The Eyes of Children around the World

Το μυστήριο του Γάμου

Άλλη μια εξαιρετική εργασία μαθήτριας της συναδέλφου Κατερίνας Τσιλιλή.

Ο συμβολισμός των τελουμένων στο μυστήριο του Γάμου:

Κατά την τέλεση του μυστηρίου του Γάμου χρησιμοποιούνται υλικά στοιχεία, ως σύμβολα κάποιων βαθύτερων αληθειών.

1.     Τα δακτυλίδια είναι η σφραγίδα της ένωσης αλλά και η έκφραση της σταθερότητας της σχέσης, της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αλληλοπροσφοράς των συζύγων.

2.    Τα στεφάνια αποτελούν την επιβράβευση για την εντιμότητα της ζωής των νυμφευόμενων μέχρι το Γάμο. Οι σύζυγοι στεφανώνονται ως άρχοντες, διότι αποκτούν και πάλι τη θέση του συνδημιουργού.

3.    Το κοινό ποτήριο μας θυμίζει, ότι κάποτε το μυστήριο του Γάμου γινόταν μαζί με τη Θεία Ευχαριστία και ότι οι νεόνυμφοι μεταλάμβαναν. Υπενθυμίζει, επίσεις,ότι σι σύζυγοι θα έχουν πλέον κοινή συμμετοχή στις χαρές και στις λύπες.

4.    Ο χορός γύρω από το τραπέζι με το τροπάριο «Ησαΐα χόρευε...» εκφράζει τη χαρά και το πανηγυρικό αίσθημα που συνοδεύει το Γάμο. Επίσης έκφραση ευχής για την ευτεκνία και την προκοπή του ζεύγους είναι το ρύζι που ρίχνεται κατά τη διάρκεια του χορού.
http://ebooks.edu.gr/

"Θεϊκές Ομορφιές" Ουρανούπολη - Άγιον Όρος

Η Ουρανούπολη είναι παραθαλάσσιο χωριό του νομού Χαλκιδικής και ο τελευταίος κοσμικός προορισμός πριν μεταβεί κάποιος στο Άγιο Όρος. 
Το 2001 αριθμούσε πληθυσμό 960 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό και με την αλιεία . Αποτελεί επίσης ομώνυμο Δημοτικό διαμέρισμα στο Δήμο Σταγίρων-Ακάνθου.Η απόστασή της από τη Θεσσαλονίκη είναι 132 χιλιόμετρα και από την έδρα του Δήμου 17.
Ο καθεδρικός ναός είναι του Αγίου Κωνσταντίνου. Μεταξύ άλλων λειτουργούν ιατρείο, λιμενικός σταθμός, νηπιαγωγείο, Δημοτικό Σχολείο, αστυνομικό φυλάκιο και ενεργός είναι πολιτιστικός σύλλογος, που διοργανώνει νυχτερινές εκδηλώσεις με πανσέληνο τον Αύγουστο, όπως επίσης και με τα "Ουρανοπολίτικα" τον Ιούλιο.
 Από το λιμάνι μπορεί κανείς να επισκεφθεί το Άγιον Όρος ή τα κοντινά νησάκια Δρένια. 
Σε απόσταση 2 χιλιομέτρων βρίσκεται η Μονή Ζυγού, ένα από τα πρώτα μοναστήρια που ιδρύθηκαν το 10ο αιώνα και είναι προσπελάσιμο και από γυναίκες, καθώς εδαφικά δεν ανήκει στην επικράτεια του Αγίου Όρους. 
Λίγο πριν από τα όρια του Αγίου Ορους βρίσκεται το Φραγκόκαστρο, ενθύμιο της περιόδου της Φραγκοκρατίας στην περιοχή. Από την Ουρανούπολη διοργανώνονται συχνά θαλάσσιες εκδρομές για τη Δάφνη από όπου ξεκινά η γνωριμία με την καστροπολιτεία του Αγ. Όρους.
http://top-greek-documentaries.blogspot.gr/

"Παράξενο Φρούτο" μια βραβευμένη μικρού μήκους ταινία για το ρατσισμό

Η ειρηνική καθημερινότητα του πατέρα και του γιου διακόπτεται από μια συνάντηση με ένα άγνωστο αγόρι, διαφορετικού χρώματος. Μια αλληγορία για το φαινόμενο του ρατσισμού ως επίκτητη πολιτιστική επιδημία, η ιστορία ασχολείται με το ζήτημα της προσωπικής συνείδησης του καθενός μας, σε σχέση με την εκπαίδευση που έχουμε λάβει μέσα από την οικογένεια και το περιβάλλον μας.

