6 βασικοί λόγοι υπέρ του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία

Ένα από τα συνηθισμένα ελληνικά παράδοξα είναι ότι ασχολούμαστε με τα πολύ σοβαρά θέματα που απασχολούν την καθημερινότητά μας μόνον όταν δημιουργηθεί αγοραίος δημοσιογραφικός θόρυβος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι κρίσεις μας να είναι βεβιασμένες και οι αποφάσεις να λαμβάνονται πάντα υπό το καθεστώς πίεσης. Έτσι, οι αποφάσεις αυτές, ως βεβιασμένες, είναι συνήθως από τραγικά ελλιπείς έως καταστροφικές. Για να συζητήσουμε, συνεπώς, για ένα τόσο ζωτικό ζήτημα, όπως το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία, θα πρέπει να «συρθούμε» από τον δημόσιο λόγο ατόμων που είναι κάτοχοι σημαντικών πολιτικών θέσεων και ελλιπέστατης εμπειρίας και γνώσης σχετικά με το εν λόγω αντικείμενο.

Έχοντας περάσει επί μία δεκαετία περίπου από τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας μας διδάσκοντας το μάθημα των θρησκευτικών, αλλά και ως καθηγητής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πολλές φορές αναρωτήθηκα αν ένα τέτοιο γνωστικό αντικείμενο έχει θέση «εντός των τειχών» της διδακτικής αίθουσας.

Μέσα από την προσωπική αναζήτηση, την καθημερινή διδακτική επαφή με τους μαθητές μου, τις συζητήσεις με τους συναδέλφους μου και την ενημέρωση σχετικά με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, διέκρινα μία σειρά από λόγους οι οποίοι συνηγορούν αναφανδόν υπέρ της ενίσχυσης και όχι της κατάργησης του μαθήματος των θρησκευτικών. Λόγοι που πολύ φοβάμαι είτε είναι γνωστοί στα κέντρα αποφάσεων και σκόπιμα παραθεωρούνται, είτε τελούν εν ελευθέρα πτώσει στον Καιάδα της απύθμενης άγνοιας εκείνων των «μαθητευόμενων μάγων» που βλέπουν την σημερινή Ελληνική Παιδεία ως το ατομικό τους πειραματόζωο.

Λόγος πρώτος: Η θρησκεία είναι, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν κάποιοι, από τις σημαντικότερες παραμέτρους της κοινωνικής ζωής σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Πώς γίνεται ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που δημιουργεί ένα μείζον γνωστικό αντικείμενο, για το οποίο έχουν γραφεί εκατομμύρια σελίδες, να λείπει από το αναλυτικό πρόγραμμα της εγκύκλιας μόρφωσης, χωρίς να δημιουργείται ένα μείζον γνωστικό κενό;

Λόγος δεύτερος: Κανείς δεν έχει τα προσόντα και τις προϋποθέσεις διδασκαλίας ενός τέτοιου πολυσχιδούς και περίπλοκου γνωστικού αντικειμένου εκτός από τον επαΐοντα. Και αυτός είναι ο θεολόγος καθηγητής, ο πτυχιούχος των θεολογικών μας σχολών. Όποιος έχει τον παραμικρό ενδοιασμό για την αξία της θεολογίας ως γνωστικό αντικείμενο, μπορεί να ανατρέξει εύκολα πια στις ιστοσελίδες των θεολογικών σχολών Αθήνας και Θεσσαλονίκης, των Ανώτατων Εκκλησιαστικών Ακαδημιών και του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Θα καταλάβει αμέσως πόσα πράγματα πρέπει να σπουδάσει κάποιος για να μπορέσει να κάνει ένα δίωρο μάθημα θρησκευτικών στο σχολείο.

Λόγος τρίτος: Σε μία εποχή όπου εμφανίζονται επικίνδυνα παραθρησκευτικά φαινόμενα και όπου οι μυστικιστικές σέκτες προσπαθούν να εκτοπίσουν και να αντικαταστήσουν την επίσημη θρησκεία, κρύβοντας σκοπούς και δράσεις που στρέφονται αποδεδειγμένα εναντίον του ατόμου και της κοινωνίας, ο μόνος ο οποίος μπορεί να παρέχει έγκυρη σχετική ενημέρωση είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα μέσα από το πρόσωπο του θεολόγου καθηγητή.

Λόγος τέταρτος: Η ελληνική ιστορία, ο πολιτισμός και η κοινωνία από τα αρχαία χρόνια, αλλά και από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους είναι συνυφασμένη με την θρησκευτική και εκκλησιαστική ζωή. Πολλοί σε αυτήν την ιδέα δεν αρέσκονται και πιθανόν να ήθελαν να μην είναι έτσι τα πράγματα, και αυτό αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά τους. Αλλά οι επιθυμίες μας δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορούν να αλλάξουν την ιστορία. Γνώση και μελέτη της ελληνικής ιστορίας και κοινωνίας χωρίς την σπουδή του θρησκευτικού φαινομένου και της εκκλησιαστικής ζωής είναι από ελλιπής έως αδύνατη. Η γνώση αυτή μπορεί να δοθεί μόνον μέσα από το μάθημα των θρησκευτικών και από ανθρώπους που επιστημονικά έχουν εντρυφήσει στην μελέτη της και παιδαγωγικά μπορούν να την προσφέρουν.

Λόγος πέμπτος: Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι έχουν την εντύπωση ότι στο μάθημα των θρησκευτικών γίνεται κατήχηση στην ορθόδοξη θρησκευτικότητα και ότι στόχος του θεολόγου είναι να προσπαθεί να κάνει τους μαθητές καλούς χριστιανούς. Μάλλον αυτοί που το υποστηρίζουν έχουν πλήρη άγνοια του τι σημαίνει και πόσα χρειάζονται για να γίνει κάποιος χριστιανός. Τότε ο αρχηγός και κεφαλή των Χριστιανών, ο Χριστός, δεν θα μας άφηνε Εκκλησία, αλλά αίθουσες διδασκαλίας. Το μάθημα ωστόσο των θρησκευτικών ως έχει στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στηρίζεται σε μία πολύ βασική παιδαγωγική αρχή: έχει ως αφετηρία τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις των μαθητών και «χτίζει» επάνω σε αυτές.

Είτε το θέλουν ορισμένοι είτε όχι είμαστε μία θρησκευτικά ομοιογενής κοινωνία, όπου πλέον του 95% του πληθυσμού της είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Το θρησκευτικό αίσθημα και φαινόμενο το γνωρίζουμε από τα «γεννοφάσκια» μας μέσα από την ορθόδοξη εκκλησία. Είναι λογικό και παιδαγωγικά συνεπές να διδάσκονται στα σχολεία τα θρησκευτικά μέσα από αυτήν την αφετηρία, την ορθόδοξη εκκλησιαστική ζωή. Και επίσης λογικό είναι με αυτήν να ασχολούνται περισσότερο. Παράλληλα όμως διδάσκονται και τα ξένα θρησκεύματα, οι έτερες χριστιανικές ομολογίες, κοινωνικά και ηθικά ζητήματα, θέματα ιστορίας της θρησκείας, εκκλησιαστικής ιστορίας και πολλά άλλα. Προσφέρεται δηλαδή ένας μεγάλος γνωστικός πλούτος, ο οποίος θα ήταν αδύνατον να δοθεί διαφορετικά.

Λόγος έκτος: Η σοφή απόφαση να μην συγκαταλεχθεί το μάθημα των θρησκευτικών στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα τού προσέδωσε ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Την απαλλαγή από το άγχος έγκαιρης κάλυψης της διδακτέας ύλης και ως εκ τούτου την ανάδειξή του σε ένα πεδίο διαλόγου.

Το τελευταίο νομίζω πως είναι και το σημαντικότερο που έχει να προσφέρει το μάθημα αυτό στην νεολαία μας. Και μόνον αυτός ο λόγος είναι υπερ-αρκετός για να αιτιολογήσει την ύπαρξη του μαθήματος στον εκπαιδευτικό χώρο. Όταν ο θεολόγος έχει την απαραίτητη επιστημονική και προσωπική συγκρότηση, γίνεται ο αγαπημένος καθηγητής των παιδιών.

Τότε οι μαθητές αντί να θεωρούν το μάθημα των θρησκευτικών «ελεύθερη ώρα», προσέχουν μην τυχόν το χάσουν. 

Εκεί θα ακούσουν για πράγματα που δεν έχουν την ευχέρεια να τα συζητήσουν σε άλλες ώρες: ζητήματα βιοηθικής, διανθρώπινων σχέσεων, σχέσεων των δύο φίλων, κοινωνικής δικαιοσύνης, θεοδικίας, θρησκευτικών συγκρούσεων και μισαλλοδοξίας, κινδύνους του φανατισμού και του φονταμενταλισμού, προσωπικής ευθύνης για τις παγκόσμιες εξελίξεις, αξίας του ανθρώπου ως μοναδικότητας και πλείστα άλλα.

Εμείς οι θεολόγοι καθηγητές δεν βλέπουμε τους μαθητές ως διδασκόμενη μάζα, υποχρεωμένη να συμφωνεί μαζί μας. Θέλουμε να τους καμαρώνουμε ως πρόσωπα υπεύθυνα και τοποθετημένα απέναντι στην ζωή και την κοινωνία.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/

«Παλέτα συναισθημάτων»

Από την μαθητική ποιητική ομάδα του σχολείου μας και τη συλλογή  "Παλέτα συναισθημάτων"

Ον/ ειρων

Όμως τα όνειρά μου ήταν πάντοτε μεγάλα για το σουλούπι μου.
Έτσι μεγάλωσα.
Βράζοντας. σε ελάχιστο χώρο και μεγάλη πίεση.

Και αν λοιπόν
κάποτε τύχει
και εκραγώ,

θά ’ναι τα όνειρά μου
που ψάχνουν χώρο
προς τα έξω.
Γιατί   αυτά   δεν είναι   εγώ  να υπομένουν.

 Γιώργος  Κουβακάς

Δεν υπάρχει λόγος


Ποιος ο λόγος να κυνηγάς τα πλούτη.
Ποιος ο λόγος ν’ αποζητάς το χρήμα.
Ποιος ο λόγος να ποθείς
να ‘σαι κάποιος ανάμεσα στα πρόβατα.
Ποιος ο λόγος να θέλεις δύναμη
κ’ εξαθλιωμένους δούλους.
Ποιος ο λόγος τρόμο να σκορπάς
και δάκρυα μιας παγωμένης λύπης.
Δεν υπάρχει λόγος να ‘σαι έτσι
αφού όλοι μας ανεξαιρέτως
κάποτε θα γίνουμε εραστές
του αιώνιου αυτού ύπνου
που στη γωνιά μας περιμένει.

Χρήστος Τεμιρτζόγλου  

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ - ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ from Evaggelia Sariggoli

Οι Τρεις Ιεράρχες απέναντι στην εξουσία.

Οι άρχοντες υπάρχουν όχι για καυχώνται για τη σπουδαία θέση
στην οποία υπηρετούν, αλλά για να τιμούν οι ίδιοι την θέση αυτή
                                                                  (Μέγας Βασίλειος)
Οι άρχοντες τρέφονται από το λαό, γιατί, παραμελώντας τα δικά τους
ζητήματα, φροντίζουν για τα κοινά αγαθά και ξοδεύουν το χρόνο τους γι'αυτά
                                                                 (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
 Αναρωτιέμαι, αν είναι δυνατόν να σωθεί ποτέ κάποιος άρχοντας και εκπλήσσομαι
βλέποντας μερικούς να σπεύδουν και να επιδιώκουν το μεγάλο βάρος της εξουσίας.
Πρέπει να φοβόμαστε και να τρέμουμε να αναλάβουμε κάποια εξουσία.
Και ούτε βέβαια να παραιτούμαστε, όταν κάποτε μας ανατεθεί, αλλά και ούτε
να την επιδιώκουμε εάν δεν μας ανατεθεί.
                                                               (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)  

Όσοι επιδιώκουν την αρετή δεν αναλαμβάνουν με ευχαρίστηση δημόσια αξιώματα.
Αντίθετα όσοι άνθρωποι αποβλέπουν σε χρήματα και δόξα, θεωρούν ως μέγιστο
αγαθό την κατάκτηση κάποιας εξουσίας, με  την οποία θα μπορούν να ευεργετούν
τους φίλους τους, να αντιμετωπίζουν τους εχθρούς τους και να αποκτούν όσα επιθυμούν.
                                                                   (Μέγας Βασίλειος)
Τον λαό μπορούμε να τον συγχωρήσουμε ευκολότερα για τα λάθη του, διότι πολλές φορές έχει το ελαφρυντικό της ακρισίας.
Πώς όμως να συγχωρήσουμε τον άρχοντα, που πρέπει να θεραπεύει και την άγνοια των άλλων;
                                                                  (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Όταν οι άρχοντες είναι ηθικά άρρωστοι, όταν το κεφάλι δεν είναι υγιές,
πώς είναι δυνατόν να παραμένει εύρωστο το υπόλοιπο σώμα;
                                                                 (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Το λιοντάρι του Χριστού.

        Στο μεταξύ, το χειμώνα του 367 μ.Χ.,μεγάλη φτώχεια και ξηρασία έπεσε στην Καισάρεια.

Με τα χιόνια κλείσαν οι δρόμοι. Τα τρόφιμα άρχισαν να λιγοστεύουν.

Παιδιά ψάχνανε στα σκουπίδια, άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους από πείνα. 

ο κόσμος είχε αγριέψει.  Η πόλη ήταν έτοιμη να εκραγεί, βρίζανε τις αρχές και τους εμπόρους που είχανε γεμάτες τις αποθήκες, αλλά δεν τις άνοιγαν, περιμένοντας να ανέβουν οι τιμές.

ΠΗΓΗ: http://deneisaimonos.gr/

        Μια μέρα, βλέπω ένα νέο άνδρα ντυμένο με ένα παλιό ράσο, να γυρίζει στην αγορά πάνω - κάτω και να φωνάζει: "ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!, ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!"
 Ο κόσμος μαζεύτηκε γύρω του.
"ΑΝΟΙΧΤΕ ΤΙΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΤΩΡΑ!!!" έλεγε στους εμπόρους, ή μάλλον τους διέταζε.

"Πώς να σου δώσω να καταλάβεις τα βάσανα του φτωχού. Χωρίς περιουσία, χωρίς κτήματα και χρήματα  το μόνο που του απομένει είναι να πουλήσει τα παιδιά του δούλους, μήπως και αυτά τουλάχιστον γλιτώσουν τον θάνατο από την πείνα. Κι τι σκέφτεται ο φτωχός πατέρας; ποιο από όλα τα παιδιά του να πουλήσει!! προσφέρει τα σπλάχνα του για να βρει τροφή. Εσένα όμως πλούσιε, δε σε μαλακώνουν ούτε τα δάκρυα, ούτε οι αναστεναγμοί της καρδιάς, αλλά παραμένεις σκληρός και αλύγιστος, βλέπει τα πάντα σαν χρυσάφι  και παντού μόνο χρυσάφι ονειρεύεσαι."
(Μέγας Βασίλειος, ομιλία εις το " Καθελώ μου τας αποθήκας")

Αυτός είπα μέσα μου είναι λιοντάρι, ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!!
Τα λόγια του μαστίγιο!
Ρώτησα έναν δίπλα μου, ποιος είναι αυτός;
 - O Βασίλειος μου είπε. Είναι πρεσβύτερος στην Εκκλησία.
Αυτός λοιπόν ήταν ο Βασίλειος.
Τον είχα ακουστά Ήταν αυτός που μαζί με τον Γρηγόριο από τη Ναζιανζό, είχε συγκρουστεί με τον αυτοκράτορα Ιουλιανό.
Τώρα τον έβλεπα σε δράση.
Και μπορούσε να μιλάει έτσι, γιατί όπως έμαθα, ο ίδιος είχε μοιράσει τη μεγάλη  περιουσία του στους φτωχούς.    

Για το λιοντάρι του Χριστού, δείτε κι ΕΔΩ 
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ "ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ" ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗ - ΠΑΠΑΛΙΟΥ http://deneisaimonos.gr/  

The Most Beautiful Religious Photos Of 2014

http://www.huffingtonpost.com/2014/12/30/religious-photos-2014_n_6373886.html

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ - ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Περισσότερο εξέταζε τον εαυτό σου και όχι τους άλλους. Γιατί στο ένα θα
είσαι κερδισμένος εσύ, στο άλλο οι άλλοι.
                                                                      Γρηγόριος ο Θεολόγος 

Αυτός που θέλει να σηκώσει τον πεσμένο πρέπει να βρίσκεται ψηλότερα
από αυτόν.
                                                                      Μέγας  Βασίλειος

Θα πω για κάποιον ότι με αγαπάει όχι μόνον όταν με επαινεί, αλλά και
όταν με ελέγχει  για να με διορθώσει.
                                                                    Ιωάννης ο Χρυσόστομος

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο «ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΙΝΗΣ» ;

Γιατί υπερηφανεύεσαι, που είσαι χώμα και στάχτη; 

Γιατί καμαρώνεις άνθρωπε, γιατί καυχιέσαι για τον εαυτό σου; 

Τι ελπίδα σου προσφέρει η δόξα αυτού του κόσμου και ο πλούτος; 

Ας κάνουμε μια επίσκεψη στους τάφους, σας παρακαλώ, κι ας δούμε τις απόκρυφες αλήθειες που υπάρχουν εκεί. 

Ας δούμε διαλυμένο τον άνθρωπο, οστά φαγωμένα, σώματα σε σήψη. 

Κι αν είσαι σοφός σκέψου κι αν είσαι γνωστικός πες μου, ποιος είναι ο βασιλιάς εκεί και ποιος ο υπήκοος, ποιος ο αφέντης και ποιος ο δούλος, ποιος ο σοφός και ποιος ο αγράμματος. 

Πού είναι εκεί της νιότης το κάλλος; 

Πού είναι τα χαρούμενα πρόσωπα; 

Πού είναι τα μάτια τα ωραία; 

Πού είναι η καλοφτιαγμένη μύτη;

 Τα φλογάτα χείλη; 

Πού είναι η ομορφιά του προσώπου; 

Το ακτινοβόλο μέτωπο πού είναι;

 Δεν έγιναν όλα σκόνη;

 Δεν έγιναν τέφρα και στάχτη;

  Ιωάννου Χρυσοστόμου, Περί μετάνοιας, Ομιλία 'Θ,PG49,346.

Από το βιβλίο: Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς, της Ελένης Κονδύλη.

Η ζωή, οι ιδέες και το κοινωνικό έργο του Μ. Βασιλείου.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ  ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Απόσπασμα από ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή, τις ιδέες
 και το κοινωνικό έργο του Μ. Βασιλείου.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη γιορτή των τριών Ιεραρχών.

ΠΗΓΗ: http://deneisaimonos.gr/

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ "ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ" ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗ - ΠΑΠΑΛΙΟΥ http://deneisaimonos.gr/  

Οι Παναγιές του Κόσμου

Α' Λυκείου ΔΕ 16. Παναγία, η μητέρα του Θεού

MUSIC: Savina Yannatou & primavera en salonico

http://apenantioxthi.blogspot.gr/

21. ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ ΙΙ

     Β' ΛΥΚΕΙΟΥ               

                       Ο θρησκευτικός φανατισμός έχει πολλές μορφές: εμφανίζεται με τη μορφή της θρησκοληψίας (σχολαστικής τήρησης θρησκευτικών εντολών με δεισιδαιμονικά και ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά), του πουριτανισμού(άκριτης αυστηρότητας στην ηθική καθαρότητα), του συντηρητισμού (προσκόλλησης στο παρελθόν) ή του προσηλυτισμού (στρατολόγησης οπαδών με δόλια μέσα). Σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες μπορεί να πάρει μορφές, όπως η θεοκρατία (διοίκηση του κράτους με θρησκευτικούς νόμους) ή ο θρησκευτικός επεκτατισμός (με κάθε μέσον προσπάθεια επέκτασης μιας θρησκείας, όπως συνέβη με τον Ισλαμισμό)
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-B126/498/3244,13185/

φανατισμός και ανεξιθρησκία from mariastou

            ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ
             ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

24. Πίστη και επιστήμη: αλληλοαποκλειόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα;

Β' ΛΥΚΕΙΟΥ

24. Πίστη και επιστήμη: αλληλοαποκλειόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα;

Πίστη και επιστήμη είναι δυο μεγάλα πνευματικά μεγέθη αλληλοσυμπληρούμενα και όχι αλληλοαποκλειόμενα. Είναι δυο εκδηλώσεις του ανθρώπινου πνεύματος που κινούνται σε διαφορετικά επίπεδα. 

Επιστήμη και θρησκεία έχουν αυτόνομες περιοχές ενδιαφερόντων και έρευνας• ανταποκρίνονται σε διαφορετικές αξιολογικές ροπές και ανάγκες της ενιαίας ανθρώπινης ύπαρξης. Η επιστήμη ερευνά τα μυστήρια της δημιουργίας, ασχολείται με το επιστητό, ενώ η θρησκεία ασχολείται με το μυστήριο του Δημιουργού, το υπεραισθητό. Είναι δύο κύκλοι εφαπτόμενοι ή και τεμνόμενοι, αλλ' όχι ταυτιζόμενοι ή συγκρουόμενοι. 

Επομένως, η σχέση πίστης και επιστήμης δεν μπορεί να είναι αντιθετική ή εχθρική, αλλά διαλεκτική. Κι αυτό γιατί έχουν κοινή αφετηρία την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου και ουσιαστικά στοχεύουν στην κατάκτηση της αλήθειας και την εξασφάλιση της ευτυχίας του. Κρίνονται όμως, μαζί ή χωριστά, από το κατά πόσον οδηγούν τον άνθρωπο στον εξανθρωπισμό του ή στον απανθρωπισμό του.

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-B126/498/3244,13188/

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

24. Πίστη και επιστήμη αλληλοαποκλειόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα; from ΠΕ 01

ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ - ΛΥΣΕΙΣ ΘΕΜΑ Α2

ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

                                                ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ - ΘΕΜΑ Β2.
                                                   ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Κουίζ : Πίστη και επιστήμη: αλληλοαποκλειόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα;. 
                                                       Κάντε ΚΛΙΚ πάνω στην εικόνα:

ΚΑΙ ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Πίστη και επιστήμη αλληλοαποκλειόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα. by Γιάννης Μπάλτος

Οι Σταθμοί του Σταυρού

                Η 14χρονη Μαρία, μέλος μιας βαθιάς θρησκευόμενης οικογένειας, αποφασίζει να ακολουθήσει το δρόμο του Ιησού στον Γολγοθά, κάνοντας τάμα να γίνει καλά ο μικρός αδερφός της. Στιλιζαρισμένο, γεμάτο σαρκασμό και διφορούμενη αλληγορία δράμα, το οποίο κέρδισε βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

        Η πορεία του Χριστού στον Γολγοθά, γνωστή ως «Via Crusis» ή «Σταθμοί του σταυρού», αναπαριστάται συχνά στις καθολικές εκκλησίες ως μια σειρά από 14 έργα-σκηνές με συγκεκριμένη θεματολογία. Πάνω­ σε αυτήν τη διαδρομή ο Γερμανός Ντίτριχ Μπρίγκεμαν στήνει μια αλληγορία πολλαπλών διαστάσεων, η οποία στηρίζεται στον αριθμό 14. Με 14 πλάνα και 14 σκηνές, η καθεμία εκ των οποίων­ έχει τον τίτλο ενός σταθμού, περιγράφει την προσπάθεια της 14χρονης Μαρίας να ακολουθήσει το δρόμο του θεανθρώπου.

       Μέλος μιας θρησκόληπτης οικογένειας, προσκολλημένης στις πιο συντηρητικές αντιλήψεις του καθολικισμού, η Μαρία προσπαθεί να συμβιβάσει τις εφηβικές ανησυχίες με τις αυστηρές απαιτήσεις της δογματικής πίστης της. Όταν η προσπάθειά της να γίνει φίλη με έναν συμμαθητή της που τραγουδά στην εκκλησιαστική χορωδία γκόσπελ και σόουλ («μουσική του διαβόλου» κατά τη μητέρα της ) αποτυγχάνει, εκείνη αποφασίζει να αφοσιωθεί πλήρως στον θεό αναζητώντας ένα θαύμα. Αν η ίδια ακολουθήσει το δρόμο του Ιησού προς το σταυρό­ και θυσιαστεί με ανάλογο τρόπο­, τότε εκείνος θα μπορέσει να θεραπεύσει τον τετράχρονο αδερφό της Γιοχάνες, ο οποίος για κάποιον ανεξήγητο­ λόγο δεν μπορεί ακόμη να μιλήσει.

            Με δεξιοτεχνικό στιλιζάρισμα στηριγμένο στην αφαίρεση, ο Μπρίγκεμαν διαχειρίζεται περίπλοκες ιδέες και διαχρονικά υπαρξιακά ερωτήματα μέσα από μια απόλυτα λιτή φόρμα. Με ως επί το πλείστον ακίνητη κάμερα, ζυγισμένο και εικαστικά προσεγμένο κάδρο το οποίο παραπέμπει στις θρησκευτικές αναπαραστάσεις κι ένα (βραβευμένο στο Φεστιβάλ Βερολίνου ) σενάριο γεμάτο πικρό, βαθύ σαρκασμό, αναζητά το δρόμο που οδηγεί στην αληθινή πίστη χωρίς να περνά μέσα από το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία.
Απόλυτα σύγχρονος στη σκέψη και μοντέρνος στην αφηγηματική φόρμα του (η αλληγορία του είναι ερεθιστικά διφορούμενη ), επιχειρεί μια επικίνδυνη ισορροπία αντιθέσεων: ανάμεσα στο δράμα και το χιούμορ, στη λογική και τη μεταφυσική, την απλότητα και την πολύπλοκη σύνθεση, την εξέγερση και τη νηφάλια χάρη. Την επιτυγχάνει, με τον πιο εντυπωσιακά χαμηλότονο κινηματογραφικό τρόπο. 

http://www.athinorama.gr/

18. Οι άγιες εικόνες, έκφραση της πίστης

                    Το λέει καθαρά ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός που υπεράσπισε τις εικόνες: «Στα παλιά τα χρόνια ο Θεός, ο ασώματος και ασχημάτιστος διόλου δεν εικονιζόταν.
 Τώρα όμως επειδή έγινε ορατός κατά τη σάρκα και επικοινώνησε με τους ανθρώπους, εικονίζω το βλεπόμενο (πρόσωπο) του Θεού». 
Τα ίδια λέει και ο άλλος υπέρμαχος των εικόνων, Θεόδωρος ο Στουδίτης. Παρόμοια εξηγούνται και οι εικόνες της Θεοτόκου και των αγίων. Ο Κύριος σαρκώθηκε από την Παναγία, που είναι η Μητέρα του. 
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A106/116/898,3337/

Η παρουσίαση του μαθήματος, εμπλουτισμένη  με θέματα της "Τράπεζας θεμάτων".

18. Οι άγιες εικόνες, έκφραση της πίστης from ΠΕ 01

Παρουσίαση του θεολόγου Ψήφα Γιάννη

18. οι άγιες εικόνες έκφραση πίστης from Giannis Psifas

ΥΛΙΚΟ

Οι άγιες εικόνες

Βυζαντινή εικονογραφία - Η κατασκευή των εικόνων - Η σημασία των εικόνων

Παρουσίαση της θεολόγου Χανόγλου Δέσποινας

Δ.Ε.18 οι ιερές εικόνες from desphan

ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

### ΔΕ 18η ΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΘΕΜΑΤΩΝ by Γιάννης Μπάλτος

             Γι' αυτό, όταν προσκυνούμε τις άγιες εικόνες, η τιμή δεν απευθύνεται στο υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένες, αλλά, όπως έγραψε ο Μ. Βασίλειος, «πρός τό πρωτότυπον διαβαίνει». 
Αυτήν την ιδέα πρόβαλε και ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός στην υπεράσπιση των αγίων εικόνων, αυτήν υιοθέτησε και η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος.
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A106/116/898,3337/

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

18. Οι άγιες εικόνες, έκφραση της πίστης by Γιάννης Μπάλτος

Στην άλλη μεριά της λεπτής γραμμής!

         Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ ΔΕ 7. ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ 

        Αν παραδοσιακά ως "πρώτος" και "δεύτερος" κόσμος υπονοούνται η Ανατολή και η Δύση, τότε "τρίτος" κόσμος είναι οι αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής και της Ασίας, αυτές που, μετά από αιώνες αποικιοκρατίας, μαστίζονται από την πείνα, τη φτώχεια, τις επιδημίες, τον αναλφαβητισμό, έχοντας οικονομίες εξαρτημένες από δυτικά κεφάλαια.
Και "τέταρτος κόσμος" είναι εκείνες οι ομάδες πληθυσμού των αναπτυγμένων δυτικών κρατών, οι οποίες ωθούνται στο περιθώριο της ζωής. Είναι οι άνεργοι και οι άστεγοι, τεράστιες νησίδες εξαθλίωσης μέσα σε ωκεανούς ευμάρειας και καταναλωτισμού.
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C134/152/1091,4007/

Τώρα πλέον είμαι στο δρόμο. Το χειμώνα μένω σε δημόσιους χώρους. 

Το καλοκαίρι σε εγκαταλειμμένα κτίρια. 

Καθημερινά προσπαθώ να πείσω την αστυνομία ότι δεν έχω κλέψει, δεν είμαι ξένος, δεν είμαι “junkie”. Ο κάθε αστυνομικός όταν με αντικρίζει βλέπει μπροστά του αυτό που αντιπαθεί περισσότερο. Μόνο τσιγγάνο δε με λένε λόγω παρουσιαστικού. 

Ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα με το φαγητό. 

Από τις πρώτες μέρες είχα μάθει για το συσσίτιο στην εκκλησία των Αγίων Πάντων.

 Δεν ντρέπομαι να παίρνω φαγητό από την εκκλησία. 

Από αλλού δεν θέλω, ούτε στη ζητιανιά έχω βγει γιατί να σου πω την αλήθεια ποτέ δεν έδωσα ελεημοσύνη σε κανέναν. Αισθάνομαι άσχημα να ζητώ από τους άλλους να κάνουν αυτό που δεν έκανα ποτέ εγώ. 

MUSIC: Nobody´s Children - St. James Infirmary

Πηγή http://www.exostispress.gr

Δος μοι τούτον τον ξένον Ι

Δος μοι τούτον τον ξένον
ον εβραίοι μισούντες
θανατούσιν ως ξένον

Δος μοι τούτον τον ξένον
ον ξενίζομαι βλέπειν
του θανάτου το ξένον

Δος μοι τούτον τον ξένον...

Δος μοι τούτον τον ξένον
όστις οίδε ξενίζειν
τους πτωχούς τε και ξένους

Δος μοι τούτον τον ξένον
ον εβραίοι τω φθόνω
απεξένωσαν κόσμω

Δος μοι τούτον τον ξένον...

ΔΕ 16η Παναγία, η μητέρα του Θεού.

        
    Είναι φανερό, ότι χωρίς τη συμβολή της Θεοτόκου, το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Ο Θεός για να σαρκωθεί ζήτησε την ανθρώπινη συνεργασία. Και η Θεοτόκος, εκπροσωπώντας το ανθρώπινο γένος, είπε το μεγάλο «ναι». 

Γι' αυτό και οι πιστοί θεωρούν ότι η Παναγία, ακόμη και κατά το γεγονός της Κοίμησής της, παραμένει πάντοτε η «γέφυρα» και η μεσίτρια μεταξύ Θεού και ανθρώπων.

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A106/116/898,3335/

16. Παναγία, η μητέρα του Θεού

ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ: Οι μαθητές …

1.    Να προσεγγίσουν βασικές αλήθειες που αφορούν στο πρόσωπο της Θεοτόκου.

2.   Να γνωρίσουν καλύτερα το περιεχόμενο και το μήνυμα κάθε θεομητορικής γιορτής.

3.   Να συνειδητοποιήσουν τη θέση της Θεοτόκου στη λαϊκή ευσέβεια.

4.   Να λάβουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία, ώστε να ενισχύσουν τη προσωπική τους σχέση με το πρόσωπο της Θεοτόκου.

Η παρουσίαση του μαθήματος, εμπλουτισμένη  με θέματα της "Τράπεζας θεμάτων".

(Διαμόρφωση από PP του george kapetanakis - Μπουλούγαρη Μαρία.
 Εμπλουτισμένο με ερωτήσεις της τράπεζας θεμάτων)

ΔΕ16. Παναγία,η μητέρα του Θεού 
                                        Βασίλισσα του κόσμου

Οι λύσεις της τράπεζας θεμάτων

### ΔΕ 16η ΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΘΕΜΑΤΩΝ by Γιάννης Μπάλτος

Αφιέρωμα στην Παναγία

       Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΤΕΧΝΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΟΛΟΓΟ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΧΑΝΟΓΛΟΥ
                                                   

Η Θεοτόκος στη βυζαντινή τέχνη from desphan

                                           Και το ψηφιακό σχολείο

16. Παναγία, η μητέρα του Θεού by Γιάννης Μπάλτος

Υπάρχει Θεός;

Β' Λυκείου ΔΕ 24. Πίστη και Επιστήμη: αλληλοαποκλειόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα;


Θα μου πείτε, και τι σημασία έχει αν το μελετάμε με μια άλλη γεωμετρία ή εάν οι διαστάσεις είναι παραπάνω από τρεις;

Έχει μεγάλη σημασία.

Γιατί, όπως γνωρίζουμε σήμερα, ένας χώρος περισσοτέρων των τριών διαστάσεων που δεν μελετιέται από την Ευκλείδεια γεωμετρία, οι μορφές και τα σχήματα που υλοποιούνται μέσα του, δεν γίνονται αντιληπτά απ' τις ανθρώπινες αισθήσεις.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι το πραγματικό σύμπαν αν είναι παραπάνω από τρεις διαστάσεις, όπως σήμερα ξέρουμε, και δεν μετριέται από την Ευκλείδεια γεωμετρία και τη Νευτώνεια φυσική, είναι έξω από τη δυνατότητα των ανθρώπινων αισθήσεων. 

Αυτό το οποίο αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι οι τρεις διαστάσεις του χώρου. Τίποτα άλλο.

Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, αυτό το οποίο εμείς ονομάζουμε εξατομικευμένη ύλη, έχουμε την αίσθηση ότι το ακουμπάμε, το πιάνουμε, δεν είναι τίποτα άλλο από καμπύλωση του χώρου.

Αντιλαμβανόμαστε, δηλαδή, χώρο, όταν αυτός καμπυλωθεί κι οι αισθήσεις μας, η αδυναμία των αισθήσεών μας, το αντιλαμβάνεται ψευδώς ως ύλη.

Όταν μεταβάλλεται η καμπυλότητα αυτού που ονομάζουμε "ύλη", δηλαδή του χώρου, οι ανθρώπινες αισθήσεις έχουν την αίσθηση της φθοράς της ύλης. Δεν φθείρεται, όμως, και δεν πεθαίνει η ύλη. Με την έννοια ότι απλώς μεταβάλλει την καμπυλότητά του ο χώρος.

Τα πάντα μέσα στο σύμπαν είναι ενοποιημένα. Ένας απέραντος χυλός ενέργειας που μόνο η αδυναμία των αισθήσεών μας μας δίνει την αίσθηση των εξατομικευμένων αντικειμένων.

Η αλήθεια του συμπαντικού χώρου είναι ότι ο χώρος κι ο χρόνος στενά συνδεδεμένα και ζευγαρωμένα μας δίνουν μια καινούργια ουσία η οποία λέγεται χωροχρονικό συνεχές.

(...)

Βιωματικά αισθανόμαστε την ανάγκη του αιτίου και αναγκαστικά αισθανόμαστε και επιστημονικά την ύπαρξη ενός πρωτογενούς αιτίου, άγνωστου ακόμη σ' εμάς, άγνωστο ακόμα στην επιστήμη, που είναι το Ένα και Μοναδικό Αίτιον δημιουργίας των πάντων.

(...)

Αυτός ο οποίος δεν κατανοεί αυτήν τη σχέση του σύμπαντος ολόκληρου, άρα τη σχέση και μεταξύ των ανθρώπων, που είναι κομμάτια αυτού του σύμπαντος, πάει να πει ότι χάνει την αίσθηση της επαφής του με τον άλλον άνθρωπο.

Αν χάσει την επαφή, τη γνώση της επαφής με τον άλλο άνθρωπο, και πιστέψει ότι είναι κάτι ξεχωριστό από το ενιαίο σύνολο, τότε από τον άλλον άνθρωπο τον χωρίζει η αδιαφορία έως το μίσος.

Εάν κατανοήσεις τη συνέχεια των πάντων μέσα στο σύμπαν, τότε έχεις κατανοήσει πάρα πολύ καλά τη σχέση σου και την αλληλεπίδρασή σου με τους άλλους ανθρώπους. Πάει να πει ότι γνωρίζεις βιωματικά τι πάει να πει αγάπη.

Επιστημονικά, η πιο τεκμηριωμένη άποψη για την εξέλιξη του ανθρώπου είναι αυτή του Δαρβίνου. Αλλά, η εξέλιξη αυτή αρχίζει από ένα σημείο που ήδη υπάρχει οργανωμένη βιολογία του ανθρώπου.

Βεβαίως εδώ, έχει ένα πρόβλημα η αστροφυσική: Για να δημιουργηθεί χρονικά αυτή η αλυσίδα των μεταλλάξεων χρειάζονται πολλά δισεκατομμύρια χρόνια, τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι η Γη έχει ηλικία 4 δισεκατομμύρια χρόνια, και μονάχα το 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια από αυτή τη ζωή της ήταν κατάλληλες οι συνθήκες για να δημιουργηθούν όλα αυτά τα οποία μας λέει ο Δαρβίνος.

 http://www.egriechen.info/

ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

               Άλλο πράγμα είναι να φλυαρείς για τα λάθη του άλλου (:καταλαλιά), κι άλλο να τον χαρακτηρίζεις αρνητικά από αυτά τα λάθη (:κατάκριση), κι άλλο να τον εκμηδενίζεις (:εξουδένωση).

Καταλαλιά είναι να πεις εναντίον κάποιου: ότι ο τάδε είπε ψέματα ή είχε ένα ξέσπασμα θυμού ή ότι είχε μια επιπόλαια σχέση ή κάτι τέτοιο. Ήδη καταλάλησες εναντίον του, μίλησες δηλαδή εναντίον του, διηγήθηκες με εμπάθεια το σφάλμα του.

Κατάκριση είναι να πεις: ο τάδε είναι ψεύτης, είναι οξύθυμος, κάνει επιπόλαιες ερωτικές σχέσεις. Να λοιπόν που κατέκρινες την ίδια την ψυχή του άλλου και έβγαλες συμπέρασμα για ολόκληρη την ζωή του, ότι είναι τέτοια, και κατέκρινες και τον άλλον, ότι είναι τέτοιου είδους άνθρωπος.
Και είναι βαρύ αυτό το πράγμα. Γιατί είναι άλλο να πει κανείς πως οργίστηκε κάποιος και άλλο να πει πως είναι ο χαρακτήρας του οξύθυμος, και να βγάλει, όπως είπα, συμπέρασμα για όλη τη ζωή του. 

Και είναι βαρύτερο από κάθε άλλο σφάλμα να κατακρίνεις, ώστε ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου και τότε θα δεις να βγάλεις το αγκάθι από το μάτι του αδερφού σου.»  Και παρομοίασε με αγκάθι το σφάλμα του πλησίον ενώ την κατάκριση με δοκάρι. Τόσο χειρότερη είναι η κατάκριση από κάθε σχεδόν σφάλμα.

                                        

                                                  Αββάς Δωρόθεος.