυτό μου…Πίστεψε με πάτερ, εδώ και δυο χρόνια δεν επιτρέπω στο εαυτό μου να βάλει τίποτε άλλο μέσα στο νου μου εκτός απ' το Ευαγγέλιο, το Γεροντικό και τους λόγους του Αγίου Πορφυρίου. Και είμαι ευτυχισμένος…». 
Κι όμως αυτός ο μέγας Πορφύριος, ήταν έναν απλό γεροντάκι. Ένας παπαδάκος που σαν τον έβλεπες δεν σου γέμιζε καθόλου το μάτι. Μάλλον τον προσπερνούσες αδιάφορα. Βλέπεις δεν "πουλούσε" αγιότητα. 
Γιατί η αγιότητα είναι απλότητα, ταπείνωση, αμεσότητα, δεν κρεμάει κουδούνια, δεν γυαλίζει βιτρίνες, και δεν πουλιέται στα παζάρια όπως λέει άλλος σπουδαίος αγιορείτης. 
Ο γέροντας Πορφύριος κανέναν δεν καλούσε, δεν υποχρέωνε και δεν καταπίεζε. Σε άφηνε εσύ να έλθεις, να το θελήσεις και ποθήσεις. Δεν είχε καμία μανία "κατηχήσεως" κανένα άγχος να αποδείξει κάτι, ήταν ελεύθερος. Δεν έκανε κηρύγματα γιατί ο ίδιος και η ζωή του μιλούσαν!!! 

Σου έδινε όταν ήσουν έτοιμος. Σου άνοιγε την θέα προς τον ουρανό όταν μπορούσες να δεις. Διακριτικά, απαλά και όμορφα. Μαζί του ήσουν ο εαυτός σου, η μοναδικότητα σου, κι έτσι ανέπνεες, ωρίμαζες και μεγάλωνες, γινόσουν αυτό που ήσουν πάντα μα είχες ξεχάσει...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...