Μπορούμε πραγματικά να επιμείνουμε στο προσωπικό μας σύστημα πεποιθήσεων, όταν αυτό που πρέπει να πιστέψουμε, μας υπαγορεύεται;

Η ταινία παρουσιάζει το πόσο εύκολα μπορούμε να αποκτήσουμε το φόβο και το μίσος για τους αλλοδαπούς, καθώς και το πόσο εύκολα μπορεί να γίνουμε οι ίδιοι  "ξένοι" για τους "άλλους ".

Σκηνοθέτησαν : Shimi Asresay και Hili Noy 
Original Soundtrack: Itai Argaman 
Ηχητικά Εφέ: Ohad Zrihen

Τα πιο σημαντικά βραβεία μέχρι τώρα:  
Διάκριση Βραβείο Σπουδαστών, 9ο Athens ANIMFEST Αθήνας 2014 
Καλύτερη ταινία μικρού μήκους, Φεστιβάλ Internacional de Cine Social de Concordia, Concordia, Αργεντινή, 2014 
Βραβείο Butiful Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου νέων σκηνοθετών, Dorset, Ηνωμένο Βασίλειο, 2013

http://antikleidi.com

Θέματα Θρησκευτικών από την Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας (ΤΘΔΔ)

H Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας (ΤΘΔΔ) περιλαμβάνει θέματα για τις προαγωγικές εξετάσεις του σχολικού έτους 2013-14 της Α΄ Τάξης των Γενικών Λυκείων (ΓΕΛ) και των ΕΠΑΛ, Ημερήσιων και Εσπερινών, της Α΄ Τάξης των Καλλιτεχνικών, Μουσικών και Εκκλησιαστικών Λυκείων, καθώς και της Β’ Τάξης των Εσπερινών ΓΕΛ. Από αυτά θα κληρώνεται το 50% των θεμάτων στα εξεταζόμενα μαθήματα, όπως αυτά προσδιορίζονται στο Ν. 4186/2013 και στο Ν. 4264/2014.

Οι ειδικοί τύποι Γενικών Λυκείων (Καλλιτεχνικά, Εκκλησιαστικά και Μουσικά), εφόσον δεν υπάρχει ειδική διάταξη καθορισμού της εξεταστέας ύλης των μαθημάτων που εξετάζονται με την Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας, αντλούν θέματα από την τράπεζα θεμάτων του ΓΕΛ ή του ΕΠΑΛ.Οι σύνδεσμοι παρακάτω οδηγούν στα αντίστοιχα θέματα του μαθήματος των θρησκευτικών

Α Γενικού Λυκείου Ημερησίου









alliotikathriskeytika.blogspot.com

ΜΟΝΑΧΟΙ... ΑΝΑΡΡΙΧΗΤΕΣ ΣΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ

Ιστορικής σημασίας αυτό το Σάββατο για τη Μοναστική Κοινότητα των Μετεώρων, καθώς τελέστηκε Θεία Λειτουργία στη Σκήτη του Αγίου Γρηγορίου, όπου η πρόσβαση γίνεται μόνο με... αναρρίχηση!...

 Η πρωτοβουλία ανήκε στη Μοναστική Κοινότητα και στην Π.Υ. Καλαμπάκας, για την πραγματοποίηση της λειτουργίας στη σκήτη του Αγίου Γρηγορίου στην περιοχή Κοφινιών στο Καστράκι Καλαμπάκας, πλησίον ησυχαστηρίου Αγίου Αντωνίου.

Όπως καταγράφει το trikalavoice.gr  η σκήτη βρίσκεται σε ύψος πενήντα μέτρων και η πρόσβαση σε αυτή είναι δυνατή μόνο μέσω αναρρίχησης.

 Η συνδρομή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Καλαμπάκας ήταν δεδομένη στην πραγματοποίηση αυτού του ιστορικού γεγονότος, καθότι διαθέτει άριστα εκπαιδευμένους Υπαλλήλους σε θέματα που αφορούν την επέμβαση της, σε ότι συμβάν κληθούν να συνδράμουν στους Ιερούς Βράχους των Μετεώρων​.

