O ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΘΕΟΣ....

Η αντίληψη για τον Θεό ως εκδικητή και τιμωρό είναι η πιο φριχτή απ όλες…

 Ο Θεός δεν εκδικείται και δεν τιμωρεί ποτέ και κανέναν. 

Αυτά που χαρακτηρίζονται «ως τιμωρίες» δεν είναι παρά αναπόφευκτες συνέπειες κακών επιλογών μας. 

Ο Θεός μόνον αγαπά, θεραπεύει και δίνει ζωή.
Στην ορθόδοξη θεολογία η αμαρτία και το κακό είναι νοσηρές καταστάσεις της φύσης και της βούλησης, η σωτηρία δε, είναι θεραπεία, κάθαρση, φωτισμός, τελείωση σε μιαν ασταμάτητη πορεία.
Η μετάνοια μετά θάνατον δεν είναι αδύνατη γιατί την απαγορεύει μια τάξη δικαίου, αλλά γιατί η ύπαρξη μένει στην αμετανοησία, την σκλήρυνση και την πώρωση. 

Σε περίπτωση που υπήρχε μετάνοια , ο Θεός δεν θα μπορούσε να την απορρίψει..

Οι κολασμένοι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με το Θεό φιλικά και ερωτικά.
Παράδεισος και κόλαση νοούνται ως καταστάσεις μέσα στην ίδια τη θεία δόξα. 

Στατικές είναι οι κολασμένες υπάρξεις, ενώ οι φίλοι του Θεού οδεύουν το πέλαγος της θείας χαράς, της μακαριότητας και της τελείωσης. 

Αυτό το νόημα έχει η μνήμη των νεκρών και η δέηση για τους κεκοιμημένους. 

Η θεία αγάπη να τους τάξει στη δόξα και όχι στην στάσιμη αγνωσία τους προορισμού τους. 

Γι αυτό και η μνήμη των νεκρών και οι δεήσεις γίνονται για την πρόοδο και τη βελτίωση των ψυχών.

(Νικόλαος Ματσούκας, καθηγητής Δογματικής στο Παν/μιο Θεσ/νίκης)

(Με αφορμή τη σημερινή παραβολή της Τελικής Κρίσης)