Μπορείς στην Ιστορία να με διασύρεις Με το στρεβλό σου ψέμα το πικρό Στη λάσπη μέσα ίσως να με σύρεις Αλλά σαν σκόνη εγώ θα σηκωθώ
Που αναπηδώ γιατί σε αναστατώνει; Γιατί η κατήφεια τόσο σε στοιχειώνει; Που περπατώ καμαρωτά σαν να κατείχα Πετρελαιοπηγές μες στο σαλόνι
Ακριβώς σαν τα φεγγάρια και τους ήλιους Με της παλίρροιας το σίγουρο ρυθμό Σαν τις πιο αισιόδοξες ελπίδες Και πάλι εγώ θα σηκωθώ
Θέλεις να με βλέπεις τσακισμένη; Σκυφτό κεφάλι χαμηλωμένο βλέμμα Από το κλαψούρισμα εξασθενημένη Με ώμους πεσμένους σαν δάκρυα χυμένα
Η αγέρωχή μου στάση σε προσβάλλει; Μην αφήνεις να σου τρώει την ψυχή Που εγώ γελώ σαν να κατείχα Χρυσωρυχεία στην πίσω την αυλή
Μπορείς να με πυροβολήσεις με τα λόγια Να είναι το βλέμμα σου μαχαίρι κοφτερό Μπορείς να με δολοφονήσεις με το μίσος Μα σαν αέρας εγώ θα σηκωθώ
Σε ξαφνιάζει ο γυναικείος ερωτισμός μου; Σ’ αναστατώνει ολοένα βαθμηδόν Που χορεύω διαμάντια σαν να είχα Ψηλά στο σμίξιμο των δύο μου καλτσών
Μες απ’ τα καλύβια της ντροπής της Ιστορίας Σηκώνομαι Από ένα παρελθόν εδραιωμένης δυστυχίας Σηκώνομαι Είμαι μαύρος ωκεανός με πλάτη και μυστήρια Ξεχύνομαι φουσκώνω αντέχω την παλίρροια
Πίσω μου αφήνοντας νύχτες αντάρας φοβέρας Σηκώνομαι Σε μια χαραυγή διαυγούς θαυμάσιας μέρας Σηκώνομαι Φέρνοντας τα προγονικά που μου έδωσαν δώρα Είμαι του σκλάβου το όνειρο η ελπίδα η ώρα Σηκώνομαι Σηκώνομαι Σηκώνομαι Σηκώνομαι
Στο Ισραήλ ο πολιτικός γάμος δεν αναγνωρίζεται, άρα ούτε και το διαζύγιο. Ο γάμος νομιμοποιείται μόνο από τον Ραβίνο και εκείνος είναι που μπορεί, αν θέλει, να επικυρώσει και τη διάλυσή του, εάν, ωστόσο, συναινέσει ο σύζυγος – το γυναικείο αίτημα σε καμιά περίπτωση δεν είναι αρκετό. Η Βίβιαν Αμσαλεμ, ηρωίδα της ταινίας, όχι βασισμένη σε μια αληθινή γυναίκα, αλλά εμπνευσμένη από χιλιάδες, ζητά διαζύγιο από τον άντρα της, τον Ελισά, εδώ και τρία χρόνια. Μαζί με τον δικηγόρο της, σ’ ένα αμιγώς αντρικό περιβάλλον, επισκέπτεται τακτικά το θρησκευτικό δικαστήριο αιτούμενη την αναγνώριση της διάλυσης του γάμου της. Όμως ο Ελισά δε συμφωνεί. Κι ο χρόνος περνά, με τη Βίβιαν μετέωρη ανάμεσα σε δυο ταυτότητες, χωρίς να μπορεί να ασπαστεί καμία.
Η Ρόνιτ Ελκαμπετς που γνωρίσαμε (και δεν ξεχάσαμε) στην «Επίσκεψη της Μπάντας», γράφει και σκηνοθετεί, μαζί με τον αδελφό της, Σλόμι, το τελευταίο μέρος μιας τριλογίας που κοιτάζει διαφορετικές πλευρές και στιγμές στη ζωή ενός ζευγαριού.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών και βρέθηκε υποψήφια για τη φετινή Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας. Πέρα, όμως, από τις δάφνες της, είναι ένα απρόσμενα πρωτότυπο δικαστικό δράμα με πινελιές παράλογου χιούμορ, ταιριαστού με τον παραλογισμό του Ισραηλινού γαμήλιου συστήματος.
Το «Διαζύγιο» είναι, μεν, ένα πολιτικό και κοινωνικό κατηγορώ, αλλά ταυτόχρονα είναι μια πρωτότυπη ταινία, γεμάτη κινηματογραφικές ανατροπές. Το φιλμ περιορίζεται, ως το τέλος του, σε εσωτερικούς χώρους, στις αίθουσες και τους διαδρόμους όπου ξετυλίγεται, γεμάτη εμπόδια, παύσεις και αναμονές, η ιστορία της Βίβιαν Αμσαλεμ.
Ξεκινά χαμηλότονα, αποστασιοποιημένα, σχεδόν βωβά, σχεδόν ασπρόμαυρα και προχωρά ανεβάζοντας τους τόνους, παίζοντας με τη γλώσσα και τη σιωπή, προσθέτοντας στοιχεία στην προσωπικότητα της ηρωίδας της, δίνοντάς της πρόσωπο και φωνή μέχρι μια απολαυστική, εκρηκτική κλιμάκωση. Αντιμετωπίζοντας το θέμα της με μελαγχολία αλλά και χιούμορ, η ταινία τολμά να συνδέσει την τραγωδία όχι με σοβαροφάνεια, αλλά με σκηνές κωμωδίας του παραλόγου, σα να κοροϊδεύει την ίδια την παραδοξότητα της σκληρής ιστορίας που περιγράφει.
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, φυσικά, του φιλμ, είναι η καθηλωτική παρουσία της ίδιας της Ρόνιτ Ελκαμπετς στον πρωταγωνιστικό ρόλο, που χωρίς ίχνος υπερβολής, με βλέμμα που μιλάει όσο χίλιες λέξεις και με μια έντονη κινηματογραφική αξιοπρέπεια, δίνει στη μοναχική ηρωίδα της καθολική εμβέλεια.
Του πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Οι Χάρε Κρίσνα είναι μία μεγάλη γκουρουιστική κίνηση, της οποίας η πλήρης ονομασία είναι Διεθνής Εταιρεία για τη Συνείδηση του Κρίσνα (International Society for Krishna-Consciousness) [ISKCON]. Δημιουργήθηκε το 1966 στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. από τον Ινδό «Η Αυτού Θεία Χάρις. Πανιερώτατος Μπακτιβεντάτα Σουάμι Πραμπουπάντα» (A.C. Bhaktivedanta Swami Pradhupada).
Το κανονικό του όνομα ήταν Abhay Charan De και είχε γεννηθεί στην Καλκούτα της Ινδίας (1896-1977) 2. Οι οπαδοί της κίνησης θεωρούν τον ιδρυτή της ως «ένα τέλειο λάτρη του Κυρίου και τελευταίο κρίκο μιας αδιάσπαστης αλυσίδας πνευματικών διδασκάλων, που αρχίζει με αυτόν τον ίδιο τον Κύριο, τον Κρίσνα» 3. Η κίνηση στην Ευρώπη παρουσιάστηκε το 1969.
Τα μέλη της εν λόγω γκουρουιστικής κίνησης (ISKCON) λατρεύουν το θεό Κρίσνα του Ινδουιστικού Πανθέου ως την υψηλότερη προσωπική θεότητα. Κατά τους ισχυρισμούς τους όλη τους η ζωή έχει επίκεντρο την συνείδηση του Κρίσνα. Αυτό σημαίνει ότι συνεχώς για τον Κρίσνα σκέφτονται, προσεύχονται, ψάλλουν, τρώνε, εργάζονται, ομιλούν κ.ά.