Σημειώνεται ότι στη Θεία  Λειτουργία συμμετείχαν Ηγούμενοι Μονών της Μοναστικής Πολιτείας και Ιερομόναχοι.

http://www.trikalavoice.gr/news

Μέλι / Miele

Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΕ 16. ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ

(Αυτοκτονία - Αυτοθυσία - Ευθανασία - Άμβλωση)

Mέλι

Miele (2013)
Σκηνοθεσία: Valeria Golino
Σενάριο: Valeria Golino, Francesca Marciano, Valia Santella, Mauro Covacich
Πρωταγωνιστούν: Jasmina Trinca, Carlo Cecchi, Libero De Rienzo, Vinicio Marchioni, Iaia Forte, Roberto De Francesco, Barbara Ronchi, Massimiliano Iacolucci, Claudio Guain, Elena Callegari
Διάρκεια: 96'

   Η Ιρένε κάνει μια παράξενη δουλειά, κρυφά από συγγενείς και φίλους. Ανήκει σε ένα δίκτυο που βοηθάει ανθρώπους βαριά και ανίατα άρρωστους να πεθάνουν χορηγώντας τους ευθανασία. Η δουλειά αυτή φυσικά είναι παράνομη και γι' αυτό πρέπει να προσέχει. Ταξιδεύει μέχρι και το Μεξικό για να προμηθευτεί τα κατάλληλα φάρμακα, καθώς εκεί θα μπορούσε νόμιμα να τα αγοράσει χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις.

   Ο κόσμος της όλος, όμως, μέλλει να αλλάξει όταν θα δεχτεί μια πρόταση για ευθανασία από έναν άνθρωπο ο οποίος αρχικά της αποκρύπτει ότι είναι απολύτως υγιής. Θα θελήσει τότε να τον αποτρέψει από την αυτοκτονία και θα φροντίσει να περνάει μαζί του αρκετή ώρα, όμως ο ίδιος φαίνεται αμετάπειστος. Μέσα από την ιδιόμορφη αυτή φιλία, η Ιρένε θα ανακαλύψει τον εαυτό της και θα θελήσει να αλλάξει πορεία.

   Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της ηθοποιού Βαλέρια Γκολίνο, αν και δεν μπορεί να καταταχθεί ποιοτικά ανάμεσα σε παλιότερες ταινίες με θέμα την ευθανασία, είναι αρκετά αξιοπρεπής. 
Θίγει επιδερμικά το θέμα της ίδιας ευθανασίας, κάνοντας μια απλή κριτική για την ηθική αυτής της διαδικασίας, ενώ ταυτόχρονα θίγει και το είδος της εργασίας που έχει επιλέξει η πρωταγωνίστρια για να βγάλει τα προς το ζην. Είναι άραγε μια παράνομη εργασία ένα αξιοπρεπές μέσο βιοπορισμού; Άραγε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως βοήθεια για έναν βαριά ασθενή η απαλλαγή από τα βάσανα με την αφαίρεση της ζωής; 
Οι ταινίες "Η θάλασσα μέσα μου" και "Η ωραία κοιμωμένη" βλέπουν το θέμα της ευθανασίας από την πλευρά των ασθενών και των συγγενών τους, ενώ το "Μέλι" από την πλευρά του ανθρώπου που χορηγεί την ευθανασία. Βασίζεται στο μυθιστόρημα του Μάουρο Κόβατσικ "A nome tuo".

   Η ταινία έχει ήδη αποσπάσει βραβεία, όπως της Οικουμενικής Επιτροπής στις Κάννες (μαζί με το "Πατέρας και γιος", και βραβεία σκηνοθεσίας και ερμηνείας εντός Ιταλίας. Είναι υποψήφια για τα φετινά βραβεία LUX της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη χώρα μας προβλήθηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Αληχανίδης Σωκράτης

http://www.noizy.gr/

Δόκτωρ θάνατος

Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΕ 16. ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ

(Αυτοκτονία - Αυτοθυσία - Ευθανασία - Άμβλωση)

Στις 4 Ιουνίου 2011,πέθανε ο Τζακ Κεβόρκιαν, ο άνθρωπος που βοήθησε δεκάδες πάσχοντες από ανίατες ασθένειες να βάλουν τέλος στη ζωή τους.

O Τζακ Κεβόρκιαν, ο οποίος είχε γίνει παγκοσμίως γνωστός ως Δρ θάνατος, έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή σε ηλικία 83 ετών σε νοσοκομείο των ΗΠΑ.

Η ζωή του είχε μεταφερθεί στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο.

Το παρατσούκλι "Δρ θάνατος" το απέκτησε, λόγω του ότι βοήθησε πολλούς ανθρώπους που έπασχαν από ανίατες ασθένειες να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Συμμετείχε σε περισσότερες από 150 περιπτώσεις ενεργητικής ευθανασίας.

