Πύλη του Παραδείσου (Heaven's Gate):
Σέκτα που είχε ιδρυθεί το 1975 από τους Μάρσαλ Απλουάϊτ και την Μπόνι Λέ Νέττελς που είχαν γνωριστεί σε ψυχιατρική κλινική στην οποία είχαν νοσηλευθεί. Αυτοπροσδιορίζονταν ως αγγελιοφόροι αποστολής UFO στη γη.
Έγιναν ευρέως γνωστοί όταν τα μέλη της σέκτας στις 26-3-1997 σε μία τελετουργικού χαρακτήρα πράξη αυτοκτόνησαν, καθώς πίστευαν ότι θα μεταφερθούν οι ψυχές τους στο ιπτάμενο δίσκο, που σύμφωνα με τις δοξασίες τους ευρίσκονταν κρυμμένος στην ουρά του κομήτη Χάλεϊ-Μπόππ.
ΠΑΡΑΞΕΝΟ τόπο διάλεξαν οι Άγγελοι του Ίντερνετ για το ραντεβού τους με τον κομήτη Χέιλ-Μποπ: ήταν μια βίλα με νοίκι 10.000 δολάρια τον μήνα στην κορυφή καταπράσινου λόφου στα περίχωρα του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας που έγινε το κέντρο του (μακάβριου) ενδιαφέροντος αυτές τις ημέρες.
Ήταν η πιο πολυάνθρωπη αλλά και πλέον μυστηριώδης ομαδική αυτοκτονία στα αμερικανικά χρονικά… Οι λεπτομέρειες που έρχονται στο φως όσο περνούν οι ημέρες, αντί να λύνουν το μυστήριο, το περιπλέκουν: κάποιοι από τους νεκρούς βρέθηκαν ευνουχισμένοι (από παλιά).
Ένας από αυτούς ήταν ο αδελφός ηθοποιού που παίρνει μέρος στη γνωστή σειρά επιστημονικής φαντασίας «Star Trek», που έχει να κάνει με το Σύμπαν, τα υπερφυσικά και τα παραψυχολογικά φαινόμενα.
Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτό το «κάτι άλλο», το μυστηριώδες και άπιαστο. Η ΜΟΝΗ κοινοτοπία στην υπόθεση αυτή είναι ότι οι αυτόχειρες άφησαν την καθιερωμένη «επιστολή» τους με βιντεοταινίες που προβλήθηκαν στα αμερικανικά κανάλια.
Εκεί «εξηγούν» ότι ο θάνατός τους αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για την ένωση του Ανθρώπου με εξωγήινα όντα που έφθασαν από το Διάστημα ακολουθώντας τον κομήτη Χέιλ-Μποπ. «Αδίστακτα εγκαταλείπουμε τον τόπο τούτο αφήνοντας πίσω τα ανθρώπινα σώματάμας», δηλώνει σοβαρότατος και ψυχραιμότατος ο Μάρσαλ Απλγουάιτ, ο αρχηγός της ιδιόρρυθμης ομάδας, ένας από τους ευνούχους αυτόχειρες.
Οι ιατροδικαστές δούλεψαν υπερωρίες για να διαπιστώσουν τα αίτια των θανάτων, για να ολοκληρώσουν τις αναφορές τους μέσα στο Σαββατοκύριακο.
Ένα πρώτο συμπέρασμα που ανακοινώθηκε το πρωί του Σαββάτου είναι ότι αρκετά από τα θύματα πέθαναν από ασφυξία και όχι από το τοξικό μείγμα phenobarbital και αλκοόλης που όλοι είχαν καταναλώσει.
Παραμένει μυστήριο επίσης για τις αστυνομικές αρχές του Σαν Ντιέγκο το πώς κατάφερε η ομάδα να προμηθευτεί τις τεράστιες ποσότητες του φαρμάκου, η κυκλοφορία του οποίου ελέγχεται αυστηρά.
Ο κάθε αυτόχειρας πήρε τουλάχιστον 50 χαπάκια. Από τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι στιγμής προκύπτει και το «τελετουργικό» της ομαδικής αυτοκτονίας: βάσει λεπτομερούς σχεδίου, οι αυτόχειρες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και άρχισαν να τρώνε πουτίγκα ή μήλο μαρμελάδα.