Είναι μια αυστηρού χαρακτήρα οργάνωση θεμελιωμένη πάνω στη Μπακτί γιόγκα έχοντας ως επίκεντρο το πρόσωπο του γκουρού. Οι οπαδοί της οργάνωσης αφού μυηθούν, εγκαταλείπουν κάθε τι που τους συνδέει με το παρελθόν σε προσωπικό, κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο, ενώ κατά τη μύηση αλλάζουν και το όνομά τους 4. Καθημερινώς πρέπει να ψάλλουν συνεχώς, το λιγότερο 1728 φορές το μάντρα «Χάρε Κρίσνα, Χάρε Κρίσνα, Κρίσνα Κρίσνα, Χάρε Χάρε, Χάρε Ράμα, Χάρε Ράμα, Ράμα Ράμα, Χάρε Χάρε» με σκοπό να φτάσουν στην κατάσταση του φωτισμού, στη συνείδηση του Κρίσνα 5.
Για την ψαλμωδία χρησιμοποιούν ένα κομπολόι με 108 χάντρες. Επιπλέον, είναι απολύτως χορτοφάγοι. Απαγορεύεται ακόμη και για τα παιδιά η κατανάλωση κρέατος και αυγού 6. Συνήθως ξυρίζουν τα κεφάλια τους, ντύνονται κατά τρόπο Ινδικό, ζωγραφίζουν το πρόσωπό τους ή και το σώμα τους, και δίνουν ιδιαίτερη σημασία στη μελέτη των Βεδών.
Πολλοί οπαδοί της κίνησης, ως έκφραση αφοσίωσης στους σκοπούς της κίνησης προσφέρουν άμισθη εργασία με την πώληση βιβλίων σε δρόμους, πλατείες, αεροδρόμια κ.ά. Σχετικά με αυτή την πρακτική ο Πραμπουπάντα, ο ιδρυτής της κίνησης, ισχυρίζονταν: «Προσφέρει υπηρεσία στο Θεό χωρίς πληρωμή. (…) Όσο περισσότερο αφιλοκερδή υπηρεσία προσφέρουν στο Θεό, τόσο μεγαλύτερη πνευματική πρόοδο πραγματοποιούν». 7
Όλα τα παραπάνω είναι πράξεις πλήρους αφιέρωσης στον Κρίσνα. Πρέπει να σημειώσουμε την ιδιαίτερη θέση, που έχει ο γκουρού και στην οργάνωση αυτή, ως πνευματικός δάσκαλος 8. Ο γκουρού ταυτίζεται με τον Κύριο 9. Κάθε αγνόησή του ή θεώρησή του ως δήθεν κοινού ανθρώπου ή ανυπακοή, συνιστά για τον Πραμπουπάντα, τον ιδρυτή της κίνησης, προσβολή κατά του Θεού 10.
Ένα υπέροχο βίντεο για τις "Spice girls" της Αιθιοπίας, ένα γκρουπ 5 κοριτσιών, που παλεύουν με το δικό τους τρόπο για τα δικαιώματα και την ενδυνάμωση των γυναικών/κοριτσιών στη χώρα τους.
Paul and Silas, the Bible says, had come to talk to the Philippians
Because a vision of a man speaking came to Paul while he was sleeping
And the vision of the Macedonian man, said to them
“Come help us, Paul and Silas”
In Acts 16, they walked around, and tried to get to know the town
Went to pray down by the river. They met a lady there named Lydia
They baptized her there and she asked, “If it be all right,
"Come spend the night, and stay a while at my house.”
They met a slave girl later on, who made her masters quite a lot
Fortune-telling was her occupation; she had a spirit of divination
It was driven out when Paul said Jesus’ name
But then they came and arrested Paul and Silas
Threw them right into the jail; Paul and Silas’ faith prevailed
Prisoners at midnight heard them praising God that they were Christ’s servants
Then an earthquake came and shook the jail and let go from the cell Paul and Silas
And the jailer bowed and prayed, “What must I do to be saved?”
And they said, “Believe in the Lord Jesus and you shall receive His forgiveness."
Paul and Silas taught the word of the Gospel
to him and his entire house and everyone now is in heaven with Paul and Silas
Το τραγούδι είναι από τους APOLOGETIX, ένα ροκ χριστιανικό συγκρότημα που ειδικεύεται σε επανερμηνείες κλασικών και μη ροκ επιτυχιών. Οι APOLOGETIX είναι εξαιρετικά ταλαντούχοι. Έχουν πάρει όλες τις μεγάλες ροκ επιτυχίες, και έχουν ταιριάξει στις μελωδίες αυτών των τραγουδιών χριστιανικούς στίχους. Τα καταφέρνουν μια χαρά όσον αφορά την ενορχήστρωση και την ερμηνεία και οι στίχοι τους, συχνά, όχι πάντοτε, είναι υπέροχοι. Ο τραγουδιστής τους ιδιαίτερα είναι πολύ ικανός, αφού καταφέρνει να ερμηνεύει με επιτυχία τραγούδια διαφορετικού στυλ, διαφόρων καλλιτεχνών, καθένα απ' τα οποία έχει το δικό του ύφος, απαιτεί συγκεκριμένο εύρος φωνής, χρειάζεται για την ερμηνεία του συγκεκριμένες φωνητικές ικανότητες κ.τ.λ..
Βέβαια, μπορεί να προβληθεί, και δίκαια εδώ που τα λέμε, ο ισχυρισμός πως οι μελωδίες αλλά και ο όλος τρόπος ερμηνείας κάποιων τουλάχιστον ροκ επιτυχιών δεν ταιριάζουν με χριστιανικούς στίχους. Δεν θα μπω σε αυτή τη συζήτηση. Θα την προσπεράσω, σημειώνοντας πως όλες αυτές οι προσπάθειες έχουν τα υπέρ και τα κατά τους, βοηθούν κάποιους, σκανδαλίζουν κάποιους άλλους.
Εν πάση περιπτώσει. Εγώ επέλεξα να παρουσιάσω ένα τραγούδι με ήρεμη και γλυκειά μελωδία. Είναι το THE SOUNDS OF SILAS ( Οι Ύμνοι του Σίλα ) που έχει γραφεί πάνω στο THE SOUND OF SILENCE των Simon και Garfunkel. Οι APOLOGETIX χρησιμοποιούν αυτή την κλασική πια μελωδία για να μεταφέρουν στους ακροατές τους τα γεγονότα που περιγράφονται στο 16ο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων.
Οι APOLOGETIX δημιούργησαν το συγκρότημά τους από αγάπη για την μουσική αλλά και τη χριστιανική απολογητική. Γι' αυτό και διάλεξαν αυτό το όνομα, βάζοντας και ένα X στο τέλος για να το κάνουν πιο μοντέρνο. Στους στίχους των τραγουδιών τους αλλά και στην ιστοσελίδα τους αναφέρονται σε πολλά θεολογικά θέματα. Ονομάζουν τα τραγούδια τους parodies, χρησιμοποιούν όμως τον όρο όχι με την αρνητική του έννοια, αλλά με την έννοια που έχει στη μουσική ορολογία, που είναι « νέα ερμηνεία παλαιάς μελωδίας ή χρήση παλαιάς μελωδίας σε νεότερο έργο ». Τον όρο parody με αυτή τη σημασία συναντάμε και σε έργα του Μπαχ. Ίσως, επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν αυτό τον όρο και για να γλιτώσουν τον σκόπελο των πνευματικών δικαιωμάτων, γιατί το βρίσκω λίγο απίθανο να πλήρωσαν δικαιώματα για όλες τις μουσικές επιτυχίες, των οποίων επανερμηνείες κυκλοφορούν.
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν μεΙησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με
Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν μεΙησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με
Björk – Jesus Prayer
A video of John Tavener’s ‘Prayer of the Heart’ which he wrote especially for the Icelandic Bjork. It is a stunning setting of the ‘Jesus Prayer’ – “Lord Jesus Christ, Son of God, have mercy on me”.
“Prayer Of The Heart” is a piece composed by British composer John Tavener for Björk. here performed by Björk and the Brodsky Quartet, taken from the album “John Tavener – A Portrait”.
the song was first used as the soundtrack for a slideshow of photographs by Nan Goldin.
this is an edit of the song i had to do for youtube. the original song has a length of fifteen minutes, so it’s been too long to stream it here…….. every single note felt like a cut into my own flesh :,-(
Πύλη του Παραδείσου (Heaven's Gate): Σέκτα που είχε ιδρυθεί το 1975 από τους Μάρσαλ Απλουάϊτ και την Μπόνι Λέ Νέττελς που είχαν γνωριστεί σε ψυχιατρική κλινική στην οποία είχαν νοσηλευθεί. Αυτοπροσδιορίζονταν ως αγγελιοφόροι αποστολής UFO στη γη. Έγιναν ευρέως γνωστοί όταν τα μέλη της σέκτας στις 26-3-1997 σε μία τελετουργικού χαρακτήρα πράξη αυτοκτόνησαν, καθώς πίστευαν ότι θα μεταφερθούν οι ψυχές τους στο ιπτάμενο δίσκο, που σύμφωνα με τις δοξασίες τους ευρίσκονταν κρυμμένος στην ουρά του κομήτη Χάλεϊ-Μπόππ.
ΠΑΡΑΞΕΝΟ τόπο διάλεξαν οι Άγγελοι του Ίντερνετ για το ραντεβού τους με τον κομήτη Χέιλ-Μποπ: ήταν μια βίλα με νοίκι 10.000 δολάρια τον μήνα στην κορυφή καταπράσινου λόφου στα περίχωρα του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας που έγινε το κέντρο του (μακάβριου) ενδιαφέροντος αυτές τις ημέρες. Ήταν η πιο πολυάνθρωπη αλλά και πλέον μυστηριώδης ομαδική αυτοκτονία στα αμερικανικά χρονικά… Οι λεπτομέρειες που έρχονται στο φως όσο περνούν οι ημέρες, αντί να λύνουν το μυστήριο, το περιπλέκουν: κάποιοι από τους νεκρούς βρέθηκαν ευνουχισμένοι (από παλιά). Ένας από αυτούς ήταν ο αδελφός ηθοποιού που παίρνει μέρος στη γνωστή σειρά επιστημονικής φαντασίας «Star Trek», που έχει να κάνει με το Σύμπαν, τα υπερφυσικά και τα παραψυχολογικά φαινόμενα. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτό το «κάτι άλλο», το μυστηριώδες και άπιαστο. Η ΜΟΝΗ κοινοτοπία στην υπόθεση αυτή είναι ότι οι αυτόχειρες άφησαν την καθιερωμένη «επιστολή» τους με βιντεοταινίες που προβλήθηκαν στα αμερικανικά κανάλια. Εκεί «εξηγούν» ότι ο θάνατός τους αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για την ένωση του Ανθρώπου με εξωγήινα όντα που έφθασαν από το Διάστημα