Ξέφυγε αρκετές φορές από τις ποινικές κυρώσεις. Τελικά όμως καταδικάστηκε για φόνο, από δικαστήριο σε δεύτερο βαθμό το 1999, αφότου βιντεοσκόπησε μία ευθανασία σε ετοιμοθάνατο ασθενή και το έστειλε στην εκπομπή "60 λεπτά".

Καταδικάστηκε σε ποινή 10-25 ετών, αλλά αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από 8 χρόνια κάθειρξης.

Ο Κεβόρκιαν πέθανε σε νοσοκομείο του Μίσιγκαν, όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες δύο εβδομάδες με προβλήματα στο συκώτι και την καρδιά.

Ο Αλ Πατσίνο πέρυσι ερμήνευσε τον ρόλο του Δρ θανάτου στην ταινία "You Don't Know Jack". Για την ερμηνεία του αυτή, κέρδισε βραβείο Emmy και Χρυσή Σφαίρα.

http://elenatzakou.blogspot.gr/

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε.

Asher Quinn (Asha) ~ 'The Missa Greca' from "Mystic Heart."

Ο Μέγας Βασίλειος, η κοινωνική κλοπή και οι άρχοντες της Εκκλησίας

 

Ο Μέγας Βασίλειος γίνεται πολύ παραστατικός όταν θέλει να αναφερθεί στην αδικία και την αρπαγή του πλούτου από τους κοινωνικά δυνατούς, ανατρέποντας μάλιστα με τα λεγόμενά του τις κοινωνικά αποδεκτές αντιλήψεις περί κλοπής: «συνήθως» λέει «χαρακτηρίζονται κλέφτες αυτοί που κλέβουν πορτοφόλια από τα λουτρά. 

Δεν είναι όμως αυτοί οι πραγματικοί κλέφτες… αλλά κάποιοι… που αποτελούν τις πολιτικές αρχές πόλεων και εθνών, άλλα αφαιρούν κρυφά, άλλα παίρνουν φανερά με τη βία… 

Κοινωνοί της κλοπής όμως γίνονται κι αυτοί που θεωρούνται άρχοντες της Εκκλησίας, όταν παίρνουν απ’ αυτούς χρήματα…», για οποιουσδήποτε λόγους.

 «Αντί να τους ελέγχουν και να τους νουθετούν… εύκολα τους απλώνουν το χέρι και του μακαρίζουν… και τους αδύνατους τους μισούν για τις πράξεις αυτές ενώ τους άλλους που είναι μεγάλοι κλέφτες τους θαυμάζουν».

http://e-theologia.blogspot.gr

War - Πόλεμος

Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΕ 8. Το όραμα της ειρήνης και η πραγματικότητα.

War, huh, yeah

What is it good for

Absolutely nothing

Uh-huh

War, huh, yeah

What is it good for

Absolutely nothing

Say it again, y'all

War, huh, good God

What is it good for

Absolutely nothing

Listen to me

Ohhh, war, I despise

Because it means destruction

Of innocent lives

War means tears

To thousands of mothers eyes

When their sons go to fight

And lose their lives

I said, war, huh

Good God, y'all

What is it good for

Absolutely nothing

Say it again

War, whoa, Lord

What is it good for

Absolutely nothing

Listen to me

War, it ain't nothing

But a heartbreaker

War, friend only to the undertaker

"Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράγμα"

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ(1895 1965) ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΣ&ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ,ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ&ΕΛΛΗΝΑΣ

Κοίτα Ψηλά!

Εξαιρετικό οπτικοποιημένο ποίημα για τις ..αντικοινωνικές συνέπειες της άμετρης χρήσης των ..κοινωνικών δικτύων (sic). Μια έμπρακτη παρότρυνση προς ..αλόγους τεχνολόγους για απευθείας και εκ του συστάδην επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας.

«Look Up» by Gary Turk

I have 422 friends, yet I am lonely.

I speak to all of them every day, yet none of them really know me.

The problem I have sits in the spaces between

Looking into their eyes, or at a name on a screen.

I took a step back and opened my eyes,

I looked around and realised,

That this media we call social is anything but

When we open our computers and it’s our doors we shut

All this technology we have, it’s just an illusion

Community companionship, a sense of inclusion

But when you step away from this device of delusion

You awaken to see a world of confusion.

A world where we’re slaves to the technology we mastered

Where information gets sold by some rich greedy bastard

A world of self interest, self image and self promotion

Where we all share our best bits but, leave out the emotion.

We’re at our most happy with an experience we share,

But is it the same if no-one is there?

Be there for your friends and they’ll be there too,

But no-one will be if a group message will do.

We edit and exaggerate, crave adulation

We pretend not to notice the social isolation

We put our words into order and tint our lives a-glistening

We don’t even know if anyone is listening

Being alone isn’t a problem let me just emphasize

If you read a book, paint a picture, or do some exercise

You’re being productive and present, not reserved and recluse

You’re being awake and attentive and putting your time to good use

So when you’re in public, and you start to feel alone

Put your hands behind your head, step away from the phone

You don’t need to stare at the menu, or at your contact list

Just talk to one another, learn to co-exist.

I can’t stand to hear the silence of a busy commuter train

When no one want’s to talk for the fear of looking insane.

We’re becoming unsocial, it no longer satisfies

To engage with one another, and look into someone’s eyes.

We’re surrounded by children, who since they were born,

Have watched us living like robots, who now think it’s the norm.

It’s not very likely you’ll make world’s greatest dad,

If you can’t entertain a child without using an iPad

When I was a child, I’d never be home

Be out with my friends, on our bikes we’d roam

I’d wear holes on my trainers, and graze up my knees

We’d build our own clubhouse, high up in the trees

Now the park’s so quiet, it gives me a chill

See no children outside and the swings hanging still.

There’s no skipping, no hopscotch, no church and no steeple

We’re a generation of idiots, smart phones and dumb people.

So look up from your phone, shut down the display

Take in your surroundings, make the most of today

Just one real connection is all it can take

To show you the difference that being there can make.

Be there in the moment, that she gives you the look

That you remember forever as when love overtook

The time she first held your hand, or first kissed your lips

The time you first disagreed but you still love her to bits

The time you don’t have to tell hundreds of what you’ve just done

Because you want to share this moment with just this one

The time you sell your computer, so you can buy a ring

For the girl of your dreams, who is now the real thing.

The time you want to start a family, and the moment when

You first hold your little girl, and get to fall in love again.

The time she keeps you up at night, and all you want is rest

And the time you wipe away the tears as your baby flees the nest.

The time your baby girl returns, with a boy for you to hold

And the time he calls you granddad and makes you feel real old.

The time you’ve taken all you’ve made, just by giving life attention.

And how you’re glad you didn’t waste it, by looking down at some invention.

The time you hold your wife’s hand, sit down beside her bed,

You tell her that you love her and lay a kiss upon her head.

She then whispers to you quietly as her heart gives a final beat

That she’s lucky she got stopped by that lost boy in the street.

But none of these times ever happened, you never had any of this.

When you’re too busy looking down, you don’t see the chances you miss.

So look up from your phone, shut down those displays

We have a final act existence, a set number of days

Don’t waste your life getting caught in the net,

As when the end comes nothing’s worse than regret.

I’m guilty too of being part of this machine,

This digital world, we are heard but not seen.

Where we type as we talk, and we read as we chat

Where we spend hours together without making eye contact

So don’t give into a life where you follow the hype

Give people your love, don’t give them your “like”

Disconnect from the need to be heard and defined

Go out into the world, leave distractions behind.

 http://istologio.org

Δίλεπτο (2 Cents)

Ένας άστεγος μαζεύει δίλεπτα για να πάρει ένα σάντουιτς των 2 ευρώ για να φάει. Όταν τα καταφέρνει, η ιδιοκτήτρια του μαγαζιού αρνείται να του το δώσει γιατί δεν δέχεται τα δίλεπτα. Ένας πελάτης επεμβαίνει για να βοηθήσει τον άστεγο. Η ιδιοκτήτρια συνεχίζει να μην του δίνει το σάντουιτς γιατί τα χρήματα που μάζεψε είναι 1,98.

Αυτή είναι η περίπτωση που μέσα σε ακριβώς δύο λεπτά (εξαιρετικός συνδυασμός τίτλου, νοήματος, διάρκειας) περικλύει ένα πλήρες νόημα, ότι όλα έχουν αξία αλλιώς δεν θα υπήρχαν.

Oι άγνωστοι ήρωες των πίσω θρανίων

Μια τρυφερή ματιά πίσω από τις ‘ταμπέλες’

Στο μάθημα συναντήσαμε την έκφραση «δουλεύω σα σκυλί». Ρώτησα το Θάνο, μαθητή της Α Γυμνασίου αν ξέρει κάποιον που να δουλεύει τόσο σκληρά. «Ναι. Η μαμά μου», μου απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη. «Καθαρίζει δρόμους και κάνει πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα. Κουράζεται πολύ, και όταν έρχεται σπίτι είναι πτώμα». «Ο μπαμπάς;» « Ο μπαμπάς είναι άνεργος κυρία». Τον ρώτησα τι σκέφτεται να κάνει στο μέλλον, και μου απάντησε ότι θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής για να βγάζει πολλά λεφτά. Ηδη προπονείται σκληρά με την τοπική ομάδα παίδων – στην πραγματικότητα ζει για το ποδόσφαιρο.

-------------------------------------------------------------------

Ο Αλέκος ήρθε αργοπορημένος την πρώτη ώρα. «Να περάσω;» ρωτάει πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα. «Καλώς τον. Όλα καλά Αλέκο;» «Ναι κυρία, συγνώμη για την καθυστέρηση, θα σας εξηγήσω μετά». Όταν τελείωσε το μάθημα, περίμενε να φύγουν οι συμμαθητές του και ήρθε κοντά μου.«Κυρία άργησα, γιατί η μαμά μου δεν προλαβαίνει να πάει τον αδελφό μου στο νηπιαγωγείο, και τον πηγαίνω εγώ. Αλλά σήμερα με πήρε ο ύπνος».

-   Η μαμά δουλεύει;

-   Ναι, κυρία. Σηκώνεται στις 5 και δουλεύει καθαρίστρια στο νοσοκομείο. Αλλά δεν κάνει μόνο αυτό. Καθαρίζει και σπίτια, και κάθε Δευτέρα και Πέμπτη πηγαίνει σε έναν παππού και τον περιποιείται.

-   Μπράβο στη μαμά σου και μπράβο και σε εσένα που τη βοηθάς. Να την αγαπάς και να την προσέχεις, γιατί κάνει μεγάλο αγώνα. Ο μπαμπάς;

-   Ο μπαμπάς δεν έχει δουλειά. Τον σχολάσανε.

------------------------------------------------------------------------

Στην αρχή της χρονιάς ο Γρηγόρης και ο Λευτέρης ήταν θηρία. Δεν μπορούσες να τους κάνεις καλά. Μια μέρα είδα τα δυο αγόρια έξω από το γραφείο του Διευθυντή. Ο Γρηγόρης ήταν κάτωχρος. «Τι έχεις, δεν νιώθεις καλά;» «Όχι κυρία, ζαλίζεται» , μου λέει ο Λευτέρης. Τα παιδιά αυτά δεν ήταν μαθητές μου, ήξερα όμως ότι ήταν πολύ ζωηρά και θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό που δεν ήταν στην τάξη μου. Θυμήθηκα ότι στο γραφείο των καθηγητών υπήρχε κέρασμα από κάποιο συνάδελφο που γιόρταζε. Τους έδωσα από ένα κουλουράκι. Το έφαγαν με μεγάλη όρεξη. Όταν μετά από λίγο καιρό η Δ/νση του σχολείου διοργάνωσε συσσίτιο με χρήματα και εθελοντική εργασία συναδέλφων και κάποιων ανώνυμων ευεργετών, τα δυο αγόρια ήταν ανάμεσα στα 60 παιδιά που έρχονταν κάθε μέρα στη λήξη του 7ωρου για να πάρουν το σακουλάκι τους για το σπίτι.  Από τότε που μπήκαν στο συσσίτιο, Ο Γρηγόρης και ο Λευτέρης είναι πολύ πιο συνεργάσιμοι. Ίσως γιατί πια δεν πεινάνε τόσο.

----------------------------------------------------------------

Στο εξώφυλλο του βιβλίου των Αγγλικών υπάρχουν φωτογραφίες εφήβων. Η Μαρία κοίταζε  έκπληκτη μια φωτογραφία. «Κυρία, αυτή είναι ίδια η ξαδέλφη μου η Ελευθερία! Αλλά αποκλείεται να είναι αυτή, γιατί η Ελευθερία είναι έγκυος!» «Τι; Πόσων χρόνων είναι ;» ρωτάω εγώ σοκαρισμένη. «Δώδεκα κυρία. Την παντρέψανε. Σε εμάς τους Ρομά συμβαίνουν αυτά. Αλλά ο δικός μας ο μπαμπάς δεν συμφωνεί. Θέλει να τελειώσουμε το Γυμνάσιο, να πάμε Λύκειο και να σπουδάσουμε». Ένα μήνα αργότερα, η Μαρία και  η αδελφή της εγκατέλειψαν το σχολείο. Δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν όσο κι αν προσπαθούσαν. Έξι χρόνια στο δημοτικό δεν έμαθαν να είναι μαθήτριες. Έμαθαν να γράφουν και να διαβάζουν και φαίνεται πως αυτό τους είναι αρκετό. Είναι 14 και 15 χρόνων. Η κατάλληλη ηλικία για να παντρευτούν και να συνεχίσουν την παράδοση της φυλής τους.

