Όταν ξεβάφουν οι μπογιές, ή σε λερώνουν ή σε λυτρώνουν.

Υπάρχει μέσα μας ένα μικρό παιδί. Όσο μεγαλώνουμε, το μασκαρεύουμε.
Του αλλάζουμε το πρόσωπο και του δίνουμε μια όψη και μια μορφή που
εξυπηρετεί τους ρόλους που καλούμαστε να υποδυθούμε  στο θέατρο του
κόσμου.
Έρχονται όμως στιγμές που το βουβό παιδί θέλει να μιλήσει.
Να διαμαρτυρηθεί για τα δικά του όνειρα.
Τότε κλαίει.
Και οι μπογιές αρχίζουν να ξεβάφουν. Και όταν καλή μου, ξεβάφουν οι
μπογιές, ή σε λερώνουν ή σε λυτρώνουν.
Σηκώθηκα. Η ώρα είχε περάσει. Η κοπελιά κρατούσε το κεφάλι της και
φανερά προβληματισμένη κοιτούσε το πάτωμα. Είμαι σίγουρος όμως
ότι ήδη είχε ξεκινήσει να βρει το χαμένο παιδί.

(Από το τέλος της ιστορίας: Ο Άγιος Αντώνιος και η Χαρούλα,
του βιβλίου " Ο Κινέζος, ο Θεός και η μοναξιά" π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου)







ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ (ταινία μικρού μήκους)

"Ζώντας σε έναν κόσμο όπου ο καθένας φοράει μάσκες, λόγω της έλλειψης 
 αυτο-ταυτότητας, ένα γενναίο κορίτσι συναντά την αλήθεια που την απελευθερώνει."

"Ταυτότητα" ένα έργο για τη νεολαία στα σχολεία.
Μην αφήνετε την κοινωνία να καθορίζει την ταυτότητά σας ή να σας πει 
ποιος θα πρέπει να είστε.
Η αλήθεια είναι ήδη μέσα σας. Μην χάσετε τον αληθινό εαυτό σας.