ακολουθώντας τον κομήτη Χέιλ-Μποπ. «Αδίστακτα εγκαταλείπουμε τοντόποτούτοαφήνοντας πίσω τα ανθρώπινασώματάμας», δηλώνει σοβαρότατος και ψυχραιμότατος ο Μάρσαλ Απλγουάιτ, ο αρχηγός της ιδιόρρυθμης ομάδας, ένας από τους ευνούχους αυτόχειρες. Οι ιατροδικαστές δούλεψαν υπερωρίες για να διαπιστώσουν τα αίτια των θανάτων, για να ολοκληρώσουν τις αναφορές τους μέσα στο Σαββατοκύριακο. Ένα πρώτο συμπέρασμα που ανακοινώθηκε το πρωί του Σαββάτου είναι ότι αρκετά από τα θύματα πέθαναν από ασφυξία και όχι από το τοξικό μείγμα phenobarbital και αλκοόλης που όλοι είχαν καταναλώσει. Παραμένει μυστήριο επίσης για τις αστυνομικές αρχές του Σαν Ντιέγκο το πώς κατάφερε η ομάδα να προμηθευτεί τις τεράστιες ποσότητες του φαρμάκου, η κυκλοφορία του οποίου ελέγχεται αυστηρά. Ο κάθε αυτόχειρας πήρε τουλάχιστον 50 χαπάκια. Από τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι στιγμής προκύπτει και το «τελετουργικό» της ομαδικής αυτοκτονίας: βάσει λεπτομερούς σχεδίου, οι αυτόχειρες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και άρχισαν να τρώνε πουτίγκα ή μήλο μαρμελάδα. Ο προϊστάμενος της ιατροδικαστικής υπηρεσίας του Σαν Ντιέγκο δρ Μπράιαν Μπλάκμπορν δήλωσε ότι δεν πέθαναν όλοι οι αυτόχειρες ταυτόχρονα. Ο χορός του θανάτου κράτησε ημέρες καθώς οι πρώτοι «αναχώρησαν» κατά πάσα πιθανότητα το Σάββατο 22 Απριλίου, τέσσερις ημέρες προτού αποκαλυφθεί η τραγωδία που συγκλόνισε και το Χόλιγουντ: ένα από τα θύματα είναι ο Τόμας Νίκολς, αδελφός της ηθοποιού Μισέλ Νίκολς«Οαδελφός μου ήτανένας πανέξυπνοςκαι πανέμορφος άνθρωπος. (υποδύεται την υπολοχαγό Ουχούρα στο «Star Trek») που δήλωσε στο CNN: Εκανε τις επιλογέςτου,επιλογές τιςοποίες σεβόμαστεαπόλυτα». Επιλογές που μάλλον αψήφιστα είχαν κάνει οι παράξενοι αυτοί άνθρωποι. Τα μέλη της ομάδας, που κατάγονταν από την Καλιφόρνια, το Τέξας, το Νέο Μεξικό, τη Φλόριδα, το Κολοράντο, την Αριζόνα, τη Μινεσότα, τη Γιούτα και τον Καναδά, εμφανίζονται πανευτυχή και γελαστά στη βιντεοκασέτα όπου εξηγούν τους λόγους της αυτοκτονίας τους: «Θα κάνω κάτι που πολλοί σε τούτο τον κόσμο θα τοθεωρήσουντηχειρότερη πράξη που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος», λέει ένας ξεκαρδισμένος, και κάποιος σύντροφός του εξηγεί: «Θα μεταφερθούμε σε ανώτερεςσφαίρες ύπαρξης,πέρα από την ανθρώπινη υπόστασή μας…Θα αποκτήσουμεέναολοκαίνουργιο όχημα που θα χρησιμοποιούμε στο αμέσως επόμενο επίπεδο…». Αλλά και σε τούτο τον πεζό κόσμο μας η ζωή των μελών της αίρεσης (;) Πύλη του Παραδείσου ήταν αυτόχρημα ιδιόρρυθμη. Επί έξι μήνες που είχαν νοικιάσει τη μοιραία έπαυλη στο 18241 Κολίνα Νόρτε, μέσα στο Ράντσο Σάντα Φε, ζούσαν ντυμένοι όλοι ομοιόμορφα στα μαύρα επιζητώντας την απομόνωση. «Δεν ήσαν απότους γείτονες που πηγαίνεις να τουςζητήσεις ένα φλιτζάνι ζάχαρη», δηλώνουν τώρα οι κάτοικοι των γειτονικών σπιτιών. Ούτε κοσμοκαλόγεροι ήσαν όμως. Κέρδιζαν τα προς το ζην επάξια, ως «μάγοι» των ηλεκτρονικών υπολογιστών, σχεδιάζοντας σελίδες στο Ιντερνετ για καλιφορνέζικες επιχειρήσεις που έβγαζαν δεκάδες χιλιάδες δολάρια. «Ησαν άσοι στη δουλειάτους,ταλέντα καταπληκτικάόλοι τους», δήλωσε ο Γκρεγκ Χόχερτς, τεχνικός που δούλευε μαζί τους ως την τελευταία εβδομάδα πριν από το απονενοημένο διάβημά τους. Μέσα στο δίκτυο το σήμα τους ήταν Higher Source (= Ανώτερη Πηγή) και το σύνθημά τους: «Τα κεντρικά στελέχη της ομάδας μας συνεργάζονται επίείκοσι συναπτάέτη.Μέσα σε αυτό τοχρονικό διάστημα ο καθένας μας έχει αναπτύξει εξαιρετική δεξιότητα καιτεχνογνωσίαμέσω της αυτοπειθαρχίας και της έντονης προσπάθειας.Προσπαθούμενα έχουμε θετικό αποτέλεσμα υπό οιεσδήποτε συνθήκες». Η ομάδα δεν είχε σταθερή βάση. Μόνο μερικούς μήνες έμενε σε κάθε μέρος, στην Αριζόνα και στο Νέο Μεξικό, πολιτείες όπου ανθούν ακροδεξιές χριστιανικές παραθρησκευτικές οργανώσεις εν είδει αιρέσεων, όπου ευδοκιμούν οι γκουρού των υπερφυσικών και παραψυχολογικών φαινομένων, όπου συχνάζουν οι παθιασμένοι με τα ΑΤΙΑ και τα εξωγήινα όντα. Για τα μέλη της Πύλης του Παραδείσου ο χώρος του ονείρου ήταν το Ιντερνετ. Και προορισμός τους το Απειρο, αφού πρώτα απαλλαγούν από το βάρος του ανθρώπινου σώματός τους. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους καλόγερους και έλεγαν ο ένας τον άλλον «αδελφέ» και «αδελφή». Υπήρχαν και πέντε γυναίκες ανάμεσά τους. Και ο αρχηγός τους ήταν επιβλητικός, ασκητικός, εξώκοσμος, όπως τον περιγράφει ο Μπιλ Γκρίβας, ο οποίος είχε επισκεφθεί την έπαυλη στο Ράντσο Σάντα Φε ως υποψήφιος ενοικιαστής: «Πανύψηλος, κατάχλωμος, σαν να μην τον είχε δει ποτέ ο ήλιος… Μου έδωσε να φορέσω παντόφλες χειρουργείου για να μη μεταφέρω μικρόβια στο περιβάλλον που ήταν στείρο…». Του είπαν επίσης ότι ο χώρος ήταν ναός. Και πράγματι, κατά κοινή ομολογία των πελατών τους, όταν κάθονταν στα τερματικά τους, ήσαν καλύτεροι και από θεοί: θαυματοποιοί. http://blogthea.gr/
Η ζωή του Κυρίου από τη γέννηση έως την ανάληψή του, μέσα από Αφρικανικές
εικόνες και με μουσική υπόκρουση έναν πολύ όμορφο Βραζιλιάνικο Χριστιανικό
ύμνο, του κινήματος της θεολογίας της Απελευθέρωσης.
Φέγγε μου άστρο τ' ουρανού το δρόμο πιάσε μου χέρι του θεού τον ώμο κάθε που χάνομαι κι αδύναμος αισθάνομαι. Φύσα αγέρα την ανημποριά μου να πάρει ανάσα μια βαθιά η καρδιά μου φύσα αγέρα μου Πατέρα και Μητέρα μου. Πείτε τραγούδια της χαράς αηδόνια να ζωντανέψουν τα καλά τα χρόνια από την άβυσσο, ωδή για τον Παράδεισο.
