Μεγάλη Πέμπτη

Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ' ουρανού
κρέμεται σήμερα στο ξύλο
ίλεως, Κύριε, γενού.
Και στ' ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε, παιδί μου.

Με τ' Απριλιού τ' αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή
κι όλα τ' αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη.

Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ' αστέρια
στην άγια σκέπη τ' ουρανού
κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι.

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

W.A.S.P. - Golgotha

Do you hear the wailing now
Do you hear'em nailing down
To a crown of thorns on
Sorrows born
Heaven's come down for
Sweat like blood comes down
Eclipse a shadow now
The sun is gone and sorrows come
Where it slithers from

Jesus I need you now
Free me I'm lost somehow
Oh, remember me today
I'm a leper left to hang

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ (Χαρά Θεού)

Η Χαρά Θεού συζητά με τον π. Βαρνάβα Γιάνγκου για τη σημασία της λειτουργίας και των Ύμνων κάθε μέρας της Μεγάλης Εβδομάδας. Από τις Ακολουθίες του Νυμφίου, στα Άγια Πάθη, στη Χαρά Θεού.

"ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ"

Υπάρχουν σκηνοθέτες που κάθε ταινία τους είναι σαν ένα κεφάλαιο σε ένα συνολικότερο έργο, το οποίο καθρεφτίζει εντελώς ευδιάκριτα τη ματιά τους, το ύφος τους, τις βασικές προβληματικές τους, τις εμμονές τους, και υπάρχουν και σκηνοθέτες σαν τον Φρανσουά Οζόν που, αδιαφορώντας ίσως για το πόσο εύκολα μπορούν να κατηγοριοποιηθούν από τους κριτικούς ή και το κοινό, επικεντρώνονται κυρίως στο να κάνουν πολύ σινεμά, χωρίς το ποσοτικά πολύ να λειτουργεί υπονομευτικά ως προς την ποιότητα του παραγόμενου αποτελέσματος. Με την τελευταία του ταινία, το «Θέλημα Θεού», καταπιάνεται με μια αληθινή ιστορία, ένα σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης δεκάδων παιδιών για δεκαετίες από έναν ιερέα της Καθολικής Εκκλησίας. H αρχική του πρόθεση ήταν να γυρίσει ντοκιμαντέρ, αλλά τελικά κατέληξε σε ταινία μυθοπλασίας, δραματοποιώντας τις ιστορίες και τις καταγγελίες των θυμάτων και χρησιμοποιώντας το αληθινό όνομα τόσο του υπό κατηγορία ιερέα, όσο και του ιεραρχικά ανώτερού του καρδιναλίου που κατηγορήθηκε πως, ενώ γνώριζε από πολύ παλιά για την εγκληματική δράση του ιερέα, είχε ουσιαστικά συγκαλύψει το θέμα. Θεώρησε ότι δεν πρέπει να περιμένει να κριθεί δικαστικά η υπόθεση και προχώρησε στην υλοποίηση του φιλμ. Ο ιερέας δεν έχει δικαστεί ακόμη, ενώ τον προηγούμενο μήνα ο καρδινάλιος καταδικάστηκε για τη συγκάλυψη των καταγγελιών.

πηγή

Η ιστορία της ταινίας ξεκινά με τον Alexandre έναν ευσεβή καθολικό που ζει με την γυναίκα και τα πέντε παιδιά του στην Lyon. Τυχαία θα ανακαλύψει ότι ο ιερέας που τον είχε παρενοχλήσει σεξουαλικά σε παιδική ηλικία συνεχίζει και δουλεύει με παιδιά.

Τραυματικές αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό του και τελικά θα αποφασίσει να απευθυνθεί στην εκκλησία και θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον βιαστή του. Η απραξία των ιερέων σχετικά καθώς και η νομοθεσία που έχει παραγράψει το αδίκημα καθώς έχουν παρέλθει 20 χρόνια, θα τον κάνουν να βρεθεί σε αδιέξοδο. Ένα γράμμα του όμως προς την αστυνομία με τα ευρήματά του θα τον φέρει τελικά σε επαφή με τον François και στην συνέχεια τον Emmanuel, επίσης θύματα του ίδιου ιερέα με την υπόθεση να παίρνει μεγάλες διαστάσεις για την τοπική και την Γαλλική κοινωνία.

Η ταινία είναι σαν σπονδυλωτή με τους τρεις ήρωες να έρχονται μεν σε επαφή, αλλά να μονοπωλούν περισσότερο ο καθένας και ένα από τα 3 μέρη της ταινίας.

Ο Ozon επιλέγει να κάνει μια ταινία για αυτήν την περίπλοκη υπόθεση των κληρικών που παρενοχλούσαν συστηματικά παιδιά που ταλάνισε την Γαλλία και ακόμα απασχολεί έντονα όλο τον κόσμο και την καθολική εκκλησία.

Ο δε τίτλος της ταινίας ανήκει σε φράση του αρχι-ιερωμένου της Lyon όταν είπε πως με το θέλημα του θεού τα αδικήματα έχουν παραγραφεί, προκαλώντας αντιδράσεις δημοσιογράφων και των θυμάτων. Ο Ozon επιλέγει προσεκτικά τρία από τα θύματα του ιερέα και φτιάχνει μία ενδιαφέρουσα και πολύπλευρη ταινία που αφήνει ικανοποιημένους ακόμα και τους απαιτητικούς που έχουν δει παρόμοιες σε θεματολογία ταινίες.

Οι τρεις χαρακτήρες έχουν μεν το κοινό του βιασμού τους από τον ιερέα, όμως έχουν ο καθένας διαφορετικές ζωές και πιστεύω με τον έναν να συνεχίζει να πιστεύει ότι πρέπει η όλη κατάσταση να φτιαχτεί μέσα από την εκκλησία, τον άλλον να δηλώνει άθεος και τον τρίτο να είναι ο πιο επηρεασμένος από όλους στην προσωπική και επαγγελματική ζωή του, αλλά και στην υγεία του.

Το πρώτο μέρος της ιστορίας είναι βέβαια το πιο ανιαρό καθώς ο τραπεζικός και καθολικός όσο πάει ήρωας απλά επιλέγει για κάπου μισή ώρα να ανταλλάσσει γράμματα με τον καρδινάλιο Philippe Barbarin, που έχει την ανώτερη θέση στην εκκλησία στην επαρχία της Lyon. Οι επιστολές αυτές διαβάζονται από τους ήρωες που περιμένουν καρτερικά την απάντηση, ενώ στην πραγματικότητα μιλάμε για emails. Όταν ωστόσο ο ήρωάς μας βλέπει ότι κάποιοι στην εκκλησία δεν θέλουν να τιμωρηθεί ο συγκεκριμένος ιερέας, τότε τα πράγματα γίνονται πιο ενδιαφέροντα, ενώ η επιλογή ακόμη και αυτού του κάπως άχρωμου χαρακτήρα γίνεται κατανοητή όταν έρχεται να δουλέψει μαζί με τους άλλους δύο αλλά και τα υπόλοιπα θύματα που συστήνουν ένα σύλλογο. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης και η αντίδραση των συγγενών των ηρώων για αυτήν την καθυστερημένη προσπάθεια απόδοσης δικαιοσύνης που ξεκινούν, προσπάθεια που θα τους φέρει στα φώτα της επικαιρότητας, σε μια κοινωνία που η δημοσιοποίηση του βιασμού βλάπτει μάλλον το ίδιο ή και περισσότερο – όταν έχεις να κάνεις με την καθολική εκκλησία – το θύμα.

Ο καρδινάλιος Barbarin που προαναφέραμε θα δικαστεί για την απόκρυψη της όλης ιστορίας τον Μάρτιο του 2019, κάνοντας αυτήν την πραγματική ιστορία επίκαιρη.

Η ταινία προβλήθηκε στην Berlinale 2019 στο διαγωνιστικό τμήμα, κερδίζοντας την ασημένια άρκτο.

