Πες μου, τι λόγο θα δώσεις στο Θεό εσύ
που ντύνεις τους τοίχους και όχι τους ανθρώπους; Εσύ που στολίζεις ένα ζώο και αδιαφορείς για
τα κουρέλια που φοράει ο συνάνθρωπός σου;
Εσύ που σου σαπίζουν τα φαγητά και δεν
δίνεις σ΄ αυτούς που πεινάνε;
Να σε λοιπόν, σκυθρωπός και απλησίαστος.
Αποφεύγεις τους ζητιάνους μην τύχει και βάλεις το χέρι στην τσέπη για καμιά
δεκάρα.
Ένα ξέρεις να λες: δεν έχω, δε θα δώσω, είμαι
φτωχός.
Και, αλήθεια, είσαι φτωχός, τίποτα καλό
δεν έχεις. Φτωχός από αγάπη, φτωχός από φιλανθρωπία, φτωχός από πίστη στο Θεό,
φτωχός από ελπίδα.
Μοιράσου με τους αδελφούς σου αυτά που
έχεις στις αποθήκες σου. Αυτό που αύριο θα σαπίσει, δώσε το σήμερα σε κείνον
που το έχει ανάγκη. Το χειρότερο είδος πλεονεξίας είναι να μη δίνεις στους
φτωχούς ούτε ό,τι σαπίζει και αχρηστεύεται.
Από το βιβλίο: Μικρή φιλοκαλία της καρδιάς, της Ελένης Κονδύλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου