ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ

Οι KUTLESS έχουν γράψει και τραγουδήσει το NEW YEAR' S VOW, ένα ωραιότατο πρωτοχρονιάτικο τραγούδι, το οποίο συμπεριέλαβαν στο πρώτο τους άλμπουμ.  Οι στίχοι είναι ωραιότατοι. Σ΄ αυτό το τραγούδι η μετάβαση στη νέα χρονιά θεωρείται υπό το πρίσμα της σχέσης του ανθρώπου προς τον Χριστό. Δεν θα γράψουμε άλλα σχόλια. Οι στίχοι τα λένε όλα.Παραθέτουμε το τραγούδι σε δύο διαφορετικές εκδοχές. Και παραθέτουμε και την μετάφραση του τραγουδιού.

 

 

 

 

Άλλος ένας χρόνος ήρθε και έφυγε και τίποτε δεν άλλαξε

Σπατάλησα άλλον ένα χρόνο κάνοντας τα ίδια παλιά πράγματα

Θέλω να δραπετεύσω από αυτό και να γυρίσω ανάποδα τη ζωή μου

Θα υποσχεθώ να μετανοήσω και να στραφώ σε Σένα

 

 

Φωνάζω σε Σένα τώρα καθώς δίνω την πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου 

Θα σου Λέω πως Σε αγαπάω και θα Σε τιμώ με κάποιο τρόπο

Άκου την δέσμευσή μου σε Σένα στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου

Σου δίνω όλο το είναι μου

Εσύ θα είσαι όλη μου η ζωή

και ποτέ δεν θα το σκεφτώ δυό φορές να κάνω ότι έχεις για μένα,

Στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου

 

Κύριε θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να πραγματοποιήσω όλα αυτά που λέω

Δεν είμαι τέλειος αλλά γνωρίζω πως δεν πειράζει,

αν παραπατήσω, δεν θα καταδικάσεις την αισχύνη μου

Εγώ θα υποσχεθώ να μετανοήσω και να στραφώ σε Σένα

 

 

Φωνάζω σε Σένα τώρα καθώς δίνω την πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου 

Θα σου λέω πως Σε αγαπάω και θα Σε τιμώ με κάποιο τρόπο

Άκου την δέσμευσή μου σε Σένα στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου,

Σου δίνω όλο το είναι μου

Εσύ θα είσαι όλη μου η ζωή

και ποτέ δεν θα το σκεφτώ δυό φορές να κάνω ότι έχεις για μένα

Στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου

Είναι η πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου

 

Είναι μια νέα χρονιά, αυτή η χρονιά είναι διαφορετική απ' τις άλλες ( 3 φορές )

 

 

Φωνάζω σε Σένα τώρα καθώς δίνω την πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου 

Θα σου λέω πως Σε αγαπάω και θα Σε τιμώ με κάποιο τρόπο

Άκου την δέσμευσή μου σε Σένα στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου,

Σου δίνω όλο το είναι μου

Εσύ θα είσαι όλη μου η ζωή

και ποτέ δεν θα το σκεφτώ δυό φορές να κάνω ότι έχεις για μένα

Στην πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου

Είναι η πρωτοχρονιάτικη υπόσχεσή μου ( πολλές φορές )

 

 

Αναδημοσίευση: http://christianmusic-citizenbasil.blogspot.gr/

Ο Ρωμιός Άη Βασίλης και ο Σάντα Κλάους της Κόκα-Κόλα

Την ημέρα του Αγίου Βασιλείου (Πρωτοχρονιά) έχουμε την προσμονή ενός ταπεινού και καλού Έλληνα αγίου με τα μαύρα γένια και το σκούρο φτωχό ράσο, που έρχεται από την Καισάρεια της Καππαδοκίας (Μικρά Ασία) να ευλογήσει τα σπιτικά μας και να πάρει το δικό του κομμάτι από τη βασιλόπιτα (βγάζουμε ένα του Χριστού, ένα της Παναγίας, ένα του Αγίου Βασιλείου, ένα του φτωχού, ένα του σπιτιού, και μετά τα δικά μας –αν πέσει το φλουρί του Χριστού, της Παναγίας ή του Αγίου Βασιλείου, το δίνουμε στην εκκλησία).