-----------------------------------------------------------------

Ο Πάνος είναι ένα πανέξυπνο πλάσμα. Τα μάτια του πετούν σπίθες. Μου έκανε εντύπωση που στα 12 είχε τόσο έντονη …ροπή  προς το άλλο φύλο. Φλερτάρει αδιακρίτως όλα τα κορίτσια, συχνά και τις καθηγήτριες! Λείπει πολύ συχνά, και όταν έρχεται δεν φέρνει ποτέ στυλό ή τετράδιο. Βέβαια, είναι πάντα ντυμένος στην πέννα, το μαλλί στην τρίχα, και σκουλαρίκι στο αυτί ασορτί με τα ρούχα του. Μια μέρα τον ρώτησα γιατί δεν έφερε ούτε ένα βιβλίο.

-          Κυρία, δεν μπόρεσα να ασχοληθώ καθόλου με την τσάντα μου χτες. Είχαμε προβλήματα.

-          Δηλαδή;

-          Ε, να, η αδελφή μου είναι έγκυος. Είναι 16 και ο γαμπρός μου 17, αλλά τσακώνονται συνέχεια. Χτες ο γαμπρός μου την έβρισε και σηκώθηκε κι έφυγε.

-          Όλο το βράδυ προσπαθούσαμε να τη συνεφέρουμε.

Μια άλλη φορά ο Πάνος ήρθε στο σχολείο χωρίς τσάντα. Απόρησα, αλλά η απάντηση ήταν αφοπλιστική. « Δεν κοιμήθηκα σπίτι μου κυρία. Η μαμά μου με έστειλε στη θεία μου, γιατί ο μπαμπάς είχε πιεί πολύ». Ο Πάνος σταμάτησε το σχολείο μετά από μερικές βδομάδες. Βαριέται να έρθει.

----------------------------------------------------------------

Η Βιολέτα είναι ξανθούλα, με μάτια στο χρώμα του καλοκαιρινού ουρανού. Γλυκύτατο κορίτσι με μια έμφυτη συστολή, όταν της μιλάς γίνεται κατακόκκινη. Με πλησίασε κάποια μέρα να μου πει για τον αδελφό της, που ήταν κι εκείνος μαθητής του σχολείου μας παλιότερα. Είχε μείνει στην πρώτη τάξη πέντε φορές από απουσίες, και τελικά σταμάτησε το σχολείο. «Και τώρα τι κάνει, εργάζεται;» τη ρώτησα. «Όχι κυρία, κάνει βόλτες. Και όλο ζητάει χρήματα από τη μάνα μου. Κι η μάνα μου θυμώνει και φωνάζει, αλλά του δίνει».

-------------------------------------------------------

Ο Ρόνι είναι από την Αλβανία. 15 χρονών, ζει με τον μικρό του αδελφό. Αυτός πλένει και μαγειρεύει και για τους δύο. Οι γονείς τους είναι στην Αλβανία. Μια μέρα στο μάθημα κοιμόταν. Πήγα κοντά του, αλλά τα παιδιά μου φώναξαν «Μην τον ξυπνάτε κυρία, δουλεύει νύχτα». Εκείνη τη στιγμή ξύπνησε. «Καλημέρα», του είπα. «Εργάζεσαι Ρόνι;» «Μάλιστα κυρία, σε ένα μπαρ. Αλλά όταν τελειώνει η δουλειά, καθόμαστε με τα παιδιά και τα λέμε, μέχρι τις 3-4 το πρωί». «Ναι κυρία, και έχει και καλές παρέες!» τον καρφώνουν τα άλλα παιδιά. «Τι εννοείτε;» «Ε, άμα χρειαστείτε κανα κινητό, κανα λάπτοπ, κανα τάμπλετ, ο Ρόνι ξέρει πού να τα βρει». «Ναι κυρία, ένα δεκαρικάκι ό,τι πάρετε. Έχω άκρες!».

-----------------------------------------------

Τα παραπάνω στιγμιότυπα είναι πέρα για πέρα αληθινά, εκτός από τα ονόματα των παιδιών. Το σχολείο μας βρίσκεται σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας, με μεγάλα ποσοστά ανεργίας, παραβατικότητας και σχολικής διαρροής. Δύσκολες οι συνθήκες εργασίας ημών των εκπαιδευτικών, αφού το επίπεδο των περισσότερων μαθητών μας είναι αρκετά έως πολύ «χαμηλό». Πίσω όμως από τη χαμηλή επίδοση, κρύβονται συγκλονιστικές ιστορίες.

