Κοιτίδα των αυτόχθονων αφρικανικών θρησκευμάτων είναι η περιοχή νότια από τη Σαχάρα. Υπάρχουν τόσα θρησκεύματα όσες και οι εθνότητες, μεγάλες δηλαδή πολιτισμικές και γλωσσικές ομάδες που δε συμπίπτουν με τα αφρικανικά κράτη. Εντούτοις τα θρησκεύματα αυτά μοιράζονται κάποια κοινά χαρακτηριστικά. http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-B126/498/3245,13192/
«Αν φτιάχναμε την εικόνα του αόρατου Θεού, πράγματι θα αμαρτάναμε- γιατί είναι αδύνατο να εικονιστεί το ασώματο και το ασχημάτιστο και το αόρατο και το απερίγραπτο. Και πάλι- αν φτιάχναμε εικόνες ανθρώπων και τις παίρναμε για θεούς και τις λατρεύαμε, πράγματι θα ήμασταν ασεβείς.
Αλλά τίποτα απ' αυτά δεν κάνουμε. Γιατί, μια και ο Θεός σαρκώθηκε και φανερώθηκε στη γη με τη σάρκα και επικοινώνησε με τους ανθρώπους και πήρε φύση και μέγεθος και σχήμα και χρώμα σάρκας, φτιάχνοντας την εικόνα δεν κάνουμε σφάλμα- γιατί ποθούμε να δούμε τη μορφή του, όπως λέει ο θείος απόστολος• "Τώρα βλέπουμε το Θεό μέσα σε καθρέφτη και θαμπά" (Α' Κορ. 13,12). Και η εικόνα είναι καθρέφτης και αίνιγμα που ταιριάζει με την παχύτητα του σώματος μας γιατί όσο και να μοχθήσει ο νους δεν μπορεί να ξεπεράσει τα σωματικά όρια, λέει ο θείος Γρηγόριος (Λόγος 28,13)». Ιωάν. Δαμασκηνού, Πρός τούς διαβάλλοντας τάς άγιας εικόνας 2, 5, μτφ. Ν. Ματσούκα, εκδ. Πουρναρά, Θεσ/νίκη 1988, σελ. 257.
Έχει σημασία να ιδεί κανείς την προετοιμασία του μοναχού, ώσπου να γίνει πνευματικός δάσκαλος. Η κουρά έχει φαινομενολογικά ομοιότητες με αυτήν της χριστιανικής μοναχικής ζωής. Ο υποψήφιος μοναχός που έχει περάσει το 7ο έτος της ηλικίας του στο μοναστήρι ως μαθητής και αποφασίζει να γίνει μοναχός μετά το 18ο έτος της ηλικίας του, θα διέλθει μια ολόκληρη γιορτή ως τη στιγμή της κουράς σε μοναχό.
Καθένας έχει έναν γέροντα ο οποίος παρακολουθεί από την παιδική του ηλικία την πνευματική του πρόοδο και κατάρτιση και εισηγείται στον ηγούμενο και τους αδελφούς της μοναχικής κοινότητας την υποδοχή του στις τάξεις των μοναχών.
Πρώτο μέλημα είναι να
μεταβεί εν πομπή (εποχούμενος σε πολλά μέρη ελέφαντος) στην οικία του και να
πάρει παρόντος του πνευματικού του πατρός, την ευλογία των γονέων του. Είναι
συγκινητική αυτή η στιγμή. Στο κατώφλι του σπιτιού του τον ασπάζονται με
συγκίνηση και του δίνουν την ευλογία τους οι γονείς του.
Η πομπή καθοδόν προς το
μοναστήρι παίρνει μεγαλύτερη λαμπρότητα. Στην πύλη του μοναστηριού τον
υποδέχεται ο ηγούμενος περιστοιχιζόμενος από τους μοναχούς. Τον ερωτά τι θέλει,
και λαμβάνει την απάντηση της θέλησής του να ενταχθεί στις τάξεις των μοναχών.
Ο πνευματικός του πατέρας επιβεβαιώνει τη θέλησή του και συνηγορεί υπέρ του
θελήματός του. Τον εισάγουν ακολούθως εν πομπή και ψαλμωδίαις στον ναό, όπου
και πάλι αφού ο ηγούμενος τον ρωτήσει για την θέλησή του και του επιστήσει την
προσοχή μήπως κάνει λάθος, ακολουθεί η κουρά.
Ο μοναχός κείρεται εν χρω πράγμα
που σημαίνει ότι απαρνείται τον απατηλό κόσμο της ύλης (μόνο το πνεύμα έχει
αιώνια υπόσταση για τον Ινδοϊσμό και τον Βουδισμό).
Ακολούθως του παραδίδεται η
μοναχική του στολή και ένα ξύλινο πινάκιο των ελεημοσυνών. Άλλη περιουσία δεν
έχει. Αγαμία, ακτημοσύνη και υπακοή είναι οι κύριες αρετές.
Αποσύρεται για μια
εβδομάδα στο κελί, που του παρέχεται και αφοσιούται στον διαλογισμό και την
μελέτη. Έπειτα αρχίζει να μετέχει στην κοινή ζωή των μοναχών. Και εδώ υπάρχουν
διαβαθμίσεις.
Καθορισμένα καθήκοντα έχει ο αρχάριος για να προαχθεί σε
ανώτερους βαθμούς. Η παιδεία του, ώσπου να γίνει πνευματικός διδάσκαλος,
συνεχίζει. Σκοπός να εισαχθεί στις βαθύτερες αρχές του Βουδισμού, να τις
μελετήσει καλά και να είναι ικανός να τις διδάξει. Η πιο σπουδαία άσκηση είναι
να εισέλθει στην διαλεκτική συζήτηση και να γίνει δεινός ομιλητής και
συζητητής, διαλεγόμενος με πιστούς αλλά και αντιφρονούντας και αντιλέγοντας.
Η στρατηγική θέση της πόλης στον μυχό του Θερμαϊκού κόλπου, αναδεικνύει τη Θεσσαλονίκη ως ρυθμιστή των ιστορικών εξελίξεων από την ίδρυσή της έως και τα νεότερα χρόνια. Αυτό μαρτυρούν άλλωστε τα πολυάριθμα μνημεία που συναντά ο επισκέπτης στη σημερινή πόλη. Ξεχωριστή θέση κατέχουν αναμφίβολα τα μνημεία της παλαιοχριστιανικής, βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου.
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι κάτοικοι ενός χωριού της Κρήτης εγκαταλείπουν τα σπίτια και τη γη τους έπειτα από ένα πογκρόμ των Τούρκων και κυνηγημένοι φτάνουν μετά από πολυήμερη πεζοπορία στη Λυκόβρυση.
Ένα πλούσιο χωριό, όπου οι κάτοικοι ετοιμάζονται για την αναπαράσταση των Παθών του Χριστού και του μαρτυρίου της Σταύρωσης, σύμφωνα μ' ένα παλιό, τοπικό έθιμο.
Οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες μπαίνουν ταλαιπωρημένοι με επικεφαλής τον ιερέα τους, τον παπα-Φώτη, στην πλατεία του χωριού.
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (απόσπασμα)
Ενώ οι κάτοικοι τους προσφέρουν τροφή και
καταφύγιο, αντίθετα ο τοπικός ιερέας, ο παπα-Γρηγόρης και οι προύχοντες, τους
αντιμετωπίζουν εχθρικά, καθώς θεωρούν ότι οι νεοφερμένοι παρίες είναι απειλή
για τα συμφέροντα και τα κεκτημένα τους.
«Τόπος για τους χολεριασμένους δεν
υπάρχει» κραυγάζει ο παπα-Γρηγόρης. Έτσι, το πλήθος των κυνηγημένων, αλλά
υπερήφανων χωρικών, ανεβαίνει, κουβαλώντας τον σταυρό του μαρτυρίου, τον δικό
του Γολγοθά, το ξερό βουνό της Σαρακίνας που δεσπόζει στην περιοχή...
Ανάμεσα στους ορεινούς όγκους της Πίνδου και των Αντιχασίων υψώνονται οι βράχοι των Μετεώρων, η σημαντικότερη, μετά το Άγιο Όρος, μοναστική πολιτεία. Οι πρώτοι ερημίτες φαίνεται ότι εγκαταστάθηκαν στα κοιλώματα των βράχων κατά τον 11ο-12ο αιώνα αναζητώντας ψυχική λύτρωση. Εδώ συνεχίζουν να καταφεύγουν πολλοί αναζητώντας ψυχική ηρεμία και γαλήνη. Το επιβλητικό τοπίο από την πρώτη στιγμή καθηλώνει τον επισκέπτη προκαλώντας δέος, ενώ χάρη στη μοναδικότητά τους τα Μετέωρα περιλαμβάνονται στον Κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Στα χωριά της Αιθιοπίας υπήρχε η παράδοση, όταν ένας άντρας ήθελε να συνάψει γάμο με κάποια γυναίκα, εάν αυτή αρνιόταν, τότε επιτρεπόταν να την απαγάγει και να τη βιάσει για να την κάνει «επίσημα» γυναίκα του.
Το παράλογο αυτό έθιμο φέρνει στο προσκήνιο η ταινία, που διηγείται την αληθινή ιστορία της 14χρονης Χιρούτ, η οποία το 1996 έπεσε θύμα απαγωγής και βιασμού από κάποιον πολύ μεγαλύτερό της άντρα, ο οποίος ήθελε να την παντρευτεί.
Η Χιρούτ ξέφυγε από τα χέρια του απαγωγέα της αλλά αντιμετώπισε παράλληλα την κατακραυγή της μικρής κοινωνίας του χωριού της.
Μία νεαρή ακτιβίστρια δικηγόρος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί την μικρή Χιρούτ στο δικαστήριο.
Είναι μόλις η τέταρτη ταινία που παράγεται στην Αιθιοπία, στην τοπική γλώσσα την Amharic. Η λέξη “difret” έχει δύο σημασίες. Η μία είναι θάρρος και η άλλη είναι το να πέφτεις θύμα βιασμού. Ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον και μια ιστορία που έπρεπε να ειπωθεί, με τον σκηνοθέτη να δηλώνει ότι υπάρχουν πολλές ακόμα παρόμοιες ιστορίες στην Αιθιοπία. πηγή
Τα βουδιστικά κείμενα περιγράφουν τους πειρασμούς που του έστησε ο Mara, ο δαίμονας του κακού και του θανάτου. Όλη την ημέρα, ως τη στιγμή που άρχισε να πέφτει το σκοτάδι της νύχτας πάλεψε ο Βούδας με τους πειρασμούς. Ο Μαρα, ο μεγάλος αυτός θεός του θανάτου, αισθάνθηκε να απειλείται από τον επικείμενο φωτισμό του ΣΙΝΤΑΡΤΑ και αποφάσισε να τον εμποδίσει.
Ο Mara μάντεψε ότι η επικείμενη αποκάλυψη της σωτηρίας θα καταργούσε το βασίλειό του, γιατί θα αποκάλυπτε την οδό της απολύτρωσης από τον αιώνιο κύκλο των γεννήσεων, των θανάτων και των επαναγεννήσεων.
Στην αρχή έστειλε ένα μεγάλο πλήθος δαιμόνων και κατόπιν το πλήθος των γοητευτικών του θυγατέρων, που ονομάζονταν «επιθυμία», «νοσταλγία» και «απόλαυση».
Ο ΣΙΝΤΑΡΤΑ μόλις απαλλάχτηκε από τους πειρασμούς, συγκεντρώθηκε με όλες του τις δυνάμεις στο κεντρικό πρόβλημα: Την απολύτρωση από τον πόνο.
Βυθισμένος κατά το διάστημα της ιστορικής αυτής νύκτας στην απόλυτη περισυλλογή και την αταραξία, κάτω από το δέντρο της συκιάς, ξαφνικά «αφυπνίστηκε» από την απάτη του κόσμου και έγινε ΒΟΥΔΑΣ δηλαδή «Φωτισμένος, αφυπνισμένος» ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ Α' ΤΑ ΙΝΔΙΚΑ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΑ (ΓΡ. ΖΙΑΚΑ)
Ο Φελίξ είναι ένας αργόσχολος 40άρης Καναδός, ο οποίος ζει μοναχικά από την κληρονομιά που του άφησε ο αποξενωμένος πατέρας του. Η Μεϊρά είναι μία καταπιεσμένη, κρυφοκαλλιτέχνης, χασιδική εβραία - παντρεμένη με ραβίνο και μητέρα ενός μικρού κοριτσιού.
Και οι δύο πνίγονται στους παράταιρους κόσμους τους. Εκείνος βουλιάζει κι εξαφανίζεται στην κατάθλιψή του. Εκείνη ασφυκτιά σε μία θρησκευτική παράδοση που ξεπερνά τις αντοχές της και ισοπεδώνει το πνεύμα της. Ο Φελίξ θέλει να νιώσει την καρδιά του να χτυπά, αναζητά μία έμπνευση που θα τον ξυπνήσει, κάτι που θα τον ξεκολλήσει από το χρόνιο, υπόκωφο θυμό απέναντι στους γονείς του και τη ζωή. Η Μεϊρά είναι ένα κορίτσι γεμάτο ζωντάνια, περιέργεια, πάθος - ένα πυροτέχνημα σε σιγαστήρα, λόγω του θρησκευτικού ταμπού. Οταν γνωρίζονται στο φούρνο της γειτονιάς τους στο Μοντρεάλ ξεκινούν μία πλατωνική σχέση που οδηγεί όμως με σταθερά βήματα σε μεγάλα διλήμματα κι επικίνδυνα σταυροδρόμια. Είναι έτοιμοι να παρατήσουν τα πάντα και να ξεκινήσουν τη ζωή τους, όπως την ονειρεύτηκαν; Γιατί η ευτυχία έχει ευθύνη. ΠΗΓΗ
Η ταινία έχει ως κεντρικό θέμα της ένα από τα γοητευτικότερα και επιβλητικότερα μνημεία της Ορθοδοξίας και του βυζαντινού πολιτισμού γενικότερα, τη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο με τα πολύτιμα κειμήλια, τις μοναδικές εικόνες και τοιχογραφίες, τη Βιβλιοθήκη που διαφυλάσσει πολλά σημαντικά στοιχεία της γραπτής πολιτιστικής κληρονομιάς για όλον τον πνευματικό κόσμο κ.ά.
Όταν οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλο, Όταν κάνουν ο ένας τον άλλο ευτυχισμένο, Όταν πηγαίνουν ο ένας στον άλλο και δίνουν τα χέρια, Όταν δημιουργούν προϋποθέσεις για ειρήνη, Όταν κάνουν διάλογο μεταξύ τους, Όταν είναι χαρούμενοι και κατανοούν ο ένας τον άλλο, Όταν χαρίζουν ο ένας στον άλλο χαρά με ένα λόγο καλό, με ένα γεμάτο αγάπη και κατανόηση βλέμμα... Τότε η Βασιλεία του Θεού πάντοτε είναι κοντά.
(Μάνφρεντ Λάνγκερ, Σύγχρονος γερμανός θεολόγος• από την ποιητική του συλλογή:
«Wider die Resignation» (= ενάντια στην παραίτηση), Regensburg, 1977• μτφρ. Γ. Τσανανά).
Πρόκειται για απίστευτα σχέδια αποτελούμενα από πολύχρωμους κόκκους άμμου. Φτιάχνονται από Βουδιστές μοναχούς και αποτελούν ειδική μορφή προσευχής στους θεούς ή μάλλον ένα βοήθημα της προσευχής των μοναχών. Είναι μια παράδοση που πρωτοεμφανίστηκε τουλάχιστον 2.500 χρόνια πριν. Αρχικά, ζωγραφίζεται το περίγραμμα των εικόνων και των σχημάτων των Mandala. Στη συνέχεια μια ομάδα μοναχών αναλαμβάνει να τα καλύψει με κόκκους έγχρωμης άμμου, χρησιμοποιώντας μικρούς σωλήνες και χωνιά για μεγαλύτερη ακρίβεια.
Για την ολοκλήρωσή του, κάθε Mandala απαιτεί πολλές ώρες δουλειάς. Ορισμένα από αυτά, ανάλογα με το μέγεθός τους και τις λεπτομέρειες που περιέχουν, μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες κοπιαστικής εργασίας.
Σχεδόν αμέσως μετά την ολοκλήρωση ενός Mandala ακολουθεί μία ακόμα πιο περίεργη τελετή, κατά την οποία το σχέδιο που χρειάστηκε τόσο κόπο για να γίνει καταστρέφεται. Οι κόκκοι άμμου που το αποτελούσαν συγκεντρώνονται σε δοχεία και διασκορπίζονται στο νερό. Αυτό συμβολίζει την πίστη των Βουδιστών στο ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο στη ζωή. ΠΗΓΗ
Χτισμένη στους πρόποδες του Βερμίου και περιτριγυρισμένη από πυκνή βλάστηση και τα γαλαζοπράσινα νερά του ποταμού Αλιάκμονα, η Βέροια είναι μια πόλη με μεγάλη ιστορία και πλούσια βυζαντινή κληρονομιά.
Το Υπουργείο Παιδείας,
ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο σε θέματα ενδοσχολικής βίας, καθιερώνει την 6η Μαρτίου
ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο Σχολείο.
Η ημέρα
αυτή αποτελεί μια αφορμή για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς των σχολείων
όλης της χώρας να ανταλλάξουν σκέψεις, πληροφορίες και ιδέες και να
ενεργοποιηθούν με δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της
σχολικής βίας και του εκφοβισμού που εκδηλώνεται μεταξύ και εναντίον των
μαθητών, ώστε να περιοριστούν οι δίαυλοι εκδήλωσης της βίας στη ζωή των
ανηλίκων και να αποτραπούν οι αρνητικές συνέπειες στις διαπροσωπικές τους
σχέσεις.
ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ: ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ H ταινία της εκπαιδευτικής τηλεόρασης μάς ταξιδεύει στην Καππαδοκία, στον τόπο όπου σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του αποτέλεσε το σταυροδρόμι ανταλλαγής ιδεών και αγαθών, στα «πετρομονάστηρα», τις εκκλησίες και τα ερημητήρια, τις πνευματικές δηλαδή κολυμβήθρες που διατήρησαν τη συνέχεια της ελληνορθόδοξης παράδοσης.