Αυτός είναι ο Άγιος Βασίλειος, ο φιλάνθρωπος επίσκοπος του 4ου αιώνα μ.Χ., ο άνθρωπος των γραμμάτων ο ταπεινός και θαυματουργός (ένας από τους Τρεις Ιεράρχες), και όχι ο πονηρούλης Santa Claus που εισήχθη από την Αμερική για να διαφημίσει αναψυκτικά και την πραμάτεια των εμπόρων. Καλός είναι κι αυτός (με την άσπρη γενειάδα και το βαθύ γέλιο και την ταλαιπωρία του –λόγω κοιλίτσας– να χωρέσει από τις καμινάδες) αλλά ο δικός μας, ο ρωμιός είναι άγιος, πιο βαθύς (σε νόημα), λιγότερο διαφημιστικός αλλά όχι λιγότερο αξιαγάπητος.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο Santa Claus, ο ευρωπαϊκός «Πατέρας των Χριστουγέννων», αντιστοιχεί στον Άγιο Νικόλαο και για όλες τις χώρες (εκτός από την Ελλάδα και την Κύπρο) επισκέπτεται τα σπίτια τα Χριστούγεννα. Εμείς τον δεχόμαστε την Πρωτοχρονιά, γιατί είναι η μέρα της εορτής του Αγίου Βασιλείου, που είναι ο δικός μας «Πατέρας των Χριστουγέννων». Η μορφή του Santa Claus που ξέρουμε πλέον όλοι διαμορφώθηκε από τον αμερικανό σκιτσογράφο Τόμας Ναστ το 1862, με βάση παλαιότερες ευρωπαϊκές παραδόσεις, ενώ το κόκκινο χρώμα της στολής του το πήρε εξαιτίας του κόκκινου χρώματος γνωστού αμερικάνικου αναψυκτικού που χρησιμοποίησε τη μορφή του σε διαφημίσεις. Αρχικά ήταν ντυμένος στα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Πηγή: http://pekp.gr

Oι λίγοι γιορτάζουν Χριστούγεννα σήμερα...

ΣΤΗ ΛΙΓΗ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟΜΕΙΝΕ, εδαφικά ελάχιστη και ποιοτικά αδιόρατη, οι λίγοι γιορτάζουν Χριστούγεννα σήμερα. Οι πολλοί έχουν απλώς αργία, δεν καταλαβαίνουν γιορτή. Η συνήθεια διατηρεί κάποιο νεκρό διάκοσμο, μιαν επίφαση χαράς σε ψυχές αδιάβροχες από το θαύμα. 

Το μέτρο της νέκρας, της χαμένης γιορτής, το δίνουν οι δήθεν γιορταστικές εκπομπές της τηλεόρασης: σπαραχτική θλίψη μιας ζωώδους νηπιότητας ή υπανάπτυξης, πού ακκίζεται δήθεν ευφρόσυνα για να ξεγελάσει την πραγματικότητα του κενού στις ψυχές.

Το ρίγος της έκπληξης για τη ζωή που ντύθηκε σάρκα φθαρτή για να νικήσει το θάνατο, το γιορτινό αυτό ρίγος πού κάνει τα Χριστούγεννα πανηγύρι χαράς, είναι πια προνόμιο των λίγων. Μέσα στον σημερινό πολιτιστικό εκβαρβαρισμό, οι χριστιανοί είναι μια ελάχιστη κρυμμένη αριστοκρατία. 

Οι πολλοί δεν υποψιάζονται αν υπάρχει και τι αντιπροσωπεύει. Δεν έχουν μέτρα πολιτισμού οι πολλοί, μέτρα ποιότητας της ζωής. Και καταπώς λέει ό Ελύτης, δεν ξέρουν να μετράνε τη σημασία των κοινωνιών από το «πόση ευγένεια παράγουν ακόμη και κάτω από τις πιο δυσμενείς και βάναυσες συνθήκες, όπως η δική μας κοινωνία στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου το παραμικρό κεντητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι, το πιο ταπεινό εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι, το χράμι, όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων».

