ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Η Γουάντζα είναι ένα δεκάχρονο κορίτσι που ζει με τη δασκάλα μητέρα της σε τυπικό προάστιο του Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας. Ο πατέρας της, τον οποίο υπεραγαπά, επισκέπτεται σπάνια, καθώς το γεγονός ότι δεν έχει διάδοχο τον έχει πείσει να ψάχνει για δεύτερη σύζυγο. Η μητέρα της, προσπαθεί να καταπιεί την προσβολή και τη ραγισμένη της καρδιά και να τον κερδίσει πίσω. Η Γουάντζα έχει άλλες άμυνες. Ακούει την ροκ μουσική της, περνάει μωβ κορδόνια στα μαύρα all star της και αντιστέκεται, από ένστικτο περισσότερο, στο μισογυνισμό του μουσουλμανικού της σχολείου θηλέων. Δε θα σταματήσει το παιχνίδι της στην αυλή, γιατί εμφανίστηκαν εργάτες στο απέναντι κτίριο. Δε θα φορέσει την μαντήλα που καλύπτει όλο της το πρόσωπο. Θα συνεχίσει να πουλάει τα βραχιολάκια που φτιάχνει μόνη της, θα κάνει αιματηρές οικονομίες, θα κάνει τα πάντα για να αποκτήσει ένα πράσινο ποδήλατο που έχει ερωτευθεί! Μ' αυτό θα μπορέσει να νικήσει επιτέλους τον παιδικό της φίλο Αμπντουλάχ, στην καθημερινή τους κόντρα του ποιος θα φτάσει πρώτος στο σχολείο. Μα δεν έχει ακούσει ποτέ αυτό το πεισμωμένα γελαστό κοριτσάκι ότι μόνο στα αγόρια επιτρέπονται οι ορθοπεταλιές;
                                               ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ 

Wadjda

«Το Απαγορευμένο Ποδήλατο» δε χρειαζόταν να είναι μία καλή ταινία για να μείνει στην ιστορία. Οι πρωτιές του είχαν εξασφαλισμένα τα ρεκόρ. Πρώτη ταινία που γυρίζεται στη Σαουδική Αραβία - μία χώρα που εδώ και 30 χρόνια έχει απαγορευθεί η λειτουργία κινηματογράφων. Πρώτη ταινία με σκηνοθέτη γυναίκα σε μία χώρα που, όπως λέει και η διευθύντρια του σχολείου της Γουάντζα, «η φωνή της γυναίκας δεν πρέπει να ακούγεται γιατί είναι αυτό που την εξευτελίζει». Πρώτη ταινία όπου η μικρή της ηρωίδα και η ιστορία της δεν προκαλεί απλά τα όρια της σεξιστικής μουσουλμανικής ηθικής, αλλά και της θεσπισμένης νομοθεσίας: οι γυναίκες δεν ψηφίζουν, δεν οδηγούν (ούτε ποδήλατο, ούτε αυτοκίνητο), δεν τους επιτρέπεται να δουλέψουν παρά σε συγκεκριμένες θέσεις, δεν καταγράφονται στο γενεαλογικό δέντρο της οικογένειάς τους, δεν αντιμιλούν, δεν μιλούν, δεν πρέπει να φαίνονται στους άντρες. Δεν υπάρχουν. Χαρακτηριστικά, η σεναριογράφος και σκηνοθέτης Χαϊφά Αλ-Μανσούρ γύρισε τις εξωτερικές σκηνές της ταινίας κρυμμένη μέσα σε αυτοκίνητο, με ακουστικά και μικρόφωνο, για να μην προσβληθούν οι περαστικοί βλέποντάς την να δίνει οδηγίες σε άντρες.

Bully Suicide Stories

Ποιος θυμάται τον Jim Jones και το «Ναό του Λαού»;

Έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε που 918 άτομα, μεταξύ των οποίων 257 παιδιά, πέθαναν στις 18 Νοεμβρίου 1978, στη σφαγή στο "Ναό του Λαού" ('Peoples Temple') στην Τζόουνσταουν (Jonestown) της Γουιάνα. Η μαζική δολοφονία μέσα στη κοινότητα που βρισκόταν στη ζούγκλα της Γουιάνα μεθοδεύτηκε από τον Jim Jones, έναν δολοφονικό ηγέτη σέκτας, και ήταν η μοναδική φορά στην αμερικανική ιστορία που ένα μέλος του Κογκρέσου, ο γερουσιαστής Leo Ryan, από την Καλιφόρνια, σκοτώθηκε στη γραμμή του καθήκοντος.

Τα περισσότερα από τα θύματα αναγκάστηκαν να αυτοκτονήσουν πίνοντας ένα θανατηφόρο κοκτέιλ δηλητηριασμένου παντς εμπλουτισμένο με ηρεμιστικό Valium. Κατά τις ημέρες που ακολούθησαν τη σφαγή των αθώων, η Jonestown έγινε ένα ευρέως παγκόσμιο γεγονός του οποίου η κάλυψη από τα ΜΜΕ συναγωνίστηκε με εκείνη της ιαπωνικής επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ. Η δε σφαγή ήταν η μεγαλύτερη απώλεια των Αμερικάνων πολιτών σε μία μη-φυσική καταστροφή μέχρι τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Ως αποτέλεσμα της σφαγής, η φράση “drinking the Kool-Aid”(«πίνοντας το Kool –Aid» = ποτό μίγμα) έγινε δημοφιλής για να περιγράψει την τυφλή αποδοχή μιας πίστης, χωρίς καμία κριτική ανάλυση. Μερικοί από τους νεκρούς της Jonestown δεν είχαν αυτοκτονήσει. Σκοτώθηκαν παρά τη θέλησή τους, και το πραγματικό ποτό που έφερε τον θάνατο ήταν, στην πραγματικότητα, ένα που ονομάζεται Flavor Aid (Ενίσχυση Γεύσης).

Ο ‘χαρισματικός’ Jones, που ήταν λειτουργός στην προτεσταντική εκκλησία “Disciples of Christ”, (‘Μαθητές του Χριστού’) στην Indiana, ίδρυσε το «Ναό του Λαού» στο Σαν Φρανσίσκο το 1956. Οι πρωταρχικοί του στόχοι ήταν οι φτωχοί, ως επί το πλείστον οι μη λευκοί και οι ιδεαλιστές που ζητούσαν μια κοινότητα ισότητας, οικονομικής δικαιοσύνης και πνευματικής ολοκλήρωσης.

Ο Jones υποσχέθηκε μια ουτοπική κοινωνία που θα εξασφάλιζε την ευημερία όλων των μελών της. Αλλά όπως οι περισσότεροι ηγέτες σέκτας, έγινε ένας τυραννικός ηγέτης και άσκησε την εξουσία αυτή με έναν επικίνδυνο μεγαλομανή τρόπο.

Το 1973, καθώς γινόταν όλο και πιο παρανοϊκός, ο Jones μετακόμισε τα μέλη του Ναού στη Γουιάνα (βόρεια ακτή της Νότιας Αμερικής). Απαλλαγμένος από την αμερικάνικη νομοθεσία, ο Jones έγινε ένας βάναυσος δικτάτορας μέσα στην απομονωμένη και βαριά φυλασσόμενη κοινότητά του, στην οποία έλεγχε απόλυτα την ζωή των οπαδών του.

Ο Jones χρησιμοποιούσε τεχνικές ελέγχου του μυαλού, μεταξύ των οποίων ήταν συνεχή κηρύγματα και ομιλίες του στην διαπασών από τα μεγάφωνα μέρα και νύχτα, που διέκοπταν τον ύπνο των οπαδών. Χώριζε παντρεμένα ζευγάρια, έλεγχε την διατροφή της κοινότητας και απαγόρευε κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Απαιτούσε από τους οπαδούς πολλές ώρες σκληρής εργασίας στην τροπική ζέστη και την υγρασία , και κανένα μέλος του Ναού δεν μπορούσε να φύγει από την κοινότητα μέσα στη ζούγκλα.

Οι αναφορές και οι λεπτομέρειες για την σέκτα του τρόμου του Jones από πρώην οπαδούς του που ανησυχούσαν στην Καλιφόρνια, τράβηξαν την προσοχή του γερουσιαστή Ryan(φωτο), ο οποίος, μαζί με μερικούς βοηθούς του και ένα τηλεοπτικό συνεργείο, επισκέφθηκε τον "παράδεισο" της Γουιάνα. Παρά το γεγονός ότι Jones τους παρουσίασε μια ψευδή παράσταση ομαλότητας, ο Ryan έμαθε ότι κάποια κακοποιημένα μέλη ήθελαν να ξεφύγουν. Ο γερουσιαστής προσέφερε το τρόπο με τον οποίο θα έφευγαν.

Έξαλλος και ζητώντας εκδίκηση ο Jones μόλις το έμαθε, διέταξε τη δολοφονία του Ryan, του προσωπικού του και των δημοσιογράφων της τηλεόρασης καθώς και των υποψήφιων ‘δραπετών’. Όταν ο γερουσιαστής και η ομάδα του ήταν έτοιμη να επιβιβαστεί στα μικρά αεροπλάνα μέσα στην άσφαλτο της ζούγκλας, ένα εκτελεστικό απόσπασμα πυροβόλησε και σκότωσε πέντε άτομα, συμπεριλαμβανομένου του Ryan. Πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν.

Τώρα πια ο Jones φοβόταν ότι θα έρθει μια αποστολή διάσωσης Αμερικάνων στρατιωτών, ως αποτέλεσμα της θανάτωσης ενός γερουσιαστή και απαίτησε οι εγκλωβισμένοι οπαδοί του να αυτοκτονήσουν ως μια πράξη «επαναστατική». Τα μωρά και τα παιδιά σκοτώθηκαν πρώτα, αφού τους έχυσαν το δηλητηριασμένο χυμό στο στόματά τους. Έπειτα ήρθε η ώρα των ενηλίκων. Ο ίδιος ο Jones σκοτώθηκε από μια σφαίρα, ίσως από αυτοπυροβολισμό.

Ο κόσμος ένιωσε σοκ και αηδία για τους θανάτους στην Jonestown, αλλά δεν ήταν η τελευταία μαζική δολοφονία σέκτας. Στη δεκαετία του 1990, δολοφονίες και αυτοκτονίες σημειώθηκαν μεταξύ των ‘Branch Davidians’ (‘Κλάδου Δαυιδιστών’) τουDavid Koresh στο Waco του Τέξας, των οπαδών της σέκτας‘Heavens Gate’ (‘Πύλη του Ουρανού’) του Marshall Applewhiteστο Σαν Ντιέγκο, και εκείνων του ‘Τάγματος του Ναού του Ήλιου’ στον Καναδά και την Ελβετία. Και αυτές είναι μόνο οι πιο γνωστές σφαγές οπαδών σεκτών.

Ακόμη και αν η ιστορία στο Ναό του Λαού έχει ξεθωριάσει, η Jonestown είναι μια πικρή υπενθύμιση του τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι παραδώσουν την συναισθηματική και ηθική ανεξαρτησία τους και γίνουν πνευματικοί σκλάβοι σε κακούς ηγέτες που εγγυώνται τη σωτηρία, την αιώνια ζωή, την ουτοπία, είτε εδώ στη γη είτε σε μια άλλη διάσταση.

JONESTOWN, LIFE AND DEATH OF PEOPLES' TEMPLE

ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

18 Νοεμβρίου 1978: ο παρανοϊκός αμερικανός ιερωμένος Τζιμ Τζόουνς προκάλεσε τον θάνατο 914 ατόμων στο Τζοουνστάουν της Γουιάνας αφού τους συνέστησε να πιουν χυμό που περιείχε υδροκυάνιο. Τα μέλη της αίρεσης που αρνήθηκαν να πιουν το δηλητήριο πυροβολήθηκαν.

Τι ακριβώς έσπρωξε όλους αυτούς τους ανθρώπους στο να τερματίσουν τόσο βίαια τις ζωές των ίδιων και των παιδιών τους, πίνοντας οικειοθελώς κυάνιο μέσα από κυπελλάκια γεμάτα αναψυκτικό; Και τι τους οδήγησε να εγκαταλείψουν όλα τους τα υπάρχοντα προκειμένου να γίνουν εξαρχής μέλη μιας θρησκευτικής σέκτας καταμεσής μιας αφιλόξενης ζούγκλας στη Γουιάνα, υπό την ηγεσία ενός παράφρονα ιεροκήρυκα με το όνομα Τζιμ Τζόουνς;

Προσπαθώντας να δώσει τις απαντήσεις, ο ντοκιμαντερίστας Στάνλεϊ Νέλσον διαλέγει τον ψύχραιμο δρόμο απέναντι στο οδυνηρό και συναισθηματικά φορτισμένο θέμα που έχει επιλέξει. Χρησιμοποιώντας ένα εκπληκτικό αρχειακό υλικό και μια χούφτα μαρτυρίες από πρώην μέλη του Peoples Temple (όπως ονομαζόταν η κοινότητα την οποία δημιούργησε και οδήγησε στον χαμό ο Τζόουνς) και επιζήσαντες του τραγικού γεγονότος, ο Νέλσον απαριθμεί τα αποτρόπαια συμβάντα μεθοδικά: Από τη γέννηση του ανορθόδοξου ναού, το ανησυχητικό παρελθόν που έγερνε πάνω στους ώμους του ιδρυτή του, το όραμα μιας φιλειρηνικής ουτοπίας και τη σταδιακή στελέχωση αυτού του ονείρου με ανθρώπους ερχόμενους από όλων των ειδών τα φυλετικά και κοινωνικά υπόβαθρα μέχρι τη βίαιη και παράλογη κατάληξη των πάντων, η ταινία οδηγείται, χωρίς να υπερβάλει, να σκανδαλολογεί ή να υπερθεματίζει, σε ένα δυσβάσταχτο τελευταίο ημίωρο.

Εκεί, ένα πρόσφατα ανακαλυφθέν ηχητικό ντοκουμέντο στο οποίο ο Τζόουνς προτρέπει τους εννιακόσιους πιστούς του να «πεθάνουν εν ειρήνη... γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα» και τις μητέρες να ποτίσουν με δηλητήριο τα παιδιά τους έρχεται να σφραγίσει ανατριχιαστικά ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα που αποτυπώθηκαν ποτέ στη συλλογική συνείδηση. Το «Jonestown» καταφέρνει και γίνεται η πιο ισορροπημένη και διεισδυτική προσέγγιση σε αυτό το γεγονός.

Ο πλούτος της εκκλησιαστικής ποίησης Υμνογραφία.

2. κεφ.30 ο πλούτος της εκκλησιαστικής ποίησης from ΠΕ 01

Divna Ljubojevic - Αγνή Παρθένε Δέσποινα

Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα, Ἄχραντε Θεοτόκε, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Παρθένε Μήτηρ Ἄνασσα, Πανένδροσέ τε πόκε, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ὑψηλοτέρα οὐρανῶν, ἀκτίνων λαμπροτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χαρὰ Παρθενικῶν Χορῶν, Ἀγγέλων ὑπερτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ἐκλαμπροτέρα οὐρανῶν, φωτὸς καθαρωτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν, πασῶν ἁγιωτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Μαρία Ἀειπάρθενε, Κόσμου παντὸς Κυρία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ἄχραντε Νύμφη πάναγνε, Δέσποινα Παναγία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Μαρία Νύμφη Ἄνασσα, χαρᾶς ἡμῶν αἰτία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Κόρη σεμνὴ Βασίλισσα, Μήτηρ ὑπεραγία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Τιμιωτέρα Χερουβείμ, ὑπερενδοξοτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῶν ἀσωμάτων Σεραφείμ, τῶν Θρόνων ὑπερτέρα, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Χαῖρε τὸ ᾆσμα Χερουβείμ, χαῖρε ὕμνος Ἀγγέλων, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χαῖρε ᾠδὴ τῶν Σεραφείμ, χαρὰ τῶν Ἀρχαγγέλων, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Χαῖρε εἰρήνη καὶ χαρά, λιμὴν τῆς σωτηρίας, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Παστὰς τοῦ Λόγου ἱερά, ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Χαῖρε Παράδεισε τρυφῆς, ζωῆς τε αἰωνίας, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χαῖρε τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, Πηγὴ ἀθανασίας, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Σὲ ἱκετεύω Δέσποινα, Σὲ νῦν ἐπικαλοῦμαι, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Σὲ δυσωπῶ Παντάνασσα, Σὴν χάριν ἑξαιτοῦμαι, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Κορὴ σεμνὴ καὶ ἄσπιλε, Δέσποινα Παναγία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ἐπάκουσόν μου Ἄχραντε, κόσμου παντὸς Κυρία, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ἀντιλαβοῦ μου ρύσαι με, ἀπὸ τοῦ πολεμίου, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Καὶ κληρονόμον δεῖξον με, ζωῆς τῆς αἰωνίου, Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

O ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΘΕΟΣ....

Η αντίληψη για τον Θεό ως εκδικητή και τιμωρό είναι η πιο φριχτή απ όλες…

 Ο Θεός δεν εκδικείται και δεν τιμωρεί ποτέ και κανέναν. 

Αυτά που χαρακτηρίζονται «ως τιμωρίες» δεν είναι παρά αναπόφευκτες συνέπειες κακών επιλογών μας. 

Ο Θεός μόνον αγαπά, θεραπεύει και δίνει ζωή.
Στην ορθόδοξη θεολογία η αμαρτία και το κακό είναι νοσηρές καταστάσεις της φύσης και της βούλησης, η σωτηρία δε, είναι θεραπεία, κάθαρση, φωτισμός, τελείωση σε μιαν ασταμάτητη πορεία.
Η μετάνοια μετά θάνατον δεν είναι αδύνατη γιατί την απαγορεύει μια τάξη δικαίου, αλλά γιατί η ύπαρξη μένει στην αμετανοησία, την σκλήρυνση και την πώρωση. 

Σε περίπτωση που υπήρχε μετάνοια , ο Θεός δεν θα μπορούσε να την απορρίψει..

Οι κολασμένοι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με το Θεό φιλικά και ερωτικά.
Παράδεισος και κόλαση νοούνται ως καταστάσεις μέσα στην ίδια τη θεία δόξα. 

Στατικές είναι οι κολασμένες υπάρξεις, ενώ οι φίλοι του Θεού οδεύουν το πέλαγος της θείας χαράς, της μακαριότητας και της τελείωσης. 

Αυτό το νόημα έχει η μνήμη των νεκρών και η δέηση για τους κεκοιμημένους. 

Η θεία αγάπη να τους τάξει στη δόξα και όχι στην στάσιμη αγνωσία τους προορισμού τους. 

Γι αυτό και η μνήμη των νεκρών και οι δεήσεις γίνονται για την πρόοδο και τη βελτίωση των ψυχών.

(Νικόλαος Ματσούκας, καθηγητής Δογματικής στο Παν/μιο Θεσ/νίκης)

(Με αφορμή τη σημερινή παραβολή της Τελικής Κρίσης)

Στα πεζοδρόμια συνάντησα τον Χριστό.....

                                                                                 

      παπα- Φιλόθεος Φάρος

    
         Την ορθόδοξη παράδοση, λοιπόν, από την οποία αντλούσα τις θεραπευτικές δυνατότητες μου, δεν την γνώρισα στις αίθουσες της θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου άκουσα μόνο διανοητικούς ορισμούς για την αγάπη, την ταπεινοφροσύνη, την κοινωνία, και όπου βίωνα την πιο ψυχρή αδιαφορία του ανθρώπου για τον άνθρωπο, την υποκρισία της εξωτερικής ευπρέπειας και ευσέβειας και την ιδιοτέλεια των ανθρώπων που ασχολούντο ακόμη  και με την θεολογία για να έχουν την θέση που θα τους εξασφάλιζε μια άνετη ζωή, στην οποία και μόνο έδειχναν να πιστεύουν παρά τις λεκτικές θεολογικές κορώνες. 

Την ορθόδοξη παράδοση από την οποία αντλούσα τις θεραπευτικές μου δυνατότητες, την είχα βιώσει με τις πόρνες και τους χασικλήδες της Τρούμπας στον Πειραιά, όπου το κουρείο του πατέρα μου στο οποίο εκείνος με πήρε να δουλέψω όταν ήμουν έντεκα χρόνων, όχι για λόγους οικονομικούς, αλλά γιατί πίστευε ότι εκεί θα αποκτούσα πολύτιμες γνώσεις για την ζωή. Οι πόρνες και οι χασικλήδες της Τρούμπας δεν εστηρίζοντο στην δική τους δικαιοσύνη, όπως οι καθώς πρέπει ευσεβείς, και γι αυτό όχι μόνο δεν είχαν έπαρση αλλά είχαν μια αυθόρμητη ταπεινοσύνη.

Δεν έκαναν καμία προσπάθεια να αποκρύψουν την κατάντια τους. Δεν κάλυπταν την παλιανθρωπιά τους, με μάσκα υποκριτικής ευπρέπειας. Δεν έκρυβαν την οργή τους με ανατριχιαστικά ευγενικά χαμόγελα, και είχαν μια γνήσια πίστη στη δύναμη και στην αγάπη του Θεού, γιατί αν και ομολογούσαν την κατάντια τους, δεν σταματούσαν να ζητούν και να ελπίζουν χωρίς μεγαλορρημοσύνες στο έλεος του. Αλλά πάνω από όλα αυτοί οι μεγάλοι αμαρτωλοί βίωναν και ακτινοβολούσαν την πιο καίρια χριστιανική αρετή, που είναι η χωρίς όρους και προϋποθέσεις του άλλου, οποιοδήποτε κι αν είναι η κατάντια του, που είναι, όπως λέει ο Χρυσόστομος, το κατ’ εξοχήν θεϊκό γνώρισμα. « Γίνεσθε ουν οικτίρμονες» λέει ο Χριστός, «καθώς και ο πατήρ ημών οικτίρμων εστί»(Λουκ. 6.36). Μόνο οι πόρνες και οι χασικλήδες μπορούν να αποδέχονται τους άλλους ανεπιφύλακτα γιατί έχουν πλήρη επίγνωση της δικής τους κατάντια και όχι εκείνοι που είναι βέβαιοι για την αρετή τους. Γι αυτό και ο Χριστός απευθυνόμενος σε αυτούς τους τελευταίος διακήρυσσε: «οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμας εις την βασιλεία του Θεου»(Ματθ. 21.31).

Αλλά την ορθόδοξη παράδοση από την οποία αντλούσα τις θεραπευτικές μου δυνατότητες την είχα γνωρίσει και από όλους αυτούς τους απλούς ανθρώπους που την ζούσα όχι μόνο χωρίς να κάνουν κηρύγματα, αλλά χωρίς να το συνειδητοποιούν και αυτοί οι ίδιοι, όπως εκείνος ο υποδηματοποιός, τον οποίο υπέδειξε στον Μ. Αντώνιο ο Θεός, όταν εκείνος τον ρώτησε εάν υπήρχε μεγαλύτερος Άγιος από αυτόν. Πρόκειται για εκείνους τους απλούς ανθρώπους από τους οποίος γνώρισαν ο Ντοστογέφσκυ και ο Παπαδιαμάντης την Ορθοδοξία και οι οποίοι την ακτινοβολούν με τις απλές στιγμές και κινήσεις της καθημερινής ζωής σε αντίθεση με τους διανοούμενους που, τουλάχιστον στον έργο του Ντοστογέφσκυ, είναι φορείς είναι της αλλοτριώσεως και της παρακμής. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι είναι οι πραγματικοί άγιοι, γιατί εκτός του ότι βιώνουν ουσιαστικά το πνεύμα του Χριστού, παραμένουν άγνωστοι, και δεν αποκομίζουν τιμές και δόξες από τους ανθρώπους. Η απουσία τέτοιων πραγματικών αγίων, είναι η πιο κρίσιμη έλλειψη της σύγχρονης ζωής. Εγώ προσωπικά ένα μόνο άγιο γνωρίζω. Είναι ένας αγράμματος ξυλουργός. Ένας φτωχός οικογενειάρχης. Ένας ακαταπόνητος δουλευτής. Πρόθυμος να κάνει ότι του ζητήσεις. Που τον κάνεις ότι θέλεις και δεν διαμαρτύρεται ποτέ. Που χρεώνει για την θαυμάσια δουλειά  του μόνο του μεροκάματο του. Που δεν καυχάται για τίποτε. Που δεν διαμαρτύρεται και δεν παραπονιέται για τίποτε, όχι γιατί είναι ανόητος αλλά γιατί είναι πραγματικά άγιος. Αλλά γι αυτή την πραγματική αγιότητα δεν έχει μάτια ο σύγχρονος άνθρωπος και αναζητεί αγιότητα στις κακόγουστες παραστάσεις, στα μεγάλα λόγια, στην επίδειξη, στην λάμψη, στα πυροτεχνήματα και στα είδωλα.

 Πηγή: π. Φιλόθεος Φάρος- Η αλλοίωση του Χριστιανικού Ήθους

http://plibyos.blogspot.gr

Φυσάει Θεός

Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης



Τρεις και μισή χαράματα,
λίγες στιγμές θ' αρπάξεις,
να βρεις τα ουράνια ορθάνοιχτα,
να μπεις και να πετάξεις.

Φυσάει Θεός,
φυσάει θεριός,
τις θάλασσες στεγνώνει...
Σ' αυτή την ξέρα,
πώς να ζήσει η μέρα,
γι' αυτό δεν ξημερώνει.

Κι αν τα σημεία ερμήνευσες,
η γνώση δε σε σώνει,
ένα αδέξιο παρελθόν
σε πνίγει, σε θυμώνει.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ : ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΣΤΥΛΟΙ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ : ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

Men in the Bodi Tribe in Ethiopia compete to be crowned fattest man

Men from the Bodi tribe compete to become the fattest during the new year or Ka'el ceremony

They spend six months guzzling a mixture of blood and milk in a bid to fatten up as fast as they can

The winning fat man doesn't get a prize but is feted as a hero for life by the rest of the tribe

Bodi want to retain their traditions but they are threatened by government resettlement plans

Slim might be in elsewhere but for Ethiopia's Bodi or Me'en people, bigger is always better. The tribe, which lives in a remote corner of Ethiopia's Omo Valley, is home to an unusual ritual which sees young men gorge on cow's blood and milk in a bid to be crowned the fattest man.

Six months after starting the regime, the men emerge to show off their newly engorged physiques and for a winner to be chosen. The champion fat man is then feted as a hero for the rest of his life. 

Now the little known rite is the subject of incredible photos taken by French shutterbug Eric Lafforgue - who spent time with the Bodi while travelling through south-western Ethiopia during the run up to the Bodi New Year or Ka'el ceremony.

Hero: Every child wants to become one of the fat men, according to Lafforgue, who are feted as heroes by the rest of the tribe for their incredible feat




Too much! A Bodi man finds that his morning bowl of blood and milk is a little too much and is ill outside his hut - watched by a baffled-looking herd of cows

Regime: Each competitor is nominated by his family who then spend the next six months helping him to fatten up on a diet of cow's blood and milk

Sacrifice: The Bodi kill one of their precious cows at the end of the ceremony and the village elders inspect its blood and entrails to see what the future holds for them

Opportunity: Women use the Ka'el ceremony to inspect potential future husbands - in the Bodi tribe, fat is considered extremely attractive

Relief: After the ceremony has concluded, the men return to normal eating patterns and have usually lost the extra weight within a few weeks of Ka'el

http://www.dailymail.co.uk

Οι καλογέροι

Πολλοί θέλουν την άνοιξη
κι άλλοι το καλοκαίρι
και το χειμώνα το βαρύ
μονάχα οι καλογέροι.

Έλα βοριά, καλέ βοριά
χιόνι και καταιγίδα,
να πέσουνε τα μάνταλα,
να σφραγιστούν οι θύρες,
να μην περνούν οι έμορφες
και πέσω σε παγίδες.

Γιατί είμ' αδύναμο σκαρί
και χάνω τη σειρά μου
όταν γυναίκα δαίμονας
περάσει από κοντά μου.

Η πίστη θέλει στήριγμα
θεό που να λατρεύεις
και μοναστήρι πέτρινο,
κελί σαν μαύρη απόχη,
στρώμα από άγριο μαλλί
τα όνειρα να διώχνει.
Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας

Η παραβολή του ασώτου υιού

Κατά Λουκάν 1: 11-32
11 Ειπε δε· Ανθρωπος τις ειχε δυο υιους. 12 Και ειπεν ο νεωτερος αυτων προς τον πατερα· Πατερ, δος μοι το ανηκον μερος της περιουσιας. Και διεμοιρασεν εις αυτους τα υπαρχοντα αυτου. 13 Και μετ' ολιγας ημερας συναξας παντα ο νεωτερος υιος, απεδημησεν εις χωραν μακραν και εκει διεσκορπισε την περιουσιαν αυτου ζων ασωτως. 
14 Αφου δε εδαπανησε παντα, εγεινε πεινα μεγαλη εν τη χωρα εκεινη, και αυτος ηρχισε να στερηται. 15 Τοτε υπηγε και προσεκολληθη εις ενα των πολιτων της χωρας εκεινης, οστις επεμψεν αυτον εις τους αγρους αυτου δια να βοσκη χοιρους. 16 Και επεθυμει να γεμιση την κοιλιαν αυτου απο των ξυλοκερατων, τα οποια ετρωγον οι χοιροι, και ουδεις εδιδεν εις αυτον. 17 Ελθων δε εις εαυτον, ειπε· Ποσοι μισθωτοι του πατρος μου περισσευουσιν αρτον, και εγω χανομαι υπο της πεινης. 
18 Σηκωθεις θελω υπαγει προς τον πατερα μου και θελω ειπει προς αυτον· Πατερ, ημαρτον εις τον ουρανον και ενωπιον σου· 19 και δεν ειμαι πλεον αξιος να ονομασθω υιος σου· καμε με ως ενα των μισθωτων σου. 20 Και σηκωθεις ηλθε προς τον πατερα αυτου. Ενω, δε απειχεν ετι μακραν, ειδεν αυτον ο πατηρ αυτου και εσπλαγχνισθη, και δραμων επεπεσεν επι τον τραχηλον αυτου και κατεφιλησεν αυτον. 21 ειπε δε προς αυτον ο υιος· Πατερ, ημαρτον εις τον ουρανον και ενωπιον σου, και δεν ειμαι πλεον αξιος να ονομασθω υιος σου.
22 Και ο πατηρ ειπε προς τους δουλους αυτου· Φερετε εξω την στολην την πρωτην και ενδυσατε αυτον, και δοτε δακτυλιδιον εις την χειρα αυτου και υποδηματα εις τους ποδας, 23 και φεροντες τον μοσχον τον σιτευτον σφαξατε, και φαγοντες ας ευφρανθωμεν, 24 διοτι ουτος ο υιος μου νεκρος ητο και ανεζησε, και απολωλως ητο και ευρεθη. Και ηρχισαν να ευφραινωνται. 
25 Ητο δε ο πρεσβυτερος αυτου υιος εν τω αγρω· και καθως ερχομενος επλησιασεν εις την οικιαν, ηκουσε συμφωνιαν και χορους, 26 και προσκαλεσας ενα των δουλων, ηρωτα τι ειναι ταυτα. 27 Ο δε ειπε προς αυτον οτι ο αδελφος σου ηλθε· και εσφαξεν ο πατηρ σου τον μοσχον τον σιτευτον, διοτι απηλαυσεν αυτον υγιαινοντα. 28 Και ωργισθη και δεν ηθελε να εισελθη. Εξηλθε λοιπον ο πατηρ αυτου και παρεκαλει αυτον. 29 Ο δε αποκριθεις ειπε προς τον πατερα· Ιδου, τοσα ετη σε δουλευω, και ποτε εντολην σου δεν παρεβην, και εις εμε ουδε εριφιον εδωκας ποτε δια να ευφρανθω μετα των φιλων μου. 30 Οτε δε ο υιος σου ουτος, ο καταφαγων σου τον βιον μετα πορνων, ηλθεν, εσφαξας δι' αυτον τον μοσχον τον σιτευτον. 
31 Ο δε ειπε προς αυτον· Τεκνον, συ παντοτε μετ' εμου εισαι, και παντα τα εμα σα ειναι· 32 επρεπε δε να ευφρανθωμεν και να χαρωμεν, διοτι ο αδελφος σου ουτος νεκρος ητο και ανεζησε, και απολωλως ητο και ευρεθη.
(Α' Λυκείου: ΔΕ 24η Το μυστήριο της Μετάνοιας)