 ΠΗΓΗ

Γνωρίζουμε τους νέους σήμερα;

Γνωρίζουμε τα "θέλω" των σύγχρονων νέων; Τη γλώσσα που επικοινωνούν, τα τραγούδια που ακούν, τον τρόπο που ψυχαγωγούνται; Έχουμε ιδέα για το τι ζητάνε από τη ζωή, τι ονειρεύονται, τι αμφισβητούν, πως βλέπουν τον έρωτα, τη φιλία, το σεξ, τη ζωή; 

Τι σημαίνει γι' αυτούς ο Θεός, η Εκκλησία;
Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε ότι ελάχιστα έως καθόλου μπορεί να τους ενδιαφέρει αν υπάρχει Θεός ή ότι αδιαφορούν παντελώς για τις απόψεις της Εκκλησίας, την οποία ταυτίζουν συχνά με κάποιους ανάξιους ιεράρχες, σε καίρια θέματα;
Συχνά θεωρούμε δεδομένο ότι θα απευθυνθούμε σε ανθρώπους της εποχής που ζήσαμε εμείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις η αποτυχία του διαλόγου είναι δεδομένη. Μας διαφεύγει ότι όχι απλώς έχουμε να κάνουμε με μία διαφορετική γενιά αλλά με πολλές. Όποιος υπηρετεί στην εκπαίδευση γνωρίζει καλά πως κάθε 3-4 χρόνια έρχεται στα σχολεία μια καινούργια φουρνιά παιδιών με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά από την προηγούμενη.   Ποιος από τους εκπαιδευτικούς για παράδειγμα δεν έχει παρατηρήσει ότι τα παιδιά μας στο σχολείο λόγω της ανεξέλεγκτης ενασχόλησής τους με την τεχνολογία αδυνατούν τις περισσότερες φορές να συγκεντρωθούν για ώρα σε κάτι, πράγμα που δε συνέβαινε π.χ. προ εικοσαετίας.
Αν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε με τους νέους πρέπει να είμαστε στην τσίτα, να αγαπάμε τα ζόρικα και να φτιαχνόμαστε με κάθε νέα πρόκληση, που δε θα μας φοβίζει αλλά θα είναι για μας μια πρόσκληση που θα τη χαιρόμαστε. Σε κάθε συνάντηση να είμαστε έτοιμοι να διδαχθούμε κάτι καινούργιο. Ο διάλογος πάντα έχει μία δυναμική. Αν δεν έχει, δεν είναι διάλογος.
Θέλουμε να μιλήσουμε με τους νέους ή θέλουμε να μιλήσουμε στους νέους; Υπάρχει και το χειρότερο σενάριο: να μιλήσουμε εξ ονόματος τους.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Άνδρέα Χ. Αργυρόπουλου: Ο Θεός, οι Νέοι και άλλες Rock 'n Roll ιστορίες.

Ζωγραφίζοντας το κακό.

Α' ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕ5 ΚΑΚΟ

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

5.1 ΑΜΑΡΤΙΑ (1ο δίωρο)

Διερευνώντας:

Συνέπειες της αμαρτίας σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο

-          «Καθοδηγούμενος διάλογος»: Δίνεται και διαβάζεται το κείμενο της Γένεσης (κεφ. 3, 15-19). Οι μαθητές/ μαθήτριες απαντούν σε στοχευμένες ερωτήσεις με σκοπό να αναγνωρίσουν στο συμβολικό λόγο του κειμένου, τις συνέπειες της αμαρτίας και τις μορφές του κακού για τον άνθρωπο και τον κόσμο (πόνος, φθορά, αρρώστια, άδικες κοινωνικές δομές, κοινωνικό κακό κ.λπ.) Ο/Η εκπαιδευτικός λειτουργεί διερευνητικά μαζί με τους μαθητές/ τις μαθήτριες κάνοντας ερωτήσεις και εμψυχώνοντας τον διάλογο.

-          Εναλλακτικά                                                                                                            

      «Έντεχνος Συλλογισμός (ArtfulThinking)-Βάζω τίτλους»: Οι μαθητές/μαθήτριες βάζουν τίτλους σε εικόνες από την επικαιρότητα (διαδίκτυο) με θέμα «το προσωπικό και κοινωνικό κακό» και η ευθύνη του μέλος του Σώματος της Εκκλησίας.