Σήμερα θεωρούμε πολιτισμό και πρόοδο την αφελή και συμπλεγματική καύχηση για το κενό, για το τίποτα. Με αποδεικτικότητα μικρονοϊκού μύωπα, καυχόμαστε πώς όλα υπάρχουν τυχαία, πως ο άνθρωπος είναι μόνο ένας εξελιγμένος πίθηκος, πως μοναδικό νόημα του βίου είναι ο οργασμός, μαζί και η βρώση, η πέψη και η αφόδευση. 
Είναι η «προοδευτική» στάση.
 Που μεταβάλλει την κοινωνία των προσώπων σε αγέλη εγωκεντρικών αδηφάγων ατόμων, ξεθεμελιώνει την πολιτική από τις κοινωνικές της προτεραιότητες, παραμορφώνει την οικονομία από κοινωνία της χρείας σε ακοινώνητη συναλλαγή.

Χριστούγεννα σήμερα, και σκέφτομαι ότι εδώ, στην ελληνική Ανατολή, η χριστιανοσύνη σώζει ακόμα ένα συγκλονιστικό προνόμιο: αυτό που οι πολλοί ανίδεοι αποκαλούν χλευαστικά «τυπολατρία».
 Μπαίνεις σε μιαν εκκλησιά, και πιθανόν ο παπάς δεν καταλαβαίνει τίποτα από αυτά που τελεί ή τα αλλοιώνει σε προσκοπική παιδαριώδη ηθικολογία. Πιθανόν οι ενενήντα εννέα στους εκατό που είναι εκεί συναγμένοι ούτε υποψιάζονται τι λέγεται και τι τελείται μέσα στην εκκλησιά.
 Όμως για τον ένα, τον υποψιασμένο, αυτή η σταθερή και αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες επανάληψη, η έκπαγλη αρχαϊκή ποίηση των ύμνων, η τραγική αποκαλυπτικότητα του τυπικού είναι το θαύμα, η φανέρωση των ουσιωδών της ζωής, η αψιά γεύση της νίκης καταπάνω στο θάνατο.


Απ’ το βιβλίο: Χρήστος Γιανναράς, Εορτολογικά παλινωδούμενα, Εκδόσεις Ακρίτας

Tom Waits _ Silent Night

Silent night, holy night
All is calm, all is bright
Round yon Virgin Mother and Child
Holy Infant so tender and mild
Sleep in heavenly peace
Sleep in heavenly peace

Silent night, holy night
Son of God, love's pure light
Radiant beams from Thy holy face
With the dawn of redeeming grace
Jesus, Lord, at Thy birth
Jesus, Lord, at Thy birth

Silent night, holy night
Shepherds quake at the sight
Glories stream from heaven afar
Heavenly hosts sing alleluia
Christ, the Saviour is born
Christ, the Saviour is born

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΥ

Ποτέ δεν αγκαλιάστηκε ο θάνατος τόσο από τη ζωή όσο με τη γέννηση του Θεανθρώπου. Οσμή θανάτου είχε η ανθρώπινη ζωή, όταν γεννήθηκε ο Χριστός και την ίδια οσμή πήρε και ο Χριστός με τη γέννησή Του. 

Με πολλή σοφία ο αγιογράφος εικονίζει το Νεογέννητο ήδη μέσα σε νεκρική λάρνακα, προεικόνιση του Σταυρικού θανάτου που αναμένει το Θείο Βρέφος. Η ζωή Του μάλιστα κινδυνεύει από την πρώτη μέρα. Ένα Βρέφος που γεννιέται αθόρυβα και ταπεινά, καθίσταται «επικίνδυνο» για τους ηγέτες του κόσμου τούτου. 

Από τότε μέχρι και σήμερα γεννιέται κάθε Χριστούγεννα, κάθε μέρα, μέσα μας και έξω μας, ξανά και ξανά το ίδιο Θείο Βρέφος. Γεννιέται συνεχώς, γιατί συνεχώς πεθαίνει και ανασταίνεται. 

Το εμπόριο της Γιορτής (όσο έχει απομείνει λόγω οικονομικής κρίσης), ο Santa Claus, το…χαμένο – στις σύγχρονες μέρες - νόημα των Χριστουγέννων θα απασχολήσει και πάλι τους πιο…βαθυστόχαστους. 

Από την άλλη, οι πιο…ανάλαφροι και…έχοντες θα διάγουν τις ημέρες αυτές με ξεκούραση ή διασκεδάζοντας, άντε και λίγο εκκλησία - έτσι για το καλό. Εκτός από αυτούς που, σύμφωνα με τις στατιστικές, ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας και για άλλη μια φορά, τα Χριστούγεννα γι’ αυτούς θα είναι δύσκολα. Η… σκέψη πολλών από μας όμως θα είναι κοντά τους, ίσως και με λίγο κρέας και ένα…πακέτο μακαρόνια. 

Άλλωστε, υπάρχουν και πλούσιοι που θα οργανώσουν Χριστουγεννιάτικα φιλανθρωπικά gala για την ενίσχυση των αναξιοπαθούντων. 

Τι περίεργη τελικά και τραγική μοιάζει αυτή η γιορτή των Χριστουγέννων! Το Νεογέννητο να θανατώνεται τη στιγμή που γεννιέται, ίσως και πριν ακόμη καλά καλά γεννηθεί. 

Και το μυστήριο συνεχίζεται: Δεν ενοχλείται από το θάνατό Του. Ίσα – ίσα εκουσίως τον υπομένει. Χαίρεται με το θάνατό Του, γιατί μ’ αυτόν θα πατήσει το θάνατο του κόσμου - «θανάτω θάνατον πατήσας» - και θα αναστηθεί ήσυχα στις ταπεινές ψυχές κρυφά, χωρίς λαμπιόνια και θόρυβο, έτσι όπως γεννήθηκε. 

Καλά Χριστούγεννα! 

Γκουνέλας Χρήστος

http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr

Christmas Time

Νά' μουν τοῦ σταύλου ἕν' ἄχυρο

Νά‘ μουν τοῦ σταύλου ἕν' ἄχυρο

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ

Καλήν ημέρα άρχοντες!!!

Οι άγγελοι τραγουδούν.

Το όμορφο αυτό τραγούδι φανερώνει πώς οι ορθόδοξοι αδελφοί μας Σέρβοι
 αξιοποιούν με σύγχρονο και ζωντανό τρόπο την υπέροχη πνευματική τους 
παράδοση και κληρονομιά.
Σε στίχους του σύγχρονου Σέρβου αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Η νύχτα είναι τόσο μεγάλη και ήρεμη, 
ένα λαμπρό αστέρι πάνω από το σπήλαιο, 
η μητέρα κοιμάται μέσα στο σπήλαιο, 
οι άγγελοι τραγουδούν,
Ο Χριστός, ο Λυτρωτής μας γεννιέται!
για τη σωτηρία όλων μας. 

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ from ΠΕ 01

Κάλαντα & Χριστουγεννιάτικες ιστορίες

κάλαντα&χριστ ιστορίες from GIA VER

ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ «Χριστούγεννα»

Ὄξω πέφτει ἀδιάκοπα καὶ πυκνὸ τὸ χιόνι, 

κρύα καὶ κατασκότεινη κι ἀγριωπὴ ἡ νυχτιά.
Εἶναι ἡ στέγη ὁλόλευκη, γέρνουν ἄσπροι κλῶνοι, 
μὲς τὸ τζάκι ἀπόμερα ξεψυχᾶ ἡ φωτιά...

Τρέμει στὰ εἰκονίσματα τὸ καντήλι πλάγι
καὶ φωτάει στὴ σκυθρωπή, στὴ θαμπὴ ἐμορφιά.
Νὰ ἡ φάτνη, οἱ ἄγγελοι κι ὁ Χριστὸς κι οἱ Μάγοι
καὶ τὸ ἀστέρι ὁλόλαμπρο μὲς στὴ συννεφιά!

Κι οἱ ποιμένες, ποὺ ἔρχονται γύρω ἀπὸ τὴ στάνη
κι ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ στὸ Χριστὸ μπροστά.
Τὸ μικρὸ τὸ εἰκόνισμα ὅλ᾿ αὐτὰ τὰ φτάνει,
μαζεμένα ὅλα μαζὶ καὶ σφιχτὰ-σφιχτά.

Πέφτει ἀκόμη ἀδιάκοπο κι ἄφθονο τὸ χιόνι,
ὅλα ξημερώνονται μ᾿ ἄσπρη φορεσιὰ
στὸν ἀγέρα ἀντιλαλοῦν τοῦ σημάντρου οἱ στόνοι,
κάτασπρη, γιορτάσιμη λάμπει ἡ ἐκκλησιά...

ΠΙΝΑΚΑΣ - STEPHEN FILARSKY

2013

2013 χρόνια πριν, οι άνθρωποι, Χριστέ μου,

δε Σε δέχθηκαν.

ΔΕ βρήκαν τόπο για να γεννηθείς.

Δεν κατόρθωσαν να καταλάβουν,

Την προς αυτούς μεγάλη Σου αγάπη.

Την άκρα συγκατάβασή Σου.

Τις θείες δυνατότητες,

της ενανθρώπισης σου.

2013 χρόνια μετά, οι άνθρωποι, Χριστέ μου,

Σε δεχόμαστε πανευτυχείς.

Στις βιτρίνες των καταστημάτων μας.

Καταλάβαμε πλήρως τη μεγάλη δωρεά Σου.

Αισθανθήκαμε στον κορβανά μας

τη δυνατότητα της Ενανθρώπισης σου.

Και θά 'ταν βέβηλο να Σ' αρνηθούμε

τώρα που εννοήσαμε την κινητήρια δύναμη

της εμπορικής κίνησης των ημερών αυτών...

Αποδιώξαμε παντελώς την περίεργη πρόταση

που κάποιος επίμονα κήρυττε,

να Σε δεχθούμε -λέει- στις καρδιές μας!!!

Μα αφού Σε δεχόμαστε και Σε στολίζουμε στις βιτρίνες μας…

Αχ, πόσο το τότε μοιάζει με το τώρα…

Κι ας άλλαξαν τόσα πολλά στη γη Σου!!!

O ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΗΡΩΔΗΣ

Μορφές σύγχρονου Ηρώδη:

Ο Ηρώδης μπορεί να πάρει τη μορφή της άκαρδης 

και σκληρής εξουσίας , που αντιλαμβάνεται τον κόσμο 

σαν σκάκι που πάνω του παίζει  τις τύχες όλων μας.

 Πόλεμος, πείνα, δυστυχία, ορφάνια και προσφυγιά 

κάθε του κίνηση στη γιγάντια αυτή σκακιέρα.

Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία, είναι μερικές μονάχα από

 τις κινήσεις του.

Ο Ηρώδης μπορεί να πάρει την μορφή όλων των  Δυτικών

 κρατών που ποτέ δεν έχουν στηρίξει τα φτωχά αφρικανικά 

κράτη, και μόνον μη κρατικές οργανώσεις (UNISEF, 

Γιατροί χωρίς σύνορα, Γιατροί της αγάπης κλπ)   

προσπαθούν κάτι να σώσουν.

Ο Ηρώδης μπορεί να πάρει τη μορφή της αποθέωσης 

της βίας και του αίματος . Αίμα που χύνεται καθημερινά 

στις οθόνες τηλεοράσεων.

Ο Ηρώδης μπορεί να πάρει τη μορφή της άκαρδης 

και σκληρής «κοινωνίας» μας, που περιχαρακωμένη 

στον μικροαστικό ευδαιμονισμό της και στο βόλεμά της ,

 αποκλείει όλους εκείνους που διαφέρουν ή που 

είναι γυμνοί και πεινασμένοι της ζητούν ένα κομμάτι ψωμί.

Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία δεν είναι τίποτε άλλο από το 

μίσος αυτών που περνούν καλά , εναντίον αυτών 

που δεν έχουν τίποτε.

ΤΟ ΑΖΗΤΗΤΟ ΔΩΡΟ

Το ειδοποιητήριο από το ταχυδρομείο.

"Περάστε να πάρετε ένα δέμα...".

Αργότερα και δεύτερο.

Παραμονές Χριστουγέννων.

Δουλειές...

Τρέξιμο...

Ψώνια...

Και τρίτο ειδοποιητήριο.

Τέτοιες μέρες, τέτοιες ώρες.

Και ποιος να πάει να το πάρει;

Το ταχυδρομείο έχει και ώρες εργασίας.

Μες τα Χριστούγεννα!

Το δέμα επεστράφη.

Αζήτητο.

 Όταν ήλθε το μήνυμα από τον αποστολέα:

Ο Θεός της Αγάπης έστειλε το Γιο Του.

Για να μας σώσει.

Για να μας φέρει ειρήνη, ασφάλεια, ηρεμία.

Για να μας κάμει ευτυχισμένους.

 Ήταν το ουράνιο χριστουγεννιάτικο δώρο.

Και με τις φασαρίες, τους περισπασμούς,

τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα,

δεν προλάβαμε.

Δεν είχαμε καιρό να το παραλάβουμε.

Και γιορτάσαμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.

Ο σταυρωμένος Σωτήρας, ο Αναστημένος Κύριος,

 ο Ιησούς Χριστός είναι και για φέτος το αζήτητο δώρο.

Η αχρείαστη λεπτομέρεια...

Το μοιρασμένο φλουρί. Του Παύλου Νιρβάνα.

Πατήστε πάνω στην εικόνα.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ

Χριστούγεννα στη Lalibela

Ο φωτογράφος Karoki Lewis κατέγραψε την τελετή όλη τη νύχτα στο  Bet Maryam (Εκκλησία της Παναγίας) στην Lalibela της Αιθιοπίας, καθώς εκεί γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις αρχές Ιανουαρίου. Δεν υπάρχουν λεζάντες με αυτό το slideshow

Ο Χριστός ως άνθρωπος (Κάλλιστου Γουέαρ)

Αφού ο άνθρωπος δεν μπορούσε να έρθει στο Θεό, ο Θεός ήρθε στον άνθρωπο, ταυτίζοντας τον εαυτό του με τον άνθρωπο με τον πιο άμεσο τρόπο. Ο αιώνιος Λόγος και Υιός του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, έγινε αληθινός άνθρωπος, ένας από εμάς.Συμμετέχει απόλυτα στο κάθε τι που μας αποτελεί κι έτσι μας δίνει τη δυνατότητα να συμμετέχουμε σ’ αυτά που τον αποτελούν, στη θεϊκή του ζωή και στη δόξα του. Έγινε ό,τι είμαστε για να μας κάνει ό,τι είναι αυτός. 
Ο Θεός ενώνεται με τη δημιουργία του πιο στενά απ’ τη κάθε δυνατή ένωση, καθώς γίνεται ο ίδιος αυτό που δημιούργησε. Ο Θεός σαν άνθρωπος εκπληρώνει το μεσολαβητικό έργο που ο άνθρωπος απέκρουσε κατά τη πτώση. Ο Ιησούς, ο Σωτήρας μας, γεφυρώνει την άβυσσο ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο γιατί είναι ταυτόχρονα και Θεός και άνθρωπος. Όπως λέμε σ’ έναν από τους ορθόδοξους ύμνους της παραμονής των Χριστουγέννων. «Ο ουρανός και η γη σήμερον ηνώθησαν, τεχθέντος του Χριστού. Σήμερον Θεός επί γης παραγέγονε, και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε». 
Η Ενσάρκωση λοιπόν είναι η υπέρτατη πράξη του Θεού για να μας απολυτρώσει και να ξανασυνδέσει την επικοινωνία μας μαζί του. Έχει περισσότερη σημασία από μια αναίρεση της πτώσης ή μια αποκατάσταση του ανθρώπου στην αρχική του κατάσταση μέσα στο Παράδεισο. Όταν ο Θεός γίνεται άνθρωπος, αυτό σημαδεύει την αρχή ενός ουσιαστικά νέου σταδίου στην ιστορία του ανθρώπου και όχι μόνο την επιστροφή του στο παρελθόν. 
Η Ενσάρκωση ανεβάζει τον άνθρωπο σ’ ένα καινούριο επίπεδο, η τελευταία κατάσταση είναι υψηλότερη από την πρώτη. Μόνο μέσα στον Ιησού Χριστό βλέπουμε να αποκαλύπτονται όλες οι δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μας, μέχρι να γεννηθεί, η αληθινή σημασία της προσωπικότητάς μας μάς ήταν κρυμμένη. Η γέννηση του Χριστού, όπως λέει ο Μ. Βασίλειος, είναι «η γενέθλια ημέρα όλου του ανθρώπινου γένους». 
Ο Χριστός είναι ο πρώτος τέλειος άνθρωπος- τέλειος δηλαδή όχι μόνο δυναμικά, όπως ήταν ο Αδάμ με την αθωότητά του πριν από την πτώση, αλλά με την έννοια της απόλυτα πραγματοποιημένης «ομοίωσης». Η Ενσάρκωση λοιπόν δεν είναι μόνο ένας τρόπος για ν’ απαλειφθούν τα αποτελέσματα του προπατορικού αμαρτήματος, αλλά είναι ένα ουσιαστικό στάδιο στο ταξίδι του ανθρώπου από την θεία εικόνα στη θεϊκή εξομοίωση. Η αληθινή αιτία λοιπόν για την Ενσάρκωση δεν βρίσκεται στην αμαρτωλότητα του ανθρώπου αλλά στη πεπτωκυία φύση του, στην ύπαρξή του που έγινε σύμφωνα με τη θεϊκή εικόνα και είναι ικανή να ενωθεί με το Θεό. 
Όπως είπε ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο: «καγώ την δόξαν ην δέδωκάς μοι δέδωκα αυτοίς, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν, εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, ίνα ώσι τετελειωμένοι εις εν» (Ιωαν. 17, 22-23). Ο Χριστός μας κάνει ικανούς να συμμετέχουμε στη θεϊκή δόξα του Πατέρα. Είναι ο σύνδεσμος και το σημείο επαφής. Επειδή είναι άνθρωπος, είναι ένα με εμάς, επειδή είναι ο Θεός, είναι ένα με τον Πατέρα. Έτσι μέσω και εν αυτώ είμαστε ένα με το Θεό, και η δόξα του Πατέρα γίνεται δική μας δόξα. 
Η Ενσάρκωση του Θεού ανοίγει το δρόμο για τη θέωση του ανθρώπου. Το να θεωρεί κανείς σημαίνει, με μεγαλύτερη σαφήνεια, να «χριστοποιηθεί». Η θεϊκή ομοιότητα που καλούμαστε να φτάσουμε είναι η ομοίωσή του Χριστού. Μέσω του Ιησού που είναι Θεάνθρωπος εμείς οι άνθρωποι «θεούμεθα», θεοποιούμαστε, γινόμαστε «θείας κοινωνοί φύσεως» (Β Πέτρου 1,4). Προσλαμβάνοντας την ανθρώπινή μας φύση ο Χριστός που είναι Γιος του Θεού από τη φύση του μας έχει κάνει γιους του Θεού κατά χάρη. Εν αυτώ είμαστε «υιοθετημένοι» από τον Θεό Πατέρα, και γινόμαστε γιοι εν τω Υιώ. 
Ο Χριστός μετέχει στο θάνατό μας, κι εμείς μετέχουμε στη ζωή του.Μόνο Αυτός μπορεί να μας σώσει διότι αποκτά εμπειρία εκ των έσω, σαν ένας από εμάς, για όλα αυτά που υποφέρουμε εσωτερικά καθώς ζούμε σ’ ένα κόσμο αμαρτωλό. Η κάθοδος του Θεού καθιστά δυνατή την άνοδο του ανθρώπου. Όπως και ο αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει: «Με άφατο τρόπο το άπειρο περιορίζεται, ενώ το πεπερασμένο εκτείνεται στα μέτρα του απείρου».
http://e-theologia.blogspot.gr 

Ο άλλος άνθρωπος.

 Όταν έμεινε άνεργος, είδε δυο παιδιά να ψάχνουν τους κάδους σκουπιδιών για να βρούνε φαγητό. Αποφάσισε να φτιάξει τοστ και να τα μοιράσει. Στην αρχή κανείς δεν τα έπαιρνε, μέχρι που κατάλαβε ότι ήθελαν να φάνε μαζί του. Έκτοτε, εδώ και δύο χρόνια, μαγειρεύει καθημερινά στον δρόμο με πολλούς εθελοντές.

Ο άλλος άνθρωπος. The other person inside us. from story studios on Vimeo.

Η ΓΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ

Active Member  Μια Γιορτή στου Νουριάν



(B’ ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΕ 17^η  Ο συνάνθρωπος ως αδελφός)

Το κορίτσι με τα σπίρτα

Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Απόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς,
και είσαι τόσο μόνη.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
χρόνια ευτυχισμένα,
κι, αν περισσεύει μια δραχμή,
σκεφτείτε με και μένα.

Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;
Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει,διαβάτες περνούν βιαστικοί.

Ένα σπιρτάκι άναψε
μέσα στ' άσπρα δάχτυλα της,
πορτοκαλένιο άστραψε
το χιόνι ολόγυρα της.
Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της,
μια σόμπα ασημένια
είδε να καίει μια φωτιά
ζεστή μαλαματένια,
και το ποτάμι το βαθύ
που ήταν παγωμένο,
έλαμψε σαν παράθυρο
τη νύχτα φωτισμένο.

Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράϊδες αρχίσαν χορό.
Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.

Ανάβει ολόκληρο κουτί,
κι ακούστηκε κιθάρα,
κι έσταζε φως του γεφυριού
η πέτρινη καμάρα.
Και ήρθε μέσα από το φως,
όπως στα όνειρα της,
η μάνα της με τα φιλιά
και τη ζεστή αγκαλιά της.

Μανούλα κι εσύ, μη μ' αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή.
Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί.

Παραμονή, Πρωτοχρονιά.
Τώρα ποιος τη θυμάται;
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς,
μοιάζει σα να κοιμάται.

Ο Προφήτης Δανιήλ και οι Άγιοι Τρεις Παίδες Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ

Ο προφήτης Δανιήλ είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες και έζησε στα τέλη του 7ου με τις αρχές 6ου π.Χ. αιώνα. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα, ήταν από βασιλικό γένος και γεννήθηκε στην Άνω Βηθαρά.

Νήπιο ακόμα, οδηγήθηκε μαζί με τους γονείς του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Με την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα, ο Δανιήλ (που ο αυτοκράτορας μετονόμασε Βαλτάσαρ) με τους τρεις Εβραίους νεαρούς, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή. Επειδή η απόδοσή τους στις σπουδές ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο βασιλιάς τους έδωσε μεγάλη θέση στο κράτος. Μάλιστα ο Δανιήλ είχε το χάρισα να ερμηνεύει όνειρα και αργότερα προφήτευσε και τον ερχομό του Υιού του ανθρώπου.

 

Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ, έκανε δική του χρυσή εικόνα και απαίτησε απ’ όλους τους αξιωματούχους και το λαό να την προσκυνήσουν. Ο Δανιήλ έλειπε σε αποστολή. Ήταν όμως οι τρεις παίδες, που δεν προσκύνησαν την εικόνα. Αμέσως καταγγέλθηκαν στο βασιλιά. Αυτός τους είπε ότι, αν πράγματι δεν προσκύνησαν, τους περιμένει το καμίνι της φωτιάς. Τότε οι τρεις παίδες απάντησαν: «Άκου βασιλιά, ο ουράνιος Θεός, τον οποίο εμείς λατρεύουμε, είναι τόσο δυνατός, που μπορεί να μας βγάλει σώους και αβλαβείς από το καμίνι της φωτιάς και να μας σώσει από τα χέρια σου. Αλλά και αν ακόμα δεν το κάνει, να ξέρεις ότι τους θεούς σου δε λατρεύουμε και την εικόνα σου δεν προσκυνάμε».

Πράγματι, όταν τους έριξαν στη φωτιά, οι τρεις παίδες βγήκαν σώοι και αβλαβείς. Το ίδιο συνέβη αργότερα και με το Δανιήλ, όταν ο Δαρείος τον έριξε στο λάκκο των λεόντων, επειδή έκανε την προσευχή του, ενώ ο βασιλιάς είχε διατάξει για 30 μέρες να μη κάνει κανείς ιδιαίτερη προσευχή.

Βλέποντας το θαύμα ο Δαρείος, κράτησε το Δανιήλ στην αυλή του, όπου παρέμεινε και πέθανε σε βαθιά γεράματα, πιθανότατα, στα Σούσα.

Driving home for christmas

"Driving Home For Christmas"

I'm driving home for christmas
Oh, I can't wait to see those faces
I'm driving home for christmas, yea
Well I'm moving down that line
And it's been so long
But I will be there
I sing this song
To pass the time away
Driving in my car
Driving home for christmas

It's gonna take some time
But I'll get there
Top to toe in tailbacks
Oh, I got red lights on the run
But soon there'll be a freeway
Get my feet on holy ground

So I sing for you
Though you can't hear me
When I get trough
And feel you near me
I am driving home for christmas
Driving home for christmas
With a thousand memories

I take look at the driver next to me
He's just the same
Just the same

Top to toe in tailbacks
Oh, I got red lights on the run
I'm driving home for christmas, yea
Get my feet on holy ground
So I sing for you
Though you can't hear me
When I get trough
And feel you near me
Driving in my car
Driving home for christmas
Driving home for christmas
With a thousand memories