Αναρωτιέμαι πόσο εφικτό είναι να έχει καλή επίδοση ένας μαθητής που αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης. Όταν οι γονείς του βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Όταν κινδυνεύει να μείνει στο δρόμο γιατί η Τράπεζα τους παίρνει το σπίτι. Ή όταν ο πατέρας  πνίγει την κατάθλιψή του στο αλκοόλ. Και η  μητέρα λείπει απ`το σπίτι συνέχεια, γιατί είναι η μόνη που μπορεί να εργαστεί.

Ένας μαθητής που έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση στο οικογενειακό του περιβάλλον, με τι μυαλό να μελετήσει; Ένα παιδί που ο πατέρας του τον «σπάει στο ξύλο για να τον κάνει άνθρωπο» πώς μπορεί να μην είναι επιθετικό; Και γιατί ένας τέτοιος μαθητής θα πρέπει να δείχνει καλή διαγωγή; Η παιδική ψυχή του είναι μαύρη, και όχι από δικό του φταίξιμο.

Ας προσπαθήσουμε να δούμε μέσα από τα μάτια τους. Ο δάσκαλος γι αυτούς τους  μαθητές είναι ένας ξένος, που έχει στα χέρια του την εξουσία της βαθμολογίας και της τιμωρίας, και που αντιπροσωπεύει όλα αυτά που τους εξαγριώνουν. Τη Γενιά των Μεγάλων. Στα μάτια τους ο ίδιος τους ο εαυτός συχνά φαίνεται ανάξιος, ανίκανος και ανεπαρκής, διότι έτσι αντιμετωπίζονται από το περιβάλλον τους.

Γι αυτό, πιστεύω ότι ο ρόλος μας είναι να πλησιάσουμε τους μαθητές μας πριν απ΄όλα και πάνω απ`όλα ανθρώπινα, με πραγματικό ενδιαφέρον για τον καθένα ξεχωριστά. Να τους δείξουμε ότι για μας είναι πρόσωπα και όχι νούμερα στον κατάλογο. Να προσπαθήσουμε να μάθουμε τί είναι αυτό που τα αποσυντονίζει ή τα κάνει να αδιαφορούν. Και να τα επιβραβεύουμε με κάθε ευκαιρία. Ακόμα και για το ελάχιστο επίτευγμα.  Ένα «μπράβο» ή ένα « τι ωραία γράμματα!», μπορεί να κάνει θαύματα. Αν είμαστε σταθεροί σε αυτή την προσέγγιση είμαι σίγουρη ότι θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους αργά ή γρήγορα. Θα ανοιχτούν. Και τότε μπορεί να έλθουν σε πιο … μπροστινά θρανία. Ίσως με αυτόν τον τρόπο οι  μικροί άγνωστοι ήρωες αρχίσουν να νιώθουν το σχολείο σαν καταφύγιο και όχι σαν κάτεργο.

Μαρία-Λία Κουρή, εκπαιδευτικός ΠΕ6

http://www.alfavita.gr/

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ - ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ SERAPHIM ROSE

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ by Κώστας Μυστακίδης

Masters of War

Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΕ 8. Το όραμα της ειρήνης και η πραγματικότητα.
Come you masters of war
You that build the big guns
You that build the death planes
You that build all the bombs
You that hide behind walls
You that hide behind desks
I just want you to know
I can see through your masks.

You that never done nothin'
But build to destroy
You play with my world
Like it's your little toy
You put a gun in my hand
And you hide from my eyes
And you turn and run farther
When the fast bullets fly.

Like Judas of old
You lie and deceive
When a war can be won
You want me to believe
But I see through your eyes
And I see through your brain
Like I see through the water
That runs down my drain.

You fasten all the triggers
For the others to fire
Then you set back and watch
When the death count gets higher
You hide in your mansion'
As young people's blood
Flows out of their bodies
And is buried in the mud.

You've thrown the worst fear
That can ever be hurled
Fear to bring children
Into the world
For threatening my baby
Unborn and unnamed
You ain't worth the blood
That runs in your veins.

How much do I know
To talk out of turn
You might say that I'm young
You might say I'm unlearned
But there's one thing I know
Though I'm younger than you
That even Jesus would never
Forgive what you do.

Let me ask you one question
Is your money that good
Will it buy you forgiveness
Do you think that it could
I think you will find
When your death takes its toll
All the money you made
Will never buy back your soul.

And I hope that you die
And your death'll come soon
I will follow your casket
On the pale afternoon
And I'll watch while you're lowered
Down to your deathbed
And I'll stand over your grave
'Til I'm sure that you're dead.