Ο προϊστάμενος της ιατροδικαστικής υπηρεσίας του Σαν Ντιέγκο δρ Μπράιαν Μπλάκμπορν δήλωσε ότι δεν πέθαναν όλοι οι αυτόχειρες ταυτόχρονα.
Ο χορός του θανάτου κράτησε ημέρες καθώς οι πρώτοι «αναχώρησαν» κατά πάσα πιθανότητα το Σάββατο 22 Απριλίου, τέσσερις ημέρες προτού αποκαλυφθεί η τραγωδία που συγκλόνισε και το Χόλιγουντ: ένα από τα θύματα είναι ο Τόμας Νίκολς, αδελφός της ηθοποιού Μισέλ Νίκολς«Ο αδελφός μου ήταν ένας πανέξυπνος και πανέμορφος άνθρωπος. (υποδύεται την υπολοχαγό Ουχούρα στο «Star Trek») που δήλωσε στο CNN:
Εκανε τις επιλογές του, επιλογές τις οποίες σεβόμαστε απόλυτα». Επιλογές που μάλλον αψήφιστα είχαν κάνει οι παράξενοι αυτοί άνθρωποι.
Τα μέλη της ομάδας, που κατάγονταν από την Καλιφόρνια, το Τέξας, το Νέο Μεξικό, τη Φλόριδα, το Κολοράντο, την Αριζόνα, τη Μινεσότα, τη Γιούτα και τον Καναδά, εμφανίζονται πανευτυχή και γελαστά στη βιντεοκασέτα όπου εξηγούν τους λόγους της αυτοκτονίας τους: «Θα κάνω κάτι που πολλοί σε τούτο τον κόσμο θα το θεωρήσουν τη χειρότερη πράξη που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος», λέει ένας ξεκαρδισμένος, και κάποιος σύντροφός του εξηγεί: «Θα μεταφερθούμε σε ανώτερες σφαίρες ύπαρξης, πέρα από την ανθρώπινη υπόστασή μας… Θα αποκτήσουμε ένα ολοκαίνουργιο όχημα που θα χρησιμοποιούμε στο αμέσως επόμενο επίπεδο…».
Αλλά και σε τούτο τον πεζό κόσμο μας η ζωή των μελών της αίρεσης (;) Πύλη του Παραδείσου ήταν αυτόχρημα ιδιόρρυθμη. Επί έξι μήνες που είχαν νοικιάσει τη μοιραία έπαυλη στο 18241 Κολίνα Νόρτε, μέσα στο Ράντσο Σάντα Φε, ζούσαν ντυμένοι όλοι ομοιόμορφα στα μαύρα επιζητώντας την απομόνωση.
«Δεν ήσαν από τους γείτονες που πηγαίνεις να τους ζητήσεις ένα φλιτζάνι ζάχαρη», δηλώνουν τώρα οι κάτοικοι των γειτονικών σπιτιών. Ούτε κοσμοκαλόγεροι ήσαν όμως. Κέρδιζαν τα προς το ζην επάξια, ως «μάγοι» των ηλεκτρονικών υπολογιστών, σχεδιάζοντας σελίδες στο Ιντερνετ για καλιφορνέζικες επιχειρήσεις που έβγαζαν δεκάδες χιλιάδες δολάρια.
«Ησαν άσοι στη δουλειά τους, ταλέντα καταπληκτικά όλοι τους», δήλωσε ο Γκρεγκ Χόχερτς, τεχνικός που δούλευε μαζί τους ως την τελευταία εβδομάδα πριν από το απονενοημένο διάβημά τους. Μέσα στο δίκτυο το σήμα τους ήταν Higher Source (= Ανώτερη Πηγή) και το σύνθημά τους: «Τα κεντρικά στελέχη της ομάδας μας συνεργάζονται επί είκοσι συναπτά έτη.Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ο καθένας μας έχει αναπτύξει εξαιρετική δεξιότητα και τεχνογνωσία μέσω της αυτοπειθαρχίας και της έντονης προσπάθειας. Προσπαθούμε να έχουμε θετικό αποτέλεσμα υπό οιεσδήποτε συνθήκες».
Η ομάδα δεν είχε σταθερή βάση. Μόνο μερικούς μήνες έμενε σε κάθε μέρος, στην Αριζόνα και στο Νέο Μεξικό, πολιτείες όπου ανθούν ακροδεξιές χριστιανικές παραθρησκευτικές οργανώσεις εν είδει αιρέσεων, όπου ευδοκιμούν οι γκουρού των υπερφυσικών και παραψυχολογικών φαινομένων, όπου συχνάζουν οι παθιασμένοι με τα ΑΤΙΑ και τα εξωγήινα όντα.
Για τα μέλη της Πύλης του Παραδείσου ο χώρος του ονείρου ήταν το Ιντερνετ. Και προορισμός τους το Απειρο, αφού πρώτα απαλλαγούν από το βάρος του ανθρώπινου σώματός τους. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους καλόγερους και έλεγαν ο ένας τον άλλον «αδελφέ» και «αδελφή».
Υπήρχαν και πέντε γυναίκες ανάμεσά τους. Και ο αρχηγός τους ήταν επιβλητικός, ασκητικός, εξώκοσμος, όπως τον περιγράφει ο Μπιλ Γκρίβας, ο οποίος είχε επισκεφθεί την έπαυλη στο Ράντσο Σάντα Φε ως υποψήφιος ενοικιαστής: «Πανύψηλος, κατάχλωμος, σαν να μην τον είχε δει ποτέ ο ήλιος… Μου έδωσε να φορέσω παντόφλες χειρουργείου για να μη μεταφέρω μικρόβια στο περιβάλλον που ήταν στείρο…».
Του είπαν επίσης ότι ο χώρος ήταν ναός. Και πράγματι, κατά κοινή ομολογία των πελατών τους, όταν κάθονταν στα τερματικά τους, ήσαν καλύτεροι και από θεοί: θαυματοποιοί.
http://blogthea.gr/
Σέκτα που είχε ιδρυθεί το 1975 από τους Μάρσαλ Απλουάϊτ και την Μπόνι Λέ Νέττελς που είχαν γνωριστεί σε ψυχιατρική κλινική στην οποία είχαν νοσηλευθεί. Αυτοπροσδιορίζονταν ως αγγελιοφόροι αποστολής UFO στη γη.
Έγιναν ευρέως γνωστοί όταν τα μέλη της σέκτας στις 26-3-1997 σε μία τελετουργικού χαρακτήρα πράξη αυτοκτόνησαν, καθώς πίστευαν ότι θα μεταφερθούν οι ψυχές τους στο ιπτάμενο δίσκο, που σύμφωνα με τις δοξασίες τους ευρίσκονταν κρυμμένος στην ουρά του κομήτη Χάλεϊ-Μπόππ.
ΠΑΡΑΞΕΝΟ τόπο διάλεξαν οι Άγγελοι του Ίντερνετ για το ραντεβού τους με τον κομήτη Χέιλ-Μποπ: ήταν μια βίλα με νοίκι 10.000 δολάρια τον μήνα στην κορυφή καταπράσινου λόφου στα περίχωρα του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας που έγινε το κέντρο του (μακάβριου) ενδιαφέροντος αυτές τις ημέρες.
Ήταν η πιο πολυάνθρωπη αλλά και πλέον μυστηριώδης ομαδική αυτοκτονία στα αμερικανικά χρονικά… Οι λεπτομέρειες που έρχονται στο φως όσο περνούν οι ημέρες, αντί να λύνουν το μυστήριο, το περιπλέκουν: κάποιοι από τους νεκρούς βρέθηκαν ευνουχισμένοι (από παλιά).
Ένας από αυτούς ήταν ο αδελφός ηθοποιού που παίρνει μέρος στη γνωστή σειρά επιστημονικής φαντασίας «Star Trek», που έχει να κάνει με το Σύμπαν, τα υπερφυσικά και τα παραψυχολογικά φαινόμενα.
Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτό το «κάτι άλλο», το μυστηριώδες και άπιαστο. Η ΜΟΝΗ κοινοτοπία στην υπόθεση αυτή είναι ότι οι αυτόχειρες άφησαν την καθιερωμένη «επιστολή» τους με βιντεοταινίες που προβλήθηκαν στα αμερικανικά κανάλια.
Εκεί «εξηγούν» ότι ο θάνατός τους αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για την ένωση του Ανθρώπου με εξωγήινα όντα που έφθασαν από το Διάστημα ακολουθώντας τον κομήτη Χέιλ-Μποπ. «Αδίστακτα εγκαταλείπουμε τον τόπο τούτο αφήνοντας πίσω τα ανθρώπινα σώματάμας», δηλώνει σοβαρότατος και ψυχραιμότατος ο Μάρσαλ Απλγουάιτ, ο αρχηγός της ιδιόρρυθμης ομάδας, ένας από τους ευνούχους αυτόχειρες.
Οι ιατροδικαστές δούλεψαν υπερωρίες για να διαπιστώσουν τα αίτια των θανάτων, για να ολοκληρώσουν τις αναφορές τους μέσα στο Σαββατοκύριακο.
Ένα πρώτο συμπέρασμα που ανακοινώθηκε το πρωί του Σαββάτου είναι ότι αρκετά από τα θύματα πέθαναν από ασφυξία και όχι από το τοξικό μείγμα phenobarbital και αλκοόλης που όλοι είχαν καταναλώσει.
Παραμένει μυστήριο επίσης για τις αστυνομικές αρχές του Σαν Ντιέγκο το πώς κατάφερε η ομάδα να προμηθευτεί τις τεράστιες ποσότητες του φαρμάκου, η κυκλοφορία του οποίου ελέγχεται αυστηρά.
Ο κάθε αυτόχειρας πήρε τουλάχιστον 50 χαπάκια. Από τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι στιγμής προκύπτει και το «τελετουργικό» της ομαδικής αυτοκτονίας: βάσει λεπτομερούς σχεδίου, οι αυτόχειρες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και άρχισαν να τρώνε πουτίγκα ή μήλο μαρμελάδα.
Ο προϊστάμενος της ιατροδικαστικής υπηρεσίας του Σαν Ντιέγκο δρ Μπράιαν Μπλάκμπορν δήλωσε ότι δεν πέθαναν όλοι οι αυτόχειρες ταυτόχρονα.
Ο χορός του θανάτου κράτησε ημέρες καθώς οι πρώτοι «αναχώρησαν» κατά πάσα πιθανότητα το Σάββατο 22 Απριλίου, τέσσερις ημέρες προτού αποκαλυφθεί η τραγωδία που συγκλόνισε και το Χόλιγουντ: ένα από τα θύματα είναι ο Τόμας Νίκολς, αδελφός της ηθοποιού Μισέλ Νίκολς«Ο αδελφός μου ήταν ένας πανέξυπνος και πανέμορφος άνθρωπος. (υποδύεται την υπολοχαγό Ουχούρα στο «Star Trek») που δήλωσε στο CNN:
Εκανε τις επιλογές του, επιλογές τις οποίες σεβόμαστε απόλυτα». Επιλογές που μάλλον αψήφιστα είχαν κάνει οι παράξενοι αυτοί άνθρωποι.
Τα μέλη της ομάδας, που κατάγονταν από την Καλιφόρνια, το Τέξας, το Νέο Μεξικό, τη Φλόριδα, το Κολοράντο, την Αριζόνα, τη Μινεσότα, τη Γιούτα και τον Καναδά, εμφανίζονται πανευτυχή και γελαστά στη βιντεοκασέτα όπου εξηγούν τους λόγους της αυτοκτονίας τους: «Θα κάνω κάτι που πολλοί σε τούτο τον κόσμο θα το θεωρήσουν τη χειρότερη πράξη που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος», λέει ένας ξεκαρδισμένος, και κάποιος σύντροφός του εξηγεί: «Θα μεταφερθούμε σε ανώτερες σφαίρες ύπαρξης, πέρα από την ανθρώπινη υπόστασή μας… Θα αποκτήσουμε ένα ολοκαίνουργιο όχημα που θα χρησιμοποιούμε στο αμέσως επόμενο επίπεδο…».
Αλλά και σε τούτο τον πεζό κόσμο μας η ζωή των μελών της αίρεσης (;) Πύλη του Παραδείσου ήταν αυτόχρημα ιδιόρρυθμη. Επί έξι μήνες που είχαν νοικιάσει τη μοιραία έπαυλη στο 18241 Κολίνα Νόρτε, μέσα στο Ράντσο Σάντα Φε, ζούσαν ντυμένοι όλοι ομοιόμορφα στα μαύρα επιζητώντας την απομόνωση.
«Δεν ήσαν από τους γείτονες που πηγαίνεις να τους ζητήσεις ένα φλιτζάνι ζάχαρη», δηλώνουν τώρα οι κάτοικοι των γειτονικών σπιτιών. Ούτε κοσμοκαλόγεροι ήσαν όμως. Κέρδιζαν τα προς το ζην επάξια, ως «μάγοι» των ηλεκτρονικών υπολογιστών, σχεδιάζοντας σελίδες στο Ιντερνετ για καλιφορνέζικες επιχειρήσεις που έβγαζαν δεκάδες χιλιάδες δολάρια.
«Ησαν άσοι στη δουλειά τους, ταλέντα καταπληκτικά όλοι τους», δήλωσε ο Γκρεγκ Χόχερτς, τεχνικός που δούλευε μαζί τους ως την τελευταία εβδομάδα πριν από το απονενοημένο διάβημά τους. Μέσα στο δίκτυο το σήμα τους ήταν Higher Source (= Ανώτερη Πηγή) και το σύνθημά τους: «Τα κεντρικά στελέχη της ομάδας μας συνεργάζονται επί είκοσι συναπτά έτη.Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ο καθένας μας έχει αναπτύξει εξαιρετική δεξιότητα και τεχνογνωσία μέσω της αυτοπειθαρχίας και της έντονης προσπάθειας. Προσπαθούμε να έχουμε θετικό αποτέλεσμα υπό οιεσδήποτε συνθήκες».
Η ομάδα δεν είχε σταθερή βάση. Μόνο μερικούς μήνες έμενε σε κάθε μέρος, στην Αριζόνα και στο Νέο Μεξικό, πολιτείες όπου ανθούν ακροδεξιές χριστιανικές παραθρησκευτικές οργανώσεις εν είδει αιρέσεων, όπου ευδοκιμούν οι γκουρού των υπερφυσικών και παραψυχολογικών φαινομένων, όπου συχνάζουν οι παθιασμένοι με τα ΑΤΙΑ και τα εξωγήινα όντα.
Για τα μέλη της Πύλης του Παραδείσου ο χώρος του ονείρου ήταν το Ιντερνετ. Και προορισμός τους το Απειρο, αφού πρώτα απαλλαγούν από το βάρος του ανθρώπινου σώματός τους. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους καλόγερους και έλεγαν ο ένας τον άλλον «αδελφέ» και «αδελφή».
Υπήρχαν και πέντε γυναίκες ανάμεσά τους. Και ο αρχηγός τους ήταν επιβλητικός, ασκητικός, εξώκοσμος, όπως τον περιγράφει ο Μπιλ Γκρίβας, ο οποίος είχε επισκεφθεί την έπαυλη στο Ράντσο Σάντα Φε ως υποψήφιος ενοικιαστής: «Πανύψηλος, κατάχλωμος, σαν να μην τον είχε δει ποτέ ο ήλιος… Μου έδωσε να φορέσω παντόφλες χειρουργείου για να μη μεταφέρω μικρόβια στο περιβάλλον που ήταν στείρο…».
Του είπαν επίσης ότι ο χώρος ήταν ναός. Και πράγματι, κατά κοινή ομολογία των πελατών τους, όταν κάθονταν στα τερματικά τους, ήσαν καλύτεροι και από θεοί: θαυματοποιοί.
http://blogthea.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου