Ευαγγελικό κείμενο Χριστουγέννων

Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.

 Ακούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ’ αὐτοῦ, καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ’ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτως γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· Καὶ σύ Βηθλέεμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ. 

Τότε Ἡρῴδης λάθρᾳ καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσεν παρ’ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλέεμ εἶπε· Πορευθέντες ἐξετάσατε ἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδίου· ἐπὰν δὲ εὕρητε ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ. Οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα.

 Καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν· Καὶ χρηματισθέντες κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν.

Κατά Ματθαίον Β 1-12.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

Όταν δε εγεννήθη ο Ιησούς εις την Βηθλεέμ της Ιουδαίας, κατά τας ημέρας που βασιλεύς ήτο ο Ηρώδης, ιδού μάγοι (δηλαδή άνθρωποι σοφοί που εμελετούσαν και τους αστέρας του ουρανού) ήλθον από τας χώρας της Ανατολής εις τα Ιεροσόλυμα.

Και ερωτούσαν τους κατοίκους· “που είναι ο νεογέννητος βασιλεύς των Ιουδαίων; Διότι ημείς είδαμεν τον αστέρα αυτού εις την Ανατολήν και από το ουράνιον αυτό φαινόμενον επληροφορηθήκαμεν την γέννησίν του και ήλθομεν να τον προσκυνήσωμεν”.

Όταν ήκουσεν ο βασιλεύς Ηρώδης να γίνεται λόγος δια νεογέννητον Βασιλέα εκυριεύθη από ταραχήν, διότι εφοβήθη μήπως του αρπάση εκείνος την βασιλείαν· μαζή με τον Ηρώδην εταράχθησαν και όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ (φοβηθέντες μήπως εκσπάση και εις βάρος αυτών η οργή του αιμοβόρου βασιλέως).

Ο Ηρώδης, αφού εκάλεσε και συνεκέντρωσε όλους τους αρχιερείς και γραμματείς του λαού (αυτούς που εθεωρείτο ότι εγνώριζαν τον νόμον και τους προφήτας) εζητούσε πληροφορίας, που, σύμφωνα με τας Γραφάς, θα εγεννάτο ο Χριστός.

Εκείνοι δε του είπαν· “εις την Βηθλεέμ της Ιουδαίας, διότι έτσι έχει γραφή από τον προφήτην Μιχαίαν· Και συ Βηθλεέμ, που ανήκεις εις την περιοχήν της φυλής Ιούδα μολονότι μικρά στον πληθυσμόν, δεν είσαι από απόψεως αξίας καθόλου μικρότερη και άσημη από τας μεγάλας πόλεις της φυλής του Ιούδα.

Και τούτο, διότι από σε θα προέλθη και θα αναδειχθή άρχων, ο οποίος ως καλός πομήν θα οδηγήση με στοργήν τον λαόν μου τον Ισραηλιτικόν”. Τότε ο Ηρώδης εκάλεσε κρυφίως τους μάγους και επληροφορήθη ακριβώς από αυτούς τον χρόνον, κατά τον οποίον είχε φανή ο αστήρ.

Κατόπιν τους έστειλε εις την Βηθλεέμ και είπε· “πηγαίνετε εκεί και εξετάσατε με κάθε ακρίβειαν όλα τα περί του παιδίου· και όταν θα το εύρετε, πληροφορήσατέ με, δια να έλθω εις την Βηθλεέμ να το προσκυνήσω και εγώ”.

Οι δε μάγοι, αφού ήκουσαν τα λόγια του βασιλέως, εξεκίνησαν και επορεύοντο εις την Βηθλεέμ· και ιδού το λαμπρόν αστέρι, που είχαν ίδει εις την Ανατολήν, επροπορεύετο και τους ωδηγούσεν, έως ότου ήλθε και εστάθη επάνω από τον τόπον όπου ευρίσκετο το παιδίον.

Οι μάγοι, όταν είδαν τον αστέρα, εδοκίμασαν πολύ μεγάλην χαράν (διότι ευρήκαν πάλιν τον ασφαλή οδηγόν των). Και ελθόντες εις την οικίαν είδαν το παιδίον με την μητέρα αυτού Μαρίαν και πεσόντες στο έδαφος επροσκύνησαν με βαθείαν ευλάβειαν αυτό· και ανοίξαντες τας αποσκευάς και τα θησαυροφυλάκιά των του προσέφεραν δώρα, χρυσόν και πολύτιμα αρώματα της Ανατολής, λιβάνι και σμύρναν.

Επειδή δε έλαβον εντολήν και οδηγίαν από τον Θεόν εις όνειρόν των να μη επιστρέψουν προς τον Ηρώδην, ανεχώρησαν δια την πατρίδα των από άλλον δρόμον.

πηγή

Καλά Χριστούγεννα (2005) - Joyeux Noël

Ολόκληρη η ταινία στο youTube, παρακάτω:

Παραμονή Χριστουγέννων, 1914. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. 

Τρεις στρατιωτικές διμοιρίες, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Μεγάλης Βρετανίας βρίσκονται στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, καθηλωμένοι, μετά από πολύμηνες μάχες. 

Έχουν εγκλωβιστεί στα χαρακώματα, μέσα στη λάσπη, χωρίς να μπορούν να ξεφύγουν και να περάσουν τα Χριστούγεννα με τις οικογένειές τους.

 Όμως, η μουσική από το τραγούδι ενός Γερμανού τενόρου (Benno Fürmann) και της σοπράνο γυναίκας του (Diane Kruger) σε κάποιο από τα χαρακώματα, ξεσηκώνει τις τρεις εμπόλεμες διμοιρίες να παραμερίσουν τα μίση, κάνοντας ανακωχή, δίνοντας ο ένας τον άλλο ευχές για Ειρήνη και γρήγορη επιστροφή στα σπίτια τους. 

 Μια συγκινητική χριστουγεννιάτικη αντιπολεμική ταινία που βασίζεται στην απίστευτη αληθινή ιστορία της "Χριστουγεννιάτικης Ανακωχής του 1914". 

Συμπαραγωγή ανάμεσα σε πέντε χώρες το "Καλά Χριστούγεννα", περιλαμβάνει την αφρόκρεμα των ευρωπαίων ηθοποιών της εποχής μας, έχοντας ονόματα όπως η Diane Kruger ("Τροία", , "Ο Άγνωστος" κ.α.), ο Daniel Brühl ("Αντίο Λένιν" κ.α.), ο Guillaume Canet ("Ο Πόλεμος των Κουμπιών" κ.α.). και ο σπουδαίος Ian Richardson. Γλυκό και πικρό συνάμα το φιλμ του αξιόλογου Γάλλου σκηνοθέτη Christian Carion, προβάλλει ένα αισιόδοξο μήνυμα, τόσο σε μακροσκοπική (αλληλεγγύη μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών) όσο και σε μικροσκοπική (αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο), που σε κάνει να συγκινηθείς πραγματικά αλλά και να γελάσεις με την ψυχή σου. 

 Πρωτότυπος Τίτλος: Joyeux Noël Βαθμολογία IMDb: 7,7/10 Σκηνοθεσία: Christian Carion Πρωταγωνιστούν: Diane Kruger, Benno Fürmann, Natalie Dessay, Guillaume Canet, Daniel Brühl, Ian Richardson, Rolando Villazón, Lucas Belvaux, Frank Witter

THE OLD OAK

The old oak η τελευταία ταινία του Ken Loach.

Μια πραγματικά ανθρώπινη και συγκινητική ταινία.

Μιλά για την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, τους πρόσφυγες, την εργατική τάξη, τη φιλία, την αλληλεγγύη, την απώλεια, την ενσυναίσθηση και την αγάπη.

Για τη δύναμη του μαζί.

Γιατί, εν τέλει, τα τρία Άλφα, Ανθρωπιά, Αλληλεγγύη και Αγάπη, βρίσκονται στην αρχή των πάντων.

Και μην πάψετε ποτέ να πιστεύετε στο καλό. Αυτό μας λέει.

Δείτε την ΕΔΩ

 

Mary, Did You Know?

Mary, Did You Know?

 Mary, did you know that your baby boy Would one day walk on water?

 Mary, did you know that your baby boy Would save our sons and daughters?

 Did you know that your baby boy Has come to make you new? 

This child that you delivered Will soon deliver you Mary, 

did you know that your baby boy Will give sight to a blind man? 

Mary, did you know that your baby boy Will calm the storms with his hands?

 Did you know that your baby boy Has walked where angels trod? 

When you kiss your little baby You kiss the face of God 

 The blind will see, the deaf will hear

 The dead will live again The lame will leap, the dumb will speak

 The praises of the Lamb Mary, did you know that your baby boy Is Lord of all creation?

 Mary, did you know that your baby boy Would one day rule the nations? 

 Did you know that your baby boy Is heaven's perfect Lamb? 

That sleeping child you're holding That sleeping child you're holding 

That sleeping child you're holding Is the great I Am

Τέλος η δασκαλοκεντρική προσέγγιση των θρησκευτικών;

Για χρόνια στον περιβάλλοντα χώρο των σχολείων της ελληνικής επικράτειας, εφαρμοζόταν το δασκαλοκεντρικό πρότυπο διδασκαλίας. Αυτό συνέβη και στα θρησκευτικά, ένα μάθημα κομβικής σημασίας τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με αποτέλεσμα την ανεπαρκή νοηματοδότηση του θεολογικού περιεχομένου. Αυτό συνεπάγεται τη δυσκολία των μαθητών στην κατανόηση του μαθήματος. Το γεγονός αυτό αποστασιοποιεί μαθητή και θρησκευτικά. Πώς όμως μπορεί να αλλάξει αυτό; Η θεολογία και πιο συγκεκριμένα τα θρησκευτικά απαρτίζονται από πλήθος παραστατικών εικόνων. Η κονστρουκτιβιστική προσέγγιση των θρησκευτικών τα τελευταία χρόνια στις σχολικές μονάδες είναι αυτή, η οποία εξέλιξε τη διδασκαλία τους.

Η θεολογία γίνεται αντιληπτή μέσω του βιώματος, έτσι ακριβώς και τα θρησκευτικά. Η μέθοδος αυτή αξιοποιεί το βίωμα του μαθητή και το νοηματοδοτεί θεολογικά. Πολυποίκιλες δραστηριότητες έρχονται να υποστηρίξουν τη σύνολη διαδικασία, με τρόπο εξατομικευμένο για την ολομέλεια της τάξης. Απόρροια αυτής της διαδικασίας είναι η απόκτηση των μεταγνωστικών δεξιοτήτων από τους μαθητές.

Αυτός είναι εν γένει και ο αυτοσκοπός του μαθήματος, κάτι που πρωτύτερα δεν μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την ανάγνωση κείμενων και την αυθεντία του εκάστοτε εκπαιδευτικού. Επομένως, ο εκσυγχρονισμός της εκμάθησης των θρησκευτικών μέσω διάδρασης, διαλόγου και θεατροπαιδαγωγικών δραστηριοτήτων, βελτιστοποίησε την κατανόηση, αντίληψη και την εφαρμογή καίριων διδασκαλιών που εμπεριέχονται στο Ευαγγελικό μήνυμα. Με τον κ. Σωτήρη Κόλλια, θεολόγο και εκπαιδευτικό.

Georgia Louis - Walk With Me, Lord (Spiritual)

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

 Παρόλο που το ιστολόγιο (blog) ασχολείται εξ ολοκλήρου με τα θρησκευτικά του Λυκείου, οφείλουμε να κάνουμε μία εξαίρεση. 

H πρώτη απόπειρα της συναδέλφου Ακανθοπούλου Καλλιρόης, η οποία θέλησε να μοιραστεί οργανωμένα με τους/τις ομοτέχνους της τη δουλειά που κάνει στην τάξη της.

Η λέξη που σκέφτηκε ότι του ταιριάζει καλύτερα είναι «εγχειρίδιο»: κάτι που έχει στα χέρια του ο θεολόγος της τάξης, για να τον διευκολύνει στη διδασκαλία του βήμα – βήμα.

Στην κυριολεξία «βήμα-βήμα», γιατί πρόκειται για φύλλα εργασίας που περιέχουν τα 4 «βήματα» της βιωματικής μεθόδου που προτείνεται από το νέο Πρόγραμμα Σπουδών και θα εφαρμοστεί σύντομα σε όλα τα σχολεία. Αφορά όλες τις θεματικές ενότητες των Θρησκευτικών της Α΄ Γυμνασίου.

Δίνει ιδέες τόσο για την πραγματοποίηση της διδασκαλίας, όσο και για την οργάνωσή της.

Το εξώφυλλο και όλη τη φροντίδα της έκδοσης τα ανέλαβαν με τον καλύτερο τρόπο η Ευαγγελία Βουλγαράκη κ' ο Δημήτρης Γ. Πισίνας για τις Εκδόσεις Μαΐστρος.

Υποχρεωτικότητα και άλλα ζητήματα γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών

Το μάθημα των Θρησκευτικών δεν αποτελεί μια «κλειστόμυαλη» διατύπωση της χριστιανικής και Ορθόδοξης ιδεολογίας, αλλά μια καταγραφή της πραγματικότητας την οποία μπορούμε να διαπιστώσουμε και εμείς οι ίδιοι γύρω μας στην χώρα μας.

Αποτελεί μια εξ ολοκλήρου βοηθητική «φωνή» στην ζωή του μαθητή, μια φωνή που είναι πιθανόν ότι δεν θα ακούσει πουθενά αλλού παρά μόνο μέσα στο μάθημα των Θρησκευτικών.

….Δεν κάνουμε κατήχηση. Η κατήχηση ανήκει στην Εκκλησία. Δίνουμε γνώση, εννοείται ότι προτάσσουμε την Ορθοδοξία, σαφέστατα, αλλά σεβόμαστε απόλυτα το κάθε παιδί και προσπαθούμε  το μήνυμα του Χριστιανισμού να το μεταδώσουμε ως ένα παγκόσμιο μήνυμα στη καρδιά και την ψυχή του κάθε παιδιού.  

Ένα από τα πολλά ζητήματα τα οποία έχουν τεθεί τα τελευταία χρόνια στον δημόσιο διάλογο είναι τα θέματα γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών, από το Δημοτικό μέχρι και το Λύκειο. Πολλές είναι οι φωνές εκείνες οι οποίες θέλουν τον μαθητή ή τον γονέα να επιλέγουν για την συμμετοχή του πρώτου στο μάθημα, ενώ αντιθέτως πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, στην οποία η σχέση κοινωνίας/Εκκλησίας είναι διαχρονικά αδιάρρηκτη, το μάθημα των Θρησκευτικών δεν πρέπει να λείπει από το εκπαιδευτικό ημερολόγιο.

Με τον κ. Σωτήρη Κόλλια, θεολόγο και εκπαιδευτικό.

ΜΙΑ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

 

Σε μια εποχή παγκόσμιων κρίσεων- περιβαλλοντικών, υγείας, κοινωνικών, οικονομικών, φυλετικών, κ.ά.- θα ήταν εύκολο να αναζητήσουμε ανθρώπινες απαντήσεις, π.χ. επιστημονικές ή οικολογικές. Εκείνο όμως που αυτές οι κρίσεις επιζητούν είναι μια θεολογική απάντηση στην επιστήμη. Να συλλέξει κανείς τα δεδομένα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα και να αρθρώσει μια θεολογική απάντηση.

Η ποιήτρια Christina Rossetti έγραψε κάποτε “Και μάτια διαφορετικά από τα δικά σου / Φτιάχτηκαν για να κοιτάνε τα λουλούδια.” Σε αυτά τα γεμάτα δύναμη λόγια της Rossetti, αχνοφαίνεται η ιδέα ότι ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε μονάχα για τους ανθρώπους. Ότι τα δικά μας μάτια δεν είναι τα μόνα που κοιτάνε αυτόν τον κόσμο. Ότι και τα ζώα έχουν μάτια με τα οποία κοιτάνε τα λουλούδια. Αλλά κι επίσης, ότι η Κτίση δεν δημιουργήθηκε για τα μάτια του ανθρώπου και για την τέρψη του ανθρώπου, αλλά μάλλον για τα μάτια του Θεού και για την τέρψη του Θεού. Ξεκινάω λοιπόν, με την εξής ερώτηση: Τι σημαίνει να βλέπει κανείς τον κόσμο, να βλέπει τα υπόλοιπα πλάσματα, μέσα από τα μάτια του Θεού;    

Κάνοντας αυτή την ερώτηση, αρχίζω να φέρνω τη θεολογία των ζώων σε διάλογο με τη θεολογία του σώματος και τη θεολογία της απελευθέρωσης.

Θα μπορούσε τώρα κάποιος να αναρωτηθεί, δεν είναι το απόγειο της ύβρης να πιστεύεις ότι μπορούμε να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Θεού; Και υπό μια έννοια, ναι, φυσικά και είναι. Η θεολογία, με το να αναγνωρίζει το θείο, έχει ως βασική της προϋπόθεση την αντίληψη ότι δεν είμαστε θεοί. Συζητώντας για τη δύναμη του ανθρώπου, αυτό είναι ένα μικρό αλλά κρίσιμο σημείο. Ο άνθρωπος δεν είναι Θεός. Ούτε έχουμε, ούτε θα έπρεπε να επιδιώκουμε να αποκτήσουμε δύναμη σαν του Θεού. Οπότε, φυσικά, και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να κατανοήσουμε πλήρως τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός βλέπει τον κόσμο.  Και όμως σε αυτή την εποχή της κλιματικής κρίσης, όπου ο κόσμος απεγνωσμένα χρειάζεται τη βοήθεια μας, ποιο είναι το καλύτερο σημείο θεολογικής εκκίνησης από το να αναρωτηθούμε: Τι βλέπει ο Θεός, ο δημιουργός, όταν κοιτάζει τον κόσμο του;

 

Όταν θέτουμε το ερώτημα, πώς βλέπει ο Θεός τον κόσμο, μπορούμε να ξεκινήσουμε εξετάζοντας τη βιβλική μαρτυρία.  Στην αρχή της Δημιουργίας, ο Θεός δημιουργεί τα ζώα, τους δίνει τον δικό τους ζωτικό χώρο, τα ευλογεί, και διακηρύσσει, «ὅτι καλά». (Γεν. 1. 25). Ο Θεός της αγάπης δημιουργεί όχι από ανάγκη, ευαρεστούμενος με την ύπαρξη των άλλων όντων. Δεν ευχαριστιέται μόνο με τα ανθρώπινα όντα, αλλά απολαμβάνει και την ομορφιά των φτερών του παγωνιού, την πραότητα μιας αγελάδας, την ταχύτητα ενός τσιτάχ, το παιχνίδισμα των δελφινιών και τη δύναμη ενός ρινόκερου. Ο δημιουργός Θεός χαίρεται, ευλογεί και βλέπει ότι όλα τα πλάσματά Του είναι καλά.

Στη συνέχεια της αφήγησης της Γένεσης, ακολουθεί το μέρος όπου αναφέρεται πιο συχνά, η κατ’ εικόνα του Θεού δημιουργία του ανθρώπου. Ο Θεός δίνει στην ανθρωπότητα μια ξεχωριστή θέση στη δημιουργία, καθώς δημιουργείται κατ’ εικόνα Του, και στη συνέχεια δίνει στους ανθρώπους «κυριαρχία» επί της δημιουργίας. (στ.26-8). Αλλά τι είδους κυριαρχία είναι αυτή; Είναι κυριαρχία ως εξουσία, όπως έχει συχνά ερμηνευθεί; Πρέπει να εξουσιάζουμε τον κόσμο κατά το πρότυπο του κυρίου και του αφέντη; Η απάντηση δίνεται στο επόμενο εδάφιο, όπου ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους και τους δίνει μια χορτοφαγική, στην πραγματικότητα φυτική διατροφή, «καρπὸν σπέρματος σπορίμου» (στ. 29). Πρέπει να αναρωτηθούμε τι είδους σχέση με τον κόσμο οραματίζεται μια κυριαρχία που έχει στη βάση της μια φυτική διατροφή; Η απάντηση που προτείνω, είναι αυτή της υπηρεσίας και της ευθύνης. Πρέπει να φροντίζουμε τον κόσμο, όπως ο Θεός ο ίδιος θα φρόντιζε τον κόσμο.

Στα ζώα επίσης δόθηκε μια φυτική διατροφή – «πάντα χόρτον χλωρὸν». Και είναι αυτό το ειρηνικό, αρμονικό, χορτοφαγικό όραμα του κόσμου που είδε ο Θεός και είπε ότι «ἰδοὺ καλὰ λίαν» (στ. 31). Η αρχική βασιλεία του Θεού, έτσι όπως Εκείνος την οραματίστηκε, ήταν μια βασιλεία ειρήνης μεταξύ όλων των πλασμάτων του Θεού. Έτσι, όταν ρωτάμε τι είναι καλό στα μάτια του Θεού, η πρώτη απάντηση φαίνεται να είναι ένα ειρηνικό βασίλειο, μια ειρηνική δημιουργία.

Το να βλέπει κανείς τον κόσμο μέσα από τα μάτια των ζώων συνεπάγεται ότι έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα της ταλαιπωρίας και του πόνου δισεκατομμυρίων ζώων παγκοσμίως με σκοπό το ανθρώπινο κέρδος. Πάνω από εβδομήντα τρία δισεκατομμύρια αγελάδες, πρόβατα, χοίροι και κοτόπουλα θανατώνονται κάθε χρόνο για ανθρώπινη κατανάλωση. Εβδομήντα τρία δισεκατομμύρια ζώα, για μόλις 7,8 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Και αυτός ο αριθμός δεν περιλαμβάνει όλα τα ζώα που θανατώνονται για τροφή, ούτε όλα τα ψάρια και τα πτηνά που θανατώνονται. Η συντριπτική πλειονότητα των εκτρεφόμενων ζώων εκτρέφονται σε εργοστασιακές φάρμες, μεγαλώνουν εντατικά, απομακρύνονται από τις μητέρες τους και διατηρούνται σε συνθήκες όπου μπορεί να μην δουν ποτέ το φως της ημέρας ή να περιφέρονται ελεύθερα, προτού μεταφερθούν μερικές φορές εκατοντάδες χιλιόμετρα και τελικά σφαγιαστούν. Σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, εκατόν δεκαπέντε εκατομμύρια ζώα χρησιμοποιούνται για πειράματα κάθε χρόνο. Η χρήση και η κακοποίηση των ζώων είναι τόσο διαδεδομένη που τα ζώα έχουν γίνει αόρατα. Υπό αυτό το πρίσμα, η πραγματικότητα της ζωής των ζώων απέχει ένα εκατομμύριο μίλια από την πραγματικότητα ενός ειρηνικού βασιλείου.

 

Τα ζώα αυτά έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι αισθάνονται πόνο, υποφέρουν και βιώνουν μια σειρά συναισθημάτων, όπως φόβο, άγχος και τρόμο. Όσον αφορά τον βασανισμό τους, ο βασανισμός δισεκατομμυρίων ζώων παγκοσμίως κάθε χρόνο που χρησιμοποιούνται και κακοποιούνται για το ανθρώπινο κέρδος, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ηθικά ζητήματα της εποχής μας.

Ίσως χειρότερο ακόμα κι από τον πόνο δισεκατομμυρίων ζώων είναι ότι, διαιωνίζοντας αυτό το καταναλωτικό μοντέλο, θέτουμε σε κίνδυνο την ίδια τη ζωή μας στον πλανήτη. Η κτηνοτροφία ευθύνεται για πάνω από το 30% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Επιπλέον, η κύρια εκπομπή από τη ζωική εκτροφή είναι το μεθάνιο, το οποίο είναι τέσσερις φορές πιο ισχυρό από το διοξείδιο του άνθρακα. Υπολογίζεται ότι η κτηνοτροφία συμβάλλει περισσότερο στην κλιματική αλλαγή από ό,τι όλες οι εκπομπές των μεταφορών (σκάφη, αυτοκίνητα, τρένα, αεροπλάνα κ.λπ.) μαζί. Το ήμισυ της κατοικήσιμης γης του πλανήτη χρησιμοποιείται για τη γεωργία και περισσότερα από τα τρία τέταρτα αυτής χρησιμοποιούνται για την εκτροφή ζώων. Αυτά είναι τεράστια νούμερα, αν τα συνδυάσουμε με τις ιδέες της επισιτιστικής ασφάλειας και των δικαιωμάτων της γης. Ειδικά μάλιστα, αν αναλογιστεί κανείς ότι παρά το γεγονός ότι 73 δισεκατομμύρια χερσαία ζώα σκοτώνονται κάθε χρόνο, περίπου 800-900 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν αρκετή τροφή για να φάνε.

Χειρότερο ακόμα, ίσως, και από τις εκπομπές αερίων, είναι το γεγονός ότι η κύρια αιτία της αποψίλωσης των δασών είναι η αποψίλωση της γης είτε για την εκτροφή βοοειδών είτε για την καλλιέργεια γης με σκοπό τη διατροφή τους. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το να γίνουμε χορτοφάγοι είναι το πιο αποτελεσματικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε προσωπικά για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.  Το τι επιλέγουμε να καταναλώνουμε θα καθορίσει αν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση. Η κλιματική αλλαγή ξεκινά πραγματικά από το πιάτο μας.

Το θέμα, ωστόσο, δεν αφορά μόνο την κλιματική αλλαγή. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα άλλα πλάσματα του Θεού έχει άμεσο αντίκτυπο στους ανθρώπους. Έχουμε δει τις καταστροφικές επιπτώσεις που μπορούν να έχουν σε εμάς οι ζωονόσοι, δηλαδή οι ασθένειες που μεταφέρονται από τα ζώα στους ανθρώπους. Κάθε χώρα σε όλο τον κόσμο επηρεάστηκε από την πανδημία Covid-19, η οποία έχει στις ρίζες της τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα ζώα στη γεωργία παγκοσμίως.

Επιπλέον, υπάρχουν ισχυρά επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το να αποτελεί κανείς μέρος των κύκλων βίας απέναντι στα ζώα είναι κακό για τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι που εργάζονται ή ζουν κοντά σε σφαγεία έχουν στατιστικά περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν βίαιη συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένων των επιθέσεων, της ενδοοικογενειακής βίας και των φόνων, ενώ έχουν αυξημένα προβλήματα ψυχικής υγείας.

Μια ενσαρκωμένη θεολογία των ζώων που υιοθετεί δηλαδή, μια σαρκωτική προσέγγιση, πρέπει να προχωρήσει πέρα από το να βλέπει και να ρωτήσει επίσης τι ακούει ο Θεός όταν ακούει τον κόσμο. Μια απάντηση δίνεται στην Α΄Προς Ρωμαίους, η οποία αποκαλύπτει πως όλοι μας, άνθρωποι και μη, είμαστε παγιδευμένοι στην κοινή μοίρα της δημιουργίας, η οποία «συστενάζει» (Ρωμ.8.22). Η δημιουργία κυριολεκτικά στενάζει, φωνάζει για να ακούσουμε τον πόνο της. Οι αγελάδες κλαίνε για μέρες, όταν τους παίρνουν τα μοσχάρια τους σε ηλικία μόλις λίγων ημερών, για να παράγουν γάλα για τους ανθρώπους. Οι λύκοι που πιάνονται στην παγίδα ουρλιάζουν από τον πόνο, ακρωτηριάζονται προσπαθώντας να ξεφύγουν, μόνο για να πυροβοληθούν αν δεν μπορούν να ξεφύγουν μετά από ώρες ή ημέρες βασάνων. Αν μπορούμε πραγματικά να δούμε και να ακούσουμε τις κραυγές των ζώων και τις κραυγές του κόσμου, μπορούμε να ακούσουμε τι είναι λάθος με τον τρόπο που έχουμε οικοδομήσει τις κοινωνίες μας.

Αλλά η επιστολή του αποστόλου δεν αρκείται απλώς και μόνο στο να δηλώνει ότι είμαστε παγιδευμένοι στον στεναγμό της δημιουργίας. Αντίθετα, ο Παύλος προτείνει ότι είναι καθήκον μας ως «παιδιά του Θεού» να συμβάλουμε στην απελευθέρωση της δημιουργίας. Καθώς ο Ιησούς απελευθερώνει τους ανθρώπους από τη «δουλεία της φθοράς», τότε είναι καθήκον μας να απελευθερώσουμε τα άλλα πλάσματα από τη φθορά και τη ματαιότητα (Ρωμ. 8. 18-24). Ο ρόλος της ανθρωπότητας είναι να βοηθήσει στη λύτρωση της δημιουργίας, να απελευθερώσει τα ζώα από τον πόνο που τους προκαλούν οι ίδιοι οι άνθρωποι.

Μια τέτοια θεώρηση δεν είναι καθόλου εύκολο να μεταφραστεί σε πράξη. Η πρακτική της θεολογίας της απελευθέρωσης των ζώων έχει κόστος. Καλεί τους ανθρώπους να ακολουθήσουν τον ιερατικό θυσιαστικό ρόλο σύμφωνα με το παράδειγμα του Ιησού και να θυσιαστούν για τα ζώα και για χάρη του κόσμου. Όλες οι ηθικές επιλογές έχουν κάποιο κόστος, και με δεδομένο το πλήθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κόσμος μας, ίσως χρειαστεί να παραιτηθούμε από περισσότερα από πολλά περισσότερο απ’ όσα θα επιθυμούσαμε για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις κρίσεις.

Το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της επίλυσης οποιουδήποτε προβλήματος είναι η αναγνώριση της ύπαρξης του προβλήματος. Βρισκόμαστε πολιτισμικά, κοινωνικά και πολιτικά σε ένα χάος. Έχουμε θεσμοθετήσει την ταλαιπωρία των ζώων: Κυνηγάμε, ψαρεύουμε, πυροβολούμε, πειραματιζόμαστε, κρατάμε σε αιχμαλωσία και χρησιμοποιούμε για ψυχαγωγία δισεκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο. Η χρήση και η κακοποίηση των ζώων έχει καταστεί θεσμός για τον ίδιο τον τρόπο που διάγουμε τον βίο μας.  Η αθωότητα έχει χαθεί. Ακόμα και αν έχουμε απομακρυνθεί τελείως από αυτό το δίκτυο και καλλιεργούμε μόνοι μας τα τρόφιμά μας, όσο πληρώνουμε φόρους τα χρήματά μας πηγαίνουν για να στηρίξουν βιομηχανίες που επηρεάζουν αρνητικά τα ζώα. Είμαστε όλοι σε ένα ηθικό χάος σε ό,τι αφορά στα ζώα. Το πρώτο βήμα για να αλλάξουμε τα πράγματα είναι να παραδεχτούμε ότι βρισκόμαστε σε ένα τέτοιο χάος, ότι έχουμε πρόβλημα.

Δεύτερον, όλοι μπορούμε να κάνουμε ορισμένα μικρά βήματα προκειμένου να συμβάλλουμε στην καθιέρωση του ειρηνικού βασιλείου ήδη από αυτή την ζωή. Πρόκειται γι’ αυτό που μου αρέσει να αποκαλώ: προοδευτική απεμπλοκή από τον τραυματισμό των ζώων. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να ξεκινήσουμε κάνοντας το ένα μικρό βήμα μετά το άλλο. Ας αγοράσουμε καλλυντικά cruelty-free, ας μην υποστηρίζουμε οικονομικά ζωολογικούς κήπους ή άλλες μορφές ψυχαγωγίας ζώων, ας σώσουμε τα ζώα συντροφιάς μας, ας μειώσουμε και τελικά ας καταργήσουμε την κατανάλωση ζώων- ας μη φοράμε γούνα ή δέρμα και ας ζητήσουμε από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας ότι ενδιαφερόμαστε για θέματα που αφορούν τα ζώα, έστω και μόνον επειδή αφορούν και εμάς.

Φυσικά, όλα αυτά είναι ορισμένες μικρές ατομικές πράξεις, τη στιγμή που χρειαζόμαστε τεράστιες συστημικές αλλαγές. Αλλά μπροστά σε τέτοια συστημικά, παγκόσμια προβλήματα, η μικρή αλλαγή είναι μια πράξη πρόκλησης και ελπίδας. Σε μια εποχή που είναι εύκολο κανείς να νιώθει απελπισία για την κατάσταση του κόσμου, έχει τη δυνατότητα να κάνει αλλαγές, ένα βήμα τη φορά.

ΠΗΓΗ:  «πολυμερώς και πολυτρόπως»

 

Έρευνες και προβληματισμοί για την θρησκευτικότητα των νέων

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει παρατηρηθεί μια δραματική μείωση στο ενδιαφέρον των νεότερων ανθρώπων στα θέματα της Εκκλησίας, την συμμετοχή στα μυστήριά της και γενικότερα την συμμετοχή σε οποιουδήποτε είδους θρησκευτικές οργανώσεις και ομάδες. Εξαίρεση δεν αποτελεί και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Πώς μπορεί στη σημερινή εποχή, της πληροφορίας και της τεχνολογικής διασύνδεσης η Εκκλησίας μας, που βασίζεται στην ένωση των ανθρώπων σε ένα κοινό Σώμα, να δεχθεί και να κατηχήσει τους νεαρούς και να τους προσφέρει φιλανθρώπως τα δώρα της ζωής μέσα στην Εκκλησία, όχι με πίεση ή προσηλυτισμό αλλά με αγάπη και στοργή, πράγματα που δυστυχώς λείπουν από την κοινωνική ζωή του κόσμου, πέρα από την Εκκλησία. Με τον κ. Σωτήρη Κόλλια, θεολόγο και εκπαιδευτικό.

Jonathan Jackson - A Prayer for All – Μία Προσευχή για Όλους

Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης Στίχοι: Αλέξανδρος Φωτεινός Της Σιωπής ο Τόπος είναι ο πρώτος κύκλος ενότητας τραγουδιών και ορχηστρικών θεμάτων από το μουσικό μου έργο με τον κεντρικό τίτλο Μεγάλες Ώρες. Είναι ένα μουσικό έργο που κινείται στο πλαίσιο μιας ανθρώπινης προσέγγισης. Κυριαρχεί η θεανθρώπινη φύση του Χριστού και ο ρόλος της στην ανθρωπότητα. Το «εγώ» γίνεται «εμείς». Η αγωνία σου γίνεται κοινός αγώνας, και με άξονα την Τέχνη, αποτυπώνεται σε Λόγο και Μουσική. Η ανάγκη του ανθρώπου για την Αλήθεια ξεπερνά κάθε γνώση, και αυτό είναι το πραγματικό κίνητρο, για τη συλλογική και την ατομική δημιουργία. Το έργο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή, που μας ενέπνευσε, μέσα από το βίο του, που ήταν παράλληλος βίος Χριστού. Ανδρέας Κατσιγιάννης Απόδοση στα αγγλικά: Γιάννης Καραλάκος Στα φωνητικά ο Απόστολος Μόσιος. Lyrics: My yearning for Your love has wounded my poor soul And every other kind of love is now no love at all The love inside my heart, the air that fills my breath Glorious light inside my mind, my only love and strength Your beauty is without compare, the glory of the Word Your loveliness perpetual, the glory of the world My God, come. My God, come. Brighten my mind and heart, gently breathe unto me The breeze of Your serenity, and make my body free Shine on my feeble mind, Your sweet celestial light The dazzling motion of divine knowledge and holy might I trust Your love to guide me right into Your arms to hold me tight I cannot bear to be apart I am ablaze with Your sweet love My God, come. My God, come. Στίχοι: Ο πόθος της αγάπης σου πλήγωσε την ψυχή μου Και κάθε άλλος έρωτας έφυγε απ’ την ζωή μου Αγάπη της καρδιάς μου, αέρας της πνοής μου Φως νοητό γλυκύτατο ο έρως κι ισχύς μου. Πιστεύω η αγάπη σου αυτή θα μ’ οδηγήσει Και την γλυκιά αγκάλη σου αυτή θα μου χαρίσει. Δεν υποφέρω δεν μπορώ στιγμή τον χωρισμό σου Φλογίζομαι και καίγομαι από του έρωτός σου Θεέ μου, έλα. Θεέ μου, έλα. Φώτισε την ψυχή μου τον νου και την καρδιά Δώρισε και στο σώμα μου απάθειας δροσιά Άστραψε στον νου μου τον θείο φωτισμό σου Την λαμπροτάτη κίνηση της θείας γνώσεώς σου. Πιστεύω η αγάπη σου αυτή θα μ’ οδηγήσει Και την γλυκιά αγκάλη σου αυτή θα μου χαρίσει. Δεν υποφέρω δεν μπορώ στιγμή τον χωρισμό σου Φλογίζομαι και καίγομαι από του έρωτός σου. Θεέ μου, έλα. Θεέ μου, έλα.

Η αδικία στα μάτια του Θεού και των ανθρώπων

Η αδικία έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης και αναφοράς στον φιλοσοφικό και κοινωνικό λόγο απ' αρχής των οργανωμένων κοινωνιών, από όταν οι σχέσεις των ανθρώπων άρχισαν να μεταφράζονται και μέσω οικονομικών σχέσεων. Με την εμφάνιση αυτής της μορφής κοινωνικών «συμβολαίων» μεταξύ των ανθρώπων, η πλεονεξία και η θέληση για συλλογή του πλούτου άρχισε να γίνεται όλο και πιο έντονη. Η Αγία Γραφή μας, ήδη από την Παλαιά Διαθήκη μας διδάσκει την απάρνηση του άδικου πλούτου και της πλεονεξίας: «Ἀγαθὸν τὸ ὀλίγον μετὰ δικαιοσύνης ἢ πολὺ μετὰ ἀδικίας», όπως μας αναφέρεται στην ιστορία του Τωβίτ. Και το κήρυγμα της μετριοφροσύνης μας γίνεται εμφανέστατο μέσα από τα λόγια του ίδιου του Κυρίου μας, ο οποίος μας προτρέπει να δώσουμε τον έναν χιτώνα, άμα έχουμε δύο και ακόμα να προσφέρουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στην υπηρεσία του συνάδελφού μας. Με τον κ. Αθανάσιο Παπαθανασίου, αναπληρωτή καθηγητή στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών.

ΕΚΤΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Για τους συναδέλφους μου, που ακόμα δίνουν μάχη στις σχολικές αίθουσες και ακόμα ελπίζουν... Πως "ο χαμένος παράδεισος δεν έχει ανεπανόρθωτα χαθεί"...

ΝΟΝΗ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΥ

ΕΚΤΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Έτσι όπως κοιτάζω τα παιδιά στα θρανία τους

Οι λέξεις μου που σχηματίζονται μία μία με τρυφερότητα

γίνονται πουλιά λευκά.

Κι απ΄το παράθυρο μπαίνει γελαστό το φως…

Να, ο Θεός ,τους λέω!

Κι η βροχερή μας πόλη ,του Θεού είναι .

Και τα νησιά των ονείρων μας,

κι αυτά.

Όπου γελάει η ψυχή μας ,εκεί ειν΄ο Θεός.

«Ο ήλιος της δικαιοσύνης» του Ελύτη,ο Θεός είναι!

Όλα τα όμορφα είν΄ο Θεός,όλα τα΄αληθινά!

Αλήθεια κυρία;

Ναι!

Κι ο έρωτας;

Μα είν΄ ίδιος ο Θεός!

Τί άλλο είν΄ο Θεός κυρία;

Εσείς κι εγώ τώρα…

Όταν βουρκώνω καμιά φορά

Και σκύβω δήθεν στο βιβλίο ύλης…

Όταν σας διαβάζω ένα ποίημα

εκτός αναλυτικού προγράμματος,

εκείνο το φτερούγισμα που ακούγεται

είναι οι άγγελοι

που ανεβοκατεβαίνουν αόρατοι

Κι εγώ τρομάζω που βλέπω άδεια τα θρανία…

Μπερδεύομαι καμιά φορά…

Σκουπίζω και ξανασκουπίζω τα γυαλιά μου.

Λίγο η πρεσβυωπία που αυξήθηκε,

Λίγο η αλαφροϊσκιωτη ματιά μου…

Ν. Σ. Έλλειψη χώρου εκδ. Μελάνι, 2015
 

Η στάση της Εκκλησίας σε βιοηθικά ζητήματα

Στην πολύπλοκη κοινωνία στην οποία ζούμε, η Εκκλησία πλέον έρχεται πρόσωπο-με-πρόσωπο με πολλά ζητήματα τα οποία απασχολούν την κοινή γνώμη και ίσως να δημιουργούν σχίσματα και εντάσεις στο ευρύ κοινό. Ένα από αυτά είναι και η θέση μας ως προς την ηθική του ανθρωπίνου σώματος και το πως πρέπει να το χειριζόμαστε. Η Εκκλησία έχει σαφείς θέσεις ως προς το σώμα και το πως πρέπει να άνθρωπος να το μεταχειρίζεται, χωρίς να αναιρείται ποτέ η ελευθερία του ανθρώπου. Στέκεται στον άνθρωπο ως Μητέρα και τον συμβουλεύει για το καλό του και με προοπτική την μετοχή του στην αιώνια ζωή. Η στάση της Εκκλησίας οφείλει και είναι πάντοτε πρώτα φιλάνθρωπη, όπως φιλάνθρωπος είναι και ο Μέγας Αρχιερέας της. Με τον κ. Πέτρο Παναγιωτόπουλο, επίκουρο καθηγητή Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

ΟΥΤΟΠΙΑ

 Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Ο Τζακ μόλις επέστρεψε στην πατρίδα του την Αυστραλία μετά από πάνω από μια δεκαετία μακριά στον παράδεισο. Αλλά αφού τον συναντά στο αεροδρόμιο ο αδερφός του Φρανκ, ο Τζακ ανακαλύπτει ότι η χώρα έχει αλλάξει ριζικά. Οι πολίτες αναφέρουν και τιμωρούν ο ένας τον άλλον για διάφορες αστικές παραβάσεις, χρησιμοποιώντας τα κινητά τους τηλέφωνα για να καταγράφουν και να ανεβάζουν παραβάσεις σε μια κυβερνητική εφαρμογή. Παντού υπάρχουν κάμερες και το μόνο ασφαλές μέρος στα σπίτια των ανθρώπων είναι το μπάνιο. Ανίκανος να προσαρμοστεί ή να αποδεχτεί τις αλλαγές, ο Τζακ προσπαθεί να φύγει από τη χώρα -- ένα κατόρθωμα πολύ πιο δύσκολο από ό,τι πίστευε.

 Σε σενάριο και σκηνοθεσία Κώστα Νίκα, αυτή η μικρού μήκους επιστημονικής φαντασίας μπορεί να φέρει το όνομά της από έναν ιδανικό παράδεισο ισορροπίας και ειρήνης, αλλά ο τίτλος της είναι βαθιά σατιρικός στο πώς η ταινία απεικονίζει τον παραλογισμό του νέου κράτους επιτήρησης.

 

Σχεδόν όλοι έχουν ένα smartphone και οι συσκευές είναι βαθιά ενσωματωμένες με σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής μας, από τις τραπεζικές συναλλαγές μέχρι τον έρωτα, την επικοινωνία και την ψυχαγωγία. Σε πολλά επίπεδα, εξακολουθούμε να υπολογίζουμε πώς η τεχνολογία κινητής τηλεφωνίας μεταμορφώνει τη ζωή και τις σχέσεις μας.

 Ένας πληθυσμός οπλισμένος με τηλέφωνα -- και εμποτισμένος με ολοένα και πιο σπασμωδική τιμωρία προς τους συνανθρώπους -- φαίνεται γελοίος, αλλά με βαθύτερο προβληματισμό, οι θεατές συνειδητοποιούν ότι αυτά τα κομμάτια υπάρχουν ήδη σε άλλες πτυχές της κουλτούρας μας. Είναι τα ανθρώπινα όντα τόσο αδύναμα που θα μπορούσαν να οπλιστούν για να κάνουν την επιτήρηση της κυβέρνησης για αυτούς;

Η «Utopia» φαντάζεται ότι εκείνη η μέρα δεν είναι τόσο μακριά όσο θα πίστευε κανείς.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 

Ανδρέας Αργυρόπουλος

– Χριστιανική Πολιτική Παρέμβαση
– Χριστιανική Ριζοσπαστικότητα και Αριστερά
– Θεολογία και Οικολογία

Οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι ναι μεν απαιτείται στήριξη και αλληλεγγύη σε προσωπικό επίπεδο προς τους πάσχοντες αδελφούς και αδελφές μας, αλλά ταυτόχρονα είναι αναγκαίος ο αγώνας για μια δικαιότερη και πιο ανθρώπινη κοινωνία, όπου κάθε ένας θα μπορεί να ζει αξιοπρεπώς. Μια κοινωνία που κανείς δεν στερείται και δεν υποφέρει.

 Η αγάπη για τους χριστιανούς δεν είναι ακίνδυνος συναισθηματισμός ή επιφανειακή συμπάθεια, είναι δράση, έχει πρακτικά αντικρίσματα. 

Ευθύνη του χριστιανού είναι να μάχεται την αμαρτία, που δεν είναι μόνο ιδιωτικό γεγονός, ατομική υπόθεση αλλά και κοινωνική κατάσταση, που έχει μπολιάσει τους θεσμούς, νόμους και κοινωνικές δομές. Από την αμαρτία αυτή πρέπει οι κοινωνίες να απελευθερωθούν.

Πάμε να βάλουμε τέλος στην εποχή του πλαστικού!

Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ - 1.4 ΟΙΚΟ-ΘΕΟΛΟΓΙΑ (4ο δίωρο)

Παρόλο που το πλαστικό ξεκίνησε να παράγεται λιγότερο από 100 χρόνια πριν, σήμερα έχει καταφέρει να βρίσκεται παντού. Από τα ρούχα που φοράμε, τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε, έως το φαγητό μας. Ξεκίνησε να προωθείται για την "ευκολία στη χρήση" και την "ανθεκτικότητά" του, όμως καθώς η παραγωγή και η χρήση του αυξανόταν, το όνειρο έγινε τελικά εφιάλτης. Σήμερα ξέρουμε ότι το πλαστικό - το οποίο είναι φτιαγμένο από ορυκτά καύσιμα - επηρεάζει δραματικά το κλίμα, το περιβάλλον και την υγεία μας. Έχουμε δει τι σημαίνει πλαστική ρύπανση, έχουμε γνώση για τις συνέπειες αυτού του υλικού στη ζωή τη δική μας αλλά και του πλανήτη. Γι' αυτό, θέλουμε να βάλουμε ένα τέλος στην κυριαρχία του. Διεκδικούμε από τους ηγέτες του κόσμου, μια Παγκόσμια Συνθήκη για τα Πλαστικά, η οποία θα πετυχαίνει ακριβώς αυτό: να δώσει σε όλ@ μας μια ανάσα και να αναγκάσει τους υπεύθυνους να λογοδοτήσουν. Έλα μαζί μας!

GreenpeaceGreece

"Είμαστε με τον επαναστάτη Ιησού!"

Ο π. Γεώργιος υπήρξε ασυμβίβαστος αγωνιστής. Το σύνθημά του "Ξύπνα παπά, ξύπνα Λαέ!" συμπυκνώνει το μήνυμα της αφύπνισης και της εγρήγορσης για δράση στο παρόν για την εξάλειψη κακών δομών και τη βελτίωση του κόσμου.

Πίστευε ότι η επανάσταση με τον τρόπο του Χριστού συνιστά τη δική μας συμβολή, τη δική μας ευθύνη απέναντι στον κόσμο.

Ήταν παρών σε όλους τους αγώνες του Λαού (τη λέξη λαός την έγραφε πάντα με κεφαλαίο), με όποιο κόστος.

Παρά τις διώξεις, απειλές και ψυχολογικούς εκβιασμούς που υπέστη, έμεινε επαναστάτης του Χριστού σε όλη του τη ζωή, χωρίς φόβο και υπολογισμούς.

«Ο ελεύθερος άνθρωπος δεν καταδέχεται να ντροπιάζει τον εαυτό του με τυραννία ή με υποδούλωση. Αυτός είναι ο άνθρωπος του Θεού!»

«Ο Χριστός είναι εδώ πάνω στη γη, πάντα μαζί μας και θα μείνει ως το τέλος. Θα αγωνιά, θα βασανίζεται και θα ξαναθανατώνεται αναρίθμητες φορές σε κάθε τόπο, σε κάθε εποχή.»

Ο Πυρουνάκης κατήγγειλε την αδιαφορία του λαού μπροστά στις αδικίες που υπόκειται και την απραξία των χριστιανών:

«πως κουνάμε το κεφάλι επιδοκιμαστικά όταν μας διακηρύσσουν, εν όψει νέων οικονομικών και πολιτικών συνθηκών, ότι για να εξασφαλιστούν επιτυχίες πρέπει μόνον οι πολλοί να υποστούν τις θυσίες, ως π.χ. καθηλώσεις ημερομισθίων και τιμών παραγωγής της γης;

Όταν, λοιπόν, όπως ισχυριζόμαστε, σύμφωνα με τα Ευαγγελικά, γίνεται μπορετό να αντιμετωπιστεί το κακό και δεν το πράττομε με την κάθε θυσία μας, τότε εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε που χορταίνομε με τις σάρκες των πεινασμένων αδερφών; Ιδού η φρικτή εικόνα που παρουσιάζομε οι Χριστιανοί, αδικαιολόγητα.

Οι άλλοι δεν ξέρουν, δεν πιστεύουν, δεν θέλουν, δεν προχωρούν. Εμείς όμως γιατί; Άρα, εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι που υποφέρει ο κόσμος!»

(Από το βιβλίο: π.Γέωργιος Πυρουνάκης, "Η Θεολογία και το έργο ενός ελεύθερου ανθρώπου", εκδ. Αρμός.)

 Φωτεινή Οικονόμου

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ: π. Γεώργιος Πυρουνάκης – 16 Μαΐου 1988

ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΘΗΚΗ

Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ

2.2 Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μια σοκαριστική αποτύπωση των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας σε ένα κέντρο διαλογής ενός κολοσσού του ηλεκτρονικού εμπορίου που δεν κατονομάζεται αλλά είναι προφανές για ποιον πρόκειται. Επισφαλείς συμβάσεις εργασίας, εξαντλητικά ωράρια, καταιγιστικοί ρυθμοί, απόλυτος έλεγχος και παρακολούθηση ακόμα και των πιο προσωπικών στιγμών των εργαζομένων. Μαζί με τους απαραίτητους νεολογισμούς α λα Όργουελ και την πλήρη αποθάρρυνση, όταν δεν θεωρείται ύποπτη, κάθε συνδικαλιστικής και συλλογικής δράσης. Συγκλονιστικές ερμηνείες σε μια ταινία που είναι μαζί, γροθιά στο στομάχι αλλά και ένα κάλεσμα για αφύπνιση.

 

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΔΩ

Η πιο άγρια εκδοχή του καπιταλισμού, κρύβεται πίσω από τις διαδικτυακές αγορές που προσφέρουν άνεση στον καταναλωτή αλλά κάπου αλλού (όχι και τόσο μακριά, για τον δυτικό κόσμο μιλάμε) οι εργαζόμενοι-ες  πέφτουν σαν σπιρτόξυλα από την εξάντληση, τους απάνθρωπους ρυθμούς της όλο και μεγαλύτερης εντατικοποίησης, τα αιματηρά συμβόλαια σιωπής.

Η σχέση των δύο φίλων διαλύεται από τον κοινωνικό αυτοματισμό που επιβάλλει στη Μέγκαν να μη δείχνει κανένα έλεος στην έγκυο φίλη της, προκειμένου να κρατήσει τη δουλειά που έχει τόσο ανάγκη, την ώρα που διαπιστώνει ότι η απόδοση της ομάδας της πέφτει συνεχώς. Περιορίζει τις μετακινήσεις της στον γιατρό , την αναγκάζει να τρέχει για να προλάβει να πάει στην τουαλέτα και τέλος η υπάλληλος αποβάλλει στην τουαλέτα από όπου την μαζεύει ο συνδικαλιστής φίλος της μέσα από ένα λουτρό αίματος. Καθόλη τη διάρκεια παρακολουθούμε στην οθόνη την απόδοση των εργαζομένων ανθρώπων ρομπότ που έχουν σαν στόχο για να παραμείνουν στη δουλειά τη συλλογή 120 τεμαχίων. Κάθε όνομα είναι ένας αριθμός για την επιχείρηση, ο αριθμός της απόδοσης της ημέρας.

Μετά το τέλος της ταινίας, ο θεατής δεν μπορεί να αποφύγει να αναλογιστεί, πόσο ματωμένα είναι τα οικονομικά προϊόντα που απολαμβάνει με ένα κλικ. Παράλληλα δεν μπορεί να ησυχάσει στην ιδέα πως τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα του καπιταλιστικού συστήματος, σκοτώνουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, η χάρτα των δικαιωμάτων των πολιτών από ανατολή σε δύση έχει γίνει κουρελόχαρτο και η είδηση δεν φτάνει ποτέ μέσω των τηλεοπτικών καναλιών στο σπίτι του. Η δυστοπία είναι εδώ και κάτι πρέπει να κάνουμε άμεσα.

ΠΗΓΗ

Μαλλιά και Θρησκείες

Τα χτενίσματα των μαλλιών κατά τη διάρκεια της ιστορίας έκφρασαν και συνεχίζουν να εκφράζουν σε διαφορετικούς πολιτισμούς, ομορφιά, πολιτική και κοινωνική θέση, θρησκεία, φύλο, φυλή.

Οι θρησκείες του κόσμου υιοθετούν διαφορετικές πρακτικές και πεποιθήσεις σχετικά με τα μαλλιά και σε ορισμένες έχουν μεγάλη σημασία και αποτελούν μέρος της πνευματικής πρακτικής.

Με αφορμή τη μορφή των μαλλιών σε διάφορες θρησκείες, προσεγγίζουμε την έννοια της διαπολιτισμικότητας, της ανάδειξης και της προστασίας της, ως βασική αρχή στη διαπαιδαγώγιση των παιδιών.

Στο σχολικό περιβάλλον τα παιδιά πρέπει να προετοιμάζονται για να συμμετέχουν και να δημιουργήσουν σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον.

Στην εκπαίδευσή τους είναι σημαντική η πνευματική διεύρυνση και ενδυνάμωση, με στόχο την καλλιέργεια του σεβασμού στη διαφορετικότητα και την ανάπτυξη της συλλογικότητας.

Το σχολείο οφείλει να είναι φορέας ευαισθητοποίησης των παιδιών σε θέματα διαφορετικότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παράλληλα το μάθημα των Θρησκευτικών, σύμφωνα με το νέο Πρόγραμμα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών στο Δημοτικό Σχολείο, έχει σημαντικό ρόλο στην εξισορρόπηση των ανισοτήτων :

Το παιδαγωγικό και μορφωτικό έργο που παρέχεται μέσω της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, αποσκοπεί στην ενίσχυση και την εμπέδωση της θρησκευτικής συνείδησης των ορθόδοξων μαθητών και μαθητριών.Η προοπτική αυτή υπηρετεί την ολόπλευρη ανάπτυξή τους, κυρίως δε συμβάλλει στην καλλιέργεια του ανθρώπινου προσώπου ως μοναδικής, ανεπανάληπτης και ελεύθερης ύπαρξης.

Με αυτόν τον τρόπο το μάθημα παρέχει όλα τα αναγκαία ερεθίσματα, ώστε οι μαθητές/-τριες να γνωρίζουν τον εαυτό τους, να επικοινωνούν αποτελεσματικά με τους ανθρώπους και τον κόσμο γύρω τους, όπως, επίσης, να αφουγκράζονται και να αντιμετωπίζουν τις μεγάλες προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου.

Με βάση τα παραπάνω, δημιουργήσαμε αυτό το βίντεο -ερέθισμα για θα γνωρίσουμε το πώς συνδέονται τα μαλλιά με τον πολιτισμό και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά των ανθρώπων καθώς και τη σχέση τους με τις τελετουργίες των θρησκειών στα μήκη και πλάτη της γης.

ΠΗΓΗ

Οι σκέψεις της Νεφέλης

Η Νεφέλη είναι 16 χρονών και ζει μία σκληρή καθημερινότητα. Ακούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά της, όσο δέχεται λεκτική, σωματική και συναισθηματική βία στο σχολείο της αλλά και στα social media. Όσα ζει η Νεφέλη την έχουν κάνει να κλειστεί στον εαυτό της χωρίς να έχει διάθεση να διαβάσει, να φάει και τα βράδια δυσκολεύεται να κοιμηθεί. Νιώθει ντροπή, φόβο κι ενοχές όπως κάθε παιδί που δέχεται bullying. Όλα αυτά που νιώθει είναι πλέον πρωταγωνιστές στη ζωή της και οδηγούν τώρα τις πράξεις της. Οι σκέψεις της Νεφέλης θα την οδηγήσουν στο τέλος της ιστορίας της ή στην αρχή; Μία ταινία μικρού μήκους από «Το Χαμόγελο του Παιδιού» στο πλαίσιο της εκστρατείας ενάντια στο Bullying «Μίλα Τώρα» σε συνεργασία με τον Βαγγέλη Νάκη και το PSDM Athens.

Στην Αυλή του Σχολείου

Όταν η Νορά βλέπει ότι ο αδερφός της Αμπέλ πέφτει θύμα bullying από άλλα παιδιά, σπεύδει να τον προστατεύσει. Όμως ο Αμπέλ της ζητά να μην πει τίποτα. Παγιδευμένη ανάμεσα στον κόσμο των ενηλίκων και τον κόσμο των παιδιών, η Νορά προσπαθεί να βρει τη θέση της.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΔΩ

https://www.christianikocinema.online/2023/04/playground-original-title-un-monde-2021.html

Το Playground είναι, σε πρώτο στάδιο, μια ταινία που πρέπει απαραιτήτως να παρουσιάζεται στα σχολεία και να την ακολουθούν πολύωρες συζητήσεις. Ακριβώς λόγω της βιωματικής της φύσης μπορεί να φέρει καλύτερα αποτελέσματα από διδακτικά βίντεο και κατηχήσεις – ανεξαρτήτως ηλικίας, σε κανέναν δεν αρέσει να του κουνάνε το δάχτυλο. Σε δεύτερο στάδιο είναι μια σύνθετη δημιουργία που ξεφεύγει από τα στενά όρια ενός φεστιβαλικού θεάματος, προβληματίζει, «ψυχαγωγεί» μέσω της αισθητικής της –προσοχή, δεν «διασκεδάζει»‒ και πετυχαίνει έναν από τους βασικούς στόχους του σινεμά: να αφουγκραστούμε τον κόσμο γύρω μας, να ανακαλέσουμε προσωπικές μας εμπειρίες, να ξορκίσουμε τραύματα που απωθούμε και γι’ αυτό δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε στους άλλους γύρω μας και κατ’ επέκταση να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

πηγή

Μια γιορτή Επανάστασης!!!

 Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά σε όλο τον κόσμο, με την ελπίδα το μήνυμα της Αναστάσεως να γίνει κατανοητό από όλους. Πέρα από αυγά και οβελίες, τσουρέκια και γλέντια --καλά είναι και αυτά, μακάρι ο κόσμος να χαίρεται. Αλλά γιατί χαιρόμαστε;

Χαιρόμαστε γιατί ο Άδης, λέει, "επικράνθη και κατηργήθη". Ο θάνατος δηλαδή πικράθηκε και καταργήθηκε.

Ο Θεός ενανθρωπίζεται. Κατεβαίνει ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους δείξει πώς να ζουν. Πώς να συγχωρούν, πώς να αγαπούν, πώς να είναι ταπεινοί, να απλώνουν το χέρι στον αδύναμο, στον αμαρτωλό, στον χαμένο, στον περιθωριακό. Πώς να γονατίζουν, όχι δουλοπρεπώς, πώς να γονατίζουν και να "πλένουν τα πόδια" του μαθητή, του φίλου. Το μεγαλύτερο παράδειγμα συμπερίληψης είναι ο Χριστός.

Ο ανθρώπινος Θεός δείχνει στους ανθρώπους πως ο μόνος τρόπος να τον γνωρίσουν, να τον φτάσουν, να τον δουν, είναι με το να αγαπήσουν τον διπλανό τους. Από όπου κι αν προέρχεται. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ούτε με σταυρούς, ούτε με προσευχές, ούτε με μακριές φούστες και κότσους, ούτε με σταυρωμένα χέρια και κατεβασμένα κεφάλια και κανόνες και τρόμους. Μόνο με δράση, με χέρια απλωμένα να δώσουν, με καρδιές ανοιχτές και με αλήθεια.

Ο Θεός δεν λέει μόνο. Παθαίνει. Βιώνει ολόκληρη την ανθρωπινότητά του. Ταπεινώνεται, πονάει, δοκιμάζεται, ματώνει, πεθαίνει. Με το να πάθει και να γίνει άνθρωπος ο ίδιος, μας δείχνει πώς μπορούμε κι εμείς να υπερβούμε το θνητό και το ανθρώπινο. Πόσο άπειροι είμαστε.

Ο Θεός κατεβαίνει ανάμεσά μας και καταργεί τον ανθρώπινο χρόνο. Κλείνει τον κύκλο. Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη κύκλους που κλείνουν αν μάθεις να τη διαβάζεις. Ο Χριστός ξανανοίγει τον Κήπο. Ξανανοίγει τον Παράδεισο. Ο τάφος του Χριστού βρίσκεται μέσα σε έναν κήπο (Ιωά. 19:41-42). Ο "Κηπουρός" που έφτιαξε τον Παράδεισο μιλά τώρα με τη γυναίκα. Δεν υπάρχει πια κανείς να σπείρει αμφιβολία ανάμεσά τους. Η εμπιστοσύνη αποκαθίσταται. Ο άνθρωπος είναι έτοιμος να ξαναγυρίσει στον χαμένο Παράδεισο. Ξέρει τον τρόπο. Είναι αυτός που του έδειξε εκείνος. (Ιωά. 20:14-17) Και ο δρόμος είναι ανοιχτός για ΟΛΟΥΣ.

Και με αυτόν τον τρόπο, καταργείται ο θάνατος. Με την αγάπη, με τα καλά έργα, με την αυτοθυσία, κανείς δεν φοβάται πια τον θάνατο. Δεν υπάρχει τέλος. Το μνήμα είναι κενό. Η σκοτεινή σπηλιά από τάφος γίνεται μήτρα για την αναγέννηση ενός νέου Κόσμου, ενός νέου χρόνου άχρονου και εσωτερικού. Που δεν υφίσταται χωρίς το Φως.

Και αυτή είναι μια γιορτή Επανάστασης.

ΕΥΛΑΜΠΙΑ ΤΣΙΡΕΛΗ

Πηγή